เมื่อทุกอย่างบังเอิญยากเกินคาด ก้าวพลั้งพลาดกับรักแทบตักษัย เหลือไว้เพียงรอยคราบภาพอาลัย เปรียบรอยนัยเกินนับประทับตรา ผิดซ้ำซากกับรักร้าวหนักหน่วง เจ็บปวดทรวงเพราะใจไม่ประสา เสมือนความรักล่อลวงบ่วงมารยา แค่พริบตาทลายครืนสะอื้นคลอน พบเพื่อพรากเท่านั้นความฝันลวง สิ่งทั้งปวงเลยกรอบทดสอบสอน บทเรียนรักเจ็บเศร้าอยากเว้าวอน เอื้ออาทรโปรดเถิดฟ้าวอนปราณี ชีพวิญญาณสุดทนเพราะหม่นเศร้า ทุกข์โลมเล้ามิสร่างหว่างวิถี รอยเล่ห์กรีดเจ็บทรวงหน่วงฤดี ไม่อยากมีลมปราณร้าวรานใจ ท้ายที่สุดสวรรค์เบี่ยงได้เพียงเจ็บ ข่มขืนเก็บอาวรณ์ความอ่อนไหว รอยพลั้งพลาดขาดเยื่อมิเหลือใคร เดียวดายไปในทางเคว้งคว้างจินต์
2 สิงหาคม 2552 15:08 น. - comment id 1011941
ยิ้มไว้ โลกจะงาม
2 สิงหาคม 2552 20:03 น. - comment id 1021604
ผลงานนี้อ่านแล้วรู้สึกบีบคั้นอารมณ์หน่อยๆ หรือผมคิดมากไป
2 สิงหาคม 2552 11:26 น. - comment id 1022184
"เพราะรักลวงร้อยเล่ห์เสน่ห์หา จนน้ำตาหลั่งรินเหมือนสิ้นหวัง หัวใจล้าอ่อนแรงสิ้นพลัง รอความหวังสักวัน.. คงหายดี" เวลาจะช่วยรักษาใจค่ะน้องริน ปล. ลบอันบนให้ด้วยจ่ะ มือไวไปหน่อย
2 สิงหาคม 2552 14:57 น. - comment id 1022232
ใจที่เจ็บ เก็บจำ คำร้อยเล่ห์ ให้หันเห เสแสร้ง ระแวงนัก รอยที่ฝาก มากร้าว คราวนี้หนัก ควรต้องหัก พักใจ มิให้ครวญ เป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นไปนะคะ
3 สิงหาคม 2552 21:05 น. - comment id 1022922
แต่งได้อารมณ์ ชอบค่ะ
4 สิงหาคม 2552 09:16 น. - comment id 1023092
นึกว่าร้อยเล่ห์เสียอีกจ้ะ อิอิ