อัลมิตรา 12 ต.ค. 2552 11:05 น. - ID 129783 
6439
13
0
12 ตุลาคม 2552 11:34 น. - comment id 1050529
โลกส่วนตัวของฉันนั้นฝันไกล โบกบินได้โดยไม่ต้องใช้ปีก ท้องฟ้าแจ่มหวานเจอะเอาเออะ-วีค ก็ไม่หลีกหนีหน้าให้อาลัย
12 ตุลาคม 2552 11:58 น. - comment id 1050536
โลกส่วนตัวของฉันนั้นมีมาก วันไหนอยากอยู่นิ่งไม่ติงไหว ทิ้งตัวนอนกับเตียงเลี่ยงพบใคร แต่วันไหนอยากขำก็ฮำเพลง
12 ตุลาคม 2552 12:13 น. - comment id 1050543
โลกส่วนตัวของฉันนั้นงันเงียบ มีแต่เยือกเย็นเยียบเกินเปรียบได้ แต่ก็สุขเพียงพอแล้วหนอใจ หมดสิ้นไร้กังวลให้อลเวง
12 ตุลาคม 2552 13:00 น. - comment id 1050559
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ โลกส่วนตัวของฉันนั้นเศร้าหมอง มีครรลองโดดเดี่ยวแสนเปลี่ยวเหงา ความเปล่าดายงันเงียบเปรียบดุจเงา ทุกลมปราณแผ่วเบาเคล้าน้ำตา......บางอย่างที่เห็นไม่เป็นอย่างที่คิด.. บางอย่างที่คิด..ก็ไม่ได้เป็นแบบที่ต้องการ...
12 ตุลาคม 2552 15:38 น. - comment id 1050612
โลกส่วนตัวนั้นแสนสุขสันต์ ในทุกวันสุขสดชื่นอยู่เสมอ ทำสิ่งใดใดอุปสรรคไม่เคยเจอ รักฉันเธอก็สุขสันต์ตลอดกาล โลกส่วนตัวของผมมักสุขสันต์ครับเต็มไปด้วยจินตนาการต่างๆได้อะไรก็ทำได้ไปหมดเลย..และไม่มีใครเข้าไปถึงครับ
12 ตุลาคม 2552 15:55 น. - comment id 1050616
โลกส่วนตัวของฉันมันหายาก งานก็มากลูกก็กวนชวนปวดหัว ครั้นพอว่างอยากสร้างโลกส่วนตัว ดั๊นคุณ.....มารอนสิทธิคิดแล้วเซ็งจะมีใครเป็นอย่างเรามั้ยน๊อ
12 ตุลาคม 2552 16:16 น. - comment id 1050620
โลกส่วนตัวของฉันช่างฝันสุข ใจสนุกแต่งกลอนอันอ่อนไหว ชอบรักเพื่อนบ้านกลอนอาทรใจ วันไหนได้อ่านกลอนนอนฝันดี
12 ตุลาคม 2552 18:06 น. - comment id 1050644
โลกส่วนตัว ก็หมายถึง โลกที่เราสร้างและกำหนดขอบเขตขึ้นมาเอง โลกส่วนตัวของฝน มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ....บ้าบอติงต๊องสุดขั้วฝนจะเข้ามาในโลกใบนี้ทุกครั้งที่รู้สึกว่า "ขาด" ขาดเสียงหัวเราะ ถ้าเข้ามาโลกใบนี้ก็สร้างเสียงหัวเราะ ขาดรอยยิ้ม เมื่อเข้ามาโลกใบนี้ ก็สร้างรอยยิ้ม ขาดความอบอุ่น เมื่อเข้ามาโลกใบนี้ ก็สร้างความอบอุ่น ขาดความรัก เมื่อเข้ามาโลกใบนี้ก็สร้างความรัก ถ้าทุกคนสร้างโลกส่วนตัวให้ดี โลกใบนี้ก็จะมีแต่สิ่งดีๆรอบตัว
ปล.ถ้าอยากได้รอยยิ้มแวะไปเยือนโลกส่วนตัวของฝนได้ทุกเมื่อเลยนะ อัลมิตรา......
ทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นผลมาจากการได้มาเยือนโลกส่วนตัวของเพื่อนแต่ละคนทั้งนั้นเลย
12 ตุลาคม 2552 18:26 น. - comment id 1050655
โลกส่วนตัวที่แบ่งไม่ได้ โลกส่วนตัวของฉันไม่จืดชืด ไม่ดำมืดส่องสว่างในใจฉัน เสมอภาคเท่าเทียมไม่เกี่ยงกัน รอถึงวันพบทางแห่งความจริง ไม่เก็บเศร้าเคล้าน้ำตาให้เปลืองเปล่า หวังเก็บเอาแต่สงบไม่หยุดนิ่ง อีกปัญหาต่างต่างไม่ประวิง ดุจเป็นสิ่งจีรังและยั่งยืน ขออนุญาติฝากโลกส่วนตัวอันจีรังยั่งยืนครับ
12 ตุลาคม 2552 19:09 น. - comment id 1050687
ผมก็ โรค ส่วนตัว เหมือนกันครับ เป็นมานานแล้ววว ประการแรก โรคทรัพย์จาง ประการสอง โรคโล หิ ต กะ จาง ประการสาม โรคกัลยาณีจาง ครับ อิอิ ผมมีหลายโรค เหลือเกินครับ ส่วนตั๋ว ส่วนตัวเหมือนกัน
12 ตุลาคม 2552 19:18 น. - comment id 1050695
8.........สหายเขียด บ่นไร ยาวววววววววว โลกส่วนตัวของข้าพเจ้า คือ นั่งริมเล หรือ อ่านหนังสือ มีฝนตกปรอยๆ นั่งมองหน้าต่าง จบ..... อิอิ
12 ตุลาคม 2552 19:35 น. - comment id 1050710
สหายปาด......บ่นไรสั้น....ไม่คุ้ม
12 ตุลาคม 2552 20:42 น. - comment id 1050739
โลกส่วนตัวของฉัน คือเวลานอน อิอิ
12 ตุลาคม 2552 21:11 น. - comment id 1050753
"ว่าเราอีกตามเคย" เอามั่ง... โลกส่วนตัว "ขวดเก่า" คือเมาแหลก นั่นไม่แปลก "อัลมิตรา" - ใครว่าไว้ เก็บรู้สึกไว้บ้างที่ข้างใน ปล่อยออกไปเป็นเรื่องเฟื่องทุกที ที่ผ่านมาแอบอ่านไว้ไม่ได้ตอบ อารมณ์ไม่ว่างมอบคำตอบนี่ รู้ว่า "อัลมิตรา" นะนารี ทำไอทีโดดเด่นเหมือนเป็นดาว จึ่งว่าถามหน่อย เว็บฝากไฟล์มันขึ้นว่า There was an error trying to load the requested page. You may have outdate fires in your cache, please empty your cache or press F5 key to reload the page AFTER your press OK ลบคุ๊กกี้ส์ลบเทมโพรารี่ไฟล์หลายรอบแล้วก็เข้าไม่ได้ - ลบแคชยังไงทำไม่เป็น ขี้เกียจล้างเครื่อง อาทิตย์หน้ากลอนเป็นเรื่องเป็นราว เขียนไว้แล้วแต่ว่าสองบทเอง เซ็งชีวิต
12 ตุลาคม 2552 21:36 น. - comment id 1050759
คุณอิมเจ้าขา... โลกส่วนตั้ว ส่วนตัว ของอ้อยก็คือ...เขิลลลง่ะ..ไม่อยากบอกเล้ยยย..เวลาอยู่ใน ห้องน้ำนั่นหล่ะ...ส่วนตัวสุดๆแระ
ก็ที่บางคนเค้าชอบว่า ไปทำธุระส่วนตัวแป๊บน๊ะ เดี๋ยวมา..น้านหล่ะ...
12 ตุลาคม 2552 22:19 น. - comment id 1050782
คุณก้าวที่กล้า .. ตั้งแต่เที่ยงแล้ว อัลมิตราพยายามแปลคำว่า เออะวีค ไม่เข้าใจอ่ะ ก็เลยลังเล ตอบไม่ถูกเลยเนี่ย คุณแก้วประภัสสร .. วันนี้ไม่ตอบเป็นกลอนนะ แบบว่าเหนื่อยมาก แต่โลกส่วนตัวของคุณเหมาะกับชื่อมากเลย โลกของหนอนแก้วน่ะ เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วก็จะกางปีกสวยบินท่องโลกไกลค่ะ คุณเฌอมาลย์ .. โอ้ คงเป็นโลกที่ไร้สรรพเสียงแน่ ๆ เชียว ถึงได้เงียบงันขนาดนั้น บางทีการหายใจแรง ๆ อาจทำให้เกิดลมพายุใหญ่นะ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. แต่โลกส่วนตัวนี่สร้างได้ตามใจชอบนะ ไม่พอใจก็สร้างใหม่อีก ทำได้เรื่อย ๆ จนกว่าจะหมดแรงสร้างโลกฝันน่ะ คุณยิปซี .. ช่างเป็นโลกที่หฤหรรษ์แท้ นับว่าเป็นวิศวะมือเอกเชียวค่ะ ที่สร้างได้ขนาดนั้น คุณเรียมเอง .. ลูกกวนไม่เป็นไร พอมีเหตุผล ฟังขึ้น แต่ถ้าคนอื่นกวน เปรี๊ยงติดข้างฝาไปเลยนะคะ อย่าให้สิ่งใดมาเป็นอุปสรรคในการสร้างโลกของเราค่ะ (ปลุกระดมเต็มที่ ฮา..) คุณอนงค์นาง .. เป็นโลกที่น่ารื่นรมย์เช่นกันค่ะ ดีจัง นักสร้างมือทอง คุณโคลอน .. อื้อ แม่นแล้ว โลกส่วนตัวคือโลกที่กำหนดสร้างขึ้นเอง เป็นนามธรรม สัมผัสจับต้องไม่ได้ แต่รู้สึกถึงความสุขนั้นได้ค่ะ อัลมิตราเองก็เป็นคนหนึ่งที่ขาดบ้าง เกินบ้าง ไม่ค่อยจะปกติสมบูรณ์นัก ทำไงได้ โลกจริงมันไม่กลมเลย ทฤษฏีของอัลมิตราค้นพบว่า โลกมันเบี้ยว ๆ อ่ะ คุณวิชัย .. เป็นโลกส่วนตัวที่ดูดุดันเข้มแข็งสมเป็นชายแท้ มีม่านหน้าต่างสีชมพูไหมคะ คุณกวีน้อยฯ .. อย่ามาใกล้นะ นั่นเป็นโรคระบาดร้ายแรงเชียว คุณฉางน้อย .. ฝนตก ไหง๋นั่งมองหน้าตากล่ะ ทำไมไม่มองฝนเน้อ คุณยาแก้ปวด .. ตอบได้แบบเวียนเฮดแท้ คุณขวดเก่า .. คิดลบอีกแล้วนะ ใครไปว่าคุณล่ะ ออกอาการซะขนาดนั้น เดี๋ยวอัลมิตราก็ตั้งฉายาให้หรอก error code นั้น แปลได้ง่าย ๆ ว่า ดึกแล้ว ไปนอนได้แล้ว โอเค๊ คุณเทียนหยด .. โลกส่วนตัวของคุณเป็นห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ สิท่า โอ้ ........ ส่วนตัวจริง ๆ แถมเป็นเขตหวงห้ามเสียด้วย
12 ตุลาคม 2552 22:22 น. - comment id 1050784
โลกส่วนตัวทำอะไรไม่อยากคิด จะถูกผิดทำได้ใครไม่เห็น กับตัวเองอยู่ไปเช้าจรดเย็น หากจะเน้นน่าเสียดายละลายพลัง ฉันคิดตามอ่านถ้อยสร้อยอักษร หากมองย้อนเรื่องราวแต่หนหลัง พยายามเปิดใจก็ไม่ฟัง แทบคลุ้มคลั่งกับข้อความหยามหยันเรา ใจรับรู้ความจริงใจซ่อนไว้ลึก เสี้ยวรู้สึกรู้ซึ้งถึงความเหงา น่าจะเปลี่ยนแนวทางสร่างบรรเทา เปิดหัวใจสองเราไม่ปิดบัง ถ้ากลัวเจ็บเหน็บหนาวอยู่ร้าวลึก จวบวัยดึกยิ่งขยาดต้องพลาดหวัง บอกมาเลยรอตอบชอบหรือชัง รักไม่มีมนต์ขลังบ้างหรือไร... ไหนว่าปาฎิหารย์อาจเกิดขึ้นได้ไง
12 ตุลาคม 2552 22:52 น. - comment id 1050789
คุณฤกษ์ .. ก็แล้วใครกันนะ ที่ตอบว่า ไม่มีปาฏิหาริย์ หากความจริงยิ่งกว่ามากลั่นแกล้ง เป็นมดแดงแฝงมะม่วงอ้างห่วงหา พอพ้นตรอกออกประตู..รู้ลีลา แลโลดแล่นลิ่วถลานารีตรึม โลกส่วนตัวกลัวไยหากใจคิด คราวปกปิดยังสามารถวางมาดขรึม โผล่ตรงโน้นผลุบตรงนี้มีอึมครึม เสแสร้งซึมปฏิเสธมากเลศนัย ย้อนเรื่องราวคราวหลังแอบคลั่งแค้น อยากเป็นแฟนจึงเที่ยวตื้น ฤๅ ไฉน หรือแค่อยากฝากอักขระปะทะไป รู้ตัวไหมไก่อ่อน.. เราผ่อนเชิง ครั้นจะเชือดเลือดคงละเลงทั่ว ยังกล้ามั่วมนต์ขลังเหมือนยังเหลิง โถ..แมงเม่าเร่าคะนองท่ามกองเพลิง ไม่รู้เบิ่ง..ยังอุตริปาฏิหาริย์ โทษที ไม่ได้ตั้งใจ แบบว่ากลอนพาไปน่ะ เขียนไม่ตรงกับใจ นะเนี่ย
12 ตุลาคม 2552 23:39 น. - comment id 1050795
13 ตุลาคม 2552 03:16 น. - comment id 1050811
13 ตุลาคม 2552 07:46 น. - comment id 1050821
คุณท่องกวี .. อัลมิตรามีโรคประจำตัวนะ ตามศัพท์แพทย์เรียกว่า "ความดันโลหิตสูง" ก็ต้องตรวจร่างกายอยู่บ่อย ๆ จนชักจะเซ็งหน้าหมอแล้ว ช่วงนี้คงปฏิบัติร่างกายดี มีการปรับเรื่องการกิน การอยู่ ก็เลยทำให้สุขภาพดีขึ้น (แต่สุขภาพจิตอาจแย่ลง) หมดให้งดยา ได้สักเดือนแล้ว มีนัดพฤหัสนี้ คราวก่อนก็เคยให้งดนะ ปรากฏว่ากระฉูด หนนี้ .. ก็ไม่รู้ว่าจะหมู่หรือจ่า มีปวดหัวบ้างเป็นระยะ ๆ เรียกได้ว่า ผจญกรรมมั๊ง คุณ supers .. ช่วงปลายฝนต้นหนาว บรรยากาศแถวเขาใหญ่คงชะอุ่มเขียวและมีหมอกสวย การไปแคมป์จึงเป็นอะไรที่หลาย ๆ คนนึกอยากจะทำในช่วงนั้น กางเต็นท์ ก่อไฟ นอนดูดาว พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน .. เล่นกีตาร์ ร้องเพลง .. แค่คิดนะ ก็มีความสุขในโลกส่วนตัวแล้วค่ะ
13 ตุลาคม 2552 08:38 น. - comment id 1050839
ทุกคนมีโลกส่วนตัวของตน เรื่องงวกวนเรียงลำดับ ความคิดดังปิดงับ แต่วาววับในกมล
13 ตุลาคม 2552 08:57 น. - comment id 1050849
13 ตุลาคม 2552 09:28 น. - comment id 1050867
ช่างคิดเรื่องมาเขียนนะคับ บางทีการเขียนกลอนแต่ละครั้ง ก็มีนัยยะของโลกส่วนตัวของแต่ละคนและปนๆด้วยความเหงาแด่ละแบบ ว่าแล้ว เศรษฐกิจไม่ดี อาจจะต้องหาอไรทำ แก้เหงาแล้วกัน
13 ตุลาคม 2552 11:26 น. - comment id 1050927
เก็บกักกันซ่อนเร้น ......ยากยล อิงแอบเพียงกมล...........เอกอ้าง หลบปลีกวิเวกวน..........เวียนหลีก กายนา ใจยิ่งยากคัดง้าง..........เหล่าผู้มากมีฯ เปงคนเงียบๆครับ..อิอิ
13 ตุลาคม 2552 14:10 น. - comment id 1050957
นานๆ เข้ามาที พอเข้ามาก็ทำให้เกิดปัญหาเลยเครือว่า กทก.ดันทุรังไปนิ้ด
13 ตุลาคม 2552 14:58 น. - comment id 1050968
คุณครูกระดาษทราย .. โลกส่วนตัว บางทีก็อยากให้เป็นส่วนตัว หากถูกก้าวก่ายหรือรบเร้ามากเกินไป ก็จะทำให้ขาดความเป็นส่วนตัว หลายวันที่ผ่านมานี้ อัลมิตราครุ่นคิดถึงเรื่องนี้มาตลอด มีบางอย่างให้ต้องคิด กระทั่ง เกิดความรู้สึกว่า เมื่อเราเองยังหวงแหนพื้นที่ส่วนตัวขนาดนี้ คนอื่นก็คงเช่นกัน คงไม่อยากให้ถูกล่วงล้ำ กระทั่งตะโกนข้ามฟากก็ยังอาจรำคาญ และเมื่อเป็นเช่นนี้ กรอบ จึงถูกจัดวางไว้ และเมื่อเป็นเช่นนี้ เส้น จึงถูกจัดวางไว้ ตอนนี้ อัลมิตรากำลังถอย .. ออกมาอย่างเงียบเชียบ เพื่อขลุกอยู่แต่ในโลกส่วนตัวของตนเองอย่างเหมาะสม ที่มาของกลอนชุดนี้ อาจมีแรงบันดาลใจมาจากบางสิ่งบางอย่าง ทว่า ที่ไป .. ไม่มี เหมือนลอยคว้างอย่างไรชอบกล ก็ไม่รู้ค่ะ คุณพจน์รำพัน .. งานโคลงตอนนี้อัลมิตรายังไม่มี ยังไม่รู้จะเขียนอะไร มืดตื้อดำตื๋อเช่นเดียวกับท้องฟ้าในยามนี้ ที่โน่น.. อัลมิตราอาจจะเพลาการไปเยือน งานสุดท้ายที่วางไว้ ก็คงจะทำให้เพื่อนบางคนที่นั่นอ่านแก้เหงาได้บ้าง คนอ่าน อ่านแล้วหายเหงา คนเขียน เขียนแล้วยังเหงา ช่างไม่ยุติธรรมเนอะ คุณวิทย์ .. การที่จะเขียนอะไรสักอย่าง อักษรที่ใช้สื่อ บางคำแทนใจ แต่ต่อให้เขียนอย่างไร สื่อแค่ไหน ไอ้ส่วนที่ยังอยู่ในใจ มันก็ยังคงคั่งค้าง คงเป็นตะกอนนอนก้นอยู่อย่างนั้นเป็นแน่ทีเดียว ค่ะ คุณกิ่งโศก .. บางทีการเป็นคนเงียบ ก็ไม่ได้หมายความว่า จะสงบนะ แต่อัลมิตราสิ แย่กว่า ไม่เงียบ แถมไม่สงบด้วยอ่ะ คุณก้าวที่กล้า .. ตอนแรกก็เข้าใจว่าเป็นภาษาต่างด้าวเอามาผสมนะ แต่ด้วยความเป็นคนที่เชย ไม่แน่ใจว่าเป็นศัพย์แสลงของวัยรุ่นหรือเปล่า พอดีว่าอัลมิตราผ่านวัยนั้นมานานโข ก็เลยทำให้จด ๆ จ้อง ๆ อยู่นาน กลัวว่าจะตอบผิดไปค่ะ ถึงอย่างไรก็ต้องขอบคุณมากนะคะ ที่มาเคลียร์ใจให้ :)
14 ตุลาคม 2552 09:52 น. - comment id 1051314
โลกส่วนตัวที่เห็นแสนจะเหนื่อย ทั้งแสนจะเมื่อยล้าเป็นหนักหนา ทำอะไรคนรอบข้างเอือมระอา ปวดหัวได้ทุกคราตัวฉนเอง งานหยอกล้อทุกวันที่ฉันโดน อยากตะโกนบอกว่าฉนนั้นเกร็ง คนข่มเหงมีให้เห็นชอบมาเบ่ง อวดกรามเกร็งหัวเราะได้ทั้งวัน
14 ตุลาคม 2552 10:19 น. - comment id 1051324
คุณหยดน้ำ .. อยู่กับโลกส่วนตัวหัวเราะได้ อยู่กับโลกใบใหญ่ใจหม่นหมอง อยู่กับสิ่งเสกสร้างโดยจำลอง หลบสักเสี้ยวเกี่ยวข้องเพราะระอา ฉันเหมือนคนโรคจิตคิดไม่ตก เขียนเพ้อพกแต่งแต้มแซมภาษา เอาอักษรรักษ์แผลจิบแทนยา คราวอ่อนล้าหวังสิงโลกส่วนตัว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
