5/104 ช้าไป...ไม่ดี (ว่าด้วยกลบทยัติภังค์)

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

จริงๆ  อยากแต่งให้ครบ 8 บท  ทุกกลฯ แต่บางกลฯ แต่งมากไป ไม่ดี สำหรับมือใหม่ หัดขับ
ต้องขอบคุณ คุณญามี่ ด้วยครับ ที่ช่วยแต่งเพิ่มเติม  ในบางบท บางบาท
แต่บทกลอนนี้ ไม่ใช่ว่า จะถุกต้องซะทีเดียวเลยนะครับ
เนื่องมาจาก ผมพึ่งไปค้นคว้า  กลบทเพิ่มเติม และได้เห็นวิธีการแต่งจาก ท่านพระครูเกษมทัศนคุณ หรือ ในนาม หยาดกวี  นั่นเอง
ดังนั้น ผมจึงไม่ขอแก้ไขดีกว่า นะครับ  แม้ในความรู้สึกและเข้าใจ จะถือว่า ของท่านพระอาจารย์ หยาดกวีนั้น  ถูกต้อง  แต่เพราะความสับสน ของผู้แต่ง หรือว่า วิธีการ แต่ง อาจไม่เหมือนกัน ก็อาจเป็นได้  นี่คือส่วนหนึ่ง ที่ผมอยากรวบรวม  กลบทฯ ทุกชนิดเอาไว้ เพื่อเป็นแนวทางการศึกษา  และนำมาฝึกหัดแต่ง ให้ถูกที่สุด...
*เมื่อไม่เคยเผยออกเพื่อบอกรัก-
เธอสมัครภักดีชีวีใส-
สดแช่มชื่นตื่นเต้นเเม้เห็นไกล-
ตาคนใหม่ให้หลงจนลงรอย-
*รักชื่นชมสมดั่งภวังค์หวาน-
แว่วมานานปานใดทำใจถอย-
ถดออกห่างจากเธอเกินเจอกลอย-
ใจพี่หงอยคอยเจ้าาแสนเศร้าทรวง
*ศรีแสนโศกโรคซ้ำคอยซ้ำเติม-
เต็มจนเพิ่มพูนทวีอกพี่ห่วง-
หากานดาคนเดียวมิเลี้ยวลวง-
หลอกเพื่อทวงถามความในได้แต่เพ้อ-
*พร่ำพรรณาเกินกว่าจะคว้าคู่-
ครองต้องอยู่อย่างหม่นระคนเซ่อ-
ซ่าเมื่อเจอปัญหาในคราเพ้อ-
เจ้อนี่เหรอช้าไปจึงไม่ทัน-
*การณ์เวลายอกย้อนเกินอ้อนถาม-
ถึงคนงามเหตุใดในใจหวั่น-
ไหวคะนึงถึงเธอละเมอพลัน-
พลันใจสั่นเหตุนั้น  ช้าไป...ไม่ดี
***********************************************
http://www.geocities.com/annenena/index4.htm
กลอนกลบทยัติภังค์เหมือนกลบทอื่น ๆ แต่ต้องให้คำที่สุดท้ายของวรรคเป็นคำที่ใช้ยัติภังค์เชื่อมไปยังวรรคต่อไป
เสมอ
นอกนั้นเหมือนทั่วไป
ไม่น่าน่าจะประคองสนองมิตร-
ภาพคิดคิดถึงความหลังครั้งเคยสรวล-
เสเฮฮาแย้มแฉล้มอวล-
อบกลิ่นชวนชวนชื่นระรื่นจิน-
ตนานึกนึกในมโนพิศ-
วงอย่างยิ่งยิ่งพินิจจิตเจ้าหิน-
ชาติทำกรรมกรรมก่อให้เกิดภิน-
ทนาการลาญสิ้นสิ้นสุดนึก
**********************************************
http://www.oknation.net/blog/kondee007/2008/10/05/entry-1
พระครูเกษมทัศนคุณ (สมชัย เขมทสฺสี) 
กลบท ยัติภังค์  มีข้อกำหนดให้คำซ้ำกัน ๑ คู่ ใกล้ต้นวรรค และกำหนดให้แยกคำออกเป็นสอง  ส่วนเขียนไว้ต่างวรรคโดยไม่ใช้เครื่องหมายยัติภังค์(-)แต่อย่างใด ข้อสังเกต คือ คำสุดท้ายของวรรคหน้า และคำแรกของวรรคถัดไป ก็คือ คำเดียวกันนั่นเอง ดังแผน      เส้นที่โยงข้างบน คือ คำซ้ำกันภายในต้นวรรคเส้นที่โยงข้างล่าง คือ คำท้ายวรรคซ้ำกันกับคำต้นวรรคถัดไป ดังตัวอย่าง                                                  .... 

เส้นที่โยงข้างบน คือ คำซ้ำกันภายในต้นวรรค
เส้นที่โยงข้างล่าง คือ คำท้ายวรรคซ้ำกันกับคำต้นวรรคถัดไป ดังตัวอย่าง
                                                             ฟังดูดู รู้เหตุ สังเกตสัง
  สังขารา ราคะ ให้มาวัง                   วังเวงนั่ง นั่งเหงา สุดเศร้ากัน
  กลบท ยัติภังค์ 
                                           ฟังดูดู รู้เหตุ สังเกตสัง
สังขารา ราคะ ให้มาวัง          วังเวงนั่ง นั่งเหงา สุดเศร้ากัน
กันดารดอน ดอนแล้ง ดินแห้งเหือด   เหือดแห้งเดือด เดือดจิต มาคิดสรร
สรรหาน้ำ น้ำฝน หาจนวัน               วันทาฝัน ฝันว่า พนาไพร
      
ไพรสณฑ์เฉา เฉาใบ พาใจรัน          รันทดขวัญ ขวัญหาย สลายไหว
ไหวหวั่นจิต จิตพา ระอาภัย              ภัยพิษไหน ไหนเปรียบ มาเทียบกัน
    
กันภัยแล้ง แล้งสุด มนุสสา              สาครา ราโค โอ้ร้อนขวัญ
ขวัญจิตคิด คิดไป ใจร้อนกัน            กันทั่วหวั่น หวั่นจน ขาดฝนเท
     
เทพารักษ์ รักษา เมตตาเผ่า             เผ่าพันธุ์เจ้า เจ้าป่า พนาเส
 เสวนา นาพันธุ์ สวรรค์เท                 เทวาเท เทฝน ลงบนนา
   
 นานาพันธุ์ พันสรวล สุขถ้วนน้ำ         น้ำฝนตาม ตามเขา ลำเนาหนา
 หนาหนูหนู ดูน้ำ ตกตามนา              นาคินทร์ร่า ร่าเริง เถลิงไกร
    
 ไกรลาสเย็น เย็นน้ำ ตามลำเขา         เขาว่าเรา เราสุข หมดทุกข์ใส
ไสยาสน์นอน นอนหลับ ประดับไพร   ไพรสัณฑ์ใส ใสสด ลงจดกิน
     
กินนรโหย โหยหวน คร่ำครวญหวั่น    หวั่นไหวสั่น สั่นหนาว เพราะเจ้าสินธุ์
สินธุ์ไหลซ่า ซ่าเลี้ยว คดเคี้ยวพิน      พินทุสิ้น สิ้นหยด เพราะหมดกัน
     
กันดารแล้ง แล้งทั่ว ทุกหัวแห่ง          แห่งหนแจ้ง แจ้งร้อน จึงนอนฝัน
ฝันผิดผิด จิตลอย มาคอยวัน           วันคืนสัน สันเศร้า ให้ร้าวฤๅ
    
ฤๅทัยทุกข์ ทุกข์หนัก จักจดจำ จำใจช้ำ ช้ำชอก สุดบอกหรือ
หรือว่าใคร ใครทำ ให้ล่ำลือ             ลือเลื่องถือ ถือเล่ห์ เจรจา
    
จารกรรม กรรมชั่ว น่ากลัวจักร          จักรหมุนหัก หักเห สิเน่หา
หายนะ นะคน ให้จนพา                   พาราว้า ว้าวุ่น ครุ่นคะนึง
   
คะนึงคิด คิดจน รำพนผัน                ผันแปรกัน กันทั่ว มืดมัวถึง
ถึงจะห้าม ห้ามใคร ใจรำพึง             พึงคิดถึง ถึงหลัง มานั่งซึม
ซึมเศร้าโศก โศกจิต นั่งคิดสะ          สลดละ ละเลย นั่งเฉยขรึม
ขรึมเคร่งเครียด เครียดจน มาบ่นพึม   พึมพำอึ้ม อึ้มอั้ม มารำพัน
พันผูกป่า ป่าผูก ทุกยุครุ่ง                รุ่งโรจน์สูง สูงยูง เป็นฝูงขวัญ
ขวัญใจสัตว์ นานา สารพัน               พันเหมือนสรรค์ สรรค์ชอบ ระบอบธรรม
ธรรมชาติ ชาติงาม ไปตามส่วน        ส่วนถูกถ้วน ถ้วนงาม ไปตามสัม
สัมมาชีพ ชีพดี ชี้ชักคำ                   คำคมขำ ขำจัง มาฝังใจ
ใจสงบ จบจบ สงบจิต                    จิตไม่คิด คิดฟุ้ง ให้ยุ่งไหน
 ไหนจะเรื่อง เรื่องราว ไม่เข้าใจ         ใจใสใส ไขขาน นิพพานเอย.
   
                                                           ...หยาดกวี...
                                                        ๕ ตุลาคม ๒๕๕๑