ฉางน้อย

17 ตุลาคม 2552 23:44 น. - comment id 1052685

.....ลาไปไหนอ่ะลุงแก้ว.......

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2552 23:48 น. - comment id 1052687

คุณ ฉางน้อย

        เจ้าซุกซนเอ๋ย...ที่กลอนก็บอกแล้วนี่ไหงล่ะ
ว่าลาจากถิ่นกำเนิดของลุงเองจ้า กลับไปเยี่ยมบ้าน
เดิม เป็นตึกไปหมดแล้วล่ะ คนเก่าๆก็หายไปหมด
ย้ายบ้าง ตายไปบ้างเหลือแต่คนในบ้านนอกนั้น
ลุงไม่รู้จักใครเลยล่ะจ้า รักหลานเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

ฉางน้อย

17 ตุลาคม 2552 23:52 น. - comment id 1052690

2...... แหมๆ ลุงแก้วล่ะก็  หนูก็แค่ถามไปงั้น มันว่างปาก อิอิ  ไม่มีไรหรอกคะ 

ลุงสบายดีไหมคะ ฝนตกแล้วน๊า 

รักษาสุขภาพจ้า.......

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2552 23:59 น. - comment id 1052693

คุณ ฉางน้อย

        เจ้าฉางเอ๋ย... ชมพู ขาว เขียว นี่คือเครื่องหมาย
ประจำตัวนักเรียนทุกๆคนแหละจ้า ตกมาจนถึงสมัย
นี้ก็ยังใช้อยู่ โรงเรียนนี้ตั้งมาตั้งแต่สมัย ร.6 
พระองค์ทรงพระราชทานนามให้ 
ก่อนนั้นเรียนทั้งชายหญิงด้วยกันแต่ลุงไม่ทัน
แล้วต่อมาหญิงแยกไปตั้งเป็นโรงเรียนสตรี
ศรีสุริโยทัยแยกกันจ๊ะ ส่วนโรงเรียนชายนั้น
สมัยก่อนนั้นทางใต้ไม่มีใครเกิน
 โรงเรียนนี้ไปได้ ด้านเหนือก็สวนกุหลาบ
แล้วก็เฉียงๆหน่อยก็โรงเรียนวัดเทพศิรินทร์
ซึ่งถือว่าเป็นโรงเรียนชั้นหนึ่งสมัยนี้นนะ หาก
เป็นเอกชนก็ไม่มีใครเกิน อัสสัมชันอยู่ที่สีลม
นั่นแหละจ้า รักหลานซุกซนเสมอๆ

             แก้วประเสริฐ.

ปรางทิพย์

18 ตุลาคม 2552 01:48 น. - comment id 1052708

ครูแก้วฯ คะ....
ครูเป็นศิษย์เก่า วัดสุทธิวรารามหรือ
ปรางก็เป็นศิษย์เก่า สตรีศรีสุริโยทัยค่ะ
อ้าว....นี่กลายเป็นคนบ้านเดียวกันไหมคะ
ดีใจมาก ๆ ค่ะ

ไร้อันดับ

18 ตุลาคม 2552 06:40 น. - comment id 1052724

เห็นชื่อลงกลอน "ลาแล้วหนอ"
ชักใจไม่ดีเหมือนกันครับ

ความทรงจำนี่ทำให้เรา
มีความสุขและทุกข์ได้
พอๆ กันนะครับ
แต่ไม่ว่าสุขและทุกข์
ก็ถือว่ามีคุณค่ากับชีวิตเรา
จริงไหมครับ

ดูแลสุขภาพด้วยครับ  

อัลมิตรา

18 ตุลาคม 2552 10:03 น. - comment id 1052784

ชมพูเขียวขาวพราวราวพิสุทธิ์
ดอกโกมุทพุทธบูชาวันทาหมาย
อีกเพชรงามยามเพ่งเปล่งประกาย
ลูกผู้ชายทระนงคงคุณธรรม

"ลูกสุทธิ" พิสูจน์ซึ่งเปรื่องปราด
ช่างองอาจสุภาพบุรุษสุดคมขำ
การเรียนเลิศกีฬาเลิศประเสริฐกรรม
เกียรติเลอล้ำ "สุภาพบุรุษวัดสุทธิ"

:)

กิ่งโศก

18 ตุลาคม 2552 11:39 น. - comment id 1052808

ครูแก้ว เป็นอย่างไรบ้างครับ เรื่องสุขภาพนะครับ อย่าลืมทานยาเวลาเริ่มไม่สบายนะครับครู

หวนรำลึกนึกย้อนตอนอดีต
คล้ายเสียงคีตขานเรียกเร้าร่ำหา
เยาว์แห่งวัยท่ามท้องทุ่งพนา
ชนชาวป่าเด็กน้อยหลังคิรี

อยากจะคืนความเก่าในครั้งนั้น
หฤหรรษ์ห้วงชีพฉาบด้วยสี
เย็นร่มไพรสดสวยเขียวขจี
มาบัดนี้ภาพนั้นฉันไม่เจอฯ

..

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

18 ตุลาคม 2552 12:05 น. - comment id 1052817

ลาอดีต ที่เคยหมองเศร้า และอยู่กับปัจจุบัน ที่สดใสนะครับ

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 12:29 น. - comment id 1052827

คุณ ปรางทิพย์

           อ้าวงั้นเราก็เป็นญาติสถาบันเดียวกันซิจ๊ะใช่
จ๊ะผมเองจบจากโรงเรียนวัดสุทธิวราราม ระหว่าง
โรงเรียนสตรีศรีสุริโยทัยก็เป็นหนึ่งในโรงเรียน
วัดสุทธิวรารามแยกกันระหว่างชายกับหญิง ซึ่งใน
สมัยนั้นหากเป็นทางด้านโรงเรียนสตรีด้านใต้แล้ว
ไม่มีใครจะเกินไปกว่าโรงเรียนสตรีศรีสุริโยทัยไป
ได้จัดอยู่ชั้นแนวหน้า รองจากโรงเรียนราชินีด้วย
เหตุโรงเรียนนี้เป็นเชื้อพระวงศ์ร่ำเรียนเสีย
ส่วนมาก เป็นรองเท่านั้นเองนอกนั้นจัดอยู่อัน
ดับหนึ่งของประเทศเชียวนะ ต่อมาได้แตกแขนง
แต่อยู่ติดกันเป็นโรงเรียนสอนเกี่ยวกับวิชา
อาหารและการสลักผลไม้รักษาเอกลักษณ์ไทยไว้
เรียกว่าโรงเรียนสตรีพระนครใต้จ๊ะ  ทั้งสองนี้
ถือว่าเป็นโรงเรียนเดียวกัน รู้สึกว่าจะเป็นโรงเรียน
อาชีวะก่อนใครๆทั้งสิ้นก่อนเพาะช่างเสียอีกนะ
         สมัยก่อนสองโรงเรียนนี้คือวัดสุทธิฯกับ
โรงเรียนสตรีฯสอบเข้ายากๆมากจ๊ะ ฉนั้นเธอ
จงภูมิใจในโรงเรียนเธอไว้นะแดนใต้แล้วไม่มี
ใครเกินไปกว่าโรงเรียนเราได้หรอกจ๊ะ รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 12:38 น. - comment id 1052828

คุณ นักสืบไร้อันดับ

        ผมไม่ลาจากที่เวปฯนี้หรอก ผมมีสัจจะในตัว
เองมานานแล้วว่าจะไม่ยอมจากไปไหน ทั้งๆที่มีที
จะไปตั้งหลายแห่ง แต่ผมมันคนรักเดียวใจเดียว
เมื่อรักบ้านกลอนแล้วก็จะขอตายคาบ้านกลอนนี้
หรือจนกว่าจะพิมพ์ไม่ได้นั่นแหละจ้า แต่ก็จะเข้า
มาอ่านจ้า  หลังกลับจากไปเยี่ยมบ้านเดิมมาก็เข้า
ไปยังโรงเรียนเดิม นั่งมองความแปรเปลี่ยนไป
หลายๆอย่าง ทุกๆอย่างเปลี่ยนไปเกือบหมด สมัย
ก่อนกับสมัยนี้แตกต่างดังกล่าวไว้แล้วล่ะครับ
สมัยผมนั้น "มวยนักเรียน" จัดเป็นอันดับหนึ่ง
ของชาติคว้ารางวัลมาหลายๆรุ่น จนมาก่อตั้ง
ดุริยางค์ผมก็อยู่เรียนด้วยแต่ผมไม่เอาไหนก็
ต้องเลิกครูเขาสอนการเขียนโน๊ตด้วย ฝึกใน
ตอนเลิกเรียนจนค่ำๆ ผมมันร่างเล็กๆไม่มีพร
สวรรค์ด้านนี้ต้องเลิกไปโดยปริยาย ส่วนเพื่อนๆ
เขาเป็นนายวงดนตรีหากินไปกันก็หลายๆคน
ครับ จนกระทั่งดุริยางค์เป็นอันดับหนึ่งของชาติ
ไปแข่งต่างประเทศคว้ารางวัลที่หนึ่งมา เป็น
โรงเรียนแรกของชาติเราครับ  แต่ผม
จบก่อนครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 12:56 น. - comment id 1052832

คุณ อัลมิตรา

        ขอบคุณยอดหญิงอันเป็นที่รักยิ่ง เราสองเป็น
คนบางเดียวกันคือ  "ยานนาวา" ยอดหญิงอยู่สาธุประดิษฐ์
แยกจากถนนจันทร์ ผมอยู่หลังวัดสุทธิฯถือได้ว่า
สายเลือดเดียวกัน ขอบคุณมากที่ยอดหญิงฝากกวี
อันซึ้งตรึงใจไว้ให้ผมครับ
         นักประพันธ์ที่อยู่ในดวงใจยอดหญิงคือ
"พนมเทียน" ก็เรียนจบจากโรงเรียนวัดสุทธิวราราม
เหมือนผมแหละครับ หากนับเขาคือรุ่นพ่อผมได้
และยังมีนักกวีอีกหลายๆคนก็จบจากโรงเรียนนี้
ตลอดจนนายทหารใหญ่และตำรวจใหญ่ก็จบจาก
ที่นี่เหมือนกัน ตำรวจเป็นถึงอธิบดีกรมตำรวจ
สมัยนั้น คือ พลตำรวจเอก ประเสริฐ รุจิรวงศ์
ครับ งานศิษย์เก่าท่านก็มาด้วยครับ ที่เขียนนี่
เพราะไปเยี่ยมบ้านเดิมมา หวนคำนึงถึงครั้งเก่าๆ
ก็เลยนำมาเขียนไว้ สมัยนั้นแถวยานนาวาเต็ม
ไปด้วยต้นไม้ที่มีผลและไม่มีผลมากมายนัก ท้อง
ทุ่งนาก็มี อากาศสดชื่นสบาย ผมมาแยกตัวมาอยู่
แถวมีนบุรีก็เหตุที่ความเจริญมาก สมัยก่อน
ถนนเจริญกรุงนั้นใหญ่โตมาก มีทั้งระรางไฟฟ้า
รถประจำทาง

เป็นของกทม.สีเขียวข้างๆรูปช้างสีขาวตัวเดียว
ต่อมา  รถ รสพ.รถประจำทางยี่ห้อ "ฮีโน่"มาวิ่ง
นำมาขึ้นที่ถนนตก 
เหตุที่เรียน ถนนตก เพราะสุดถนนเจริญกรุงครับผมยังวิ่งไปด
ูแตกตื่นกันมาก
ไม่เคยเห็น หน้ามันไม่เหมือนกับของ กทม.ที่
เวลาจะวิ่งทีต้องเอาเหล็ก งอรูปตัวแซด 
ไปสตาร์ทที่หน้ารถหน้ารถจะยาวหลังคา
จะงุ้มๆคล้ายๆคนแก่

ส่วนรถใหม่ต่างประเทศวิ่งคันแรก หน้าสั้นๆสมัย
นี้ไม่มีให้เห็นแล้ว จะมีก็เพียงแต่ชื่อ คือองค์การ
รสพ.ใช้สำหรับรับจ้างขนของท่าเรือแหละครับ
ขอบคุณยอดหญิงมากครับ รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 13:03 น. - comment id 1052836

คุณ กิ่งโศก

         โรคแพ้อากาศในตัวครูเองนั้นอยู่ที่การเปลี่ยน
แปลงดินฟ้าอากาศเป็นสำคัญครับ เหตุนี้ผมถึง
ได้หนีถิ่นเก่ามาอยู่แถวมีนบุรีติดกับท้องทุ่งนาก็
เหตุนี้แหละ แต่อนิจาบัดนี้เปลี่ยนแปลงไปหมด
เธอไปบ้านครูหันหน้าไปทางหน้าบ้าน ด้านหน้า
และรอบข้างหมู่บ้านฯล้วนแล้วแต่ท้องทุ่งนาทั้งสิ้น
แต่เธอไปไม่เห็นแล้ว สมัยก่อนนั้นถนนดินแดง
ไม่มีราดยางหรือคอนกรีตเลยล่ะ เรียนกว่ารุ่น
บุกเบิกก็ว่าได้  ดีแล้วล่ะฝึกเขียนไว้และเขียน
ได้ดีจ้า  เขียนตอบกระทู้ให้เป็นกลอน เวลาเขียน
ส่งงานให้เป็นโคลงไว้ด้วยเธอชอบด้านนี้ ครู
รักศิษย์เสมอ หากติดขัดอะไรถามมาได้รู้ก็จะ
บอกให้หมดจ๊ะ รักเสมอๆ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 13:06 น. - comment id 1052837

คุณ กวีน้อยฯ

        เจ้ากวีน้อยฯหลานเรา ทุกๆแห่งล้วนแล้วแต่
ทุกข์สุขทั้งสิ้น อยู่ที่ตัวเราจะทำใจเราเองได้แค่ไหน
หากคิดว่าทั้งหมดเป็นอนิจจังก็สามารถทำใจเราให้
สงบได้ง่ายจ้า  รักหลานเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

ฝนทอง

18 ตุลาคม 2552 15:30 น. - comment id 1052866

แวะมาอ่านกลอนลา
แวะมาหาประสบการณ์

ครูแก้วสบายดีนะครับ
คิดถึงเสมอ ๆ

แสงเพชร

18 ตุลาคม 2552 15:51 น. - comment id 1052876

คารวะท่านครูแก้วฯครับ

ดีใจจังครับที่คุณครูเคยอยู่แถวยานนาวาเหมือนกัน   
ผมเคยอยู่แถวสะพาน2จนโตเรียนอยู่ที่พระแม่มารีครับ
แต่คงหลังคุณครูหลายปีเดี๋ยวนี้กลับไปก็จำไม่ได้แล้ว
สมัยนั้นอยากเข้าไปเรียนวัดสุทธิฯมาก
ชอบวงโย ชอบลูกเสือ ชอบระเบียบ วินัยเขาเข็มแข็งดีครับ

ขอให้คุณครูแข็งแรงมีแด่ความสุขครับ

รัมณีย์

18 ตุลาคม 2552 16:11 น. - comment id 1052882

เคยแวะทำบุญที่วัดยานนาวาอยู่บ้างครับ
เคยทำงานอยู่โรงพิมพ์แถวถนนจันทน์
นั่งรถเมล์ผ่านทุกวัน

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 16:52 น. - comment id 1052887

คุณ ฝนทอง

       ผมเองก็เล่นไปตามประสาคนชอบแหละครับ
หากต้องการประสบการณ์เกี่ยวกับกลอนก็นั่นซิครับ
ยอดหญิงอัลมิตรานี่แหละเขาเก่งกาจมากครับ ดูกวี
ที่เขาฝากไว้ซิครับถือได้ว่าสุดยอดเชียว ส่วนผมนั้น
ก็เฉื่อยแฉะมาเล่นกลอนอีกทีก็หลังปลดเกษียณอายุ
ราชการแล้วครับ หากว่างๆก็แวะมาได้นะครับยินดี
ต้อนรับเสมอครับ  ขอบคุณ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 17:04 น. - comment id 1052890

คุณ แสงเพชร

         หรือครับงั้นก็คนบางเดียวกันซิครับ สพาน2
ผมไปบ่อยๆมีซอยเข้าไปถึงวัดไผ่เงิน ส่วนโรงเรียน
พระแม่มารีนั้นเป็นโรงเรียนฝรั่งเรียนรวมกันทั้ง
หญิงและชาย อยู่ในซอยนั้นก่อนถึงวัดไผ่เงินผม
เคยไปจีบนักเรียนแถวนั้นด้วย อิอิ สมัยหนุ่มนะครับ
       วงโยทวาทิตนั้นตั้งขึ้นในสมัยผมเรียนอยู่ครับ
ตอนนั้นโด่งดังมาก มาหลังจากที่ผมจบรุ่นน้องๆ
ก็ไปชนะเลิศประเทศไทยและชนะที่ต่างประเทศ
ด้วยครับ เรียนลูกเสือสนุกมากครับ สมัยนั้นมี
ระเบียบวินัยการเรียนเข้มงวดมากครับ ครูตี
เขาจะใช้กิ่งสนหน้าโรงเรียนตีนักเรียนครับ ต่อ
มาก็เปลี่ยนเป็นกิ่งไม้ไผ่เหลายาวประมาณเกือบ
สองเมตรได้ครับ เพราะกิ่งสนมันหมดไป หน้า
โรงเรียนปลูกต้นสนไว้มาก การบ้านหรือท่วมหัว
เลยครับแทบจะไม่ได้เที่ยวเลย กลับบ้านก็ต้อง
มาทำการบ้านส่งครู หากไม่ทำจะโดนตีหน้าชั้น
เรียน ท่องอาขยาน ภาษาอังกฤษกิริยาสามช่อง
ต้องเปรี๊ยะ เรียกว่าถามต้องตอบได้ทันทีครับ
หากไม่ได้คำละหนึ่งที ผมเองคนโง่เง่าโดนเป็น
ประจำ หากไม่โดนตีก็โดนกินบรเพ็ดครับ คน
จบมามักจะไม่ค่อยลืมกันหรอกครับ ที่สำคัญคือ
ไม้เรียวหรือบรเพ็ดแหละครับ ขอบใจมากนะ
ก็ไปเรื่อยๆแหละตามประสาคนแก่จ้า รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 17:15 น. - comment id 1052895

คุณ รัมนีย์

        อ้อเจ้าแต้ก็ทำงานที่ถนนจันทร์หรือ สมัยก่อน
เขาเรียกว่า "ตรอกจันทร์" แล้วมาเปลี่ยนเป็นถนน
ในภายหลัง สมัยนั้นเป็นถนนดินพอเปลี่ยนเป็นราด
ยางถึงเปลี่ยนเป็นถนนจันทร์นะ สุดถนนจะไปออก
ทุ่งมหาเมฆแล้วออกถนนสาธรใต้ได้ครับ สมัยก่อน
นั้นไม่มีรถประจำทางหรอกครับ ใครจะไปอาศัย
รถจักรยานหรือเดินไป สองข้างทางเป็นสวนหมด ปลูกฝรั่ง ผัก เลี้ยงหมู
โอ้อยอีกหลายๆอย่าง สวนผลไม้นานาชนิดครับ
       ตอนผมเด็กๆไปเที่ยวสวนยังเคยหลงทาง
เลยจำขาออกไม่ได้เล่นเอาวนหาทางตั้งนานแต่
ไปเป็นพวกๆไปล่านกอาวุธคือหนังสติ๊กกับลูกดิน
ปั้นกลมๆ หิวมาก็หาผลไม้กินกันส่วนมากเป็น
ฝรั่ง และยังเคยวิ่งหนีเจ้าของสวนเขาเอาไม้ไล่
ตีครับ สนุกดี ผมไปทั่วเลยครับ แถวสาธุประดิษฐ์
ที่อยู่ของอัลมิตราเขาผมก็ไปมาหลายๆครั้งไปสุด
ที่แพตาท้วมริมแม่น้ำเจ้าพระยาตอนนั้นหนุ่ม
ห้าวๆแล้วล่ะ ไปกินน้ำขาวที่ทำจากข้าวเหนียว
กระแช่ และน้ำตาลเมาครับ ที่กินเป็นแพ โอ้ย
เล่ากันไม่จบหรอกครับ  พูดถึงรถเมล์ก่อนนั้น
มีสายเดียวคือ สาย 35 วิ่งเลี้ยวไปถนนสาธุประดิษฐ์
เท่านั้นหากไปทุ่งมหาเมฆไปเองครับ
พอก่อนนะ  รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

โคลอน

18 ตุลาคม 2552 17:56 น. - comment id 1052905

อ่า...กำลังหัวเราะกรามค้างอยู่บ้านฉางน้อย เหลือบมาฝั่งขวาเห็นกลอนบทนี้ ใจหายแว๊บ...นึกว่า แก้วประเสริฐจะลาไปไหนเสียอีก

นิลวรรณ

18 ตุลาคม 2552 17:59 น. - comment id 1052907

นิลวรรณเป็นคนต่างจังหวัดอ่ะค่ะ
แถมอยู่ชนบทอีกด้วย
บางครั้งเขาก็เรียกบ้านนอก

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 18:32 น. - comment id 1052919

คุณ โคลอน

         โอ้โฮ เจ้าฉางน้อยจอมซุกซน ซึ่งมีลูกเล่น
แพรวพราวจริงๆด้วย คุยสนุกๆ แต่พออ่านกลอน
ผมคงจะทราบนะครับ ขวัญเอ๋ยขวัญมาอยู่กับเนื้อตัว
นะ  รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 18:41 น. - comment id 1052921

คุณ นิลวรรณ

         ด้วยใจจริงๆนั้นผมรักชอบชนบทมากกว่า
ในเมืองครับ ปีหนึ่งผมมักจะไปต่างจังหวัดแถวชนบท
เพื่อฟอกอากาศปอดครับ ผมเรียกเองนะครับว่า
ฟอกปอด ด้วยอากาศช่างบริสุทธิ์และคนแถวชนบท
นั้นล้วนแต่น้ำใจดีเรียกได้ว่าเกือบทุกๆคนครับจะ
มีบ้างก็เป็นส่วนน้อย แต่ผมชอบภูมิประเทศมากกว่า
        นี่เขาก็มาชวนไปเที่ยวเชียงใหม่และไป
พักที่ดอยอ่างข่างแต่ผมปฏิเสธแล้วด้วยสุขภาพ
ไม่ค่อยอำนวยและเดือนธันวาคมอากาศหนาวมาก
ที่ดอยนั้น ผมกลัวหนาวมากๆทุกๆวันนี้เวลานอน
ต้องใส่เสื้อถึงสามตัวแน๊ะครับ คุณโชคดีแล้วที่
อยู่ชนบท หากอยู่กรุงเทพฯนานๆก็จะรู้สึกว่าแย่
มากๆครับ พิษภัยรอบด้านทั้งอากาศและคน หาก
ไม่ทันคนยิ่งแย่ใหญ่ครับ  รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประภัสสร

18 ตุลาคม 2552 20:01 น. - comment id 1052948

สวัสดีค่ะครูแก้ว
พอดีหนูเข้ามาตอบเม้นเรื่องสั้น
ช่วงนี้ศิษย์ขอไปถือศีล กินเจสักสิบวันเจ้าค่ะ
คงไม่ได้เข้าบ้านกลอนสักระยะ
ขอครูรักษาสุขภาพนะคะ
นับถือและเป็นห่วงครูเสมอค่ะ

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 22:07 น. - comment id 1053031

คุณ แก้วประภัสสร

          ครูขออนุโมทนาในการทำความดีครั้งนี้ด้วย
นะ การถือศีลกินเจนั้นหลักสำคัญคือการไม่เบียดเบียฬ
สัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลายเป็นหลัก คือ ศีลห้า ข้อที่หนึ่ง
ที่จริงต้นกำเนิดนี้มาจากพระเทวทัตเพื่อจะแสดงตน
ให้ภิกขุทั้งหลายเชื่อถือตนเองเป็นใหญ่โดยทำตัว
ปฏิบัติอย่างเคร่งครัด โดยไปทูลแด่พระพุทธองค์
ว่าภิกขุทั้งหลายควรงดฉันท์สัตว์เป็นอาหารไม่
ยอมรับประเคนอาหารที่เจือด้วยเนื้อสัตว์ แต่
ทว่าพระพุทธองค์ทรงปฏิเสธพระองค์กล่าวไว้ว่า
การบิณฑบาตรนี้คือการขอที่ผู้มีศรัทธาจะมอบให้
หากมิฉนั้นศรัทธานั้นจะเสื่อมไป ครูกล่าวเพียง
สั้นๆไว้ แต่หากเป็นปุถุชนที่ไม่ใช่ภิกขุไม่เป็นไร
ด้วยปุถุชนนั้นไม่ได้ขอใครเขา การกินเจนั้น
อยู่ในศีลห้าข้อที่หนึ่ง  หากรักษาศีลแล้วไม่ทาน
เนื้อสัตว์หรือการเบียดเบียฬสัตว์ถือว่าดีประการ
หนึ่ง หากเป็นทางวิทยาศาสตร์ถือว่าเป็นการ
ปรับร่างกายเราที่สะสมพวกไขมันต่างๆให้สลาย
ไปจะมากหรือน้อยอยู่ที่เรา อีกประการหนึ่งอาหาร
จำพวกผักนั้นมีสารใยสังเคราะห์ช่วยในการขับ
ถ่ายและป้องกันโรคภัยได้อีกประการหนึ่ง หาก
เราถือศีลกินเจด้วยรักษาให้มั่นถือว่าดีมากจ๊ะ
แต่ก็ควรรักษาไว้อย่าฝืนจนร่างกายเราขาดพลัง
จนอ่อนแอก็จะเกิดโทษ ด้วยพวกไขมันเหล่านี้
จะช่วยเสริมสร้างพลังกำลังแก่มนุษย์สัตว์เสมอ
จะมีพืชบางจำพวกที่แทนพวกเนื้อสัตว์ได้ก็มี
แต่เป็นส่วนน้อย มาเข้าหลักถือศีล ศีลที่รักษา
คือศีลห้า หากถือศีลอย่างเดียวก็ได้กุศลผลบุญ
อยู่แล้วหากไม่ผิดเลยถือได้ว่าปิดประตูนรกได้
อย่างเด็ดขาด หากเมื่อถือศีลแล้วต้องมีภาวนา
โดยสมถะภาวนาด้วยก็จะยิ่งดีขึ้นไปอีก การภาวนา
คือการทำให้ จิต เจตสิก อารมณ์นอกในที่รวม
อยู่เป็น ใจ ทั้งหมด ทุกๆอย่างอยู่ที่วิญญาณธาตุ
ทั้งสิ้น  การภาวนาที่ถูกต้องเริ่มจากกำหนด
ลมหายใจเข้าออกโดยมีสติจับอาการดังกล่าวไว้
ไม่ให้จิตสอดส่ายเที่ยวไป จิตเมื่อถูกบังคับแรกๆ
ก็จะดิ้นรนต่อสู้ต้านทานหาก เรามีพลังแห่งสติ
บังคับไว้หรือหาที่เกาะเกี่ยวจิตไว้ จิตก็จะอยู่เฉยๆ
     หากครูจะอธิบายมันจะยาวมากๆ เอาเพียง
เคร่าๆก็แล้วกันคือ พยายามทำจิตเราใจเราให้
ความตัวกันแล้วทำให้ว่างๆเสียจะมากน้อยไม่
เป็นไรถือว่าเป็นกุศล ศรัทธาคือบ่อเกิดแห่งสติ
ที่ประกอบด้วยพลังงาน หากมีศรัทธามากก็จะทำ
ให้จิตเราว่างๆไม่มีอะไรมารบกวนได้ เหตุที่ถูก
รบกวนก็มาจากจิต ในเมื่อบังคับจิตได้ อาการ
ต่างๆคือ อายตนะ6 ก็ไม่บังเกิด จิตใจก็จะว่าง
ยามใดเราบังคับจิตให้อยู่นิ่งได้ใจเราก็ว่างปราศ
จากกิเลสที่จะเข้ามาให้เกิดอาการต่างๆได้จ้า
         ฉะนั้นควรจะมีภาวนาด้วย การภาวนานี้
เราอย่าไปกำหนดบังคับให้มากเกินไปหรือให้
อ่อนมากเกินไป ควรเดินสายกลางคือเพียงแต่
คอยบังคับไว้เท่านั้นจ๊ะ  ขอให้มีสุขในการทำใน
สิ่งที่พึงปรารถนาความสำเร็จด้วยผลบุญจงบังเกิด
แก่ศิษย์เราจ๊ะ รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

เทียนหยด

18 ตุลาคม 2552 22:18 น. - comment id 1053049

หวัดดีค่ะ ครู  

เห็นกระทู้แล้ว ต้องรีบเข้ามาค่ะครู...เล่นเอา
ศิษย์ใจหายแว๊บเลยค่ะ...พูดถึงแถวสาธุฯ
อ้อยเคยอยู่สาธฯ 37 เกือบสองปีแน่ะค่ะ..
แต่ตอนนี้ไม่ได้อยู่แล้ว ย้ายมาอยู่แถวฝั่งธน
แบบนี้ พอจะเป็นคนบ้านเดียวกะครูได้มั๊ยค่ะ
อิอิ 

วันนี้ไม่ค่อยสบายค่ะครู หวัดเล่นงานซะเกือบแย่.. ครูหล่ะค่ะสุขภาพเป็นอย่างไรบ้างค่ะ

ดูแลสุขภาพดีๆนะคะครู  
ด้วยความเป็นห่วงค่ะ

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2552 23:13 น. - comment id 1053099

คุณ เทียนหยด

         ศิษย์รัก เธอเองก็เป็นคนบ้านครูอยู่แล้วนี่นา
แม้จะอยู่ที่ไหนตอนนี้เป็นคนบ้านครูไปแล้ว เรื่อง
หวัดนี้กำลังชุกชม ครูเองก็เป็นเรียกว่าแทบทั้งปี
เลยก็ว่าได้เรื้อรังมานานแล้วคนเป็นโรคแพ้อากาศ
หวัดมันรักมากจ้า รักศิษย์เราเสมอจ้า

                แก้วประเสริฐ.

เพียงพลิ้ว

19 ตุลาคม 2552 08:38 น. - comment id 1053217

แก้วประเสริฐ

19 ตุลาคม 2552 13:16 น. - comment id 1053332

คุณ เพียงพลิ้ว

        หลานกานต์ขอบใจมากจ้า รักเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

นรศิริ

19 ตุลาคม 2552 14:11 น. - comment id 1053356

ตกใจหมดเลยค่ะนึกว่าคุณลุงจะลาบ้านกลอน
พออ่านไปถึงเข้าใจค่ะ

แก้วประเสริฐ

19 ตุลาคม 2552 17:46 น. - comment id 1053437

คุณ นรศิริ

        ขอบคุณมากที่ห่วงใยผมเสมอครับ คือผมไป
เที่ยวบ้านเดิมมา โอโฮ...มันเปลี่ยนแปลงไปหมด
มีศาลแขวงอยู่ด้วย ถนนตัดกันไปมาจำแทบไม่ได้
เลยครับ ตลาดแสงจันทร์ก็ล้วนเปลี่ยนมีทั้งห้อง
อาหาร เทคฯ โอ้ยหลายๆอย่าง เต็มไปด้วยตึกราม
หมดครับ ดีนะที่บ้านเดิมยังปลูกต้นไม้ไว้แยะให้
นกมันได้อาศัยทำรังอยู่ ผมไปนั่งใต้ต้นไม้ฟังเสียง
นกค่อยชื่นใจรอบล้อมไปด้วยตึกแถวบ้างบ้านตึก
บ้าง  ผมไปโรงเรียนเก่าๆเข้าไปนั่งดูนักเรียน
ที่เขาเล่นกัน ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรเพราะนึก
ว่าเป็นนักเรียนชายแบบผมเรียน แต่สักพัก
โอโห..ผัดหน้าตาเดินกระแด๊ะส่ายก้นไปมาถึง
ทราบ จับกันเป็นกลุ่มๆเลยล่ะครับ บรรยากาศ
ในโรงเรียนเปลี่ยนแปลงไปหมด ต้องหลับตา
นึกย้อนอดี่ตแล้วก็กลับบ้านเลยครับ ขึนอยู่ไป
คงต้องอาเจียนแน่ๆเลย  เลยเขียนเรื่องแบบนี้
เพราะยังไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไหร่จะได้ไปครับ
ขอบคุณมากครับ งานคุณเองผมก็เข้าไปอ่านเสมอๆ
แต่ไม่ได้คอมเม้นท์ครับ ไม่รู้จะคอมเม้นท์
อย่างไรดี ด้วยงานงามครับ ผมชอบอ่านครับ
แม้จะเป็นคนใหม่ๆมามากหน้าหลายตาผมก็อ่าน
บางคนเขียนแค่บทเดียวแล้วก็เลิก ผมนึกในใจ
แล้วเมื่อไหร่จะเป็นกันสักที หากเล่นแบบนี้สาระ
ก็ไม่มีอะไร อย่างน้อยสักสี่บทก็ยังดี ไม่เหมือน
สมัยผมเล่นกลอนใหม่ๆไม่เคยเจอครับแบบนี้
ครับ แล้วหากเขียนนิราศสงสัยคงจะเป็นนิโกโร
โกโสแน่ๆเลย สงสัยเขาจะเอาจำนวนส่งมาก
กระมัง  ขอบคุณรักเสมอๆครับ

                แก้วประเสริฐ.

คนกุลา

23 ตุลาคม 2552 15:07 น. - comment id 1055601

๐ ยามเยือนถิ่นที่จากหลายหลากรุ่น
ความหลังกรุ่นอุ่นใจคล้ายห่วงหวง
ท่ามกระแสแปรไปในโลกลวง
จำบางดวงหน้าเก่าเราคุ้นเคย

   ๐ ทุกสิ่งสร้างบางหนวนเวียนวก
แสนสะทกอกสะท้อนก่อนจะเผย
ลาถิ่นเก่าเนาร้างอย่างคนเคย
เพลาเอยเปลี่ยนสรรพสิ่งจนกริ่งใจ

มาอ่านกลอนท่านพี่ ทำให้ปลงอนิจจัง
กับสรรพสิ่งที่เปลี่ยนไป สอนว่าถ้าเรายึดติด
มากเท่าไรก็คงทุกข์มากเป็นเงาตามตัว นะครับ รักษาสุขภาพนะครับ 

รักและเคารพเสมอ

แก้วประเสริฐ

23 ตุลาคม 2552 17:18 น. - comment id 1055673

คุณ คนกุลา

         ใช่แล้วน้องเรา ทุกอย่างย่อมแปรเปลี่ยนเสมอ
ไม่หยุดนิ่ง หมุนเวียนไปตามวัฏสงสารทั้งสิ้น ดูเรา
ซิเปลี่ยนจาก เด็กจำความไม่ได้ มาจำความได้แล้ว
ก็เริ่มเติบโต เปลี่ยนเป็นวัยรุ่น จากวัยรุ่นมาเป็น
คนหนุ่ม จากคนหนุ่มก็ก้าวเข้าสู่วัยกลางคน จากวัย
กลางคนก็เป็นคนแก่ จากคนแก่ก็สุดสิ้นการเดินทาง
จากภพนี้ แล้วก็เปลี่ยนภพใหม่วนเวียนไปเรื่อยๆ
หาได้หยุดกับที่ได้ ยกเว้นนิพานอย่างเดียวนอก
นั้นไม่ว่าเทวา ยักขา อสูร มนุษย์ สัตว์ รวมถึง
สัตว์นรกด้วยก็ยังเปลี่ยนไป หากไม่ยึดติดมาก
นักจิตใจเราก็จะปล่อยวางว่างลงจากสิ่งที่รบกวน
นั่นคือปิติที่เกิด จะมากน้อยอยู่ที่แต่ละบุคคล
วัตถุธาตุต่างๆก็เหมือนกับเรานั่นแหละขนาดที่
แข็งแกร่งเช่นเหล็ก ภูผาก็ยังมีวันสลายไปเลย
นับประสาคนพวกเรา สิ่งที่ดีที่สุดคือทำจิตให้ว่างๆ
ไว้ รักน้องพี่เสมอ

                   แก้วประเสริฐ.