จินตนาการท่องไปโลกไซเบอร์ บ้างพลั้งเผลอเก็บจำจนกำสรวล มายาภาพซ่อนพิษคล้ายติดตรวน ทุกสิ่งล้วนปรวนแปรยากแน่จริง พาหัวใจท่องเที่ยวเดินเดียวดาย ไร้จุดหมายปลายทางกับบางสิ่ง คล้ายเสาะหาใครหนึ่งหวังพึ่งพิง เนิ่นนานนิ่งเพรงกาลล่วงผ่านไป ยังคงเดินเปล่าเปลี่ยวเก็บเกี่ยวฝัน พ้นคืนวันเย็นหนาวแสนยาวไกล อาจบางคราวใจพรั่นคิดหวั่นไหว หวังเมื่อใดสิ้นสุดหยุดเหนื่อยล้า
29 กรกฎาคม 2552 11:19 น. - comment id 1020616
หวังใดเล่า เขาพราง ทางลวงฝัน คำจำนรร พันร้อย ให้คล้อยหวาน ต้องกำหนด กดใจ ไว้เนิ่นนาน กับวันวาน ขานรัก หนักเกินไป ในโลกของอินเตอร์เน็ต ช่างหาความ จริงแทบจะไม่ได้เลยนะคะ ต้องใจแข็ง สิ่งที่อันตรายที่สุดคือตัวเราเองค่ะ อย่าอ่อนตาม
29 กรกฎาคม 2552 23:40 น. - comment id 1020883
ปล่อยเขาเดินผ่านทางจนเป็นเทือก เขาไม่เลือกตัวเราจึงเหงาหงอย ทางเสือผ่านนานแล้วไม่สิ้นรอย หากมัวคอยเขาคืนกลืนน้ำตา เดียวดายต่อไปเถิด คงไม่หวนกลับมาทางเดิมแล้วละ
30 กรกฎาคม 2552 11:12 น. - comment id 1021011
...บางครั้งหัวใจละเหี่ย เหนื่อยท้อแท้นั่งเศร้าคนเดียว หนทางยาวไกล หนทางยาวไกล ก้าวไปคนเดียว... บางครั้งมันก็รู้สึกอย่างนี้นะครับ เคยเป็นครับ
30 กรกฎาคม 2552 15:33 น. - comment id 1021155
ไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก อย่าหักโหมนะคะ