ต้นเรื่องราว....สาวทั้งห้า

เที่ยนหยด

มาดแบบนี้สิชัดน้องจัดให้
แหมถูกใจพี่จริงหญิงทั้งห้า
ช่วยสับเปลี่ยนเวียนวนจนเข้าตา
ด้วยลีล่าท่านั้นแสนมั่นใจ
ช่างรู้ใจไปหมดเทียนหยดยิ้ม
หน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราเกลี้ยงเกลาใส
ใส่เสื้อยืดสวมยีนส์แย่งซีนใคร
ขออภัยไว้นิดอย่าคิดกัน
ดูแคล่วคล่องว่องไวและใสสด
แม่เทียนหยดงดงามแม้ยามฝัน
เจ้าดูดีเสียด้วยสวยรายวัน
เสียงลื่อลั่นสนั่นทุ่งทั่วคุ้งคลอง
น่าภูมิใจเสียจริงใช่กลิ้งกลอก
มิได้หลอกลวงใครให้ขุ่นข้อง
หรือว่ามีใครคิดแอบชิดปอง
โปรดยืนจ้องตรงตรงอย่าหลงทาง
ร่ายมาเสียหลายบทเทียนหยดเอ๋ย
อาจเกินเลยไปนิดสะกิดหลัง
เพียงอยากเห็นรอยยิ้มอิ่มใจจัง
มิได้หวังสิ่งใดที่ไกลเกิน
บทสุดท้ายยกให้ทั้งห้าสาว
ต้นเรื่องราวคราวนี้ให้พี่เขิน
ร่ายมาเป็นอักษรกลอนพาเพลิน
หากขาดเกินเทียนหยดรับหมดใจ
                                    เทียนหยด

กลอนบทนี้ขอยกเครดิตให้ห้าสาวด้วยน๊ะจ้ะ 
จริงๆที่เขียนกลอนครั้งนี้เพียงแค่อยาก
เห็นรอยยิ้มของทุกคนเท่านั้น  เห็นว่า
สถานการณ์ในบ้านไม่ค่อยจะดีเท่าไร
กลอนอาจจะดูไม่สะสวยเท่าที่ควร
ไม่รู้ว่าถ้าคุณครูแก้วมาเห็นแล้วท่านจะ
มอบไม้เรียวให้เป็นของกำนัลหรือเปล่า..
ปล.ถึงห้าสาว..พี่อยากบอกว่าจริงๆแล้ว
พี่ไม่ใช่คนอ่อนหวานน๊ะจ้ะน้อง
ตรงกันข้าม หวานน่ะอ่อนซะจนเกือบ
ไม่มีแล้ว..สรุปพี่ไม่หวานจริงๆ 
คอนเฟิมจ้า....