ยุคไหนสมัยนี้

ยุคไหนสมัยนี้		
ประชาชีหลับตาเหลียว
เถื่อนทางวิถีเทียว		
ทั้งงูเงี้ยวเขี้ยวขอชุม 
มืดมิดปิดอำพราง	
โดยแต่งวางอย่างสุขุม
โฆษณาการประชุม		
เสรีคุ้มมวลประชา
		
แต่นี้เป็นยุคใหม่		
พิพรรธน์ไกลในโลกหล้า
สิ้นยุคอำมาตยา 		
เสมอหน้าประชาชน
สิ้นแล้วอภิสิทธิ์		
อิทธิฤทธิ์บันดาลผล
เทียมพื้นภูวดล			
เท่ามวลคนธรรมดา
จริงหรือที่ถืออ้าง		
อำนาจวางปล่อยหัตถา
หรือเพียงพจนา			
ลวงประชานึกคิดเอง
			
โดยเห็นประเด็นต่าง	
ลับลวงพรางเข้าข่มเหง
โล่งแจ้งมิหวั่นเกรง	
หรือนักเลงอันธพาล
สำคัญว่ายิ่งใหญ่		
กระทำได้ไร้สงสาร
อำมาตย์ทุราจาร			
เยี่ยงสันดานทุรชน
สูงส่งธำรงยศ		
แต่กบฏน้ำใจคน
เหวหุบธราดล			
ยังสูงพ้นอำมาตย์เป็น
อำนาจกว่าได้มา		
แต่รักษานั้นทุกข์เข็ญ
การใช้ยิ่งยากเย็น			
บุญบาปเป็นเจตนา
นักบุญและคุ้นบาป	
มโนทราบในอุรา
นักสร้างกรุณา	
น้อมวันทาศยามไท 
บางความจาก สังเวชประเทศศยาม หมายเลข๒