เห้ออออ กว่าจะแต่งเสร็จก็ปวดหัว ตึ้บๆๆ และต้องขอบอกว่า แต่งแล้วไม่ค่อยจะดีใจกับผลงานของตัวเองเท่าไรเลย เป็นแนวหนักๆ แต่งไม่ค่อยเป็น แต่รับปากพี่ไหมไทย....ที่เกิดจากการแซว ทว่า....ไอ้น้องมันบ้า เลยถือว่า แต่งแบบ ขำๆๆ หากท่านใด อ่านแล้วไม่ถูกใจ เนื่องจาก เนื้อหาเยอะ สำนวนไม่ดี และเนื้อเรื่องแปร่งๆๆ ก็อย่าคิดมากครับ คนแต่งคิดมากกว่า 555+ ส่วนท่านใดจะวิจารณ์....ผมยินดีรับคำแนะนำทั้งหลายทั้งมวลครับ เผอิญว่า ลองแต่งแนวหนักๆ ดู ก็รู้ว่า ภาษา-สำนวนอ่อนด้อยมากๆๆ ส่วนท่านอาจารย์ คุณน้า คนกุลา จะวิจารณ์เรื่องเสียงนั้น ก็ยินดีครับ ผมแต่งแบบลวกๆ เพราะเร่งรีบให้เสร็จ ในวันนี้ และอีกอย่าง ถึงตั้งใจแต่ง แต่ภาษาน้อยก็ไม่ต่างกันมาก... ขอขอบคุณทุกท่าน ที่ฝีนใจอ่านจนหมด ส่วนไม่หมดไม่ว่ากันครับ ยอมรับว่า เยอะๆๆๆ จริงๆๆ 1 ปลาบู่ทองเป็นนิทานพื้นบ้านไทย ที่สอนให้รู้เรื่องราวสาวชาวบ้าน ด้วยทำบุญกุศลและผลทาน จึงแต่งงานกับกษัตริย์ขัตติยา 2 ทารกเศรษฐีมีเมียสอง ชื่อคล้องจองครองจิตขนิษฐา ส่วนอีกคนเรียกนามตามภริยา มีชื่อว่าขนิษฐีไม่มีธรรม 3 ขนิษฐาแม่เอื้อยนี้เหมือนมีบาป สวรรค์สาปหมดบุญมาหนุนค้ำ จึงติดตามสามีนี้ประจำ ณ แหล่งน้ำลำคลองมองหาปลา 4 เช้ายันค่ำปลาปูอยู่แห่งไหน เศรษฐีใจร้ายร่ำพร่ำเสาะหา แล้วหันมองข้างเมียละเหี่ยตา ตัวชะตากาลกิณีปลาหนีไป 5 ขนิษฐาเศร้าสร้อยน้อยใจหมอง เศรษฐีได้ปลาบู่ทองไม่ผ่องใส ทั้งหนำซ้ำขนิษฐาขอปลาไป ปล่อยได้ไหมโปรดสงสารทำทานทุน 6 ฝ่ายเศรษฐีเกิดโมโหด้วยโกรธา พลั้งโทสาทุบไปใจหันหุน ขนิษฐาตายอนาถด้วยขาดบุญ กรรมเกื้อหนุนเกิดมา เป็นปลาบู่ทอง 7 เมื่อลูกเอื้อยถามหามารดาหนู แสนหดหู่เมื่อแม่หนีไปมีสอง มีชายใหม่ไม่อยู่เป็นคู่ทอง เอื้อยร่ำร้องโหยหามารดาตน 8 นับแต่นั้นขนิษฐีมีใจคด ใช้งานหมดทุกแหล่งในแห่งหน ทั้งอ้าย...อี่พี่น้องทั้งสองคน ข่มเหงจนเอื้อยตรมระทมใจ 9 เอื้อยคิดถึงแม่จ๋าน้ำตาตก นั่งตระหนกริมน้ำที่ฉ่ำไหล พบปลาบู่ทองมองหาด้วยอาลัย จึงเข้าใจแม่กำเนิดเกิดเป็นปลา 10 ทุกทุกวันโปรยข้าวเคล้าอาหาร คุยสื่อสาสน์ปรับทุกข์ไม่สุขา ถูกกลั่นแกล้งสารพันฉันระอา ไม่รู้ว่ากรรมใดส่งให้เป็น 11 ขนิษฐีเห็นเอื้อยไม่เฉื่อยเฉา อ้าย...อี่เล่ารู้เรื่องแล้วเคืองเข็ญ จับปลาบู่ลู่ลาบฉาบไอเย็น วางให้เห็นเกล็ดปลาเอื้อยมาเจอ 12 จึงกอบกำเกล็ดปลามาอธิษฐาน สาธุการน้อมนึกรำลึกเสมอ ให้เกล็ดปลาเป็นมะเขือจนเหลือเฟ้อ อ้าย...อี่เจอตัดมะเขือเพื่อทำกิน 13 น้องเอื้อยนำเมล็ดเศษมะเขือ นำไปเพื่อปลูกใหม่ใจถวิล ขอให้เป็นโพธิ์ทองอย่าหมองราคิน ขอชีวินแม่ยืนยงคงกระพัน 14 อย่าให้ใครตัดโค่นจนโกร๋นกร๋อ เทวาหนอช่วยให้ไม่อาสัญ ไม่อาจทำอันตรายทะลายฟัน ฉุดดึงกันไม่เขยื้อนบิดเบือนไป 15 พระเจ้าพรหมทัตขัตติยา ปรารถนาโพธิ์ทองต้นผ่องใส นำไปปลูกราชวังด้วยตั้งใจ แต่หาใครเขยื้อนขยับแทบอับจน 16 จึงประกาศรางวัลอันสูงค่า ใครนำพาโพธิ์ใหญ่ไปทั้งต้น ทั้งอ้าย..อี่พี่น้องทั้งสองคน กระชากจนหมดหวังเลิกตั้งใจ 17 ส่วนน้องเอื้อยส่งจิตอธิษฐาน เทพบันดาลชูช่วยอำนวยให้ จึงถอนต้นโพธิ์งามตามแต่ใจ ถวายให้พรหมทัตขัตติยา 18 เมื่อเอื้อยนำโพธิ์ทองงามผ่องศรี กุลสตรีนางนี้มีสง่า เพียงแรกพบสบพักตร์รักตรึงตา บุพเพนิวาสาส่งมาครอง 19 จึงแต่งตั้งให้สมภิรมย์ศักดิ์ เป็นยอดรักคู่บุญเกื้อหนุนสนอง มเหสีมิ่งมิตรจิตสมปอง เป็นคู่ทองคู่ธรรมนำประชา 20 แต่อ้าย..อี่มีจิตแสนคิดแค้น จึงวางแผนว่าพ่อป่วยช่วยมาหา อาจถึงตายวายวอดมอดชีวา เอื้อยกลับมาหาบิดรด้วยร้อนใจ 21 พอถึงเรือนชานเก่าแสนเหงาหงอย ไร้คนคอยต้อนรับเหมือนหลับใหล ไม่แคยรู้แผนหยาบช้าสามานย์ใด จึงหล่นในกระทะต้มสิ้นลมปราณ 22 ขนิษฐีดีใจในแผนชั่ว นั่งนอนหัวเราะลั่นสนั่นบ้าน แล้วบอกอ้ายปลอมตัวอย่ามัวนาน อ้ายยิ้มบานปลอมเป็นเอื้อยอยู่เรื่อยไป 23 เอื้อยเกิดใหม่ใจแหลกนกแขกเต้า แสนจะเศร้าในชีวิตผิดวิสัย เป็นมนุษย์สุดสมภิรมย์ใจ กรรมอันใดสร้างมาน้ำตานอง 24 จึงบินร่อนอ่อนลงตรงวังเก่า เคยเคียงเคล้าภิรมย์สมสนอง พรหมทัตเห็นนกเต้าแอบเฝ้ามอง จึงมาลองเลี้ยงดูนกรู้ดี 25 อ้ายเห็นนกแสนรู้จึงดูออก แล้วก็บอกคนครัวนำตัวนี้ ทำอาหารเถิดหนาอย่าช้าที เหมือนดั่งมีบุญช่วยอำนวยการณ์ 26 นกแขกเต้าถูกถอนขนดิ้นรนหนี หนูแสนดีช่วยพ้นคนประหาร ให้พักอยู่รูของตนจนสำราญ นกเบิกบานปีกกล้าร่อนหาไพร 27 จนไปพบฤๅษีมีฤทธิ์เดช จึงร่ายเวทมนตร์คาถาท้องฟ้าใส ให้กลับกลายเป็นมนุษย์สุดดีใจ ปั้นดินให้เป็นลูกปลูกสัมพันธ์ 28 เอื้อยจึงบอกเรื่องราวกล่าวรสถ้อย ให้ลูกน้อยกลับไปหาบิดานั้น แล้วจึงมอบพวงมาลัยมอบไปพลัน เพื่อเจ้านั่นไปหาบิดาตน 29 เมื่อเด็กน้อยมอบมาลัยในพระหัตถ์ พรหมทัตจึงสอบถามความสับสน จนรู้แจ้งแถลงไขในกมล ให้นำคนจับอ้าย..อี่มีโทษทัณฑ์ 30 พร้อมทั้งจับขนิษฐีคนนี้ด้วย วางแผนช่วยสมคบคิดผิดมหันต์ ให้จับตัวไปประหารประจานกัน คนเหล่านั้นไม่ควรคู่ดูโลกงาม 31 และและแล้วพรมมทัตขัตติยา นำพลทหารกล้ามาหมื่นสาม รับขวัญเอื้อยสู่บัลลังก์ราชวังงาม พลติดตามแห่แหนทั่วแดนกรุง 32 จึงขอจบเรื่องราวสาวชาวบ้าน เป็นนิทานสอนแนวคิดจิตจำรุง กตัญญูรู้คุณคนผลพยุง ให้เรืองรุ่งจำรัสสวัสดิกาล
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ 6 ก.ย. 2552 23:56 น. - ID 128954 
25826
30
0
7 กันยายน 2552 00:37 น. - comment id 998881
ที่ 1แชมป์ตัวจิงมาแระ เหอ เหอ
7 กันยายน 2552 09:59 น. - comment id 1000967
ขอบ คุณ ครับ คุณ สรัญ เอวัง ก็มีด้วยประการะฉะนี้ แลฯ
7 กันยายน 2552 09:58 น. - comment id 1000973
ขอบคุณครับ พี่โคลอน คนจ๋วยยิ้มอย่างนี้ แสดงว่า อ่านไม่หมด อิอิ ถ้าอ่านหมด จะยิ้มอย่างนี้ ครับ
อ้าว นี่มันตาลาย นี่หว่า อิอิ แถม
เกิดคำถามนิดๆๆ และ
ความง่วง เริ่มมาเยือน อิอิ
7 กันยายน 2552 09:54 น. - comment id 1000975
มา ช้า แต่มาเช้า เอ๋ะ ยังไง อิอิ มาที ทำเป็นปลุกคนอื่น ก็นอนแต่ 2 ทุ่ม ก็ตื่นเร็วอ่ะจิ แต่ปลุกๆ เร็วๆ หน่อย เผอิญ ตื่นตี 5 สงสัย จะบอก พี่ฤกษ์ ให้คิดใหม่ ทำใหม่ 555+
7 กันยายน 2552 09:52 น. - comment id 1001044
ขอบคุณ ครับพี่สาว อนงค์นาง ว่าแต่ว่า คุณพี่ ไม่หลับไม่นอนกันบ้างหรอครับเนี่ย มะคืน มะมัวแต่งกลอน คงงีบไปแล้วล่ะครับ เดี๋ยวจะไม่ฉะบาย อ่ะจิ ครับ
7 กันยายน 2552 09:51 น. - comment id 1001115
ขอปรบมือดังๆ ให้ครับ คุณพี่ยา....ในฐานะแชมป์ตัวจจริง อย่าพึ่งดีใจไปครับ ยังเหลืออีกแชมป์ ยังไม่ได้ให้ นั่นก็คือ แชมป์ ตื่นสายไงครับ 555555555555+++
7 กันยายน 2552 10:53 น. - comment id 1001177
บทกลอนดีมากเลยครับ กวีน้อยเยี่ยมมาก มีให้ติอยู่ที่เดียวเท่านั้น คือ เป็นนิทานสอนแนวคิดจิตจำรุง ที่ลงด้วยเสียงสามัญ ทำให้ความไพเราะลดลง ครับ
7 กันยายน 2552 11:44 น. - comment id 1001790
นานๆได้อ่านบทกลอนของกวีน้อยฯสักครั้ง ก็ไม่เคยผิดหวังเลยเก่งจริงๆจ้า..
7 กันยายน 2552 10:44 น. - comment id 1002159
น้องชายคะ กระซิบพี่แบมหน่อยจิคะ ทานอะไรคะ ถึงเก่งจัง อิอิ
7 กันยายน 2552 10:41 น. - comment id 1002164
ปลาบู่ทองครองใจในวันหยุด สงสารสาวบริสุทธิ์ถูกกลั่นแกล้ง บทละครโหดร้ายได้แสดง ของแสลงศิลธรรมนำเด็กไทย เหมือนดาบสองคม เด็กอาจชอบจดจำสิ่งเลวร้ายฝังอยู่ในกมลสันดาน
7 กันยายน 2552 10:41 น. - comment id 1002508
สาระเต็มเปี่ยมเลยค่ะหนุ่มน้อย
7 กันยายน 2552 06:45 น. - comment id 1003813
ที่ 3 เอื้อยมาแว้วววววจร้า
7 กันยายน 2552 08:58 น. - comment id 1004056
และแล้วเรื่องก็เอวังด้วยประการฉะนี้แล ๕๕๕
7 กันยายน 2552 13:19 น. - comment id 1004067
อ่านเรื่องปลาบู่เศร้า เคล้าดวงจิต คิดถึงครั้งก่อนหลัง ที่สุขสม ปลาบู่ทองรักลูก ผูกภิรมย์ เพียงเชยชม รมย์รักลูกผูกกายา ว่าดูเรื่อบู่ทอง ต้องคิดตรองจิต จึงพินิจดูคน เพ่งศึกษา จึงได้รู้ทุกวันนี้ กับโลกา มีแต่ค่าคุณแม่ ที่ไม่มอง ชอบมากครับ อ่านแล้ว เชื่อเลยว่าเรียงร้อยโคล่งไว้ดีเหมือนกันครับ
7 กันยายน 2552 12:27 น. - comment id 1004220
โอ้โห เก่งจังเนอะ กวีน้อยฯ เอานิทานมาผูกร้อยเป็นกลอน อ่านแล้วเพลินจ้า ยอดเยี่ยม ไปเลย
7 กันยายน 2552 12:17 น. - comment id 1004391
ขอบคุณครับ พี่เทียนหยด..ติ๋งติ๋ง แหมๆๆๆ มาที ก็ชมผมยกใหญ่ เลยนะครับ ถ้าอ่านแล้วไม่ผิดหวัง ก็ดีใจด้วยครับ หากอ่านแล้วผิดหวัง ขอแสดงความเสียใจ เช่นกัน อิอิ จริงๆ ก็มีเบื่อบ้าง น่ะครับ เลยไม่ค่อยได้แต่งบ่อยๆ แบบว่า แต่งแล้วไม่ค่อยประทับใจกับตัวเอง น่ะสิครับ กลัวคนอ่าน จะเบื่อ อ่ะครับ ขอบคุณครับ ที่อ่านผลงาน ของผมจนหมด ผมหาวแทนครับ
7 กันยายน 2552 12:10 น. - comment id 1004526
ขอขอบคุณครับ ท่านอาจารย์ คุณน้า คนกุลา ที่เคารพ.... มาชมแบบนี้ ก็ออกแนวเขินสิครับ แต่อย่างที่ผมเกริ่นไปนั่นแหละครับว่า แต่งได้ยาก คิดไปคิดมา ก็มีแต่คำๆ เดิม สำนวนเดิมๆ อันนี้ ผมแอบเครียด เลยล่ะครับ ตอนท้ายนี่ ผมหมดแม๊กฯ แล้วครับ เพราะกะว่า แต่งเสร็จก่อน เที่ยงคืน แต่เริ่มเกิดอาการช็อคไปดื้อๆ สมองตื้อๆๆ คิดไม่ออก เลยใส่ให้จบ กันตาย อิอิ ส่วน สำนวนในบาท ที่ลง จิตจำรุง เอาไว้ ผมคิดหาคำใหม่ให้เหมาะกว่านี้ จะมาเปลี่ยนนะครับ ด้วยเคารพรัก ท่านอาจารย์ คุณน้า คนกุลา ที่แสนใจดี ต่อผมเสมอ..
7 กันยายน 2552 12:06 น. - comment id 1004527
ขอบคุณครับ พี่แบม ไม่เก่งขนาดนั้นหรอกครับ เพียงแต่ว่า ต้องการแต่งให้เสร้จเท่านั้นเอง พี่แบมลองแต่ง ผมรับรองว่า ดีกว่าผมเยอะเลย แหละครับ
7 กันยายน 2552 12:03 น. - comment id 1004533
ขอบคุณครับ พี่ฤกษ์งามยามดี... ปลาบู่ทองครองใจในวันหยุด สงสารสาวบริสุทธิ์ถูกกลั่นแกล้ง บทละครโหดร้ายได้แสดง ของแสลงศิลธรรมนำเด็กไทย ********************************** *ปลาบู่ทองสอนใจให้ข้อคิด หากทำผิดกรรมสนองจนหมองไหม้ เมื่อทำดีผลช้าแต่ว่ามั่นใจ ทำต่อไปทำดีโลกนี้งาม... จริงๆ อย่างพี่ ฤกษ์ ว่ามาครับ อันนี้ พ่อแม่ต้องคอยชี้แนะ บอกกล่าว ว่าให้เด้กเป็นคนยังไง ตรงนี้ ช่วยได้เยอะมากครับ
7 กันยายน 2552 11:52 น. - comment id 1004685
ขอบคุณครับ พี่พิม-น้ำตาลหวาน ไม่รู้สาระจะถึงไหมอ่ะจิครับ แบบว่า แต่งยากจริงๆ ครับ หาศัพท์ และสำนวน ให้เข้าเรื่องนี่ ลำบากจริงๆ แต่ขอบคุณครับ ที่แวะมาอ่าน ผลงานทีต้องฝึกฝนอีก...
7 กันยายน 2552 08:23 น. - comment id 1004723
7 กันยายน 2552 01:50 น. - comment id 1005257
ที่สอง ขอตามฮ่องเต้มาติดๆ
7 กันยายน 2552 13:19 น. - comment id 1006546
มาทบทวนเรื่องปลาบู่ทองครับ เวอร์ชั่นคุณกวีน้อย... อ่านเพลินดีครับ... ว่างๆเขียนเรื่องอื่นมั่งนะครับ จะคอยอ่านปล.เอาปลาบุ่ทองตัวจริงเสียงจริงมาฝากครับ..อิๆ
7 กันยายน 2552 15:45 น. - comment id 1010180
แวะมารื้อฟื้นความจำของละครไทยเจ้าค่ะ
7 กันยายน 2552 16:20 น. - comment id 1010992
ทหารกล้าหมื่นสามนี่ ไม่ธรรมดาเลยจริงๆเพราะรวมพี่อยู่ในนั้นด้วย
7 กันยายน 2552 16:39 น. - comment id 1035933
แวะมาอ่านขอขอบใจน้องกวีมากๆจ้า เขียนได้เนื้อหาสาระครบถ้วนกระบวนความ ขอให้มีความสุขมากๆคะ
7 กันยายน 2552 17:47 น. - comment id 1035965
ขอบคุณครับ พี่เรียมเอง... ไม่ได้เก่งหรอกครับ แต่ถ้าบอกว่า บ้า น่ะไม่แน่น่ะครับ ขอบคุณครับ ที่อ่านผลงานของผม..
7 กันยายน 2552 18:09 น. - comment id 1035973
ขอบคุณครับ ท่านกวีบ้านไร่ อ่านเรื่องปลาบู่เศร้า เคล้าดวงจิต คิดถึงครั้งก่อนหลัง ที่สุขสม ปลาบู่ทองรักลูก ผูกภิรมย์ เพียงเชยชม รมย์รักลูกผูกกายา ว่าดูเรื่อบู่ทอง ต้องคิดตรองจิต จึงพินิจดูคน เพ่งศึกษา จึงได้รู้ทุกวันนี้ กับโลกา มีแต่ค่าคุณแม่ ที่ไม่มอง ************************** * ปลาบู่ทองเรื่องนี้มีคุณค่า ชี้สอนว่าชั่วช้าน่าผยอง ไม่ควรริทำชั่วตัวคะนอง จะหม่นหมองชีวาอย่าคิดทำ *ควรทำดีการุณคุณพ่อแม่ ความดีแม้เห็นยากลำบากล้ำ แต่ผลงามความดีที่กระทำ ช่วยชี้นำให้ยืนยงคงกระพัน....
7 กันยายน 2552 18:10 น. - comment id 1035974
เข้ามาปรบมือค่ะ สุดยอดเจงๆๆท่านเพ่ อิอิ ไม่ผิดหวังค่ะ แต่งได้แหล่มมั่กๆ หุๆ
7 กันยายน 2552 18:11 น. - comment id 1035975
พีแถก ดิกดิก ปลาบู่ทอง ตัวเดียวไม่ว่า ครับ ยังมีปลาบู่เผือก อีก ไม่กล้ากินครับ เอาไว้ขอหวย อิอิ
7 กันยายน 2552 18:12 น. - comment id 1035976
ขอบคุณครับ พี่ลิลลี่ สีขาว.... ที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน
7 กันยายน 2552 18:14 น. - comment id 1035977
ขอบคุณครับ พี่ก้าว..ที่กล้า ทหารกล้าหมื่นสาม ผมก็นึกอยู่แล้ว ว่ามีพี่อยู่ด้วย ว่าแต่ว่า มีแต่ป้อจาย นะครับ พี่แอบปลอมตัวมา ระวัง ผมจับตัวไปเป็น สนมฯ นะครับ อิอิ
7 กันยายน 2552 18:16 น. - comment id 1035982
ขอขอบคุณครับ พี่ไหมไทย...ใจตะวัน เหตุเกิดเพราะการแซว อิอิ ยากนะครับ ไม่มีรางวัลตอบแทนเลย อิอิ แต่งได้ไม่ค่อยดีเท่าไร แม้เนื้อหาจะครบ ผมแต่งตามนี้ ครับ ปลาบู่ทอง เป็นนิทานพื้นบ้านของไทย เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเด็กสาวชาวบ้านผู้มีใจเมตตาที่ในตอนท้ายได้แต่งงานกับกษัตริย์ เรื่องปลาบู่ทองเริ่มขึ้นโดยเศรษฐีทารก (อ่านว่า ทา-ระ-กะ) ผู้มีอาชีพจับปลามีภรรยา 2 คน คนแรกชื่อขนิษฐา มีลูกสาวชื่อ เอื้อย ส่วนคนที่สองชื่อ ขนิษฐี มีลูกสาวชื่อ อ้าย และ อี่ วันหนึ่งเศรษฐีทารกพาขนิษฐาไปจับปลาในคลอง ไม่ว่าจะเหวี่ยงแหไปกี่ครั้งก็ได้มาเพียงปลาบู่ทองที่ตั้งท้องตัวเดียวเท่านั้น จนกระทั่งพลบค่ำเศรษฐีก็ตัดสินใจที่จะเอาปลาบู่ทองที่จับได้เพียงตัวเดียวกลับบ้าน ทว่าขนิษฐาผู้เป็นภรรยาเกิดความสงสารปลาบู่ ขอให้เศรษฐีปล่อยปลาไป เศรษฐีทารกเกิดบันดาลโทสะจึงฟาดนางขนิษฐาจนตายและทิ้งศพลงคลอง เมื่อกลับถึงบ้านเอื้อยก็ถามหาแม่ เศรษฐีจึงตอบไปว่าแม่ของเอื้อยได้หนีตามผู้ชายไป และจะไม่กลับมาบ้านอีกแล้ว นับตั้งแต่วันนั้นขนิษฐีผู้เป็นแม่เลี้ยงของเอื้อย และอี่กับอ้ายน้องสาวทั้งสองก็กลั่นแกล้งใช้งานเอื้อยเป็นประจำโดยที่เศรษฐีทารกไม่รับรู้และไม่สนใจ เอื้อยคิดถึงแม่มากจึงมักไปนั่งร้องไห้อยู่ริมท่าน้ำ และได้พบกับปลาบู่ทองซึ่งเป็นนางขนิษฐากลับชาติมาเกิด เมื่อเอื้อยรู้ว่าปลาบู่ทองเป็นแม่ก็ได้นำข้าวสวยมาโปรยให้ปลาบู่ทองกิน และมาปรับทุกข์ให้ปลาบู่ทองฟังทุกวัน นางขนิษฐีและลูกสาวเห็นเอื้อยมีความสุขขึ้น เมื่อถูกกลั่นแกล้งก็อดทนไม่ปริปากบ่นจึงสืบจนพบว่านางขนิษฐาได้มาเกิดเป็นปลาบู่ทอง และได้พบกับเอื้อยทุกวัน ดังนั้นเมื่อเอื้อยกำลังทำงานนางขนิษฐาก็จับปลาบู่ทองมาทำอาหารและขอดเกล็ดทิ้งไว้ในครัว เอื้อยได้พบเกล็ดปลาบู่ทองก็เศร้าใจเป็นอย่างมาก นำเกล็ดไปฝังดินและอธิษฐานขอให้แม่มาเกิดเป็นต้นมะเขือ เอื้อยมารดน้ำให้ต้นมะเขือทุกวันจนงอกงาม เมื่อขนิษฐีทราบเรื่องเข้าก็โค่นต้นมะเขือ และนำลูกมะเขือไปจิ้มน้ำพริกกิน เอื้อยเก็บเมล็ดมะเขือที่เหลือไปฝังดินและอธิษฐานให้แม่ไปเกิดเป็นต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองในป่า และไม่ให้ผู้ใดสามารถโค่น ทำลาย หรือเคลื่อนย้ายต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองได้ วันหนึ่งพระเจ้าพรหมทัตเสด็จประพาสป่าได้พบกับต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทอง โปรดให้นำเข้าไปปลูกในวัง แต่ไม่มีผู้ใดสามารถเคลื่อนย้ายต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองได้ พระเจ้าพรหมทัตจึงประกาศว่าผู้ใดที่เคลื่อนย้ายต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองได้จะให้รางวัลอย่างงาม ขนิษฐีและอ้ายกับอี่เข้าร่วมลองถอนต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองด้วยแต่ไม่สำเร็จ เอื้อยขอลองบ้างและอธิษฐานจิตบอกแม่ว่าขอย้ายแม่เข้าไปปลูกในวัง เอื้อยจึงถอนต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองได้สำเร็จ พระเจ้าพรหมทัตถูกชะตาเอื้อยจึงชวนเข้าไปอยู่ในวังและแต่งตั้งให้เอื้อยเป็นพระมเหสี ฝ่ายขนิษฐาและลูกสาวอิจฉาเอื้อยจึงส่งจดหมายไปบอกเอื้อยว่าเศรษฐีทารกป่วยหนักขอให้เอื้อยกลับมาเยี่ยมที่บ้าน เมื่อเอื้อยกลับมาบ้าน นางขนิษฐีก็ได้แกล้งนำกระทะน้ำเดือดไปวางไว้ใต้ไม้กระดานเรือน และทำกระดานกลไว้ เมื่อเอื้อยเหยียบกระดานกลก็ตกลงในหม้าน้ำเดือดจนถึงแก่ความตาย ขนิษฐีให้อ้ายปลอมตัวเป็นเอื้อยและเดินทางกลับไปยังวังของพระเจ้าพรหมทัต เอื้อยได้ไปเกิดใหม่เป็นนกแขกเต้า เมื่อเกิดใหม่แล้วก็บินกลับเข้าไปในพระราชวัง พระเจ้าพรหมทัตเห็นนกแขกเต้าแสนรู้ ไม่รู้ว่าเป็นเอื้อยกลับชาติมาเกิดก็เลี้ยงไว้ใกล้ตัว อ้ายเห็นดังนั้นก็ไม่พอใจ สั่งคนครัวให้นำนกแขกเต้าไปถอนขนและต้มกิน แม่ครัวถอนขนนกแขกเต้าและวางทิ้งไว้บนโต๊ะ นกแขกเต้าจึงกระเสือกกระสนหลบหนีเข้าไปอยู่ในรูหนู มีหนูช่วยดูและจนขนขึ้นเป็นปกติ แล้วเอื้อยก็บินเข้าป่าไปจนเจอกับพระฤๅษี พระฤๅษีตรวจดูด้วยญานพบว่านกแขกเต้าคือเอื้อยกลับชาติมาเกิดจึงเสกให้เป็นคนตามเดิม และวาดรูปเด็กเสกให้มีชีวิตเพื่อให้เป็นลูกของเอื้อย เมื่อเด็กนั้นโตขึ้นก็ขอเอื้อยเดินทางไปหาบิดา เอื้อยจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้บุตรชายฟังร้อยพวงมาลัยเพื่อให้บุตรชายนำไปให้พระเจ้าพรหมทัต เมื่อพระเจ้าพรหมทัตได้พบกับบุตรชายของเอื้อยและพวงมาลัย ก็ขอให้เด็กชายเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังว่าได้มาลัยมาอย่างไร เด็กชายก็เล่าตามที่เอื้อยเล่าให้ฟัง เมื่อทราบเรื่องทังหมดแล้วพระเจ้าพรหมทัตก็สั่งประหารชีวิตอ้าย อี่ และขนิษฐี และไปรับเอื้อยเพื่อให้กลับมาครองบัลลังก์ร่วมกันอีกครั้ง มอบให้พี่เต็มๆ และอีกอย่าง ก็แต่งไม่ได้หมด ตามเนื้อเรื่อง บางอย่างก็แต่งเติมไป เพื่อให้กลอน ลงตัว น่ะครับ
7 กันยายน 2552 18:19 น. - comment id 1035984
ขอบคุณครับ น้องเอิง แค่แวะมาปรบมือให้พี่ก็ดีใจมากแล้วครับ จะอ่านจบไม่จบ ไม่ว่ากันครับ
7 กันยายน 2552 20:26 น. - comment id 1036033
เก่งจังเลยค่ะแวะมาอ่าน..สนุกดี
7 กันยายน 2552 20:27 น. - comment id 1036037
แหมถ่อมตัวจังเลย ที่แท้เก่งจริงๆนะตัวแค่นี้ รับเสียงปรบมือเป็นกำลังใจนะค่ะ
7 กันยายน 2552 20:54 น. - comment id 1036059
7 กันยายน 2552 21:01 น. - comment id 1036062
เขียนเก่ง...นะน้องชายหล้า..
7 กันยายน 2552 21:28 น. - comment id 1036072
โอ่โฮ.....นิทานสะท้านกลอน
8 กันยายน 2552 17:34 น. - comment id 1036310
ขอบคุณครับ คุณหลี่เหมยจิน ที่แวะมาติดตามผลงาน ของผม
8 กันยายน 2552 17:36 น. - comment id 1036311
ขอบคุณครับ พี่ปะการังสีฟ้า ตั้งชื่อได้น่ารักดีนะครับ พี่ก็ชมผมเกินไปแหละครับ เพียงแต่ว่า อยากลองแต่งเป็นเรื่องเป็นราว ดูบ้างน่ะครับ ถ้าพี่แต่งสักเรื่อง ผมว่า คงน่าอ่านกว่าผมแน่นอนเลยครับ
8 กันยายน 2552 17:37 น. - comment id 1036312
ขอบคุณครับ พี่วิทย์ สิริ ที่แวะมาอ่านงานของผม ไม่ค่อยเจอพี่แต่งกลอนเลยนะครับ เลยช่วงนี้
8 กันยายน 2552 17:38 น. - comment id 1036313
ขอบคุณจ้า เอื้อยพิม... ก็ลองแต่งตามประสา น่ะครับ บ่ได้เก่งปานนั้นดอก...
8 กันยายน 2552 17:40 น. - comment id 1036314
ขอบคุณครับ พี่ก่องกิก ไม่ถึงขนาดสะท้านสะเทือนเลื่อนลั่น เลยนะครับ
8 กันยายน 2552 20:25 น. - comment id 1036371
กลอนนี้มายาวเชียวครับ ดูเหมือนกันครับ ปลาบู่ทอง สังสัยวัยจะถึงแล้วครับ 555
8 กันยายน 2552 21:39 น. - comment id 1036442
น่านสิครับ พี่ก้าม ไม่ตั้งใจยาวครับ แต่มีบุญมีเยอะครับ จึงยาว อิอิ
9 กันยายน 2552 15:17 น. - comment id 1036734
กลับไปบ้าน เห็นพ่อดูละครเรื่องนี้อยู่ค่ะ
9 กันยายน 2552 20:43 น. - comment id 1036907
ขอบคุณครับ พี่เพียงจะพลิ้ว ละลิ่วลม จริงๆ ผมไม่เคยดูหรอกครับ ละคร เผอิญ พี่ไหมไทย แซวทำนองว่า ไม่แต่ง ปลาบู่ทอง บ้างหรอ ผมก็เลย เกิดอาการคึก อยากลองแต่งดู น่ะครับ แต่พอรับปากไป ก็คิดหนัก กลอนแบบนี้ มันยากสำหรับผม เพราะภาษา ยังน้อย สำนวนยังด้อย เอาแค่ให้ได้เนื้อเรื่องไว้ก่อน ก็พอ นะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
