ครูกระดาษทราย

28 กรกฎาคม 2552 12:14 น. - comment id 1020359

อืม ! เขารักกันน่ารักดีนะคะคุณครู

อนงค์นาง

28 กรกฎาคม 2552 14:51 น. - comment id 1020412

ขอบคุณค่ะครูแก้วประเสริฐ 
คู่ของศิษย์นั้น บางครั้งลิ้นกับฟันมีบ้างที่กระทบกัน แต่เราให้อภัยกันเสมอ และผู้หญิงอย่างเราต้องดูแลเรื่องอาหารการอยู่กินให้ครอบครัว เสน่ห์ปลายจวัก สามีรักจนตาย น่าจะจริงนะคะครู เวลาเขาทำงานกลับมาเหนื่อยๆ ได้กินอาหารอร่อย พูดจาไพเราะ เอาใจ เขาก็ดีใจแล้วค่่ะ ถ้าบ่นปวดหลัง ปวดขา เราก็บีบนวดให้ซะ เวลาเงินเดือน หรือโบนัสออก เขาให้เราหมดเลย จะใช้พิเศษค่อยขอ หน้าตาไม่ต้องหล่อหรอกค่ะ ไม่สำคัญ ขอให้รักเราจริงก็พอแล้ว

แก้วประภัสสร

28 กรกฎาคม 2552 15:30 น. - comment id 1020429

"แรกรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน 
ครั้นอยู่นาน น้ำตาลก็พาลขม"

คำโบราณนานเนาที่กล่าวไว้
แรกรักกันใหม่ใหม่ให้ครับขา
นั่งจ้องมองซาบซึ้งสุดตรึงตา
ต่างสัญญาผูกไว้รวมใจปอง

คล้ายกุหลาบชมพูดูสดชื่น
สุขราบรื่นเกื้อกูลหนุนเคียงสอง
ผูกมัดกันวางฐานฉันท์คู่ครอง
เป็นยอดทองยอดเพ็ชรจะเด็ดดวง

ครั้นนานวันพลันเห็นเช่นแตกต่าง
ความรักจางจืดไปไม่มีหวง
เคยอดทนอดกลั้นมาพลันกลวง
กลับเป็นบ่วงพิสวาทพิฆาตกาย

สุขสมหวังที่แท้แค่สมมุติ
หาพิสุทธิ์แน่วแน่แม้ความหมาย
ชีวิตคู่หลายครั้งพังทลาย
ต้องเหี่ยวแห้งห่างหายไปจากกัน

เพราะปรุงรสปรุงรักด้วยกิเลส
จึงเป็นเหตุรักร้างร่วมทางฝัน
หากปรุงรสด้วยธรรมประจำกัน
สุขว่านั้นแค่เอื้อมเหมือนเชื่อมใจ

กราบสวัสดีคุณครูเจ้าค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

กิตติกานต์

28 กรกฎาคม 2552 16:03 น. - comment id 1020437

บทเรียน ยังเรียนต่อ
บทรักหนอ ท้อจริงหนา
บทรัก หนักอุรา
เรียนดีกว่าสบายใจ

ธรรมดาลิ้นกับฟัน
พูดรัวพลันเจ็ยลิ้นได้
ฟันกัด มิตั้งใจ
มาอภัย...เถิดใจเรา...

บทเรียน ยากเรียนไว
บทรักไซร้ไม่อยากเศร้า
เรียนรัก..รู้หนักเบา
แต่ยังเขลา..อยู่ร่ำไป...

ขอบคุณข้อคิดดีๆค่ะ..

อนงค์นาง

28 กรกฎาคม 2552 16:15 น. - comment id 1020441

ชีวิตคู่ต้องมีองค์ประกอบหลายอย่าง โบราณท่านสอนเรื่องเรือนสามน้ำสี่ การดูแลปรนนิบัติต่อกันเป็นสิ่งสำคัญ การพูดจาดีๆ ไม่สั่งสอนสามี ให้เกียรติเขา แล้วเขาจะให้เกียรติยกย่องเราเอง บางคู่แยกกันไปแล้วก็ยังกลับมาดีกันได้ เพราะนึกถึงความดีที่เราเคยมีต่อกัน ให้อภัยกัน ไม่มีใครดีที่สุดหรือเลวที่สุด ปุถุชนคนธรรมดามีผิดพลาดกันได้ทุกคน สำคัญคือไม่เหยียบย่ำซ้ำเติม ให้โอกาสคน นั่นคือธรรมประจำใจศิษย์ค่ะครู

มณีจันทร์

28 กรกฎาคม 2552 21:13 น. - comment id 1020544

กลอนนี้ถูกต้องคร้าบ....

อัลมิตรา

28 กรกฎาคม 2552 21:29 น. - comment id 1020559

กลอนนี้ผิดที่คำแรก คร๊าบบบบบบบบบบ
ไย ต้อง ไม้มลาย นะคร๊าบบบบบบบบ

นอกนั้น ถูกต้องหมดคร๊าบบบบบบ

มณีจันทร์

28 กรกฎาคม 2552 21:47 น. - comment id 1020576

ฝนทอง

28 กรกฎาคม 2552 22:58 น. - comment id 1020583

กิ่งโศก

29 กรกฎาคม 2552 09:06 น. - comment id 1020674

เป็นชายนั้นอ่อนไว้วิไลครอง.
............................................
บทถ้อยร้อยฝากนี้           ใส่ควร จำเอย
บุรุษชาติมาดยวน            อ่านไว้
โอนอ่อนผ่อนทบทวน      ใจเถิด
เกียรติเกิดแก่นางไซร้     รักนั้นคงสนอง

.อรุณสวัสครับครูแก้ว ช่วงนี้งานผมหนักหน่อยนะครับ ..เลยห่างร้างงานเขียนครับ 
รักษาสุขภาพด้วยครับครู

ไร้อันดับ

29 กรกฎาคม 2552 09:32 น. - comment id 1020680

เรื่องหญิงชาย เป็นเรื่องลึกซึ้ง
ต้องอาศัยผู้มีประสบการณ์
แสดงความคิดเห็น
ขอมาฟังประสบการณ์
ด้วยคนนะครับ

สบายดีนะครับ
ดูแลสุขภาพด้วยครับ

ใจปลายทาง

29 กรกฎาคม 2552 09:34 น. - comment id 1020681

มารับคำสอนดีๆจากผู้สูงวัยที่มากประสบการณ์

ค่ะ

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 14:44 น. - comment id 1020719

คุณ ครูกระดาษทราย

       ครับหากเรามาคิดๆดูแล้วเปรียบเทียบกัน
ระหว่างสัตว์เดรัจฉานกับสัตว์ที่ได้รับการยกย่องว่า
ประเสริฐด้วยมีปัญญาคิดอ่านมากกว่าสัตว์อื่นๆทั่วๆ
ไปแล้ว ในเรื่องความรักนี้ สู้สัตว์เดรัจฉานไม่ได้
หรอกครับ ผมเลี้ยงสัตว์เดรัจฉานมาก็มากพอสมควร
สังเกตุดูว่า มันจะรักกันและซื่อสัตย์ต่อกัน ยกเว้น
สุนักข์เท่านั้นครับที่มันแปลกกว่าสัตว์อื่นทั่วๆไปหรือ
ว่ามันอยู่ใกล้ชิดกับคนมากไปก็ไม่รู้ แต่ว่าหมา
ที่อยู่ตามป่านั้นมันก็ไม่เหมือนกับหมาที่อยู่บ้าน
นะครับ จะมีที่เหมือนมนุษย์คือความรักลูกของแม่เท่านั้น
รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 14:48 น. - comment id 1020720

คุณ อนงค์นาง

      ดีแล้วศิษย์เรา เสน่ห์ปลายจวักนั้นย่อมเหนือ
กว่ามนต์ดำเรื่องเสน่ห์เสียอีก หากหญิงใดเข้าใจ
และรู้ถึงสภาพของหญิงแล้ว ย่อมเป็นเสน่ห์อย่างยิ่ง
ที่เสน่ห์ที่สุดคือ ปิยะวาจา ที่ล้ำเลิศกว่าสิ่งทั้งปวงล่ะ
ที่ครูเองเขียนบทกลอนนี้ไว้ให้เกิดความสังเวชและ
สังวรห์ไว้จ๊ะ รักศิษย์เราเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 14:54 น. - comment id 1020721

คุณ แก้วประภัสสร

        งามแล้วกลอนที่ส่งมาให้อ่านนั้นครูอ่านตรวจ
แล้วงามมากๆๆจ้า  นับว่าก้าวหน้าไปได้รวดเร็วมากเร็ว
กว่าครูคิดเสียอีก จงรักษาสิ่งดีๆนี้ไว้นะจ๊ะ รักศิษย์
รักเสมอจ้า

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 14:59 น. - comment id 1020723

คุณ กิตติกานท์

         อ่านกาพย์แล้วงามดี แต่การระบายอารมณ์นั้น
คิดว่ายังไม่ถึงเวลาที่ต้องผจญอีกมากมายนักหากจะ
พ้นได้ก็ด้วยสติและปัญญาที่เรามีควรนำมาใช้ใน
การแก้ปัญหาก็จะเป็นตัวช่วยที่ดีจ้า   รักเสมอ

                   แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 15:10 น. - comment id 1020729

คุณ อนงค์นาง

         ศิษย์เราจงจำไว้ อันรูปนามลักขณาหาใช่สิ่ง
สำคัญไม่ ที่สำคัญนั้นอยู่ที่ใจแต่ละบุคคลเป็นปัจจัย
ประสบการณ์ครูผ่านมามากแล้วจึงเห็นในสิ่งต่างๆ
อีกประการหนึ่งครูเองฝึกมาตั้งแต่เด็กๆแล้วจึงสามารถ
แยกแยะออกได้หลายๆทาง ดั่งสุภาษิตชาวบ้านมัก
จะกล่าวไว้เสมอๆ เดี๋ยวนี้คงจะไม่ได้ยินแล้วถึงคำๆ
นี้ นั่นคือ  "เจ้าจงรักคนที่เขารักเราดีกว่า" ความ
ทุกข์ยากต่างๆสามารถแก้ไขได้ แต่ยากนักที่จะ
แก้ไขในจิตใจคนเราให้เปลี่ยนไปได้ ดังนี้เป็นต้น
        ลองเอาไปพิจารณาให้ดีๆ หญิงใดที่ประกอบ
ด้วยเบญจกัลยานีนั้นหายากนัก เมื่อสมัยครูเรียน
หนังสืออยู่ชั้นประถม เรื่องศีลธรรมนั้นจะมีตำรา
ที่ใช้สอนอยู่เล่มหนึ่ง คือ สุภาษิตสอนหญิง รจนา
โดยบรมครูสุนทรภู่ แต่ต่อมาปราชญ์บางคนว่า
ไม่ใช่ท่านรจนาเป็นคนอื่นแต่ก็หาจุดจบไม่ได้
เพราะท่วงท่าทำนองแม้นจะเลียนแบบได้แต่
เอกลักษณ์ประจำตัวนั้นยากที่จะเลียนแบบได้
สรุปแล้วก็คือท่านบรมครูเองที่รจนาไว้ นี่แหละ
ก็เป็นเรื่องของจิตใจที่อิจฉาริษยาหรืออยากเด่น
จึงนำเรื่องนี้มาคัดค้านคนส่วนมากจ๊ะ นี่ก็เป็น
ตัวอย่างหนึ่งของการจะแก้ไขจิตใจคนเราได้
จงทำในสิ่งที่หญิงไทยเราทำจ้าแต่ทำแบบเก่าๆ
นะไม่ใช่สมัยใหม่ แม้นว่าการรจนาของคนเก่าๆ
นั้นมักจะทันสมัยเสมอๆและย่อมใช้ได้ในทุกกาล
จ๊ะ รักศิษย์เสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 15:13 น. - comment id 1020732

คุณ มณีจันทร์

         เจ้าหญิงผมก็เขียนไปตามที่ได้พบเห็นมาจ้า
แล้วมาเพิ่มเติมตามประสบการณ์ที่ผมผ่านมาครับ
รักเจ้าหญิงเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 15:18 น. - comment id 1020734

คุณ อัลมิตรา

        ขอบคุณยอดหญิงที่รักมาก ถูกต้องแล้วครับ
ต้องเป็นไม้มลาย ซึ่งแค่คำ ใ และ ไ ความหมาย
ก็แตกต่างกันไปแล้วผมไม่ได้ตรวจสอบทานจึง
ได้ปล่อยไปครับต้องขอขอบคุณและผมได้แก้ไข
กลอนแล้วแต่ว่า เปลี่ยนไม่ใช้เสียแล้วครับ แต่
อย่างไรก็ถือได้ว่าดียิ่งครับ ขอขอบคุณยอดหญิงอีก
ครั้งครับ รักยอดหญิงเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 15:25 น. - comment id 1020735

คุณ มณีจันทร์

     เจ้าหญิงครับ ยอดหญิงนั้นสมกับฉายาจริงๆแม้
แต่การใช้อักษรก็จะทราบนับได้ว่าเยี่ยมจริงๆครับ
เจ้าหญิงควรจดจดไว้ด้วยนี่แหละคืออักษรไทยหาก
ผิดสะกดแค่คำเดียวก็สามารถพลิกผันไปได้ครับแต่
นี่ดีนะที่ผมเน้นเรื่องไว้มากก่อน ผมเองเป็นคน
ที่ไม่ดื้อหรอกครับทำผิดก็แอ่นอกหน้ารับเสมอๆ
ยินยอม หากผมทำถูกนิสัยนั้นเมื่อถูกแล้ว ยอมหัก
ไม่ยอมงอครับ  รักเจ้าหญิงเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 15:28 น. - comment id 1020736

คุณ ฝนทอง

     ผมพยายามแปลภาพช่างหลากหลายจริงๆสรุป
แล้วดีครับ ขอบคุณมากครับ  รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 15:35 น. - comment id 1020737

คุณ กิ่งโศก

         ศิษย์รักเราเอย...เขียนโคลงได้ดีแล้วนะ ทั้ง
เล่นและพลิกแพลงที่สำคัญคือการสัมผัสรับกันทำให้
อ่อนช้อยงดงาม พยายามรักษางานนี้ไว้แล้วต่อไป
เวลาจะเขียนให้เอาบทนี้เป็นตัวอย่างไว้นะเพราะ
ประกอบด้วยความหมายด้วย รักศิษย์เรามากเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 15:41 น. - comment id 1020738

คุณ ไร้อันดับ

         ขอบคุณครับที่เป็นห่วงผม ผมก็เขียนไปตาม
ที่เห็นบวกประสบการณ์ที่ผ่านมาครับ ขอบคุณครับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

29 กรกฎาคม 2552 15:46 น. - comment id 1020741

คุณ ใจปลายทอง

          มันก็แค่ประสบการณ์ที่ผ่านมาของผมและของ
คนอื่นๆที่พบเห็นเท่านั้นครับ และเห็นเมื่อเร็วๆนี้
อีก เลยเอามาเขียนเพื่อให้สังวรณ์เป็นอุทาหรณ์ไว้
ว่าการคิดจะมีรักนั้นเป็นอย่างไรครับ  รักเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

30 กรกฎาคม 2552 06:05 น. - comment id 1020915

มาศึกษา บทเรียน บทรัก กับคุณลุงแก้วประเสริฐ ครับ  แต่ตรึกตรองไม่ค่อยออกนี่สิ อิอิ

แก้วประเสริฐ

30 กรกฎาคม 2552 14:29 น. - comment id 1021105

คุณ  กวีน้อยเจ้าสำราญ

            ที่ลุงเขียนมานี้ทั้งประสบการณ์และสิ่งแวดล้อม
ที่พานพบเห็นมา และในปัจจุบันนี้การหย่าร้างมีมาก
โดยเฉพาะพวกนักแสดงทั้งหลายหรือว่าไม่ใช่ด้วย
เพราะไม่มีข่าวออกมา จึงดำริห์เขียนฝากไว้หากจะ
มากด้วยรายละเอียดก็จะยาวไปจึงสรุปไว้เพียงคร่าวๆ
เท่านั้น  รักหลานเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

กชมนวรรณ

1 สิงหาคม 2552 09:13 น. - comment id 1021896

 สวัสดีค่ะครูแก้ว  ไม่ได้ทักทาย
ครูแก้วเสียนาน แต่รันยังระลึกถึงอยู่
เสมอค่ะ ติดตามผลงานครูเสมอๆค่ะ
แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เขียนค่ะ ด้วยภาระ
หลายๆอย่าง ครูสบายดีนะค่ะ ยังจำคำ
สอนของครูอยู่เสมอค่ะ รักษาสุขภาพ
นะค่ะ เคารพรักค่ะ  

แก้วประเสริฐ

1 สิงหาคม 2552 15:49 น. - comment id 1021985

คุณ กชมนวรรณ

        ศิษย์รักเอย....เอางานในหน้าที่ก่อนเถอะส่วน
ทางนี้ถือว่าเป็นที่ผ่อนคลายอารมณ์เราเท่าสั้น หาก
ว่างๆหรือสบายใจก็เขียนด้วยยังไม่สายเกินไปหรอก
เพราะหากจำคำสอนครูไว้ได้นะจ๊ะ ด้วยเธอ
เป็นศิษย์รุ่นแรกครู   รักศิษย์เราเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.