แต่ก่อน..ยังมีเทอ..คอยเคียงข้าง ยามอ้างว้าง..ยังมีเทอ..คอยคลายเหงา ยามว้าวุ่น..ยังมีเทอ..คอยบรรเทา ยามโศกเศร้า..ยังมีเทอ..คอยปลอบใจ แต่ตอนนี้..ทุกอย่าง..เริ่มแปรเปลี่ยน เขาที่เพียร..โทรหา..เริ่มห่างหาย เขาคนนั้น..ที่เคย..อยู่ข้างกาย กลับห่างหาย..ทิ้งเรา..ให้เศร้าใจ อนาคต..เป็นอย่างไร..ใครจะรู้ จะยังคง..สู้ทนอยู่..ได้อีกไหม หากหัวใจ..ยังแข็งแกร่ง..สู้สุดใจ จะก้าวไป..เพื่อวันใหม่..ที่ดีกว่าเดิม..
8 พฤศจิกายน 2552 05:53 น. - comment id 1061579
สู้ ๆ เดี๋ยวเค้าคงโทรกลับมาหาอีกนะ..ครับ
8 พฤศจิกายน 2552 08:32 น. - comment id 1061587
สู้นะ..เจ็บให้รู้ว่าเจ็บ รักให้รู้ว่ารัก. แล้วปล่อยวาง..เฮ้อ.บอกใครอื่นได้ แต่เจอกับตัวเองแทบตาย
8 พฤศจิกายน 2552 10:51 น. - comment id 1061626
สวัสดีจ้า ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ว่าแต่ "เทอ"นี่ หากเปลี่ยนเป็น "เธอ" จะทำให้กลอนบทนี้งดงามทีเดียวค่ะ เดี๋ยวๆๆพี่แบมเรียกอาจารย์แม่ มาตรวจก่อน อิ
8 พฤศจิกายน 2552 15:11 น. - comment id 1061758
ก้าวไปข้างหน้านะคะ มีอะไรรอคอยเราอีกมากมายค่ะ