ต้องฟันฝ่าพงหนามยามตกงาน อดเปรี้ยวหวานรัดเข็มขัดประหยัดสุด เป็นความทุกข์ตามครรลองของมนุษย์ แต่ความรักบริสุทธิ์ยังเทิดทูน ความรักกลับเล่นกลสับสนนัก คนเคยภักดิ์จิตใจใกล้เป็นศูนย์ อยากจะปล่อยแยกทางว้างอาดูร เพื่อเกื้อกูลจึงต้องลาอุราระบม ขอลาแล้วแก้วตาจำลาจาก ไม่ดึงเธอลำบากทุกข์ทับถม น้ำใจงามมอบให้ได้ชื่นชม จะเก็บบ่มแนบใจไม่ขอลืม เก็บเอาไว้ส่วนลึกผนึกล้ำ ได้จดจำหวนคิดให้จิตปลื้ม อวยพรให้สิ้นเหงาอย่าเศร้าซึม ให้ด่ำดื่มความสุขทุกวันวาร นิจจาเอ๋ยความจริงได้ปรากฏ เรื่องราวรักทั้งหมดถูกพล่าผลาญ เธอมีคนพิเศษชั่วกาลนาน สิบสี่ปีพ้นผ่านเราโง่งม มัวแต่เฝ้าเป็นห่วงเธอเศร้าโศก เหมือนเปิดโลกเปิดใจได้สาสม ปล่อยความรักลอยไปในสายลม เลิกซบซมห่วงหาเลิกอาลัย.
10 ตุลาคม 2552 17:01 น. - comment id 1049737
มีของฝากชิ้นพิเศษมาให้ค่ะ เอาน่า สมแล้ว คริๆ
10 ตุลาคม 2552 17:19 น. - comment id 1049750
อกหักดีกว่ารักไม่เป็น แหะๆ สวัสดีครับ
10 ตุลาคม 2552 17:43 น. - comment id 1049759
เอาเพลงมาฝากครับ แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุทรา - คำร้อง ชาลี อินทรวิจิตร ทำนอง สมาน กาญจนะผลิน โลกนี้หรือใช่มีเพียงทรามวัย ถึงไม่รักใช่แคร์อันใด ไม่โศกใจเศร้าโศกา ทั่วแคว้นแดนแผ่นดินสิ้นพสุธา ใช่จะไร้เท่าใบพุทรา หญิงหนึ่งพอหามาเคียงใจ อย่าหมายคิดว่าชายจนปัญญา หญิงหมื่นแสนทั่วแดนโลกา เฝ้าสบตายังถมไป อดรักใช่ดับดิ้นไม่ถึงสิ้นใจ อดเสน่หาใช่พาถึงตาย หญิงที่ปองหมายถมไปดีดี ในโลกนี้หรือมีแต่เธอ งามเลิศเลอเหนือเธอก็มี แล้วไยด้องสนใจใยดี งอนเสียจนเหลือที่ หยิ่งออกอย่างนี้ขอไกล ชาตินี้ถึงไม่มีใครใยดี ถึงขัดสนอับจนนารี สิ้นสตรีที่เห็นใจ จะขอครองโสดไปไม่ทุกข์สิ่งใด ไม่ยอมขอเป็นทาสรักใคร ขออยู่อย่างไร้ทุกข์ทรมาน ชาตินี้ถึงไม่มีใครใยดี ถึงขัดสนอับจนนารี สิ้นสตรีที่เห็นใจ จะขอครองโสดไปไม่ทุกข์สิ่งใด ไม่ยอมขอเป็นทาสรักใคร ขออยู่อย่างไร้ทุกข์ทรมาน
10 ตุลาคม 2552 17:57 น. - comment id 1049762
สักวันต้องผ่านพ้น
10 ตุลาคม 2552 18:36 น. - comment id 1049787
** ทุกชีวิต ก้าวไป ในวันนี้ คงต้องมี ก้าวพลาด อาจถลำ สุขหรือทุกข์ คลุกเคล้า ที่เราทำ ควรน้อมนำ สอนใจ ให้กับตน กว่าจะแกร่ง เก่งกล้า และสามารถ ยืนองอาจ ล้มลุก สู้ทุกหน อุปสรรค หนักหนา กล้าผจญ ต้องอดทน ทายท้า พร้อมฝ่าฟัน....ฯ มาให้กำลังใจ..น้องพฤหัส..นะคะ...ไม่ต้องเสียใจนะ...ถ้าเขากับเราเป็นเนื้อคู่กันจริง...ชาตินี้..ก็คงหนีไม่พ้น..ยังไงๆ..ก็ต้องกลับมาเป็นคู่กันจนได้...ยังคอยเป็น..ดวงตา..ที่ห่วงใย..อยู่เช่นเดิมค่ะ...
10 ตุลาคม 2552 19:11 น. - comment id 1049821
สวัสดีค่ะ คุณพฤหัส กฤษชยรักษ์ "ขอขอบคุณ" ที่ห่วงใยให้เสมอ พอแล้วเธอ...รอยคำที่ย้ำเฉือน นับจากนี้...ใจเจ็บเก็บไว้เตือน อย่าฟั่นเฟือนรักใครคนไกลกัน... อยากถามแค่ว่า..."ช้ำไม่พอหรือไง?" อย่าทำร้ายกันอีกเลย....
10 ตุลาคม 2552 19:22 น. - comment id 1049830
10 ตุลาคม 2552 19:39 น. - comment id 1049857
เศษคน กะเศษเนื้อ เศษเนื้อยังได้กินนะ อิอิ
10 ตุลาคม 2552 20:54 น. - comment id 1049934
เวลาจะเยียวยาทุกเรื่อง..
10 ตุลาคม 2552 21:19 น. - comment id 1049960
ถิอซะว่า เขาทำบุญมาน้อยสิครับ จึงไม่อาจเป้นคู่ชีวิตเราได้
10 ตุลาคม 2552 21:30 น. - comment id 1049973
^ ^ ^ สงสัยคุณพฤหัส กฤษชยรักษ์ บุญน้อยย่ะ
10 ตุลาคม 2552 22:10 น. - comment id 1050004
^ ^ ช่ายเลย ถูกต้องจ้าพี่แมง
11 ตุลาคม 2552 03:05 น. - comment id 1050070
อย่าเสียใจนานนะคะ เปิดประตูก้าวออกไป ยังมีบางใคร รอคอยอยู่ค่ะ
11 ตุลาคม 2552 11:55 น. - comment id 1050161
11 ตุลาคม 2552 21:26 น. - comment id 1050350
ทิ้งไปเถอะความรักที่ไร้ค่า อย่าโหยหาอาลัยให้ใจหมอง ความรักนี้ไม่สมจะครอบครอง จงจับจองรักแท้ให้แน่เอย มาร่วมให้กำลังใจค่ะ
11 ตุลาคม 2552 23:53 น. - comment id 1050391
หายไปนานเลยนะครับ ยินดีต้องรับกลับเรือนครับ
12 ตุลาคม 2552 15:32 น. - comment id 1050609
เป็นเศษคน..สำหรับคนบางคน เป็นคนพิเศษ..สำหรับคนบางใคร อย่าน้อยเนื้อและต่ำในหัวใจ สักวันมองย้อนกลับไป...อาจดีใจที่เป็น
13 ตุลาคม 2552 10:40 น. - comment id 1050887
อย่างน้อยก็ไม่ใช่ทั้งชีวีต.... ขอปลอบแบบเศร้าๆ..