จารสัมผัสเคยปลอบมอบอุ่นไอ ประทับไว้เนิ่นนานแม้นกาลผัน ครวญรำลึกนึกทวนหวนคืนวัน เคยร่วมกันกล่าวย้ำคำสัญญา นัยแห่งถ้อยจดจารร่วมขานไข หวานละไมรอยคำแสนล้ำค่า ที่พรายพร่างหยาดรดคำพจน์มา เพื่ออุราคลายเหงาบรรเทาเลือน เปรียบฝากถ้อยต่อหวังลืมหลังสิ้น ปลดดวงจินต์จากทุกข์สุขเสมือน คราอ่อนล้าหนึ่งหวั่นหนึ่งนั้นเตือน คล้ายเป็นเพื่อนเคียงอยู่เพียงผู้เดียว นัยสัมพันธ์น้อมภักดิ์ด้วยรักมั่น เหมือนผูกพันสองใจไว้แน่นเหนียว ปล่อยรู้สึกผสานผสมจนกลมเกลียว คอยแลเหลียวเช่นนั้นตราบวันวาย มิเคยเลือนรอยพจน์หยาดรดมา คอยร่ำหาอาวรณ์มิคลอนคลาย ถ้อยหนึ่งนั้นคอยเตือนมิเลือนหาย ทุกรอยหมายคล้ายปักรอยรักลง
16 สิงหาคม 2552 14:04 น. - comment id 1027572
มาช่วยเสริมแรงใจให้คะ ไม่เป็นไร..พรุ่งนี้ยังมีหวัง
16 สิงหาคม 2552 14:05 น. - comment id 1027573
ร่องรอยแผลแค่เหลือเจือจากพิษ ผ่านชีวิตผิดหวังมิดังฝัน ด้วยใจซื่อถือภักดิ์ว่ารักกัน ยามเปลี่ยนผันพลันปล่อยทิ้งรอยจำ ขออนุญาติร่วมแจมค่ะ
16 สิงหาคม 2552 15:46 น. - comment id 1027622
วันหน้าจะซื้อครีมลดริ้วรอยมาฝากค่ะ อ่ะ แซวเล่นนะคะ
16 สิงหาคม 2552 15:49 น. - comment id 1027625
อ่านกลอนคุณแล้ว เหมือนสำนวนตัวเองเลยค่ะ แต่ละรอยคงจะเจ็บปวดมากมาย...
16 สิงหาคม 2552 17:34 น. - comment id 1027708
รอยจำ นี่ลบยากนะครับ ยังคงคิดถึงวันเก่าๆ ตลอด เป็นธรรมดาล่ะครับ การที่จิตใจเราจดจ่อต่อสิ่งไหน ก็มักรำลึกนึกถึงสิ่งนั้น บ่อยๆ ขอให้เจอ แต่รอยจำ ที่แสนหวาน ในชีวิต ตลอดไปนะครับ แต่งกลอนได้เพราะมาก
16 สิงหาคม 2552 22:40 น. - comment id 1027917
อยากลืม กลับจำ อยากจำ กลับลืม เป็นเช่นนั้นเสมอเลย เฮ้ออออออออออออ
17 สิงหาคม 2552 10:13 น. - comment id 1028040
รอยจำ จำแต่สิ่งดีๆนะคะ ลืมได้ก็ลืมจ้ะ