เจ้าน้องชาย เจ้าเด็กดื้อ มันมาแล้ว ทำตาแบ๊ว ดื้อตาใส ทำไขสือ มันหยิบของพี่ไปในกำมือ กัดฟันกรอดหือหือเจ้าตัวดี วันนี้แหละจะพิฆาตเจ้าเด็กซน ยื้อยุดจนน้องล้มหมดทางหนี เตรียมง้ามือพร้อมซ้ำกระหน่ำตี น้องหันมาทางพี่ยิ้มร่าเริง น้องยิ้มใสหัวเราะรื่นได้หยอกเย้า ส่วนตัวเราสะอึกในใจยุ่งเหยิง พี่ใจร้ายไล่ตีน้องเพราะสุมเพลิง ให้ใจเริงไฟโกรธจนลืมตัว ลืมว่ารักน้องอย่างไรในวันแรก เอางานแบกล้นบ่าจนปวดหัว น้องมาหยอกเพราะรักและไม่กลัว ไม่คิดว่าตัวน้องจะต้องภัย สำนึกบาปกอดน้องน้ำตาร่วง พี่ลืมห่วงน้องน้อยเพราะเผลอไผล จะดูแลน้องให้ดีแต่นี้ไป จะไม่ใช้กำลังเข้ารังแก
แพรพี 16 ส.ค. 2552 02:51 น. - ID 128454 
866
2
0
16 สิงหาคม 2552 09:45 น. - comment id 1027526
บางครั้งใจอาจเผลอไผลไปด้วยโทสะ แต่หากมีการยั้งคิดก็สามารถยับยั้งการกระทำรุนแรงได้น่ะครับ สังคมเราในปัจจุบันขาดการยั้งคิดเลยวุ่นวายไม่จบครับ กลอนดีมีนัยให้ขบคิดครับ
17 สิงหาคม 2552 22:10 น. - comment id 1028392
พี่กี้ก็เคยตีน้อง ตีมันประจำเลย ตอนเป็นเด็ก ตีจนไม้หักคามือ สงสารจัง อิอิ ตอนนี้น้องโตแล้ว ไม่ตีน้องแล้ว กลัวมีชกหน้ากลับมา แฮะๆๆๆๆ แวะมาทักทายน้องแพรี่
31 สิงหาคม 2552 21:27 น. - comment id 1034085
ขอบคุณคุณสายวารินทร์ พี่กี้ ค่ะ แต่งกลอนนี้ขึ้นมาเพราะรู้สึกว่ามันแย่มากที่มีความคิดแวบแบบนั้น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
