เห็นแขนขากว่าพันพาพรั่นพรึง ตาดวงหนึ่งจับจ้องมองที่ฉัน ปากมีเขี้ยวซุกไว้เพื่อไรกัน หูไม่เห็นหากมันยังได้ยิน พ่อครับพ่อครับ คุณแม่ขา ช่วยปราบมันหากมาฆ่าให้สิ้น ได้ลูกรักพ่อจะเหยียบมันจมดิน จ้ะลูกจ๋าก่อนคืนสิ้นจงเข้านอน นิทานจบจึงปิดเล่มหนังสือ เถิดเด็กดื้อจงหลับลงกับหมอน โอ้ ขวัญเจ้าจงมาอย่าสั่นคลอน หากมันย้อนแม่จะปราบกำหราบลง เห็นแขนขากว่าพันพาพรั่นพรึง มือข้างหนึ่งหยิบกระดาษดินสอส่ง ฉันวาดภาพตามที่เห็นลายเส้นวง เป็นสัญญา "ยกธง" สิ้นสงคราม อีกคืนแล้วพ่อเล่าแม่คอยเสริม ปีศาจหนึ่งฮึกเหิมให้หวั่นหวาม ไร้หนังสือให้เห็นต้องคิดตาม หรือหมายความว่ายากเห็นแต่เป็นภัย มันน่ากลัวอย่างไรใครต่างเล่า ฉันกับน้องสองเราเฝ้าสงสัย ต้องต่อสู่ฟาดฟันมันปราชัย ผ่านพ้นวัยเติบใหญ่ไร้กังวล ทุกคืนหลับไร้สิ้นสัตว์ประหลาด ฉันยืนหยัดองอาจทุกแห่งหน เหรียญกล้าหาญคือรางวัลกำนัลตน อุปสรรคผ่านพ้นสู้ทนมัน
กวีปกรณ์ 11 ก.ย. 2552 22:59 น. - ID 129091 
2130
4
0
11 กันยายน 2552 23:15 น. - comment id 1037875
แวะมาอ่านก่อนเข้านอน....จะหลับลงมั้ยเนี่ย
11 กันยายน 2552 23:21 น. - comment id 1037876
ผีส้ม ผีเงาะ ผีลำไยมั้งนั่น ถึงกลัวขนาด
11 กันยายน 2552 23:32 น. - comment id 1037883
อย่านะ อย่านะ.....เข้ามาดิ๊ ชกตาแตกเลย นี่แน๊ะๆๆๆๆ
12 กันยายน 2552 06:45 น. - comment id 1037940
สัตว์ดุร้ายที่สุดแท้...........คือคน...เราเอง ภัยพิษล้วนหลากล้น........คับแก้ว เปรียบสัตว์ชั่วเกินตน.....ยากนัก...คนเอย เลวกว่าสัตว์ใดแล้ว.........ชั่วนั้นเกินใคร
12 กันยายน 2552 10:15 น. - comment id 1038019
เข้ามาจิ จายิงด้วยเอ็มร้อยเลย คริ
12 กันยายน 2552 11:15 น. - comment id 1038040
เฮ้อ...โล่งอก....อ่านเวลานี้...มาสักสิบตัวก็ไม่กลัวเลย
12 กันยายน 2552 17:44 น. - comment id 1038106
ทุกสิ่งล้วนจินตนาการ... กวีปกรณ์ สบายดีนะค่ะ หายไปน๊าน นาน คิดถึงค่ะ
12 กันยายน 2552 18:49 น. - comment id 1038117
บ้านผมก็มีครับ...แต่ออกแนวน่ารักครับ
12 กันยายน 2552 19:51 น. - comment id 1038143
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
