ใจรอนแรม ผ่านร้าว คราวเคยรัก ร้างเพิงพัก หลบร้อน ผ่อนให้หาย ฝ่าไอร้อน แดดฝัน วันเดียวดาย จนเดือนพราย แจ่มฟ้า ราตรีชม ระหกเหิน เดินทาง กลางความฝัน รักต่างผัน ผ่านกราย คล้ายสุขสม กี่วันคืน ในเส้นทาง อ้างว้างตรม ความระทม ตามท้าทาย จนหน่ายแรง พบเพิงพัก ผุพัง ฝังใจจิต บุปผาพิศ งามระยับ ยามขับแสง ส่งกลิ่นอวล หอมเย้า เคล้าลมแรง หมู่แมลง แย่งคลอ พนอชม หยุดเดินทาง หมายจอง ปองเพิงพัก หวังให้รัก ซ่อมซากทราม ให้งามสม ทาสีใหม่ ให้คนลือ ระบือชม ต่างนิยม คือเพิงฝัน นิรันดร พลันพายุ จากแห่งใด ดูไหวหวาด กระหน่ำฟาด เพิงพับ ลงกับขอน พิรุณแรง โถมใส่ ไร้อาวรณ์ ปล่อยคนจร เคว้งคว้าง กลางพฤกษ์ไพร มือกอบเศษ ไม้ซาก จากเพิงพัก เสียดายนัก โอ้ตัวฉัน แค่ฝันใฝ่ เพียงเก็บเศษ ไม้เก่าชม มิสมใจ จะเหลือใด ให้หวัง ยามฝังกาย ละเศษไม้ จำจาก ซากเพิงเก่า ใจคงเหงา ไร้สวาท ที่มาดหมาย นับแต่นี้ ชีวีฉัน แห่งบั้นปลาย คงเดียวดาย คราละโลก ต้องโศกเดียว ทิพย์โนราห์ พันดาว
26 ตุลาคม 2552 16:08 น. - comment id 1056907
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คนเดียวดายมีมากมายนะคะ
26 ตุลาคม 2552 17:30 น. - comment id 1056924
จริงด้วยค่ะ เห็นด้วยกับคุณเพียงพลิ้ว คนเดียวดายมีมากมายในโลก อนงค์นางยังอยากเดียวดายบ้างเหมือนกัน แล้วเราจะเป็นเพื่อนกันนะคะ บางครั้งก็อยากออกจากวงเวียนชีวิตของผู้ชายดูบ้างค่ะ ให้เขาอยู่ดูแลตัวเองบ้าง ไปเที่ยวดอยกับอนงค์นางมั้ยคะ
27 ตุลาคม 2552 08:22 น. - comment id 1057094
หวัดดีจร้า...คุงทิพย์ฯ....^_^ เขียนเพราะมาก...ๆๆ... รอนแรม..... แรมว่าแรม ร่อนรอน นอนไร้แหล่ง แห่งว่าแห่ง...แก่งคู...อยู่ไร้หมอน รอนไปทั่ว...ถิ่นหน...เป็นคนจร วอนเว้าวอน....อ้อนฟ้า...ทุกคราคืน ตื่นว่าชื่น...ชมไพร...ในความฝัน... วันที่รัน...รินไป...ใจครวญหมอน รอนจนล้า...ค่าสม...อารมย์รอน ใย...ใจร่อน...รอนไร้...ใครเคียงเดิน เมียงว่ามอง...ปองพบ...พึ่งเพิงพัก กลับพลันหัก...ฆาตตก...ระหกเหิร จำให้จ่ม...บ่มคิด...จิตเผชิญ ให้ยับเยิน...เดินหา...ที่พักพิง เก็บเศษเพิง...เทินจิต...คิดเสียขวัญ คราใดกัน...ฝันกลับ...มาสุขสิง ได้แต่ก้ม...ชมพื้น...ขื่นเสียจริง เหมือนแน่นิ่ง...อิงพื้น...สะอื้นมอง ******************************************* เดินเถิดเดิน...เพลินเพลิน...อย่าไหวหวั่น อย่าสิ้นฝัน...คิดไป...ให้หม่นหมอง นับจิตไว้...ให้กล้า...จะฝ่าปอง... เป็นเจ้าของ...เพิงรัก...พักแนบใจ อ่ะจร้า.....แว๊บมาเยี่ยมมมมม.....
27 ตุลาคม 2552 11:59 น. - comment id 1057226
หายไปนาน แต่กลอนเพราะ และเศร้าด้วยนะครับ
27 ตุลาคม 2552 15:32 น. - comment id 1057340
เพราะจังเลยค่ะ แต่เศร้าจัง ชอบค่ะ อิอิอิ