ครูพิม

19 กันยายน 2552 10:48 น. - comment id 1040414

สวัสดียามสาย..ในวันหยุดค่ะคุณวิทย์
โลกการสื่อสาร..ทำให้ง่ายต่อการสื่อสาร
ง่ายต่อการสร้างปัญหา..

ใช้อย่างมีสติ..ปัญหาคงไม่เกิดเนาะอิอิ

เพ้อเจ้อแล้วครูพิม

อนงค์นาง

19 กันยายน 2552 10:55 น. - comment id 1040428

ถ้าเรามองโลกในแง่ดี ว่าคบกันเป็นเพื่อน คุยกัน ให้กำลังใจกัน ไปวันๆ ไม่นัดกันไปทำเสียหาย คิดว่าเพื่อนแบบนี้ก็ดีค่ะ ไม่ต้องเห็นหน้ากัน  ถ้าโชคดีได้พบคนดี นับว่าดีไป รักกัน ดีกว่าตำหนิกันค่ะ

เพียงพลิ้ว

19 กันยายน 2552 11:23 น. - comment id 1040453

น่ายินดีค่ะที่พบความสัมพันธ์ที่อบอุ่นในยุคนี้

เฌอมาลย์

19 กันยายน 2552 11:24 น. - comment id 1040455

โลกที่กว้างกลับแคบถนัดใจเลยค่ะ

ปรางทิพย์

19 กันยายน 2552 11:34 น. - comment id 1040468

แปลกนะคะ  แค่คลิ๊กเดียวให้เราดังใจฝันค่ะ
หากเราต้องกำหนดตัวเองนะคะ ว่าจะเพลินไป
หรือหลงเข้าไปมากแค่ไหนค่ะ

Khuad Kao

19 กันยายน 2552 11:46 น. - comment id 1040481

ฉับไวรวดเร็วปรื๊อการสื่อสาร
คมนาคมทุกด้านผ่านสะดวก
ความเจริญร้อนแรงแข่งไฟลวก
ช่างผนวกเข้ากันอันความรัก

เกิดความรักด่วนจี๋ที่ในเน็ต
โทรมดเท็จถึงเนื้ออุ่นหวังหนุนตัก
ขี่เรือบินไปหาได้แม้ไกลนัก
คือผลพวงของหลักความเจริญ

ปักษาสวรรค์

19 กันยายน 2552 13:24 น. - comment id 1040525

กราบงามๆค่ะคุณลุงวิทย์..เป็นเรื่องความเจริญกับความโดดเดี่ยวที่ทุกคนไม่อาจเลือกสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้...มันเป็นแพคคู่..

 ยุคสมัย เจริญล้ำ เกินคำกล่าว
เป็นเรื่องราว เริ่มทรุด จุดห่างเหิน
ศีลธรรม เชื่องช้า พากันเมิน
ล้วนเพลิดเพลิน ซึมซับ กับเทคโนฯ

ความสัมพันธ์ ล้ำยุค ทุกหนแห่ง
ความร้อนแรง กับเทคนิคฯ อีกอักโข
ความรวดเร็ว กำเริบ เร่งเติบโต
เป็นการโชว์ ความล้ำหน้า หรือว่า"กรรม"

ธรรมชาติ เริ่มล้า เวลาล่วง
คนติดบ่วง ความเจริญ เพลินถลำ
ลืมธรรมะ ละล้างจิต ติดบ่วงกรรม
ลืม....สัจธรรม ธรรมชาติ อนาจใจ

ทำอย่างไร ทันสมัย กับใฝ่ดี
เป็นเพื่อนซี้ ร่วมทาง สว่างใส
ความเจริญ ธรรมล้ำ นำกันไป
โลกวิไล คนสุขโข ทั่วโลกา.

 ด้วยความคิดถึงค่ะคุณลุงวิทย์.

ครูกระดาษทราย

19 กันยายน 2552 16:15 น. - comment id 1040556

โลกยุคใหม่ไร้พรมแดนมากางกั้น

ความสัมพันธ์จึงรวดเร็วกันเหลือหลาย

บ้างสร้างสรรค์บ้างก็ก่อทำลาย

แต่ใจฉันไม่คิดร้ายกับใครเลย

วฤก

19 กันยายน 2552 19:15 น. - comment id 1040589

สมัยโบราณ ... ม้าเร็วเป็นการสื่อสารที่เร็วที่สุด ... ใช้เวลาในการส่งสารเป็นสัปดาห์
ต่อมา.... มีโทรเลข .... ใช้เวลาเป็นวัน
ต่อมา.... มีโทรศัพท์ ... พูดคุยกันได้แต่เสียง
ต่อมา... อินเตอร์เนต ... แค่คลิกเดียวก็เห็นหน้าตากันแล้ว


โลกข้างหน้า ... การสื่อสารจะเป็นไปอย่างไร ... ใครคิดออกบ้างครับ

ฝากฝัน

19 กันยายน 2552 20:34 น. - comment id 1040613

...
สื่อสารทางสมาธิจิต..เร็วกว่านะคุณวิทย์

แก้วประภัสสร

19 กันยายน 2552 21:06 น. - comment id 1040649

เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นคำว่า "สัมพันธ์เทียม"
สั้นแต่กระชับในความหมายค่ะคุณวิทย์
เหมือบกับว่า คบกันต้องสวมเสื้อเกราะไว้ด้วยเหรอคะ

กิ่งโศก

19 กันยายน 2552 22:18 น. - comment id 1040681

สมัยใหม่อะไร ๆ ต้องเร็ว ไว ๆ 

เฟสบุค สมัครไว้ ไม่เคยเข้าไปอัพเลยอะ

มาเยี่ยมครับคุณวิทย์ เขียนได้เยี่ยมมาก

ฉางน้อย

20 กันยายน 2552 00:43 น. - comment id 1040718

.....โฟนอินดีกว่าไหมคะพี่วิทย์ 

อ่ะๆ หรือว่า ทวิสเตอร์ อิอิ .. 

 กลับมาแว้ววววว เจ้าค่ะพี่วิทย์ 

กลับมาจากบ้านทำบุญสารท์เดือนสิบค่ะพี่

...

แมวเหลือง

20 กันยายน 2552 02:12 น. - comment id 1040719

ความรวดเร็วอันแห้งแล้ง..ใช่เลยครับ

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

20 กันยายน 2552 15:50 น. - comment id 1040819

สุดท้าย ก็ลงเหงาใจ นะครับ พี่วิทย์

ไม่เจอ นานเลยนะครับ  งานยุ่ง หรือ รักยุ่งๆ อยู่ครับ  แบบว่า เคลียร์ไม่ลง เยอะจัด อะไรแบบนี้ อิอิ

ปะการังสีฟ้า

20 กันยายน 2552 23:27 น. - comment id 1040936

ไม่ได้ห่างไกล....แต่รู้สึกเหมือนห่างเหิน

   นี่คือความสัมพันธ์เทียมใช่ไหมค่ะ  

กิตติกานต์

21 กันยายน 2552 06:49 น. - comment id 1040970

แวะมาส่งยิ้มกับโลกออนไลน์...อิอิ

แจ้นเอง

21 กันยายน 2552 10:43 น. - comment id 1041068

kirati

21 กันยายน 2552 14:25 น. - comment id 1041222

หวัดดีคับ...คุณวิทย์ฯ

ช่างเป็นหัวข้อ(คิด) ที่น่าสนใจยิ่ง...
หลายครั้ง...ผมก็คิดถึงเรื่องนี้...ขอรับ...
บางครั้งก็...หลงไหลไปบ้าง....
จริงอย่างที่สรุป...
สุดท้ายก็คือ...
เหงา...ใจ...นะ...ขอรับ...คุณวิทย์

วิทย์ ศิริ

21 กันยายน 2552 17:23 น. - comment id 1041298

สวัสดีคับ

ครูพิม
คุณอนงนางค์
คุณเพียงพลิ้ว
คุณเฌอมาลย์
คุณปรางทิพย์
คุณขวดเก่า
คุณปักษาสวรรค์
ครูกระดาษทราย
คุณวฤก
คุณฝากฝัน
คุณแบม
คุณกิ่งโศก
น้องฉางน้อย
คุณแมวเหลือง
คุณกวีน้อย
คุณปะการังสีฟ้า
คุณวุ่นเส้น
คุณแจ้นเอง
คุณกีรติ

ขออนูญาติและขออภัยที่ขอตอบรวมนะคับ

เรื่องที่เขียนเป็นสิ่งที่มีการตั้งคำถามกันในเวทีสนทนาหลายๆวาระที่เคยได้ทราบมา
ความเจริญดูเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
มันมาดั่งพายุที่พัดเอาความล้าหลังให้ตกขอบ
ให้เร็วที่สุด  ทั้งนี้เพราะการแข่งขันกันเองในเชิงธรุกิจและความท้าทายในปัจเจกชนด้านปัญญาในความเจริญทางวัตถุ  
ความเจริญสุดโต่งคงไม่มีวันวันจบสิ้นตราบเท่าที่เรายังกระหายความเจริญความสะดวกสบายทุกรูปแบบ.....คำว่าหยุด  คำว่าเพียงพอ
คงเป็นเพียงคำอุทานในการหยุดยั้งความเจริญด้านวัตถุ

เพียงคอมเมนต์นะคับ  

ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนนะคับที่แวะมาเยี่ยม