มันเร็วจัง

ป.เป้ง

 นั่งเรียนอยู่จิตใจก็ฟุ้งซ่าน      เกิดอาการสับส่ายขึ้นแล้วนี่
สมาธิก่อนหน้าที่เคยมี                ไปไหนนี่หายไปไหนใครหยิบไป
     มันหายไปก็เพราะเธอเธอคนนี้  คนที่มีรอยยิ้มกลุ้มกลิ่มให้
ก่อนมาเรียนยิ้มให้ฉันแสนชื่นใจ  ยิ้มให้ใครก็แล้วแต่ไม่แคร์คน
     มันทำให้ใจฉันมันพร่ำเพ้อ     หลงละเมอเรียนอะไรก็ไม่สน
ดึจริงๆที่เกิดมาเป็นคน              ที่หลงตนว่าเค้าให้ใจแก่เรา
     มีความสุขอยู่ได้ไม่นานนัก    ก็อกหักสักวาว่าฉันนี่
คิดไปเองฝ่ายเดียวหลายนาที     ดูดีดีเขาก็มีแฟนแล้วเอย
     อันผู้หญิงขาวหมวยสวยหน้าใส  เธอได้ใจฉันไปหมดแล้วนี่
แค่ยิ้มมาฉันก็บ้าไปเป็นปี          ถ้าให้ดียิ้มให้ฉันทุกวันเทอญ
     อยู่ในโลกหลอกลวงในความฝัน  ว่าซักวันเธอนั้นหันมาหา
เธอคนดีที่รอยยิ้มหวานขึ้นตา    โอ้เธอจ๋าขอมองหน้าก่อนจากไป
      มองเวลาใกล้หมดคาบกันบ้างแล้ว เสียงเจื้อยแจ้วดังมาเหมือนลูกไก่
แต่ตัวฉันไม่ได้ยินเสียงอะไร   เวลาไซร้เหมือนหยุดไปอยู่คนเดียว
      เมื่อเธอเดินผ่านหน้ามาทางฉัน  ชั่งแสนสั้นจริงเลยหนาเวลาหนอ
ขอแป๊บเดียวได้ไหมได้โปรดรอ       เพื่อจะขอเบอร์เธอเออแห้วไป