หัวใจข้า ร้อนเร้า ดั่งไฟสุ่ม ด้วยเจ้าหยาม ข้ามรักมิแยแส เจ้าหมากเมิน เชิดหน้า มิเคยแล ด้วยเหตุแท้เพียงเพราะ ข้ามิร่ำรวย ข้าขอฟ้าแลดินเป็นสักขี ต่อแต่นี้ ข้าจักจมรักเจ้า ฝังลงดิน แม้ร้อนรุ่ม สุ่มไฟ จะเฝ้าทน จะไม่สนคนรักแท้แม้เพียงกาย จะขอรอจนเมื่อฟ้า พาลิขิต นำ นมิตรรูปทองผ่องอำพันธ์ พร้อมหัวใจรักแท้ ที่แลเห็น แลพร้อมเป็นรักสุดท้าย สุดชีวา