บนเวทีแสงส่องเป็นวงกว้าง จับเรือนร่างผู้แสดงด้วยแสงสี ท่วงทำนองรองรับกับดนตรี หลังจากม่านกำมะหยี่ได้คลี่กาง ตัวละครออกมาตรงหน้าฉาก สวมบทหลากอารมณ์ที่สมอ้าง ทั้งความสุขทุกข์เศร้าใต้เงาจาง บทต่างต่างที่แสดงในแสงไฟ บ้างรับบทยิ่งใหญ่อยู่ในหล้า บ้างโทษฟ้าลงทัณฑ์จนหวั่นไหว บ้างตะโกนร้องบอกอยากออกไป บ้างดวงใจซึมเศร้าอยากเข้ามา บ้างโดดเดี่ยวเดียวดายอยากตายจาก บ้างเพื่อนหลากมากมายมีหลายหน้า บ้างร่ำรวยสวยเด่นเช่นดารา บ้างหลบตาอายตนคนอย่างเรา แต่ละบทที่แสดง ณ แห่งนี้ กลางเวทีสรรค์สร้างเริ่มว่างเปล่า เสียงดนตรีคลอรับเหมือนดับเงา ยังความเศร้าโศกศัลย์วันเวลา บนเวทีแสงส่องเป็นวงแคบ ร่างที่แอบอิงจิตระริกล้า ท่วงทำนองดนตรีไม่มีมา คงถึงคราม่านละครตอนปิดลง --------------- (ไร้อันดับ)
1 ตุลาคม 2552 21:49 น. - comment id 1046046
1
1 ตุลาคม 2552 21:49 น. - comment id 1046047
1
1 ตุลาคม 2552 21:53 น. - comment id 1046050
ช่วงนี้ รับบทเปงพระเอก ประจำวิก อิอิ สนป่าวผู้ช่วยพระเอก
1 ตุลาคม 2552 21:59 น. - comment id 1046053
ที่๔..
1 ตุลาคม 2552 22:03 น. - comment id 1046055
แสดงบทนางเอกเป็นบางหน บ้างสับสนเป็นนางมารในบางครั้ง บ้างก็เป็นตัวประกอบความชอบชัง บ้างก็นั่งเป็นผู้ดูชมการแสดง อิอิ ง่วงอ่ะ ตอบแบบขอไปทีละกาน
1 ตุลาคม 2552 22:41 น. - comment id 1046071
ม่านละครซ่อนความหมายคล้ายำสอน ทุกบทตอนอย่าอาลัยจนไหลหลง บางบทเศร้าเคล้าน้ำตาจนน่าปลง และอย่าทนงเกินหน้าคราได้ดี มาอ่านเก็บเป็นคติ จากกลอนงามๆ ครับ
1 ตุลาคม 2552 22:43 น. - comment id 1046072
ในบทบาทวาดไว้ให้ผู้เล่น บ้างซ่อนเร้นเช่นบทจรดฝัน บ้างอ่อนหัดวัดจากยากสร้างสรร บ้างขบขันปั้นแต่งแห่งละคร กลอนดีจังค่ะ ดูละครย้อนดูตัวเรานะคะ
1 ตุลาคม 2552 23:27 น. - comment id 1046100
คิดถึงตอนครั้งเก่าเรายังเด็ก ตัวเล็กเล็กส่งเสียงไร้เดียงสา ไม่เข้าใจว่าโลกนี้มีมายา ภาพลวงตาหลอกหลอนละครคน ครั้นเติบใหญ่จึงเห็นที่เป็นอยู่ ต้องเรียนรู้ขันแข่งทุกแห่งหน โลกใบนี้คือกรอบครอบผู้คน ให้ดิ้นรนค้นหาเพื่ออะไร หน้าเวทีสีแสงแห่งความหมาย หลังวุ่นวายสับสนจนหวั่นไหว พอม่านเปิดบทบาทต้องวาดไป อยู่ภายใต้แสงผ่าน "ม่านละคร" สงสัยจะวกวนจริงๆแฮ่ะ..ช่วงนี้ ทักทายยามดึกค่า สบายดีนะคะพี่ไร้ฯ ตอนนี้ดีเปรสชั่นกำลังเข้า..ระวังเน้อพี่เน้อ
2 ตุลาคม 2552 07:39 น. - comment id 1046141
หน้ากากดอกมายา..
2 ตุลาคม 2552 11:16 น. - comment id 1046202
ม่านละครถูกเปิดภาพเฉิดฉาย ด้วยร่างกายโอดองค์ระหงษ์เหิน ท่วงทำนองร้องร่ำและดำเนิน จนเพลิดเพลินหลงฉากหน้ากากคลุม สิ่งจำเลงหลังม่านที่พานพบ พอบทจบพลิกผันพลันมรสุม ผิดกับตอนเปิดฉากหลากรักรุม ใจร้อนรุ่มเพลิงกิเลสเภทเผาตน ว่าไปตามกลอนค่ะพี่ชาย ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ
2 ตุลาคม 2552 11:20 น. - comment id 1046205
เหมือนเพลง โลกคือละคร ของคุณนันทิดาเมื่อหลายสิบปีก่อนนะครับ
2 ตุลาคม 2552 14:40 น. - comment id 1046290
มาโหมโรงอีกครั้ง ไม่ยอมให้ปิดม่ายง่ายๆหรอก
2 ตุลาคม 2552 14:42 น. - comment id 1046291
^ ^ ^ ม่าน (แก้คำผิดค่ะ.....ป่อย) ฉางน้อยมาเห็นล่ะก็.....เก็บไปเป็นวัตถุดิบในการแซวแน่
2 ตุลาคม 2552 15:04 น. - comment id 1046305
อิอิ..มาแซวคุณฝนโดนเฉพาะ..555 แซงหน้าเจ้าฉางซะว่าง้านเถอะ.. ภาษาไทยวันละคำ วันนี้ เสนอคำว่า "ปิดม่าย" หมายถึง ม่ายไม่ยอมเปิด จะปิดอย่างเดียว อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคน จ๋วยๆอย่างเค้าหนา ไปดีกว่า..เกรงใจพี่ไร้ฯเป็นอย่างมาก..ชอบ เข้าใช้พื้นที่บ่อยๆกลัวโดนง่ะ
2 ตุลาคม 2552 15:09 น. - comment id 1046307
^ ^ ^ ฝากไว้ก่อนนะ เทียนหยดติ๋งๆ ฝากประจำไม่ต้องถอน...อิอิ (ขออนุญาตนะ นักสืบฯ)
2 ตุลาคม 2552 15:20 น. - comment id 1046311
ฝนขา...คิดก่อน จะรับฝากดีมั๊ยเนี่ย.. อ่ะรับกะรับ..แต่ก่อนมาเอาคืน ส่งสัญญานมาบอกล่วงหน้าด้วยน๊า ...555
2 ตุลาคม 2552 16:33 น. - comment id 1046334
ดูละครตอนใดได้ข้อคิด บังคับจิตผิดถูกรู้เสมอ อย่ามัวเล่นเป็นผู้หลงละเมอ จะพลั้งเผลอเสียหายขายวิญญาณ สุขีมีสตางค์เยอะๆครับ
2 ตุลาคม 2552 18:19 น. - comment id 1046351
บังเอิญได้ไปคุยกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานมาก เขาเป็นวิศกร ตอนหลังออกไปเป็นอาจารย์ ไปเป็นอาสาสมัคร และสุดท้ายมาเป็นติวเตอรืสอนคณิตศาสตร์ ชีวิตดูมีความสุขจัง มีเวลาได้ทำในสิ่งที่ตนอยากทำ ผิดกับเราที่แสวงหาชีวิตแบบนั้น แต่ก็ได้แค่มองเพราะหัวโขนที่เราใส่ต่างกัน ละครที่เราเล่นก็ต่างกัน และเราก็มาไกลเกินถอยหลังกลับไปแล้ว บทกลอนของคุณสืบให้ข้อคิดดีครับ ฝีมือดีขึ้นเรื่อยๆ ตั้งใจให้ดีครับ เก็บคุณค่าของทุกชิ้นงานไว้ สักวันลองพิมพ์ออกมาเป็นบันทึกส่วนตัว หรือเป็นกวีนิพนธ์ ส่วนตัว ให้ลูกหลานได้อ่าน เราจะตกแต่งกระดาษหรือสีสันให้งามเพียงก็ได้ เป็นความสุขของคนเขียนกลอนครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ
2 ตุลาคม 2552 21:20 น. - comment id 1046384
บทบาทของตัวละทุกตัวจะต่างกันเพียงบมเริ่มการดำเนินเรื่อง แต่ทุกคนจะเหมือนกันในฉากสุดท้ายจริงๆค่ะ สื่อความหมายได้ดีเหลือเกินนะคะ
3 ตุลาคม 2552 11:03 น. - comment id 1046626
เปรียบเทียบ+บรรยาย ได้ดีครับ ท่านพี่ ถ้าคนเรา ทำงานอย่างที่เราอยากทำได้ ชีวิต ก็มีความสุข อย่างน้อย ก็ครึ่งหนึ่งแล้ว ล่ะครับ
3 ตุลาคม 2552 12:06 น. - comment id 1046648
เฌอ ยาแก้ปวดหาย จากที่ 1 ไปนานแระ ว่าป่ะ
3 ตุลาคม 2552 12:07 น. - comment id 1046649
ยาแก้ปวด ทำไมที่ 1 บ้านนี้ มีสองคน สงสัยต้องมีตัวปลอม
3 ตุลาคม 2552 12:10 น. - comment id 1046650
สหายยา บ้านเราเราเปงพระเอก ยาเปงผู้ช่วยพระเอก ดีกว่า อิอิ สนป่ะผู้ช่วยพระเอก
3 ตุลาคม 2552 12:13 น. - comment id 1046651
คุณครูพิม ขอบคุณสำหรับหนึ่งรอยยิ้ม กับหัวใจสามดวงครับ
3 ตุลาคม 2552 12:20 น. - comment id 1046654
เฌอ แสดงบทคนรักดูสักหน ถึงสับสนบางคราในหน้าหนาว เป็นพระรองครองใจให้ยืนยาว จะเป็นราวให้เกาะเดินเลาะไป ตอบแบบขออีกทีและกาน
3 ตุลาคม 2552 12:24 น. - comment id 1046656
คุณคนกุลา ม่านละครตอนค่ำจำต้องปิด เหมือนชีวิตที่แสดงหมดแรงแล้ว ต่อแต่นี้ดนตรีไร้วี่แวว ส่งเสียงแผ่วเหมือนว่าจะลาโรง ขอบคุณกลอนงามๆ ที่นำมาฝากครับ
3 ตุลาคม 2552 12:30 น. - comment id 1046657
คุณปรางทิพย์ ในบทวาดอาจเล่นได้เช่นนี้ บทคนดีคนเด่นเคยเห็นบ้าง บทคนร้ายคนลวงทุกช่วงทาง บทที่ต่างต้องแสดงจากแรงใจ จริงๆ พวกเราอาจไม่ได้แค่คนดู แต่กำลังแสดงเสียเอง ว่าไหมครับ ขอบคุณสำหรับบทกลอน ที่นำมาฝากครับ
3 ตุลาคม 2552 12:43 น. - comment id 1046662
คุณเทียนหยด บทเวทีละครตอนที่เริ่ม อาจต่อเติมทุกบทจดความฝัน อาจจะเดินไปถึงซึ่งสักวัน อาจไม่ทันเดินไปก็หลายครา หน้าเวทีที่สวมรวบรวมบท อาจหมดจดงดงามตามเนื้อหา อาจสะดุดหยุดยั้งสักครั้งมา อาจต้องลาจากกันนิรันดร ผมสบายดีครับ กลอนที่นำมาฝากเขียนได้ดีนะ ไม่วกวน ซะหน่อย ปล.ไม่กลัวพายุลมแต่กลัวพายุใจมากกว่า
3 ตุลาคม 2552 12:47 น. - comment id 1046663
คุณแบม ม่านละครถูกเปิดแม้เฉิดฉาย คงไม่ง่ายที่แสดงตามแรงส่ง จะบทนี้บทนั้นสักวันคง อาจปลดปลงในบทซดน้ำตา ว่ามาตามกลอนเหมือนกันครับ ขอบคูณกลอนดีดี ที่นำมาฝากครับ ขอให้มีความสุขครับ
3 ตุลาคม 2552 12:49 น. - comment id 1046664
คุณพิมญดา ใช่ครับ หน้ากาก ดอกมายา ขึ้นอยู่กับว่า ใครจะแสดงได้ดีกว่ากัน ขอบคุณที่มาทักทายครับ
3 ตุลาคม 2552 12:53 น. - comment id 1046667
คุณแมวเหลือง พอม่านละครเปิด ทุกคนก็ต้องแสดง กันไป จริงไหมครับ ขอบคุณที่มาทักทายครับ
3 ตุลาคม 2552 13:36 น. - comment id 1046671
คห 12 13 โคลอน อย่างโคลอน น่ะ โหมโรงได้ทุกวัน เพราะเปนคนอารมณ์ดี กว่าม่านจะปิดคงอีกนาน ว่าป่ะ ฉางน้อย ช่วงนี้คงไม่ว่าง เห็นบ่นว่ายุ่งๆ อยู่ ขอบคุณที่มาทักทายครับ
3 ตุลาคม 2552 14:57 น. - comment id 1046686
คุณเทียนหยด ช่วงนี้ฉางน้อยไม่ว่าง ขอบคุณที่รับหน้าที่แทนครับ เราแก้งค์เดียวกัน ไม่ต้องเกรงใจครับ ลุยเต็มที่
3 ตุลาคม 2552 14:58 น. - comment id 1046687
15 โคลอน มีฝากมีถอน สงสัยจะเป็นธนาคาร เดินได้ ผมเคยไม่อนุญาต บ้างไหนเนี้ย
3 ตุลาคม 2552 15:00 น. - comment id 1046689
16 คุณเทียนหยด 2 ตึ้ง รับฝากเถอะครับ อย่าลืมให้ดอกเบี้ย แระกัลล์ ร้อยล่ะ 3 ดีป่ะ
3 ตุลาคม 2552 15:15 น. - comment id 1046695
คุณฤทธิ์ คนเราเมื่อรับบทอะไร ก็คงต้องแสดงไปตามบทนั้น บทแต่ละบท อาจไม่ได้แสดง เพื่อตัวเอง แต่อาจต้องแสดง เพื่อคนอื่นๆ สำหรับการได้แสดง ในบทที่เราอยากแสดง ถือว่า เป็นความโชคดี ของคนคนนั้น จริงไหมครับ งานของคุณฤทธิ์ ก็เหมือนบทละคร ที่คุณฤทธิ์แสดงออกมาให้พวกเราเห็น และได้ชื่นชมในผลงานแต่ละชิ้น เห็นถึงคุณค่า และความหมายในเนื้อหา สำหรับผม ผมก็มีความสุขที่ได้อ่านได้เขียน สักวันผมก็อยากทำในสิ่งที่คุณฤทธิ์แนะนำ คือรวมรวมสิ่งที่ตัวเองเขียนไว้ ให้ใครๆ ได้เข้าใจในความคิดและความรู้สึก ของผมบ้าง แม้ในขณะนั้นม่านการแสดง ของผมจะปิดลงแล้ว มันเป็นความสุข ของคนเขียนกลอนจริงๆ ครับ ขอให้มีความสุขมากๆ ครับ
3 ตุลาคม 2552 15:19 น. - comment id 1046697
คุณแสงเพชร ดูละครตอนแสดงแจ้งความคิด เราอาจติดบางบทที่ทดแท้ เราอาจจะคงมั่นไม่ผันแปร อยากจะแก้บทบ้างอย่างตั้งใจ ขอบคุณกลอนดีดีที่นำมาฝาก ขอให้มีความสุขครับ
3 ตุลาคม 2552 15:23 น. - comment id 1046702
คุณนรสิริ บทบาทสุดท้ายของแต่ละคน อาจไม่สำคัญเท่า ความทรงจำ จากบทที่เราเคยแสดง ที่ทำให้คนระลึกถึงเรา ว่าไหมครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันครับ ขอให้มีความสุข ครับ
3 ตุลาคม 2552 15:26 น. - comment id 1046703
กวีน้อยฯ พอเปิดม่านเวทีออก พวกเราก็ต้องแสดง จะสวมบทได้ดีมากน้อย เพียงใด ขึ้นอยู่กับตัว และจิตใจเรา ยิ่งเป็นบท ที่เราอยากแสดง จะทำให้แสดงได้อย่าง เต็มที่ ว่าไหมครับ ขอบคุณที่มาทักทายครับ
3 ตุลาคม 2552 16:21 น. - comment id 1046725
ยังคงเปรียบเทียบได้ดีเช่นเคยครับพี่ไร้ฯ ชีวิตคนเช่นคล้าย.....ละคร ต่างบทต่างวรรคตอน....จบไว้ คละเคล้าค่อนแคะคอน....บุญบาป ต่างชดเชยทวนใช้......ลบล้างกรรมผลฯ
3 ตุลาคม 2552 19:11 น. - comment id 1046807
คุณกิ่งโศก ม่านละครเปิดแล้ว ต้องแสดง สวมบทที่ร้อนแรง เร่งเร้า บางครั้งคิดเคลือบแคลง คนเล่น สวมบทที่ต้องเต้น ติดต้อง ตามใคร แต่ละคนแต่ละบทบาท ที่แสดงครับ ถ้าเลือกได้ ก็อยากเป็นคนเขียนบทเองครับ ขอบคุณที่มาทักทาย ขอให้มีความสุขครับ
3 ตุลาคม 2552 19:26 น. - comment id 1046819
แฮ่.... เข้ามาอัพเดท...อิอิ
3 ตุลาคม 2552 22:50 น. - comment id 1046922
ต๊ะเอ๋..ฝนขา แอบเข้ามาได้ไงเค้าไม่ยอม ตัวไปไหนเค้าไปด้วยจิ...อิอิ
3 ตุลาคม 2552 23:28 น. - comment id 1046936
ดูละครแต่งแล้ว..................เพลิดเพลิน อยากแข่งทำเหมือนเดิน......เล่นบ้าง เป็นพระเอกใครเมิน...........หน้าหล่อ ขอแช่งให้คู่ร้าง...................ขาดสิ้นเสน่หาฯ อะโลคะยาป่าวถ้วน.............ทุกนาย เสกพ่นแถมหนังควาย........เสียบไส้ คาถาเสกมิวาย....................กล้าแกร่ง โดนพิษสะกิดให้..................หมดสิ้นแรงผยองฯ ลองสักนิดหน่อยบ้า..............ตามยา ผูกมั่วสาระหา......................ไม่แจ้ง ไปเรื่อยเรื่อยเตะตา............ตระกลูเผ่า คงเก่งไม่ต้องแสร้ง.............เบื่อบ้าเอกโทฯ อิอิ 3 บท การบ้าน
4 ตุลาคม 2552 10:08 น. - comment id 1047047
คุณฝน มาอัพเดท ได้ไรบ้าง บอกหน่อยๆ
4 ตุลาคม 2552 10:09 น. - comment id 1047048
คุณเทียนหยด ตามมาติดๆ เลยนะ เสียดาย ฉางไม่ว่าง ไม่งั้น มีหนุก
4 ตุลาคม 2552 10:13 น. - comment id 1047050
สหายยา แสงเวทีส่องกว้าง ร่างกาย เห็นทั่วทั้งหญิงชาย แจ่มแจ้ง สวมบทที่มากมาย หลายหลาก บางบทที่ต้องแสร้ง ขัดแย้งอารมณ์ บ้างแสดงเด่นได้ รางวัล บ้างเล่นเหมือนตีบตัน ติดปล้อง บ้างเล่นบทเกลียดกัน ก่นด่า บ้างเล่นบทรักร้อง เลิศหล้าหาใด แสงเวทีอาจใกล้ เกือบปิด สวมบทต้องตามติด ต่างเบ้า หัวเราะร่ำไห้จิต จดผ่าน นานมา ที่สุดคล้ายต้องเข้า ป่าช้าเคียงกัน ... ให้คะแนนมาด้วย
5 ตุลาคม 2552 08:45 น. - comment id 1047228
วุ้นเส้น ไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ ช่วงนี้คงได้พักบ้างแล้วซิ พักเยอะๆ นะครับ ออมแรงไว้สู้งานต่อไป ขอบคุณที่มาทักทายครับ
4 ตุลาคม 2552 21:51 น. - comment id 1047281
เพิ่งมีเวลาเข้ามาอ่านค่ะ... คุณภาพคับบ้านกลอนดั่งเดิมนะคะ...