๏ ล่ ว ง วั น แ ล้ ว โ ร ย ร า แ ม้ น ง า ม ต า โ ส ภ า พ ร ร ณ ห ล า ย ห ล า ก ม า ก สี สั น ต้ อ ง พ ลิ ก ผั น พ ลั น ซี ด เ ซี ย ว ง ด ง า ม เ มื่ อ ย า ม แ ย้ ม ชื่ น ก ลิ่ น แ ก ม ห อ ม ค รู่ เ ดี ย ว พ อ ใ จ ใ ค ร่ แ ล เ ห ลี ย ว ก ลั บ แ ห้ ง เ หี่ ย ว ใ ห้ โ ห ย ห า พ ริ้ ม พิ ไ ล เ มื่ อ ภ า ย แ ร ก แ ล้ ว ผิ ด แ ผ ก แ ป ล ก ลั ก ข ณ า ใ บ ด อ ก อ อ ก ง า ม ต า ต้ อ ง ไ ร้ ค่ า ไ ม่ น่ า ช ม ห้ ว ง ก า ล พ า ล คุ ก ค า ม ทั้ ง ท า บ ท า ม ล ว น ล า ม ข่ ม บุ ป ผ ช า ติ อ า จ ห ม อ ง ต ร ม ต้ อ ง แ ร ง ล ม ต่ า ง เ ร ร ว น ส ร ร พ สิ่ ง ซึ่ ง ป ร า ก ฏ พึ ง กำ ห น ด อ ย่ า ง ถี่ ถ้ ว น สิ เ น่ ห า ม า เ ย้ า ย ว น จ น แ ป ร ป ร ว น จึ ง ห่ ว ง ใ ย สิ้ น แ ล้ ว ศุ ภ ลั ก ษ ณ์ ก ว่ า ป ร ะ จั ก ษ์ แ จ้ ง แ ก่ ใ จ นิ ย า ม ค ว า ม รั ก ใ ค ร่ ถู ก รุ ก ไ ล่ ใ ห้ พ่ า ย แ พ้ คื น วั น อั น ห มุ น เ วี ย น ค อ ย เ บี ย ด เ บี ย น ใ ห้ อ่ อ น แ อ สั จ ธ ร ร ม ค ว า ม เ กิ ด แ ก่ ค ว า ม ต า ย แ ท้ แ ล นิ รั น ด ร์ อ า ลั ย ไ ม่ ส ร่ า ง ซ า ภ า พ ล ว ง ต า พ า โ ศ ก ศั ล ย์ ข่ ม จิ ต พิ นิ จ พ ลั น อ ว ส า น นั้ น คื อ ร่วงโรย ๚ะ๛
อัลมิตรา 31 ก.ค. 2552 10:27 น. - ID 128073 
1441
12
0
31 กรกฎาคม 2552 13:22 น. - comment id 890997
ค่ะ ทุกอย่างเป้นอนิจจังไม่เที่ยงแท้ ไม่มีใครมีความสุขได้ตลอดไป และไม่มีใครจมอยุ่ในความทุกข็ตลอดไปค่ะ หากเราเข้าใจในทุกอย่างไม่ยึดมั่นถือมั่นเกินไป เราก็มีความสุขได้จริงไหมคะ
31 กรกฎาคม 2552 14:48 น. - comment id 1021187
จริงที่สุดเลยจ้า... ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่นะคะ
31 กรกฎาคม 2552 14:04 น. - comment id 1021411
เห็นด้วยคับ
31 กรกฎาคม 2552 10:36 น. - comment id 1021526
ช่างเปรียบ...
31 กรกฎาคม 2552 10:41 น. - comment id 1021531
หน้าส่วนตัว
เห็นจริงทุกสิ่งอันค่ะ
31 กรกฎาคม 2552 10:50 น. - comment id 1021540
เป็นสัจธรรมค่ะ
31 กรกฎาคม 2552 11:16 น. - comment id 1021572
สวัสดีค่ะสรรพสิ่งล้วนไม่จีรังยั่งยืนสินะคะ ขอบคุณเนื้อหาดีดีค่ะ
31 กรกฎาคม 2552 11:32 น. - comment id 1021581
สัจธรรมหาหลบพ้น หลีกทาน ต้านเฮย ย่อมลุล่วงผันผ่าน ยากยั้ง มีเกิดชูช่อซ่าน รอดับ ร่วงนา วนว่ายไม่หลุดรั้ง ทุกผู้ย่อมเผชิญ ..แวะมาอ่านงานสัจธรรมครับคุณอัลฯ
31 กรกฎาคม 2552 11:37 น. - comment id 1021583
มงคงในชีวิต คือดวงจิตเปี่ยมเมตตา แต่สาวถึงชรา มีใบหน้ายิ้มแย้มไป คุณธรรมคอยนำล่อง กายผุดผ่องดุจน้ำไหล เยือกเย็นค่อยเป็นไป ด้วยจิตใจที่งดงาม สวัสดีค่ะคุณอัลฯ
31 กรกฎาคม 2552 11:43 น. - comment id 1021585
วันเวลาผ่านไป
ยังอาลัยฝืนสังขาร
ชีวิตล่วงเลยนาน
แต่สังขารยังไม่เลย
ใครแก่ขอแก่ไป
เราไม่แก่ยังเฉยเมย
อยากแก่อย่าเอื้อนเอ่ย
ขออยู่เฉยเคยชินแล้ว
ขอส่งข้อความมาให้ครับ
31 กรกฎาคม 2552 11:52 น. - comment id 1021599
เพ่งจิตพินิจแจ้ง ล้วนสำแดงแถลงไข ประจักษ์อยู่แก่ใจ เพียงครวญใคร่อนัตตา พบกันรอวันพราก หลายวันจากกลับมาหา ต่างกรรมกาลเวลา วุ่นเหว่ว้าวันเวียนวน เห็นด้วยจริงทุกสิ่งอันขอรับ
31 กรกฎาคม 2552 15:53 น. - comment id 1021638
ถูกต้องที่สุด เพราะฉนั้น ใช้ชีวิตให้คุ้ม แล้วก็ทำแต่ความดีค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ คิดถึงนะคะ
31 กรกฎาคม 2552 17:21 น. - comment id 1021688
ชีวิตเมื่อแรกเริ่ม ประเดิมความเดียงสา ผลีช่อละออตา ผ่านมาดูอิ่มเอม ล่วงวันผ่านเวลา เดียงสาพาเกษม จากเด็กก้าวสู่เกม ปรีย์เปรมในวัยวัน เปลี่ยนวัยท่ามไฟฟาก เปลี่ยนจากงามเฉิดฉันท์ จากช่อละออพันธ์ กับผันความอิดโรย วัฏฏะสังขารา นุสสาสายลมโบย เพียรพากมากอบโกย ร่วงโรยโชยถิ่นงาม สวัสดีค่ะ คุณอัลมิตรา ดอกบัวขออนุญาติ แจมด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอให้คุณมีแต่ความสุขค่ะ
31 กรกฎาคม 2552 18:30 น. - comment id 1021711
จากไปนานคิดถึงจังเลยคงยังไม่แก่
1 สิงหาคม 2552 02:02 น. - comment id 1021843
เป็นสัจจธรรมค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสิ่งสมมุติ กลอนดีค่ะ
1 สิงหาคม 2552 05:41 น. - comment id 1021850
ดีครับพี่อัล........ ชื่นชมกลอนพี่มากเลย นินิ
1 สิงหาคม 2552 05:48 น. - comment id 1021852
ครับ แม่นอีหลีเนาะเอื้อย ล่วงจากวันจันทร์ ไปอังคาร ถึงอาทิตย์ ใบไม้เหี่ยวเฉาก็ร่วงโรยสู่พื้นนน ว่าเศร้า แต่ทำไม ความขี้เหร่ของเรา ไม่เคยล่วงวัน และร่วงโรย นึกในใจ เมื่อไรจะหล่อกะเขาวซ้ากกก ที่ ไปล่ะครับ หยอกเย้าวันละนิด ชะแว้บบบ
1 สิงหาคม 2552 13:41 น. - comment id 1021958
lสวัสดีงามๆยามบ่ายเจ้า คุณอัลมิตรา
1 สิงหาคม 2552 23:13 น. - comment id 1022101
ไม่แก่ชัวร์
2 สิงหาคม 2552 21:17 น. - comment id 1022389
คุณกุ้งหนามแดง .. ปูนนี้แล้ว ก็ต้องรีบ ๆ ทำใจปลง ล่ะ คุณครูกระดาษทราย .. โอ้ เห็นภาพเลยค่ะ คุณเฌอมาลย์ .. สัจธรรมยังมีอีกมากมาย หากสังเกตธรรมชาติค่ะ คุณsomebody .. อัลมิตราก็เตือนตัวเองด้วยล่ะ คุณกิ่งโศก .. กลายเป็นฮิตโคลงเลย ฮา .. แต่ด็ดีค่ะ ได้คิดคำ 32 คำที่เป็นหนึ่งบทนี่จะต้องให้ได้ใจความครบถ้วนนะคะ อัลมิตราโดยตำหนิบ่อย ๆ หนึ่งบทมี 4บาท อัลมิตราได้แค่สลึงค่ะ คุณแก้วประภัสสร .. เยือกเย็นค่อยเป็นไป :) จะนำไปเขียนในงานถัดไปค่ะ คุณวิชัย .. รับแซ่บบบ เอ้ย รับทราบค่ะ คุณเอื้องคำ .. ใช่ค่ะ ต่างกรรมกาลเวลา ทุก ๆ คนค่ะ คุณฝนพราวฟ้า .. อัลมิตราเขียนเหมือนนักบวชมั๊ย ที่จริงแล้ว ไม่ได้เคร่งนา คุณวิทย์ .. เห็นด้วยเหมือนกันค่ะ คุณชามะนาว .. ยินดีเช่นกันค่ะ คุณทิพย์โนราห์ .. จะเหลืออีกกี่วันก็ไม่รู้เนอะ คุณดอกบัว .. เช่นกันค่ะ ขอให้มีความสุขมากมาย คุณฉันทะโส .. จำได้สิ คุณเคยเป่าขลุ่ยให้ฟังที่ศาลาริมน้ำโขงน่ะ คุณปรางทิพย์ .. ขอบคุณค่ะ คุณน้ำ .. นาน ๆ มาที อย่างนี้ต้องเก็บตังค์ คุณกวีน้อยฯ .. ขอบคุณค่ะ คุณม่านดอย .. ที่จริง เกิดจากอัลมิตราตกใจภาพสะท้อนตัวเองในกระจกน่ะ ฮา .. คุณมณีจันทร์ .. แหมมม เอามาล่อ .. ๕๕๕
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
