** สุดขอบรัก **

แก้วประเสริฐ

       **   สุดขอบรัก  **
   แขเจ้าลอยลับลงตรงสิ่งร้าง
สู่อ้างว้างหฤทัยคลั่งไคล้เผลอ
แว่วเรไรหริ่งร้องก้องละเมอ
สู่หวามเพ้อพลิกผันสั่นห้วงใจ
   พฤกษาไหวอบอวลยวนฝันห้วง
รำลึกดวงสมรแนบแอบอกไฉน
ผ่านหวานซึ้งเป็นบ่วงห้วงไฉไล
พรากห่างไปฟากฟ้าคราลิดรอน
   หลับตาพริ้มปิ่มหวังภวังค์จิต
ซ่านลิขิตมอบฝากจากอักษร
ลบเปื้อนหยาดหล่นลงตรงอาวรณ์
ช่างสะท้อนเหงาเงียบเปรียบอารมณ์
   พลันสิ่งกั้นเปรียบสิงขรรอนไว้
ฝากคลั่งไคล้หมายมั่นปั้นเสกสม
มองขอบฟ้าคิดไปให้ตรอมตรม
กลิ่นหอมพรมจืดจางร้างห่างกัน
   โอ้มีรักสักครั้งช่างแสนยาก
สู้บั่นบากฝากสิ่งอิงสุขสันต์
เหลือแต่รอยฝากเคียงเลี่ยงใจกัน
สู่ไหวหวั่นพรั่นพรึงตรึงจินตนา
   มองกระดาษอักษรร่อนลิขิต
ไยกลับปลิดสิ่งหวังครั้งหรรษา
เหลือความหวังฝากรักจักเคยมา
พลาดเวลาผ่านลับดับดวงมาลย์
   หมายสิ่งซึ้งฝากไว้ยามไกลจาก
คงสิ่งพรากซ่อนเร้นเน้นสู่สาส์น
ซึ่งจารึกฝากไว้คล้ายเหตุการณ์
หวานซึ้งซ่านยวนล้ำตอกย้ำไป
   ชีวิตนี้ผ่านสิ้นสุดขอบรัก
เคยจูบพักตร์ฝังลึกตรึกสดใส
รอยคงหายจางแล้วแพรววิไล
เหลือฝากไว้ผ่านฟ้าลับราตรี.
   ***  แก้วประเสริฐ.***