* ใช่กลอนแปดหรือ *

* ใช่กลอนแปดหรือ *
สักวาจารจารึกผนึกอักษร
หากเล่นกลอนแปดนั้นอันสดใส
อักษราอ่อนพลิ้วลอยลิ่วไป
สัมผัสในนอกไว้ควรใส่กัน
จะมีบ้างบางคำย้ำหลีกเลี่ยง
ทำนองเสียงบังคับนับเสกสรร
คำกล้ำเกินระวังยังผูกพัน
สิ่งสร้างกันให้เกิดเลิศไฉไล
ฉันท์ลักษณ์หมั่นจำพร่ำมิขาด
ด้วยแบ่งบาทเป็นสี่นี้เฉิดไสว
วรรคที่หนึ่งเรียกสลับประดับใน
คำสุดท้ายสามัญเต้นเน้นจำ
วรรคที่สองรองรับท้ายบทส่ง
นิยมตรงจัตวาอย่ามาขำ
ห้ามโทตรีสามัญนั้นผูกนำ
อีกมีรูปวรรณยุกต์พร่ำย้ำแจง
หากเขาใช้เสียงตรีนี้เป็นไฉน
ด้วยเหตุได้กลอนส่งบรรจงแฝง
จำต้องปองสนองไว้ให้พลิกแพลง
กลอนมีแรงไพเราะเจาะอารมณ์
วรรคที่สามกลอนรองต้องค้นพบ
จงบรรจบเสียงสามัญเสพย์สม
ห้ามจัตวาวรรณยุกต์รูปเชยชม
คำตายบ่มเสียงตรีรับกลับมา
วรรคที่สี่กลอนส่งบรรจงสอย
นิยมร้อยสามัญเสียงหรรษา
เว้นคำตายวรรณยุกต์รูปผูกพา
เสียงตรีหนาก็ได้ไม่เป็นไร
สัมผัสนอกในควรมิแอบแฝง
ซึ่งเป็นแหล่งไพเราะเพราะสดใส
จะไหวหวิวพลิ้วเพริศสู่เกรียงไกร
เฉิดภายในดั่งนี้ที่ควรมอง
สัมผัสนอกคำท้ายกลอนได้ส่ง
แล้ววางตรงสองสามสี่ที่สนอง
หรือห้าหกเจ็ดได้ให้ลำพอง
แต่ควรต้องคำสามตามตำรา
สัมผัสในโลมเรียงเคียงห้าเจ็ด
หรือเบ็ดเสร็จสามสี่ก็ดีหนา
หากไม่มีก็ได้ไม่นำพา
เพียงแต่ว่ากระด้างมิสร้างจินต์
อักษรสูงเสียงสูงผดุงจิต
สิบเอ็ดคำนำประดิษฐ์ให้ถวิล
อักษรกลางวางเก้าเฝ้ากวิน
นอกนั้นสิ้นต่ำหมดจรดกาล
กลอนแปดแปดคำพริ้งระวิงแว่ว
จะเพริศแพร้วอย่างไรให้ประสาน
จิตอารมณ์ผสมผสานผ่านเนิ่นนาน
ใจเสกสรรควบคุมชุ่มภิรมย์
ก่อสร้างกานท์เอกโทเขาโล้สมาน
เพื่อเบิกบานผันผองตรองผสม
กับกลางต่ำแนวทางวางอารมณ์
ปราศขื่นขมอนุมานผ่านจินตนา
หากเป็นเอกทำนองรองสู่สูง
เพื่อโน้มผดุงอักษรามาภาษา
ถ้าใช้โทค่อนสูงผดุงกานท์มา
ล้วนไขว่คว้าสำเนียงเสียงวิไล
อักษรสูงเอกโทโผล่ประสาน
จะขับขานอ่อนไหวให้สดใส
เพิ่มทักษะฝากลงตรงเกริกไกร
กานท์ไฉไลหยดย้อยอ่อนช้อยเอย.
*** แก้วประเสริฐ. ***

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประเสริฐ 20 ก.ย. 2552 22:57 น. - ID 129304

3239

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/129304 ที่มา: แก้วประเสริฐ

comments powered by Disqus

แก้วประเสริฐ

22 กันยายน 2552 13:47 น. - comment id 1040695


คุณ กวีน้อยฯ

        เจ้ากวีน้อยฯ ตามสบายเลยหากคิดว่าดีก็นำไป
ทดลองทำดู หากไม่ดีก็ทิ้งไปเสียนะ อย่าติดยืดอะไร
ให้มากนัก  หากเล่นถึงจุดๆหนึ่งก็จะรู้ตัวว่าสมควร
พอหรือไม่เองแหละ  แต่ยังหนุ่มๆก็ทำไปเถอะ แต่
ที่ทำนี้เพื่อต้องการมิให้สมองมันอยู่เฉยๆ หัดให้มัน
ทำงานบ้างจ๊ะ  รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

วฤก

20 กันยายน 2552 23:43 น. - comment id 1040944

คำแปดคำนำเสียงจำเรียงร้อย
เสมือนสร้อยสุกมณีพจีสาน
คือหนึ่งวรรคสลักพจน์กำหนดกานท์
สี่วรรคขานครบบทตามกฏเกณฑ์ ฯ

=============================

สวัสดีครับ ลุงแก้ว .... 

 วฤกน้อมรับคำแนะนำเรื่องการเขียนกลอน ครับผม

ปักษาสวรรค์

21 กันยายน 2552 00:17 น. - comment id 1040951

***กราบงาม ๆ ค่ะคุณครูแก้ว...

ใช่กลอนแปดหรือไม่ใคร่อยากรู้
ตั้งใจสู้ฝึกจังหวังแตกฉาน
กลับไม่กล้าให้ครูดูผลงาน
กลัววิจารณ์คำกล้าภาษาครู

ตัวเป็นศิษย์ใยคิดจิตไม่หนัก
น่าอายนักมัวเนียมไม่เตรียมสู้
อยากเป็นศิษย์กลับกลายอายคุณครู
ไม่กล้ารู้เมื่อไหร่จะได้ความ

ศิษย์ขอโทษโปรดให้อภัยด้วย
คุณครูช่วยแนะนำตอบคำถาม
ด้วยตัวหนูอ่อนอยู่มิรู้ความ
กรามงามงามขอโทษโปรดอภัย.

พิมญดา

21 กันยายน 2552 08:33 น. - comment id 1040981

คุณลุงแก้วว่าตัวเองทำไมคะ

ลุงเขียนไม่เก่งพิมก็คง.ห่วยสุดๆๆนะคะ

อัลมิตรา

21 กันยายน 2552 08:54 น. - comment id 1040995

จากไม้ขีดก้านหนึ่งซึ่งถูกจุด

ผลสิ้นสุดแค่คืบหรือสืบสาน

อาศัยเพียงสภาวะปณิธาน

บวกกับการสร้างเสริมเติมปัจจัย



จากไม้ขีดหนึ่งก้านครั้นถูกจุด

คงไม่สุดที่แสงแดงน้อยใหญ่

ดุจดังจิตมุ่งการณ์งานอันใด

ครั้นใส่ใจจะเสร็จสำเร็จพลัน

แจ้นเอง

21 กันยายน 2552 09:15 น. - comment id 1041000



สวัสดีค่ะคุณครู

มาเข้าเรียนเขียนกลอนแปดค่ะ
บางครั้งมึนตึ๊บเลยค่ะ  หาคำไม่ได้
แต่อยากได้ความ... ผิดกฎผิดเกณฑ์
ไปบ้าง อิอิ  แต่ก็ยังไม่ละความพยายามนะคะคุณครู

แอบมาเป็นลูกศิษย์ คารวะงามค่ะ

เพียงพลิ้ว

21 กันยายน 2552 09:25 น. - comment id 1041010

บางทีหลานก็ไปกลอนเก้าบ้าง กลอนเจ็ดบ้างตามประสาค่ะ แต่โดยมั่วก็กลอนมั่วอ่ะค่ะ อิอิ ได้แค่นี้ค่ะคุณลุง คงไมไปไกลกว่านี้ค่ะ 

รักษาสุขภาพนะคะ

กุ้งหนามแดง

21 กันยายน 2552 10:35 น. - comment id 1041059

ก็ใช้อารมณ์ผสมกฏเกณฑ์เป็นหลักการ  อิอิ

ปรางทิพย์

21 กันยายน 2552 11:13 น. - comment id 1041093

ครูแก้วฯ คะ  บทนี้สงสัยปรางต้องเก็บ
ไว้ท่องให้ขึ้นใจเลยค่ะ  ปรางกราบ
ขอบพระคุณในความกรุณาปรางเสมอ
ต่อไปปรางจะระมัดระวังให้มากขึ้นค่ะ

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 11:20 น. - comment id 1041094


คุณ  หมอวฤก

            ผมขอคารวะมิกล้าอาจเอื้อมหรอกครับ
อันที่จริงด้วยมีเขาถามผม ครั้นจะไม่ตอบก็เกรงใจ
ด้วยผมไม่ค่อยเก่งมักจะผลักไปให้ถามคุณอัลมิตรา
หรือคุณหมอ หรือใครๆที่เก่งๆกว่าผมมีอีกมากมาย
ผมเองมิได้คิดหรือกล้าแนะนำใคร ด้วยผมรู้ตัวเอง
ว่ายังอ่อนด้อยโง่เขลานักเกี่ยวกับเรื่องนี้ ที่เขียนขึ้น
เพราะใจเกิดรักหลงใหลในร้อยกรอง ก็มักจะมั่วๆ
ฟังคนนี้บ้างคนโน้นบ้าง ค้นหาเองบ้าง มิได้คิด
ที่จะเป็นครูใครเขาหรือแนะนำเขา เล่นคนเดียว
สบายใจดีกว่าผิดถูกช่างมัน และมักจะออกตัว
เองเสมอมาว่า ความรู้น้อยอ่อนด้อย โง่เขลา
เบาปัญญาไม่ได้เก่งกาจอะไรซ้ำยัง บ้าๆบอๆบ๊องส์
อีก  แต่ก็ยังมีคนเขาชอบ ผมก็อาศัยประสบการณ์
แนะนำเขาไปครับ ที่เขียนนี้นั้นเผื่อใครสนใจ
จะได้ไม่ต้องมาถามผมอีก ผมก็แค่รู้เพียงเท่านี้
อาจจะถูกใจบ้างไม่ถูกใจบ้าง ผมเขียนขึ้นก็เพื่อ
ความสบายใจ จะได้ไม่ต้องมีใครมาถามอีกครับ
เมื่อก่อนนี้ผมก็เคยเขียน แต่มาเพิ่มเติมนิดๆ
หน่อยๆครับ ยังคิดถึงรำลึกคุณหมอเสมอ รักครับ

               แก้วประเสริฐ.

แถก ดิกดิก

21 กันยายน 2552 11:22 น. - comment id 1041096

แวะมาเยี่ยมครูกลอนครับ
อ่านแล้วก็เอามาสำรวจตัวเอง
แล้วค่อยๆลี้จากกระทู้ไป...
แอย..ครับ..อาย..กลอนแปดผม
ด้วนๆห้วนๆภาษาก็พื้นๆงั้นๆ
เอามันส์เข้าว่าครับ..แหะ..แหะ..
ปล.ฝากกขนมเดือนสิบมาให้ครับ..

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 11:26 น. - comment id 1041098


คุณ ปักษาสวรรค์

        ตามสบายเธอแต่อย่าจริงจังอะไรกับครูนะ
ด้วยมีความรู้นิดๆหน่อยๆพอเล่นได้ แต่อาศัยจด
จำ ลักเขามาบ้าง มาฝึกหัดเอาสังเกตุการเขียนของ
คนรุ่นเก่าที่เขาเขียนมาประกอบ จึงมาถึงวันนี้ของ
ครู แต่ด้วยมีนิสัยบ้าๆบอๆบ๊องส์ๆ ก็เลยแค่เอาตัว
รอดบ้างไม่รอดบ้างครับ คนเขาเก่งกว่าผมมีแยะ
ในเวปฯนี้แต่ผมเป็นคนใจอ่อนหากรับแล้วก็สอน
ตามสติปัญญาอันโง่เขลาตามความรู้น้อยๆนี่แหละ
มิได้คิดจะไปโอ้อวดกับใครๆเขาหรอก แก่แล้ว
ก็หาความสุขทางนี้เพื่อที่จะฝึกไม่ให้สมองเฉื่อยชา
มากยิ่งขึ้น ศิษย์เราค่อยๆเล่นๆไปไม่ต้องหักโหม
ที่เขียนมาก็ดีแล้วล่ะจ้า รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 11:36 น. - comment id 1041106


คุณ พิมญดา

        จริงๆนะครับผมเองเขียนไม่เก่ง แต่ไม่รู้ยังไง
มีคนมาสมัครเป็นศิษย์ผม ทั้งๆที่ผมเองรู้ตัวเองเสมอ
ว่ายังอ่อนด้อยขาดประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้มากๆ
และมักจะบอกเขาเสมอๆว่า ผมเป็นคนโง่เขลางี่เง่า
เบาปัญญาแถมยังบ้าๆบอๆบ๊องส์ผสมอีก ที่เล่นไปนี้
เพื่อที่จะต้องการมาฝึกสมองมิให้เสื่อมไปมากกว่านี้
เท่านั้นมิได้คิดที่จะไปเอาดีเอาเด่นกับใครหรอก
สมัยเรียนชั้นมัธยมศึกษาเมื่อสี่สิบกว่าปีนั้นเคย
หัดเขียนเหมือนกัน มีครูเขาสอนการเขียน ชื่อ
ครู ยรรยงค์ ปั้นธุระ ผมจำได้จนบัดนี้ท่านได้สิ้น
ชีวิตไปนานโขแล้วเป็นชาวสมุทรสงคราม ด้วย
ใจรักจึงตามไปที่บ้านฝึกหัดไว้อีกทีหนึ่ง แล้ว
สอบมาทำงานไม่ได้เล่นกลอนอีกเลยตั้งสี่สิบกว่า
ปี พึ่งจะมาหัดเล่นเอาตอนปลดเกษียณอายุนี้ โดย
คิดว่าดีกว่าทิ้งสมองเราไว้เฉยๆ หัดใช้สมองไว้
เพื่อชะลอการเฉื่อยชาครับ คุณนะเขียนได้ดี
แล้ว ใหม่ๆผมก็เขียนกลอนตลาดแหละครับ
มีแปดคำบ้างเก้าคำบ้างบางครั้งสิบคำก็มี แต่พอ
อ่านตำราค่อยๆเก็บทีละเล็กละน้อยถึงทราบว่า
การเขียนกลอนแปดเป็นอย่างไรครับ รักเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 11:54 น. - comment id 1041121


คุณ อัลมิตรา

        ยอดหญิงนักกลอนผมเองใช่ว่าอยากจะเป็นครู
ใครๆเขาหรอก ทั้งๆที่บอกแล้วทุกๆครั้งว่า ผมเอง
มันบ้าๆบอๆบ๊องส์ โง่เขลาเบาปัญญา แถมงี่เง่าอีก
ด้วย คนเก่งเช่นคุณ หมอวฤก อีกหลายๆท่านใน
เวปฯนี้มีมากมายควรไปขอความรู้เขาจะดีกว่า ด้วย
เขาเคยแนะนำผมมาเหมือนกัน เช่นคุณผมยังจำ
ได้เสมอๆ  ได้รับการแนะนำ ลักจำ อ่านตำราทางนี้
บ้าง แต่ก็ยังมัคนมาถามอีกและมาสมัครเป็นศิษย์
ด้วยใจจริงผมไม่อยากเป็นครูใครๆหรอกครับ
ด้วยรู้ตัวเองเสมอว่า ยังอ่อนด้อยนักในเรื่องนี้

       สู้เล่นคนเดียวไม่ได้ ผิดถูกช่างหัวมันผมไม่คำนึง
ว่าจะต้องอวดเก่งหรือ เก่งกว่าใครๆ ที่เล่นก็มี
อายุมากแล้วหลังจากการเกษียณอายุราชการ
ก็มาหัดเล่นผิดบ้างถูกบ้างไปเรื่อยๆ ค่อยพัฒนา
แต่ยังไม่ดีนัก มิกล้าบังอาจจริงๆ แต่เขาก็รบเร้า
ผม ครั้นจะปฏิเสธเขาก็จะเสียน้ำใจไปเปล่าๆ
จึงได้แนะนำไปเท่าความรู้ต่ำต้อย บอกเสมอ
และย้ำเสมอว่าผมไม่เก่งนะ แต่เขาก็ยินดีผมก็
ตกลงสอนตามประสบการณ์ที่ได้รับก็เท่านั้น 
อย่างที่คุณว่าแหละ ดั่งไม้ขีดก้านหนึ่งที่ถูกจุด
แสงแห่งกาท์ยังริบหรี่นักใยหรือจะสู้แสงสุริยันต์
เช่นคุณได้ แต่ผมเล่นนี้เพื่อฝึกสมองผมไม่ให้
เฉื่อยชาไปกว่านี้เร็วนัก แค่ชะลอให้ช้าหน่อย
เท่านั้นเองครับ  รักยอดหญิงเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 12:01 น. - comment id 1041128


คุณ แจ้นเอง

         สวัสดีจ้า คุณลองอ่านไปนะหากเป็นผลดีก็
นำไปใช้ หากไม่ดีก็ผ่านไป ผมเองนั้นเป็นคนอ่อน
ด้อยโง่เขลาเบาปัญญาความรู้แค่ห่างอึ่งแถม อิอิ ยัง
บ้าๆบอๆบ๊องส์อีก ที่เขียนนั้นด้วยใจรักหลงใหลใน
ร้อยกรอง แต่ก็ทำเท่าที่ทำได้ คนเก่งๆในเวปฯนี้
มีอีกมากมายนักครับ ขอบคุณที่ให้เกียรติแก่คนบ้าๆ
เช่นผม ผมมันคนใจอ่อนมักจะปฏิเสธคนไม่ค่อยเป็น
ทุกวันนี้อาศัยประสบการณ์เท่านั้นเองครับ
หากรับการแนะนำจากผมแล้ว จะติดนิสัยนะครับ
คือจะ ออกบ้าๆบอๆบ๊องส์ไปด้วย คิดให้ดีครับ
รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 12:07 น. - comment id 1041131


คุณ เพียงพลิ้ว

         ก็เหมือนผมก่อนนั้นแหละจ้าหลานกานต์ที่รัก
แต่เขาเรียกว่า กลอนตลาด บรมครูสุนทรภู่ก็บอกว่า
ท่านก็เขียนกลอนตลาด ไม่ผิดหรอกจ้า ด้วยอยู่ใน
หมวดกลอนเหมือนกัน ในตำรา นั้นเขาจะกล่าวตั้ง
แต่กลอนหกขึ้นมาเรื่อยๆไปสิ้นสุดที่ใดไม่รู้จ๊ะ แต่
ลุงคิดว่าเขาคงจะเพื่อใช้ให้การเขียน เพลงรัก เพลง
เห่ ฯลฯ กระมัง นี่ว่าตามตำรานะจ๊ะ รักหลานเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

เฌอมาลย์

21 กันยายน 2552 12:13 น. - comment id 1041138

เฌอ แต่งแบบกลอนพาไปค่ะ
แต่งเพื่อความสุขใจของคนเขียน อาจทรมานใจคนอ่าน คริ คริ

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 12:15 น. - comment id 1041141


คุณ กุ้งหนามแดง

         เพื่อนรักก็ผมไม่มีครูคอยสั่งสอนนี่นา อาศัย
เขาแนะนำบ้าง ลักจำเขาบ้าง อ่านหนังสือบ้างแล้ว
เอาประสบการณ์ที่รู้บ้างมาผสมกันขึ้นจ้า ที่เขียนนี่
ด้วยมีคนมาชอบคอยถามผม ผมก็บอกอย่างกระทู้
ต้นๆแหละจ้า ด้วยรู้ตัวเราดี  นอกจากทนตื้อไม่ไหว
นั่นแหละถึงได้รับ และเขาก็เลยเรียกว่าครู หากจริงๆ
ผมไม่เคยเป็นครูบาอาจารย์ในโรงเรียนมาก่อน
ภาษาไทยก็ไม่เก่ง ตอนสอบสมัยเป็นนักเรียน
วิชาภาษาไทย มี เพียงสิบคะแนน ผมยังสอบตก
เลย จำได้เก่งที่สุดตั้งแต่เรียนมาได้แค่ 5 คะแนน
เท่านั้น แล้วมาเรียนสายวิชาชีพก็ไม่เกี่ยวกับ
ภาษาไทยเลย เน้นไปในการทำงาน ด้านไปรษณีย์
และด้านโทรคมนาคม เป็นหลัก เรียนจบมาได้
บรรจุแค่ชั้นจัตวาอันดับสอง เงินเดือน 550 บาท
เท่านั้นเอง จำได้ขั้นเงินเดือนขึ้น ปีละ25 บาท
ได้สองขั้นดีใจเลี้ยงเขาใหญ่หมดเงินไปมากกว่า
ได้รับเสียอีก นี่แหละน๊าคนแก่มักชอบเอาความ
หลังมาเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง  รักเสมอจ้า

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 12:22 น. - comment id 1041148


คุณ ปรางทิพย์

        เจ้าปรางค์เอ๋ย ครูขี้เกียจแก่แล้วบอกแต่ล่ะ
คนเขา ก็เลยเอาของเก่าที่เคยเขียนมาปรับปรุง
และเพิ่มเติมเก่าบวกใหม่เสริมเข้าไป เพื่อเขาจะ
ได้ไม่ต้องถามอีก ด้วยครูแก่แล้วหลงๆลืมๆไปจ้า
หากคิดว่าดีก็เอาไว้ใช้ หากคิดว่าไม่ดีก็ผ่านเลยไป
ก็เท่านั้นเอง เห็นว่าจะเขียนทิ้งไว้หากใครเขามา
ถามอีกก็จะได้บอกให้เขาไปอ่านครูมีความรู้เพียง
เท่านี้เองแหละจ้า นอกจากเกล็ดย่อยๆเล็กๆน้อยๆ
ส่วนใหญ่จะอยู่ในกลอนที่เขียนนี้หมดจ้า รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 12:31 น. - comment id 1041156


คุณ แถก ดิกดิก

          ฮ่าๆๆเห็นชื่อเธอทีไรให้ขำทุกๆทีเสียจริงๆนะ
สงสัยจะมีนิสัยสนุกสนานขี้เล่นจริงๆ ไปอ่านกลอน
ยิ่งหัวร่อใหญ่ เห็นชื่อคุณ เหมือนกับเห็นหน้าดาว
ตลก ชื่อ ล้อต๊อก จริงๆ จ้าขอบใจมาก เมียครูก็เป็น
สาวใต้จ๊ะ จะมีเฉพาะฤดูกาลสาร์ทเดือนสิบเท่านั้น
ถ้าทางกรุงเทพภาคกลางจะเห็นก็เวลาออกพรรษา
ตักบาตรเทโว ทางกรุงเทพอ่อยมากๆ หวานมันส์
กลมกล่อม เขาเรียกว่าขนมลูกโยน เวลาห่อจะมี
หาง ห่อด้วยใบมะพร้าวอ่อน สวยๆน่ารักมาก
ข้างในทำด้วยข้าวเหนียวมาผัดคล้ายๆข้าวต้มมัด
เพียงแต่ข้าวต้มมัดจะมีใส้ ก่อนนั้นใช้กล้วยเป็น
หลัก มาระยะหลังนี้เขาจะมีใส้ถั่วบ้าง เผือกบ้าง
บางครั้งใช้หน้ากุ้งที่ออกสีส้มๆใส่หน้าข้าวเหนียว
แต่ทางใต้ รสออกเค็มเป็นหลักไม่หวานมันส์
แบบทางภาคกลางจ๊ะ ขอบใจมากจ้า รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 12:39 น. - comment id 1041166


คุณ เฌอมาลย์

           จ้าเหมือนผมแหละครับเพื่อความสุขใจทำไป
เถอะครับผิดถูกไม่ต้องคิด ที่เขียนนี้ก็เพื่อคนที่มัก
จะถามมาจ้าเจ้าหญิง  ผมเองก็เล่นเพื่อฝึกสมองให้
เฉื่อยชาช้าๆหน่อยเท่านั้นเอง แต่ก็เกิดไปถูกใจคน
เขาเข้าก็มาถามครั้นจะไม่ตอบก็เสียมารยาทผมมัน
คนใจอ่อนขี้เกรงใจคนเขา พอนานๆเข้าก็เลยเรียก
ครู ทั้งๆที่ผมเองไม่เคยเป็นครูบาอาจารย์มาก่อนเลย
ในชีวิต ทำงานหรือก็เกี่ยวกับทางด้านโทรคมนาคม
ไม่มีทางด้านภาษาไทยเลย จะมีก็ตอนตอบข้อ
ซักถาม เขาเคยให้เขียนตำราเกี่ยวกับด้านนี้
ให้เขาอ่านก็เท่านั้นเอง อิอิ แต่ชื่อไม่มีชื่อคน
เขียนไว้เลยล่ะ แต่ผมจำได้ใช้ถือเป็นหลัก
ในการทำงานเรื่อยๆมา นี่แหละคือคนเราล่ะจ้า
 รักเจ้าหญิงเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

ยายแม่มด

21 กันยายน 2552 13:28 น. - comment id 1041202

คุณลุงแก้วขา.....

คุณลุงแก้วเป็นระดับปรมาจารย์แล้วนะคะ
ที่พวกเด็กแนวเค้าเรียก ..ขั้นเทพ..แล้วง่ะ

พวกหนูๆๆ  ต้องคอยรับคำชี้แนะจากคุณลุงต่างหากค่ะ  ที่แต่งๆมา หนูแต่งตามความรู้สึก 
มันอาจไม่มีฉันทลักษณ์อะไรเลยด้วยซ้ำ

ยายแม่มดอายจัง  อิอิอิ

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 14:39 น. - comment id 1041230


คุณ ยายแม่มด

          ไหนก็ไหนๆแล้วล่ะ จะด่าหรือว่าอะไรผมไม่สน
หรอก แต่ทว่าผมมันแค่นักเล่นต่ำต้อยเท่านั้นจะ
เรียกอะไรผมไม่สนใจหรอกครับ และไม่ติดยืด
ด้วยจ๊ะ คบกันมานานพอควร ในเมื่อเขียนกลอนนี้
แล้วก็อยากฝากสิ่งเล็กๆน้อยแก่ชาวบ้านกลอนที่ผม
เล่นเป็นครั้งแรกทดแทนบุญคุณที่อุตส่าห์ให้มาเล่น
ก่อนที่จะลาลีบล่วงไปตามสังขาร ฝากให้อ่านกันเล่นๆ
ในเรื่องของ " ฉันทลักษณ์" เลยยกมาทั้งท่อนที่
ผมใช้ในการศึกษาค้นคว้า เพื่อประโยชน์หรือ
ไม่ก็คิดกันเอาเองนะครับ

                       ฉันทลักษณ์
ฉันทลักษณ์ คือตำราที่ว่าด้วย วิธีร้อยกรองถ้อยคำ หรือเรียบเรียงถ้อยคำ ให้เป็นระเบียบ ตาม ลักษณะบังคับ และบัญญัติ ที่นักปราชญ์ได้วางเป็นแบบไว้ ถ้อยคำที่ร้อยกรองขึ้น ตามลักษณะบัญญัติแห่งฉันทลักษณ์ เรียกว่า 'คำประพันธ์'

คำประพันธ์ คือถ้อยคำที่ได้ร้อยกรอง หรือเรียบเรียงขึ้น โดยมีข้อบังคับ จำกัดคำ และวรรคตอน ให้รับสัมผัสกัน ไพเราะ ตามกฎเกณฑ์ ที่ได้วางไว้ในฉันทลักษณ์
คำประพันธ์ จำแนกออกเป็น ๗ ชนิด คือ โคลง ร่าย ลิลิต กลอน กาพย์ ฉันท์ กล
คำประพันธ์ที่ดี จะต้องประกอบด้วยลักษณะ ๓ ประการ คือ
    ๑.มีข้อความดี 
    ๒.มีสัมผัสดี 
    ๓.แต่งถูกต้องตาม 'ลักษณะบังคับ'

    ลักษณะบังคับ หรือบัญญัติ ในการเรียบเรียงคำประพันธ์ทั้งปวง มีอยู่ ๘ อย่าง คือ
    ๑. ครุ ลหุ  
    ๒. เอก โท  
    ๓. คณะ 
    ๔. พยางค์ 
    ๕. สัมผัส 
    ๖. คำเป็นคำตาย 
    ๗. คำนำ 
    ๘. คำสร้อย

    ครุ คือพยางค์ที่มีเสียงหนัก ได้แก่ พยางค์ที่ประกอบด้วย สระเสียงยาว (ทีฆสระ) และ สระเกินทั้ง ๔ คือ สระ อำ ใอ ไอ เอา และพยางค์ที่มีตัวสะกดทั้งสิ้น เช่นตา ดำ หัด เรียน ฯลฯ

    ลหุ คือพยางค์ที่มีเสียงเบา ได้แก่พยางค์ที่ประกอบด้วย สระสั้น(รัสสระ) ที่ไม่มีตัวสะกด เช่น พระ จะ มิ ดุ แกะ ฯลฯ

    เอก คือพยางค์ หรือคำที่มีรูปวรรณยุกต์เอก และบรรดาคำตายทั้งสิ้น ซึ่งในโคลง และร่าย ใช้เอกแทนได้ เช่น พ่อ แม่ พี่ ปู่ ชิ ชะ มัก มาก ฯลฯ

    โท คือพยางค์หรือคำที่มีรูปวรรณยุกต์โท เช่น น้า ป้า ช้าง นี้น้อง ต้อง เลี้ยว ฯลฯ

    คณะ คือแบบบังคับที่วางเป็นกำหนดกฎเกณฑ์ไว้ว่า คำประพันธ์ชนิดนั้น จะต้องมีเท่านั้นวรรค เท่านั้นคำ และต้องมีเอกโท ครุลหุตรงนั้นๆ ตรงนี้ กล่าวโดยทั่วๆ ไป แต่สำหรับใน "ฉันท์" คำว่าคณะ มีความหมายแคบ คือหมายถึง ลักษณะที่วางคำเสียงหนัก เสียงเบา ที่เรียกว่า ครุ ลหุ และแบ่งออกเป็น ๘ คณะ คณะหนึ่งมีคำอยู่ ๓ คำ เรียง ครุ ลหุ ไว้ต่างๆ กัน
    คณะทั้ง ๘ นั้น คือ ย ร ต ภ ช ส ม น
    ชื่อคณะทั้ง ๘ นี้ เป็นอักษรที่ย่อมาจากคำเต็ม คือ
    ย มาจาก ยชมาน  แปลว่า  พราหมณ์บูชายัญ 
    ร มาจาก รวิ   แปลว่า  พระอาทิตย์ 
    ต มาจาก โตย   แปลว่า  น้ำ 
    ภ มาจาก ภูมิ   แปลว่า  ดิน 
    ช มาจาก ชลน   แปลว่า  ไฟ 
    ส มาจาก โสม   แปลว่า  พระจันทร์ 
    ม มาจาก มารุต  แปลว่า  ลม 
    น มาจาก นภ   แปลว่า  ฟ้า
    เมื่อจัดเป็นรูป ครุ ลหุ ลงในคณะทั้ง ๘ จะเป็นดังนี้

    (จะมีรูปตารางแสดง)

    ได้แต่งคำคล้องจองไว้สำหรับจำ "คณะ" ไว้ดังนี้
    ย ยะยิ้มยวน 
    ร รวนฤดี 
    ส สุรภี 
    ภ ภัสสระ 
    ช ชะโลมและ 
    น แนะเกะกะ 
    ต ตาไปละ 
    ม มาดีดี
    พยางค์ คือจังหวะเสียง ที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่งๆ หรือหน่วยเสียง ที่ประกอบด้วยสระตัวเดียว จะมีความหมาย หรือไม่ก็ตาม คำที่ใช้บรรจุในบทร้อยกรองต่างๆ นั้น ล้วนหมายถึง คำพยางค์ ทั้งสิ้น คำพยางค์นี้ ถ้ามีเสียงเป็น ลหุ จะรวม ๒ พยางค์ เป็นคำหนึ่ง หรือหน่วยหนึ่ง ในการแต่งร้อยกรองก็ได้ แต่ถ้ามี เสียงเป็น ครุ จะรวมกันไม่ได้ ต้องใช้พยางค์ละคำ

    สัมผัส คือลักษณะที่บังคับให้ใช้คำคล้องจองกัน คำที่คล้องจองกันนั้น หมายถึง คำที่ใช้สระ และมาตราสะกดอย่างเดียวกัน แต่ต้องไม่ซ้ำอักษร หรือซ้ำเสียงกัน (สระใอ, ไอ อนุญาตให้ใช้สัมผัสกับ อัย ได้) มี ๒ ชนิด คือ

    ๑. สัมผัสนอก ได้แก่คำที่บังคับให้คล้องจองกัน ในระหว่างวรรคหนึ่ง กับอีกวรรคหนึ่ง ซึ่งมีตำแหน่งที่ต่างๆ กัน ตามชนิดของคำประพันธ์นั้นๆ สัมผัสนอกนี้ เป็นสัมผัสบังคับ ซึ่งจำเป็นต้องมี จะขาดไม่ได้ 

    ๒.สัมผัสใน ได้แก่ คำที่คล้องจองกัน และอยู่ในวรรคเดียวกัน จะเป็นสัมผัสคู่ เรียงคำไว้ติดต่อกัน หรือจะเป็นสัมผัสสลับ คือเรียงคำอื่น แทรกคั่นไว้ ระหว่างคำที่สัมผัสก็ได้สุดแต่จะเหมาะ ทั้งไม่มีกฎเกณฑ์จำกัดว่า จะต้องมีอยู่ตรงนั้น ตรงนี้ เหมือนอย่างสัมผัสนอก และไม่จำเป็น จะต้องใช้สระอย่างเดียวกันด้วย เพียงแต่ให้อักษรเหมือนกัน หรือเป็นอักษรประเภทเดียวกัน หรืออักษรที่มีเสียงคู่กัน ก็ใช้ได้
    สัมผัสใน แบ่งออกเป็น ๒ ชนิด คือ
    ๒-ก) สัมผัสสระ ได้แก่คำคล้องจองที่มีสระและมาตราสะกดอย่างเดียวกัน เช่น

    ๒-ข) สัมผัสอักษร ได้แก่ คำคล้องจองที่ใช้ตัวอักษรชนิดเดียวกัน หรือตัวอักษร ประเภทเดียวกัน หรือใช้ตัวอักษร ที่มีเสียงคู่กัน ที่เรียกว่า "อักษรคู่" เช่น ข ค ฆ หรือถ ท ธ เป็นต้น เช่น
    ๑) ใช้ตัวอักษรชนิดเดียวกัน คือใช้อักษรตัวเดียวกันตลอดทั้งวรรค ดังนี้
      แลลิงลิงเล่นล้อ 	ลางลิง
    พาเพื่อนเพ่นพ่านพิง 	พวกพ้อง
    ตื่นเต้นไต่ต่อติง 	เตี้ยต่ำ
    ก่นกู่กันกึกก้อง 	เกาะเกี้ยวกวนกัน

    ๒) ใช้ตัวอักษรประเภทเดียวกัน คือใช้อักษรที่มีเสียงเหมือนกัน แต่รูปไม่เหมือนกัน เช่น ค ฆ ท ธ ร ล ศ ษ ส เป็นต้น ดังนี้
      ศึกษาสำเร็จรู้ 	ลีลา  กลอนแฮ
    ระลึกพระคุณครูบา 	บ่มไว้
    อุโฆษคุณาภา 
	เพ็ญพิพัฒน์
นิเทศธรณินให้ 	หื่นซ้องสาธุการ

๓) ใช้อักษรที่มีเสียงคู่กัน คือใช้อักษรต่ำ ชนิดอักษรคู่ ๑๔ ตัว กับอักษรสูง ๑๑ ตัว ซึ่งมีเสียงผันเข้ากันได้ เป็นคู่ๆ ดังนี้
อักษรต่ำ
๑๔ ตัว 	  	อักษรสูง
๑๑ ตัว
ค ฆ
ช ฌ
ซ (ทร-ซ)
ฑ ฒ ท ธ
พ ภ
ฟ
ฮ
	เสียง
คู่
กับ 	ข
ฉ
ศ ษ ส
ฐ ถ
ผ
ฝ
ห
ตัวอย่างดังนี้
  คูนแคขิงข่าขึ้น 	เคียงคาง
แฟงฟักไฟฝ่อฝาง 	ฝิ่นฝ้าย
ซางไทรโศกสนสาง 	ซ่อนซุ่ม
ทิ้งถ่อนทุยท่อมท้าย 	เถื่อนท้องแถวเถิน

สัมผัสในดังที่กล่าวมาแล้วนี้ เป็นสัมผัสที่ไม่บังคับ จึงมิได้มีแบบกำหนดมาแต่โบราณ แต่ถ้าไม่มี ก็ขาดรสไพเราะ ซึ่งเป็นยอดของรส ในเชิงฉันทลักษณ์ เพราะฉะนั้น คำประพันธ์ที่ดี จะขาดสัมผัสในเสียมิได้ เหมือนเกสร เป็นเครื่องเชิดชู ความสวยงามของบุปผชาติฉะนั้น

คำเป็น คือคำที่ประกอบด้วย สระเสียงยาว (ทีฆสระ) ในแม่ ก กา และคำที่มีตัวสะกด ในแม่กน กง กม เกย (คำที่มีตัว ว สะกด จัดอยู่ในแม่เกย) รวมทั้ง สระสั้นทั้ง ๔ ตัว คือ อำ ใอ ไอ เอาเช่น ตาดำชมเชยคนหุงข้าวเหนียวในครัวไฟ

คำตาย คือคำที่ประกอบด้วย สระเสียงสั้น (รัสสระ) ในแม่ ก กา (ยกเว้น อำใอ ไอเอา) และคำที่มีตัวสะกด ในแม่ กก กด กบ เช่น นกกะหรอด กับนกกะปูด จิกพริก ในการแต่งโคลงทุกชนิด ใช้คำตายแทน เอก ได้

คำนำ คือคำที่ใช้กล่าวขึ้นต้น สำหรับเป็นบทนำ ในคำประพันธ์ เป็นคำเดียวบ้าง เป็นวลีบ้าง เช่น เมื่อนั้น  บัดนั้น โฉมเฉลา น้องเอ๋ย น้องรัก รถเอ๋ย รถทรง ครานั้น สักวา ฯลฯ บางทีก็ใช้คำนามตรงๆ เหมือนอย่าง นามอาลปนะ เช่น สุริยา พระองค์ ภมร ดวงจันทร์ ฯลฯ ดังตัวอย่าง ต่อไปนี้
  ปทุมา 	โสภาหมดจดสดสี
เกิดในใต้ตมวารี 	แต่ไร้ราคีเปือกตม
ภมร 	สุนทรมธุรสถ้อยหรรษา
กลั่นกล่าวเร้าดวงวิญญาณ์ 	วาจาสิ้นลมคมใน

คำสร้อย คือคำที่ใช้สำหรับลงท้ายบท หรือท้ายบาท ของคำประพันธ์ ซึ่งตามธรรมดา มีคำซึ่งมีความหมายอยู่ข้างหน้าแล้ว แต่ยังไม่ครบจำนวนคำ ตามที่บัญญัติไว้ ในคำประพันธ์ จึงต้องเติมสร้อย เพื่อให้มีคำ ครบตามจำนวน และเป็นการเพิ่มสำเนียงให้ไพเราะ ในการอ่านด้วย คำสร้อยนี้ จะเป็นคำนาม คำวิเศษณ์ คำกริยานุเคราะห์ คำสันธาน หรือคำอุทาน ก็ได้ แต่ถ้าเป็นคำอุทาน ที่มีรูปวรรณยุกต์ ต้องตัดรูปวรรณยุกต์ออก และไม่ต้องมีเครื่องหมายอัศเจรีย์ มิฉะนั้น จะขัดต่อการอ่านทำนองเสนาะ และในการใช้นั้น ควรเลือกคำที่ท่านวาง เป็นแบบฉบับไว้ ดังตัวอย่างต่อไปนี้
คำนาม:
คำกริยานุเคราะห์:
คำสันธาน:
คำอุทาน:
คำวิเศษณ์: 	พ่อ แม่ พี่
เทอญ นา
ฤา แล ก็ดี
ฮา แฮ เฮย เอย เวย รา อา นอ
บารนี เลย

คำสร้อยนี้ ต้องเป็นคำเป็น จะใช้คำตายไม่ได้ และใช้เฉพาะบทประพันธ์ ชนิดโคลง และร่าย เท่านั้น 

       หวังว่าคงจะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยครับ
รักทุกๆคนเสมอครับ ด้วยเวลาผมเหลือไม่มาก
แล้ว 
แต่บอกก่อนนะครับ
เวลาอ่านควรอ่านช้าๆอย่าได้เร็วนักจะสับสน
ควรอ่านไปทำความเข้าใจไปด้วยจะดีมาก
    หากผมผิดพลาดประการใดก็ฝาก
กราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

ป๋อง เจ้าเก่า(แวะมาสวัสดีอาจารย์ครับ)

21 กันยายน 2552 15:35 น. - comment id 1041251

ขอยกมือวันทาอาจารย์แก้วฯ.
     ตามผลงานนานมาแล้วไร้กังขา
     ยึดแบบแผนท่านช่วยด้วยศรัทธา
     ร่ายภาษาเสนาะล้ำเป็นคำกลอน
มีพี่น้องมากมายในห้องนี้
ต่อวาทีกันสุขโขสโมสร
อาจขัดใจกันบ้างในบางตอน
ที่แน่นอนเราซึ้งค่า ภาษาไทย...

ยายแม่มด

21 กันยายน 2552 15:37 น. - comment id 1041252

ขอบคุณคุณลุงแก้วฯ นะคะ ที่ให้ความรู้กับคนหัดเขียนกลอนเล็กๆอย่างหนู

ด้วยความที่ติดนิสัยเขียนกลอนตามอารมณ์จนลืมฉันทลักษณ์อันเป็นความงดงามและความเฉพาะตัวของคำประพันธ์ต่างๆ
ซึ่งอาจเป็นเหตุให้กลอนที่มีคุณค่าของชาติไทยเราคุณค่าและความงดงามหายไปโดยไม่รู้ตัวค่ะ  


รักคุณลุงแก้วค่ะ

เรียมเอง...

21 กันยายน 2552 16:28 น. - comment id 1041274

สวัสดีค่ะคุณลุงแก้วประเสริฐ 

อยากบอกกับคุณลุงตรงๆ ว่า
ไม่กล้าถวายตัวเป็นศิษย์
ด้วยกลัวจะทำให้ปวดหัว
แต่แอบอ่านคอมมเมนท์
ของคุณลุง ที่เขียนแนะนำ
ลูกศิษย์ของคุณลุง ประจำค่ะ 
แล้วก็จดจำนำเอามาเป็น
แนวทางในการเขียนกลอน
ของตัวเอง อิๆ

ต้องขอขอบคุณคุณลุงแก้วประเสริฐ
มากๆ นะคะ ที่ชี้แนะหลักการต่างๆ
ที่ถูกต้องในการเขียนกลอน เป็น
ประโยชน์อย่างยิ่ง  ซาบซึ้งในน้ำใจ
ของคุณลุงจริงๆ ค่ะ  

ขอให้คุณลุงแก้วประเสริฐมีสุขภาพ
พลานามัยแข็งแรงนะคะ

ครูพิม

21 กันยายน 2552 17:23 น. - comment id 1041299



แวะมาเติมเต็มความรู้ด้วยนค่ะ..

หนีงานมาค่ะลุง...ลุงสบายดีนะคะ

ด้วยความระลึกถึงค่ะ..

แสงเพชร

21 กันยายน 2552 19:38 น. - comment id 1041350



มารับบทเรียนครับท่านครูแก้วฯ

รักษาสุขภาพนะครับท่านครู

สดใสสุขสันต์ครับ

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 19:52 น. - comment id 1041364


คุณ ป๋อง เจ้าเก่า

         ขอบคุณครับ อ่านกลอนคุณแล้วมีกำลังมาก
ครับ แต่อย่าลืมนะว่าผมพูดอะไรบ้าง คนโง่เง่าเช่น
ผมก็ทำได้เท่าที่ทำได้ครับ แต่ไม่รู้จะดีหรือไม่ผมเอง
ก็ไม่แน่ใจครับ  รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

ลุงแทน

21 กันยายน 2552 19:53 น. - comment id 1041366

 สวัสดีครับอาจารย์ ช่วงงานเยอะเลยไม่ได้เขามาอ่าน วันนี้เพิ่งว่างได้เข้ามา ขอให้อาจารย์มีสุขภาพแข็งแรง ทั้งกาย และใจ   รักคิดถึงเสมอ

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 19:56 น. - comment id 1041370


คุณ ยายแม่มด

           ไม่เป็นไรครับอย่าคิดมาก ผมทำเท่าที่ทำได้
ตามแบบตำราแหละครับ ที่เขาวางไว้ให้ผมก็ศึกษา
มาจากนี่แหละครับ แบ่งๆกันหรือที่ดีกว่านี้ก็ยังมี
นะครับแต่ผมแก่แล้วเห็นจะพอกันที เอาแค่นี้ก็
คงจะพอกับวัยตัวเองครับ  หรือไม่ก็เขียนแบบ
เรื่อยๆเปื่อยไปตามประสาคน บ้าๆบอๆแหละครับ
    รักเสมอ

                   แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 20:03 น. - comment id 1041373


คุณ เรียมเอง

         ที่ผมทำนี้ก็คิดว่าตัวเองแก่แล้วอาจจะหายไป
คือตายไปด้วยโรคภัยไข้เจ็บไม่รู้ว่าจะเมื่อไหร่เท่านั้น
แต่หากมีสิ่งใดที่คนต่ำต้อยด้อยปัญญาจะทำเพื่อที่นี่
ที่ผมเล่นครั้งแรกก็จะทำเพื่อทดแทนที่ได้กรุณาให้
พื้นที่ได้ลับสมองอันงี่เง่าของผมเพื่อไม่ให้ต้องเป็น
โรคอัลไซค์เมอร์ หรือเป็นก็ให้ช้าๆหน่อยก็ยังดีครับ
นี่คือสิ่งที่ผมตั้งใจไว้เสมอมา แต่หากจะแสดงความรู้
ที่งี่เง่าไปก็ต้องขออภัยกันนะครับ แต่ด้วยน้ำใจ
อันบริสุทธิ์มิได้คิดที่จะโดดเด่นแต่ประการใดไม่
เพราะนึกถึงสุภาษิตที่กล่าวไว้ว่า อย่าแสดงตัวให้
ดีเด่นนักจะเป็นภัยตัวเองครับ รักเสมอ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 20:09 น. - comment id 1041377


คุณ ครูพิม

          ที่ผมเขียนขึ้นนี้ก็หวังประสงค์ตัวเองเกี่ยวกับ
คนสอบถามมาเท่านั้น นึกคิดแล้วกว่าจะลงก็ใช้เวลา
เหมือนกัน ว่าเราจะเด่นไปหรือเปล่ากลัวภัยครับ
กลัวจริงๆ ด้วยคนในเวปฯนี้ล้วนแล้วแต่คนเก่งๆ
กันทั้งนั้น จะเอามะพร้าวห้าวไปขายสวนหรือเปล่า
หนอ ก็ลังเลเหมือนกันแต่เพื่อขจัดปัญหาบางอย่าง
จึงบากหน้าทำเช่นนี้ครับ ทั้งๆที่ผมเองรู้ตัวเองเสมอ
ว่ายังด้อยความรู้อีกมากมายนัก แต่ผมแก่แล้ว
ก็อยากจะอยู่แบบอิสระ เล่นไปตามสนุกสนานใจ
ผมเองครับ ก็ด้วยเหตุผลเท่านี้แหละครับ คิดถึง
อยู่เสมอๆครับ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 20:14 น. - comment id 1041380


คุณ แสงเพชร

        ครูเองก็เล่นแบบบ้าๆบอๆแหละดังเหตุผลที่
ชี้แจ้งข้างต้นแหละจ้า ขอบใจที่อวยพรแต่ถึงอย่างไร
สุขภาพก็แย่ตามวัย ยังไม่รู้เลยว่าจะต้องจากไปเสีย
เมื่อไหร่ เพียงแค่คิดทดแทนคุณและมอบให้ศิษย์
ที่มีความจริงใจไว้อ่านเล่นเป็นอุทาหรณ์เท่านั้นเอง
ครับ รักศิษย์เสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

21 กันยายน 2552 20:19 น. - comment id 1041383


คุณ ลุงแทน

        นมัสการครับ  อนิจา วัฏฏสังขารา แค่ตัดปัญหา
บางอย่างจึงได้เขียนไว้ครับ ยังไม่รู้ว่าเวลานั้นจะมา
ถึงเมื่อไหร่ครับ อีกประการหนึ่งร่างกายผมก็แย่
ด้วยโรคแพ้อากาศ บางครั้งหายใจไม่ออกดื้อๆ
แน่นหน้าอกหมดครับ อาศัยยาหากมีอากาศ
เปลี่ยนแปลงเมื่อไหร่ แย่ทุกๆทีครับ
ผมเองก็คิดถึงเสมอๆครับ รักเสมอ

                   แก้วประเสริฐ.

กิ่งโศก

21 กันยายน 2552 20:54 น. - comment id 1041411

คุณาประโยชน์ล้นเกินจักกล่าว
ร้อยเรื่องราวบอกรูปรับนับถ้อย
คงควรจำจารไว้สลักรอย
บรรจงร้อยง่ายช่วยในการจำ

เขียนด้วยใจใช่ใช้ว่าใจเขียน
อารมณ์เปลี่ยนปรวนแปรแท้ถลำ
จงหยุดดึงขึงขังรั้งโน้มนำ
ครองอารมณ์เรียงคำตามช่องทาง

...กลอนครูแก้วบทนี้ถือว่าครูได้บอกวิธีการไว้มากมายเลยครับ   กลอนแปด แปดคำ ผมจำได้ตั้งแต่ที่ครูสอนผมเมื่อแรกๆครับ เพราะเมื่อก่อนผมก็เขียนแบบกลอนตลาด มีหกคำ เจ็ดคำ แปดคำ เก้าคำ มั่วๆไปครับ
ได้ครูแก้วมาชี้บอกจึงจำได้ขึ้นใจ
ขอบพระคุณครูแก้วเป็นอย่างมากครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับครู
ศิษย์ กิ่งโศก

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

21 กันยายน 2552 21:26 น. - comment id 1041434

น่านจิครับ ผมเอง ยังแต่งไม่ได้เลย กลอนแปด ก็พยายาม อยุ่ครับ

แอบจดแอบจำ แอบทำ แอบลอง อิอิ

และวันนี้ ได้สาระมากๆ เลยครับ ถึงแม้จะอ่าน ยังไม่หมด อิอิ

ด้วยคารวะ ครับ

วิทย์ ศิริ

21 กันยายน 2552 21:58 น. - comment id 1041465

มีคนกล่าวไว้ว่า

ภาษาเขียนมิได้เป็นเพียงอารยธรรมการสื่อสาร  หากยังเป็นสุดยอดของอารยธรรมของมนุษย์

การเขียนกลอนหรือกวีก็น่าจะเป็นขั้นที่สูงกว่าภาษาเขียนธรรมดา  ย่อมต้องศึกษาแลชะใส่ใจเรียนรู้ให้เป็นนักเขียนกลอนที่ดี

น้อมรับในคำสอนแบบอธิบายที่แยบยลและรู้สึกถึงได้ของความจริงใจแก่ลูกศิษย์ในเวปนี้

กราบขอบคุณมากๆคับ

ยาแก้ปวด

22 กันยายน 2552 00:35 น. - comment id 1041537

หนู๋ไม่รู้ใช่หริอเปล่า
แต่หนู๋ขอมั่วด้วยคนค่ะ อิอิ

แก้วประภัสสร

22 กันยายน 2552 10:44 น. - comment id 1041656

มาจดจำคำสอนด้วยใจรัก
เพราะตระหนักเห็นค่าหาใครเหมือน
ศิษย์ขอจำจดไว้ไม่ลืมเลือน
เปรียบเสมือนบิดาผู้ลาไกล

ศิษย์นับถือคือครูผู้ประเสริฐ
สุดล้ำเลิศกลอนกานท์สะท้านไหว
แนวหลักนำตามแบบแนบทาบไป
น้อมรับไว้ฝึกฝนบนความจริง

เสียงคำร้องแห่เรือยังก้องโสต
เพลงที่โปรดรับกรับจับใจหญิง
มิผิดหวังตั้งใจใฝ่เรียนจริง
ขอแอบอิงคำสอนทุกตอนไป

กราบสวัสดีคะครูแก้ว
ไม่เคยเห็นครูท่านใด ที่จะเสียสละเวลาให้ศิษย์ ได้มากมายและติดตามงานอย่างใกล้ชิด
เช่นครูเลยค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะครู

แก้วประเสริฐ

22 กันยายน 2552 13:16 น. - comment id 1041766


คุณ  กิ่งโศก

          กิ่งเอ๋ยศิษย์รัก  เวลามันช่างสั้นนัก เดี๋ยวก็
วันๆผ่านเป็นเดือนแล้วก็เป็นปี ชีวิตย่อมเกิดดับ
เหมือนกับจิตเราซึ่งเกิดดับตลอดเวลา ทุกๆวินาที
จะเอาอะไรแน่นอนมิได้หรอก ในเมื่อเรารู้ฉะนี้
เราก็ควรทิ้งอะไรจะเป็นประโยชน์หรือไม่ปล่อยให้
เขาได้พิจารณากันเอาเอง เราควรทำสิ่งที่คิดว่าดี
ทิ้งไว้ฝากไว้ก่อนที่เราจะดับไปตามวาระวัฏฏะจักร
สังขารอันหาเที่ยงมิได้ อยู่ที่ว่าเราจะทำได้อย่างไร
        ฉะนั้นศิษย์ก็ควรคำนึงถึงข้อนี้บ้าง หากเรา
ตายไป แต่ก็ยังมีสิ่งที่คนเราจะชมหรือด่าก็ยังดี
แต่ขอให้เป็นสิ่งที่เขาชม เปรียบเสมือนความดี
และชั่ว   ครูเองรู้ตัวดีด้วยต้นตระกูลของครูนั้น
ล้วนแล้วแต่อายุไม่มากนัก จะเรียกว่าสั้นก็ได้
เกือบทุกคน ครูเองเป็นรองสุดท้อง เหลือแต่พี่
สาวและน้องชายเท่านั้นจากจำนวนมากล้วน
แล้วดับกันไปความไม่เที่ยงทั้งนั้น ด้วยเห็นว่า
คนในเวปฯนี้เป็นแห่งแรกที่ครูเริ่มเล่นกลอน
ก็เห็นสมควรจะฝากอะไรไว้ให้บ้าง แม้นว่าจะดี
หรือไม่ให้พวกเขาไปพิจารณากันเองแหละ ดี
ก็ควรเก็บเอาไว้ ไม่ดีก็ทิ้งไป หาใช่ว่าครูจะอวด
ตัว หลงตัวเอง หากไม่ขอร้องอ้อนวอนครูจะเก็บ
ตัวเงียบๆเล่นเพียงคนเดียวดังเหตุผลเบื้องต้น
จะไม่รับใครๆ ก่อนที่จะรับนั้นมีหลายๆคนที่ครู
เองปฏิเสธและแจ้งเหตุผลให้เขาทั้งนั้น แล้วก็
หายไป เหลือไว้แต่ที่รบเร้าและต้องการจริงๆ
ยอมรับในเงื่อนไขครูเท่านั้นถึงจะนำสิ่งที่ รู้ มา
มอบให้ตามแต่สติปัญญาของแต่ละบุคคลพึงมี  
เท่านั้นครูเองถึงได้รับไว้ทั้งๆที่รุ้ตัวเองว่า ต่อไป
ย่อมเป็นที่อิจฉาริษยาด้วย แต่นิสัยครูเองเป็น
คนเชื่อมั่นตัวเองสูงมาก หากรับปากใครแล้วก็
ย่อมจะทำเสมอ และต้องติดตามผลงานที่ทำเสมอมาหาได้ทอดทิ้ง
จนกว่าจะแน่ใจว่า เขาสามารถดีแล้วนั่นแหละครูถึงจะปล่อยวา
ด้วยยอมรับสิ่งนั้นไม่ว่าสังขารครูจะเป็นเช่นไร
     หากยกหัวขึ้นทั้งที่ไม่สบายก็ต้องไปทำตาม
คำพูดตนเองเสมอ ครูรักษาสัจจะมานานแล้ว
แต่ก็ไม่เคยจะจุ้นจ้านกับใครๆหรอก มักจะไป
ตามลำพังตัวเอง ไม่อยากให้ใครต้องมาเป็นห่วง
ใยเรา มักจะออกนอกเส้นทางเสมอๆ ให้ศิษย์
เราจงหมั่นฝึกหัดในแนวทางอื่นด้วยเพื่อประกอบ
กันเข้า ขอให้ศิษย์เราจงรุ่งโรจน์ในเจตนารมณ์
ที่คิดไว้ด้วย รักศิษย์เราเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

22 กันยายน 2552 13:54 น. - comment id 1041778


คุณ วิทย์  ศิริ

          ในกรณีผมนะครับเล่นเพื่อความสนุกสนาน
ด้วยการฝึกสมองมิให้เสื่อมเร็วเกินไป เนื่องจาก
เมื่อสมัยหนุ่มๆทานเหล้ามามาก แต่ผมหักดิบหยุด
เสียดื้อๆแต่เห็นเพื่อนๆที่ร่วมทานด้วยกัน สมอง
เสื่อมจำความอะไรไม่ค่อยได้ ทำให้ผมคิดได้จึงหา
ทางออกด้วยการมาเล่นกลอน เบิกบานใจสุขใจด้วย
        แต่นิสัยผมเป็นคนที่หากจะทำอะไรแล้วก็จะ
ทำให้ลุล่วงไปเรียกว่ามุ่งมั่นจริงๆจังๆจนกว่าตัว
เองคิดว่าพอแล้วนั่นแหละถึงหยุด แต่ก็เล่นไป
เรื่อยๆตราบใดที่สมองยังทำงานได้ มือยังเขียน
พิมพ์ได้แหละครับ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

22 กันยายน 2552 14:00 น. - comment id 1041784


คุณ ยาแก้ปวด

          อย่าเชื่อใครง่ายๆนัก ควรเชื่อมั่นตัวเราเอง
หากไม่ทดลองก็จะไม่รู้ หากทดลองแล้วเห็นว่าใช้ได้
ก็ควรจะพึงปฏิบัติ ในทำนองเดียวกันก็ควรหมั่น
สังเกตุหาสิ่งปลีกย่อยๆด้วย ก็จะทำให้งานนั้นก้าว
หน้ามิอยู่กับที่จ๊ะ  รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

22 กันยายน 2552 14:09 น. - comment id 1041792


คุณ แก้วประภัสสร

         เจ้าแก้วศิษย์รักเอ๋ย ด้วยเหตุดังกล่าวควรคิด
ไตร่ตรองรำลึกแต่อย่าอวดทนงตัวเราเป็นอันขาด
ดังที่ครูกล่าวตักเตือนอยู่เสมอ ให้ถ่อมตัวเราไว้
หากคนเขาสนใจก็จะมองเห็นเองแหละ ที่ครูได้เธอ
สองคนมาเสมือนได้แก้วสองดวง คือหนึ่งทางโคลง
สองทางกลอน ส่วนสิ่งอื่นนั้นเธอเลือกเอาเอง จะทำ
อะไรก็ตามควรจะทำด้วยใจรักและมุ่งมั่นมุมานะอดทน
วางเสียจากสิ่งอื่นใดที่มารบกวนเรา แต่งานนั้น
ควรจะอยู่ในขอบข่ายที่ถูกต้องค้นคว้าหาความรู้
เพิ่มเติม ต้องมีความสังเกตุใช้ความละเอียดของ
เราให้เป็นประโยชน์ ทุกๆอย่างในโลกนี้มีให้
เราเลือกเยอะแยะหากจะรู้หรือไม่เช่นจะยกให้
ฟัง โอกาสทองของทุกๆคนมีเสมอ แต่จะปล่อย
โอกาสทองให้พ้นผ่านเวลาไปก็จะเสียดายจ๊ะ
ครูรักศิษย์ครูเสมอ เธอสองคนสร้างความภูมิใจ
ให้ครูแค่นี้ก็เพียงพอแล้วสมกับที่ครูตั้งใจไว้
ส่วนข้อปลีกย่อยเธอต้องค้นคว้าด้วยตัวของเรา
ถึงจะได้ทราบเหตุผลอันแท้จริง งานนี้หรืองาน
อะไรหาก มีสติ ใช้ไตร่ตรองเสียก่อนก็ย่อมจะ
ได้ประโยชน์ สิ่งใดผ่านเข้ามาอย่าทิ้งไปให้ตรวจ
สอบเสียก่อน หากดีก็เก็บไว้ หากไม่ดีก็ปล่อยไป
จำคำครูไว้ เวลาของครูคงไม่มากนัก นอกจากจะ
ดูความสำเร็จของคนที่ครูรักก็สร้างความรู้สึกที่ดี
แก่ครู ขอให้ศิษย์รักเราจงก้าวหน้าต่อไปเรื่อย
ไม่ว่างานนี้หรืองานที่เรากระทำจงรำลึกนึกถึง
คำพูดของครูไว้ด้วย  รักศิษย์เราเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

+ comment แสดงความคิดเห็น