** รัญจวนอารมณ์ ** ๏..หอมโชยดอกโศกซึ้ง รัญจวน หวามวาบซ่านใจยวน ฝากไว้ คล้ายดั่งกลิ่นเนื้อนวล ยวนยั่ว กายแฮ ซาบซ่านจนคลั่งไคล้ มอบให้ใหลหลง ฯ ประภัสสรส่องต้อง ผกา วาววับเปรียบกานดา โอบล้อม หอมกลิ่นผ่านโชยมา ผันสู่ ใจแฮ เสมือนหนึ่งฝากสิ่งย้อม ยั่วให้ใฝ่สนอง ฯ ระบัดใบจากต้น ลอยไกล จริงเฮย ฤาอวดความไฉไล จากเจ้า โน้มล้วนสู่หทัย นวลผ่าน ลมเอย ต้นโศกคงหวังเคล้า ยั่วเย้าจากสรวง ฯ หอมเอยหอมกลิ่นซึ้ง ตรึงนำ รักแฮ ใยมอบสิ่งจดจำ เล็กน้อย ปานประหนึ่งเข้างำ จิตล่วง กายนา แม้นพี่จะด่างพร้อย ไม่ไร้หมายหวัง ฯ โศกเอยไหนโศกซึ้ง ฤดี เห็นแต่มวลมาลี มอบฟ้า ของฝากดั่งนารี เพียงแต่ เนตรเฮย สิ่งลุ่มหลงจากข้า พลิกพลิ้วแดนสวรรค์ ฯ รักแม่เพียงโยกซึ้ง ตรึงใจ แน่เฮย เหินห่างพลิ้วผันไป จากหล้า ลอยลมของไฉไล หมายมุ่ง นภาแฮ ฤากร่อยเหลือจากฟ้า ส่งให้พี่ครอง ฯ มาดแม้นล่วงสู่หล้า คิดถึง ข้านา ปรับเปลี่ยนมิคำนึง รับเจ้า คงหอมกลิ่นตราตรึง ผันสู่ ใจเอย กลิ่นโศกยวนยั่วเคล้า แนบซึ้งตรึงหทัย ฯ มุ่งปองแต่พลิกพลิ้ว ผันผวน ลอยลิ่วเย้าแย้มยวน แม่นแท้ อกพี่ยากจะชวน หวังสู่ เคียงแฮ ผกากลิ่นฝากใจแล้ หลุดคว้าหวังครอง.๚ะ๛ *** แก้วประเสริฐ. *** src=http://i131.photobucket.com/albums/p315/ovivip/butterfly/n016.gif>
21 กรกฎาคม 2552 10:05 น. - comment id 1005043
คุณ คนกุลา หามิได้ครับเรามันเป็นพี่ๆน้องๆกันในบ้านงาม หลังนี้ย่อมต้องสมควรมีน้ำใจเล็กๆน้อยกันบ้างมิใช่ ว่าตัวใครตัวมัน หากเขายังเดินไม่ถูกต้องนัก ก็ควร ที่จะแนะนำชักชวนให้เดินถูกทางเพื่อเสริมสร้าง บ้านหลังงามนี้ให้เพริดแพร้วจำรัสส่งประกายประภัสสร ไว้ตราบเท่าฟ้าดินสิ้นสลายครับ รักน้องเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 กรกฎาคม 2552 09:56 น. - comment id 1011844
คุณ เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ แหม๋ๆๆหายหน้าไปจากวงการนานเหลือเกิน มาๆๆๆมาใหม่นะ มาสร้างสรรค์งานฝากให้บ้าน ไทยกลอนนี้เพริศพรายยิ่งขึ้นครับ ขอบคุณใน น้ำใจไมตรีที่มอบให้ครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 00:25 น. - comment id 1016574
กลิ่นโศกฤๅโศกเศร้า.........ทรวงศัลย์ โศกสั่งทรวงกระสัน............สาบเนื้อ ชมโฉมพี่โลมสรรค์.............สรวงสู่......โลกย์นา คราแอบแนบน้องเอื้อ.........นั่นเอื้อมเอาสวรรค์ ฯ หื่นไปไหมครับ หมายเหตุ : การเขียนโคลง หากต้องการส่งสัมผัสคำสุภาพซ้ำกัน (ศัลย์-สัน-สรรค์) สามารถกระทำได้ ... แต่ความหมายของแต่ละคำนั้นต้องไม่ซ้ำกัน ดังนั้น ... เด็ก ๆ ไม่ควรลอกเลียนแบบครับ
20 กรกฎาคม 2552 00:30 น. - comment id 1016575
คุณ หมอวฤก ขอบคุณมากครับในการแนะนำจากยอดโคลง ซึ่งผมไม่ค่อยชำนาญนักครับ คิดถึงรักเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 01:27 น. - comment id 1016580
เข้ามาพบท่านอาจารย์ โคลง ทั้งสอง ถือว่าได้ทั้งความรู้และ ความบันเทิง นะคะ
20 กรกฎาคม 2552 02:33 น. - comment id 1016583
กลิ่นโศกฤๅรุ่มเร้า........รัญจวน หากแต่กลิ่นเนื้อนวล.....นั่นแท้ ตรึงใจอุ่นไออวล..........อกแอบ อิงเอย ดอมโศกใดเทียบแม้......หมื่นครั้งเคยหอม ขอร่วมรำพันรัญจวนด้วยคนครับ
20 กรกฎาคม 2552 05:49 น. - comment id 1016612
อ่านแล้วได้อารมณ์รัญจวนจริงๆค่ะ...
20 กรกฎาคม 2552 07:29 น. - comment id 1016622
อ้าว.. อาหมอ แล้วเรื่องหื่น เลียนแบบได้อะดิ 555
20 กรกฎาคม 2552 08:40 น. - comment id 1016649
เร้าสู่ห้วงดุจได้ ประโลม ใจนา จักโศกสิ้นระทม ใช่แล้ แม้นได้ชื่นชิดชม จิตฉ่ำ นองเฮย หาแต่อาทรแท้ หยั่งน้าวอารมณ์ ...มารับบทโคลงอันงดงาม ครับครูแก้ว.. และขอขอบพระคุณครูแก้วเป็นอย่างมากสำหรับหลายสิ่ง เมื่อวานนี้ครับ..
20 กรกฎาคม 2552 10:02 น. - comment id 1016669
หอมใดเกินกลิ่นแก้ม..........นวลปรางค์ ฤามี หอมล่องลอยนำทาง..........ยิ่งเร้า จึงดลพี่ตามนาง................มาส่ง ใจพลี ยอมหล่นลงแทบเท้า..........แด่หล้า นางเดียว รัญจวนกันจัง...ขอมั่งนะครับ อิอิ
20 กรกฎาคม 2552 11:00 น. - comment id 1016684
คุณ ปรางค์ทิพย์ หากสิ่งนี้ต้องยกให้คุณหมอวฤกครับ ส่วนผมเอง นั้น แม้ว่าจะเป็นหนึ่งในสามที่ผมฝึกฝนมา แต่ก็ ไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่ ฉนั้นความเชียวชาญนั้นยัง ไม่มีมากนัก แต่ก็พอที่จะกล้ำกลืนได้บ้างเท่านั้น ขอบคุณ ที่มาเยี่ยมครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 11:04 น. - comment id 1016685
คุณ พจน์รำพัน หามิได้ครับกลับรู้สึกเป็นเกียรติมาก และได้ อ่านผลงานงดงามครับ บ้านน้อยหลังนี้เปิดต้อนรับ ชาวโคลงทุกๆท่านด้วยความยินดี มาดแม้นว่าจะ ได้สะอาดนักแต่ก็มากด้วยน้ำใจนะครับ ดีครับเป็น การช่วยๆกันในบ้านกลอนไทยหลังงามที่เพียบพร้อม ไปด้วยอัธยาสัยน้ำใจไมตรีความสมานสามัคคีกลม เกลียวกันครับ ซ้ำยังได้ประโยชน์มากมายดีกว่าไป เที่ยวตามอโคจรเสียอีกครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 11:09 น. - comment id 1016689
คุณ white rose แม่กุหลาบน้อยสีขาวแสนสดสวย ผมเองก็เขียน ไปตามแนวโน้มความจริงและอนุมานเท่านั้นครับ ดังที่เคยกล่าวไว้เสมอๆ แต่ที่แน่ๆคือความจริงใจ ที่ผมมอบให้แก่ทุกๆคนและในกรณีพิเศษผู้ที่มี ความปรารถนาดีแก่ผมเสมอมา มาดแม้นว่าผม นั้นจะหาสิ่งต่างๆเพื่อมาเสนอสนองไว้ ณ ที่นี้แต่ก็ อุปมาดังจันทร์ข้างแรมครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 11:20 น. - comment id 1016697
คุณ อัลมิตรา นับว่าเป็นศุภนิมิตที่ดี ที่ยอดนักแต่งโคลง และอื่นๆ ได้โคจรมาบรรจบกันที่นี่ ซึ่งถือได้ว่าเป็น สิ่งที่ดีและงดงาม เสมือนดังสุริยุปราคาจะโคจรมา พบกันกันอีกวาระหนึ่งในเร็ววันนี้ครับ ฉนั้นยอด หญิงผมขอฝากศิษย์ผมอีกสองคนคือ คุณแก้วประภัสสร และกิ่งโศกให้ช่วยอนุเคราะห์แทนผมด้วยนะครับ ด้วยผมคิดว่าอาจจะเป็นรุ่นสุดท้าย เนื่องจากวัยและ คุณวุฒิผมนั้นรู้สึกว่าจะถดถอยไปมากแล้ว แต่ ยังมีคุณอยู่ตลอดจนคุณหมอวฤกซึ่งมีความรู้ ความสามารถมากกว่าผม หวังว่าคงจะไม่รังเกียจ ศิษย์รักผมด้วยนะครับ ช่วยกรุณาแนะนำสั่ง สอนแทนตัวผมด้วย เพราะผมรู้ตัวผมดีว่าอีก ไม่นานก็คงจะต้องจากบ้านน้อยที่มีความประภัสสร เจิดจ้าขจรขจายไปได้อย่างชื่นหน้าชื่นตาแก่ คนทั่วไปด้วยความรู้ความสามารถของยอดหญิง ที่โน้มน้าวในสิ่งที่บางคนคิดไม่ถึงได้มาวางไว้ ณ บ้านน้อยหลังนี้จนเจิดจ้าจำรัสเสียกระไร หวังว่ายอดหญิงคงจะไม่ปฏิเสธคำขอร้อง ผมที่ไม่เคยเลยที่จะขอร้องยอดหญิงสักครั้งเดียว ทั้งที่คบหาสมาคมกันมาและอีกประการหนึ่งเรา มันคนบางเดียวกันด้วย รักยอดหญิงเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 11:31 น. - comment id 1016702
คุณ กิ่งโศก ศิษย์เรา ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างย่อมเปลี่ยนแปร เสมอในโลกใบนี้ ฉนั้นคำกล่าวใดๆที่เป็นประโยชน์ เก็บไว้พิจารณา จงจำว่า "เหนือฟ้าย่อมมีฟ้า" สิ่งที่ ครูมอบให้นั้นถือว่าเป็นเสี้ยวหนึ่งของวิชาความรู้ แต่การจะก้าวหน้าหรือไม่นั้นอยู่ที่ตัวของเราเองที่ จะรักเขาหรือไม่ หากศิษย์เรารักเขาก็ควรมอบให้ เขาอย่างหมดใจเพื่อความเชื่อถือของเขาครูพูดนี้ คงจะเข้าใจความหมายนะ "ทุกๆสิ่งอย่างจะสำเร็จ ได้ก็จากตัวเราเสมอ หามิผู้ใดช่วยเหลือนอกจาก จะเพียงให้ข้อแนะและข้อคิดเท่านั้น" จงจำไว้ คำพระกล่าวว่า " อัตตาหิ อัตโน นาโถ" คือตน ย่อมเป็นที่พึ่งแก่ตน รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 11:38 น. - comment id 1016705
คุณ เอื้องคำ เชิญตามสบายเลยครับถือว่าบ้านน้อยหลังนี่เป็นบ้าน คุณก็แล้วกันนะครับจะทำอะไรย่อมมีสิทธิทำได้ ทุกประการ เพียงขอแค่ข้อเดียวคืออย่ากล่าวคำ หยาบโลนฝากไว้ในบ้านผมเลย เพราะผมขี้เกียจ จะต้องมานั่งล้างและขัดเงาอีกครับผมมันแก่แล้ว หากจะทำงานมากอีกก็สงสัยจะแย่ครับ ที่กล่าวยก อ้างของคุณนั้นผมขอชมเชยครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 11:39 น. - comment id 1016707
แต่งไม่เป็นหรอกค่ะ ขออ่านอย่างเดียวค่ะ พี่ๆแต่งเก่งทุกคนเลย ถ้าใจปลายทางแต่งต้องเป็นโคลเคลงแน่เลย
20 กรกฎาคม 2552 11:43 น. - comment id 1016711
ท่านพี่ชอบแต่งโคลงจัง ผมแต่งไม่ถนัดครับ ได้แต่อ่านอย่างเดียว
20 กรกฎาคม 2552 12:07 น. - comment id 1016722
คุณ ใจปลายทาง คุณจะเชื่อผมหรือไม่ลองเอาพิจารณาดูว่า ทุกๆคนในโลกนี้หาใช่เก่งกันทุกๆคนไม่ ที่ว่าเก่ง เพราะผ่านการฝึกปรือความรู้ในโลกที่มีมากมายยิ่งนัก แต่เขาจะรักสิ่งเหล่านี้หรือไม่ก็ล้วนแล้วแต่ตัวเรา เองเป็นที่ตั้ง ผมเองก็ไม่มีความรู้อะไรมากมายนัก เพียงแต่รักในสิ่งเหล่านี้ เมื่อผมรักเขาเขาก็รักผม จึงทำให้ผมก้าวหน้าไปเรื่อยๆ แต่เราต้องมี สัจจะ แก่ตัวเราเองว่าหากฝึกสิ่งใดแล้วไม่ควรเกิน กว่าสามอย่างให้เชี่ยวชาญในสิ่งหนึ่งก่อนแล้ว ค่อยต่อไปเรื่อยๆจนคิดว่าเราเองนั้นพอจะไปได้ วิชาความรู้ไม่มีวันสิ้นสุด อยู่ที่ว่าเราจะไขว่าคว้า เปรียบดังก้นต้องไปร่อง มิใช่ร่องมาหาก้น ฉันท์ นั้น แต่ศึกษามากยิ่งดีแล้วไม่ควรให้หลงไปมาก นักจะทำให้เกิดความสับสนแก่ตัวเราเอง ดังที่ โบราณกล่าวไว้ว่า ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด นี่คือสิ่งที่ควรจดจำ ฉนั้นคนที่จะมาเป็นศิษย์ผม นั้นจะต้องรำลึกนึกถึงเสมอในการสั่งสอนผมไว้ ไม่ให้เกินสามอย่างให้เหมาะเจาะชัดเจนนั่น แหละถึงจะไปทดลองกับสิ่งอื่นได้ ความรู้นั้น ทุกๆคนมีสิทธิที่จะค้นคว้าประดับเราได้แต่ต้อง ให้มันเด่นในสิ่งที่ได้รับมา อย่างเช่นสายสร้อย นั้นสิ่งเด่นก็คือเครื่องประดับตรงกลางจะช่วย เพิ่มความสง่างามสวยสดแก่สร้อยดังกล่าว ทุกๆ อย่างไม่มีคำว่าแพ้ หากใจเรายังคิดสู้ต่อไป เริ่ม ต้นใหม่ยังไม่สายเกินไปจ๊ะ อ้าวนี่เรามาพร่ำ ทำไมกัน อภัยให้คนแก่ด้วยนะ เห็นว่าเคยเข้า มาเยี่ยมผมบ่อยๆและผมไม่ได้ให้อะไรคุณ จึง นำข้อความดังกล่าวมาเป็นข้อคิดพิจารณาไว้ครับ อีกประการหนึ่ง ผมขอให้คุณจงช่วยบ้านไทยกลอน นี้ให้ขจรขจายรุ่งโรจน์แม้จะตัวคนเดียวก็ตาม ว่าเราเมื่อเข้ามาอาศัย ณ ที่นี้ก็ควรจะให้อะไร บ้านหลังนี้บ้างนะครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 12:16 น. - comment id 1016725
คุณ คนบนเกาะ ไม่หรอกครับผมเองนั้นชอบในสิ่งที่ผมต้องการ คือไม่เกินสามอย่าง คือ โคลง กาพย์(อันนี้ประยุกต์ เป็น ฉันท์ได้) และกลอน เท่านั้นครับ นอกจากนั้น ผมเพียงแค่ศึกษาประดับความรู้ไว้ แต่สามอย่างผม ฝึกปรือจนจะนับว่าเชี่ยวชาญก็นับว่าได้เพียงแต่ ยังขาดประสบการณ์บ้างมิได้เก่งกาจไปกว่าใครๆผม คิดเสมอว่า ตัวผมเองยังโง่เขลาเบาปัญญาอีกมาก นักสำหรับโลกใบนี้ และอีกประการหนึ่งผมมัก จะทำอะไรๆไปในลักษณะคนบ้าๆบอๆบ๊องส์ด้วย ฉนั้นอย่าถือสาอะไรกับผมมากนัก ไม่ว่ากลอน หรืออะไรก็ตามที่ถึงจะดีหรือไม่แต่ก็สร้างความ ภาคภูมิใจแก่ผมตลอดจนสิ่งเหล่านี้เมื่อเขาเห็น ว่าผมรักเขา เขาก็รักผม และยังเลยเถิดไปถีง การมอบสิ่งที่ดีๆแก่ผม คือ ทำให้ไม่เป็นโรคความ จำเสื่อม เพราะอดีตกาลผมทานเหล้ามากชนิด เรียกว่าหัวราน้ำก็ได้ แต่พอผมเลิกผมเลิกกระทัน หัน เรียกว่าหักดิบ ผมหยุดทานมานาน คำว่า หยุดนี้ไม่ใช่หยุดแล้วทานนะครับ คือหยุดพักการ ทานเหล้าไว้ เว้นเสียจากสังคมบางอย่างที่ผม จำต้องดื่มบ้าง การเรียนรู้อย่างที่ผมบอกกับคุณ ใจปลายทาง หรือใครๆมากมายเสียจนผมนับ ไม่ถ้วนไว้ ไม่ใช่แก่ตัวผมและเพื่อประโยชน์ แก่คนทั่วๆไปตามประสาคนแก่ทั้งหลายครับ หากชอบก็ยังไม่สายนัก เพราะบ้านกลอนไทย นี้มีผู้ที่เปี่ยมด้วยความรู้ความสามารถอีกแยะ แทบจะนับตัวไม่ได้แล้ว ศึกษาเพื่อหาความรู้ ประดับตนได้แล้วครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 12:19 น. - comment id 1016726
อันมนต์ใดซ่อนเร้น อารมณ์ หลายสิ่งคงตรอมตรม บ่มไว้ คงดีชั่วดุจคม สูงส่ง เหลือที่กล่าวขานไซร้ ไปล้ำคุณธรรม นอกจากจะไปเยี่ยมครูซึ่งศิษย์เปรียบเสมือน เป็นญาติผู้ใหญ่ที่เคารพ แต่สิ่งที่ได้รับจากครู กลับได้มากกว่าเวลาที่มีจำกัด ได้tip ที่จะนำมาใช้ในการเขียนกลอน ได้หลักธรรมในขณะที่นั่งบนโต๊ะรับประทานอาหาร ครูให้มากกว่าที่เราคิดค่ะ ขอให้ครูสุขภาพแข็งแรง "ไม่มีอะไรน่ากลัว เท่ากับความกลัวของเราเอง" หากเมื่อวานหนูไม่มีกล้า กลัวที่จะไปพบครู ก็คงเสียดายสิ่งดีๆที่ครูให้ไว้ค่ะ ขออนุญาติครูลงภาพในเรื่องสั้นด้วยนะคะ เย็นนี้ค่ะ (ครูคะ หนูมีอะไรจะบอก ขณะครูนั่งคุยกับคุณกิ่งโศก หนูแอบสะกดจิตให้น้องหมานอนหลับ อิอิ)
20 กรกฎาคม 2552 13:00 น. - comment id 1016740
คุณ แก้วประภัสสร มิเป็นไรหรอกจ้า ศิษย์รักการให้นั้นย่อมเป็น หน้าที่ของครูเสมอๆอยู่แล้ว แล้วครูจะรออ่านนะจ๊ะ อ้อ การเขียนโคลงของเธอนั้น ทุกวรรคหรือบทนั้น ต้องประกอบด้วยความหมายของอักษรที่จะนำมาใส่ ไว้นะ และต้องเข้าใจในอักษรนั้นๆด้วย โคลงนี้รากเง่ามาจากทางเหนือจ้า บางครั้งจะนำภาษาล้านนา ไทยมาใช้ เช่นคำว่า ไป่ ห่อน ฯลฯเป็นต้นซึ่ง บทสุดท้ายนั้นความหมายขัดแย้งกับสามบทแรก เพราะแค่คำ " ไป่ " คำเดียวเลยเสียทั้งกระดาน คำว่า ไป่ นั้นความหมายคือ คำว่า " ไม่ " และ คำว่า "ห่อน" นั้นความหมายคือคำว่า " ให้ "จ้า อย่าคิดว่าสิ่งเล็กๆน้อยๆนั้นไม่สำคัญ มันสำคัญมาก อาจจะทำให้เราเสียไปโดยไม่ตั้งใจ เพียงแค่ ต้องการเสียง เอก เท่านั้น นี่แหละคือตัวอย่าง และอุทาหรณ์หนึ่งที่ควรจดจำไว้ แม้ว่าเราจะแต่ง ถูกต้องตาม ฉันทลักษณ์ของโคลงตามกรอบกฏ ข้อบังคับถูกต้องแล้วก็ตาม อักษร กับทำนองก็ สำคัญมากนะ ทุกๆวรรคตอนต้องเปี่ยมด้วยความ หมายให้สอดคล้องกันทั้งบาทด้วยจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 13:16 น. - comment id 1016743
สวัสดีครับครูแก้ว ก่อนอื่นต้องขออภัย ที่อาจหาญสอนจรเข้ให้ว่ายน้ำ ครับ แต่งโคลงได้ดีนะครับ เนื้อความดี สำนวนดี แต่ในบทแรกบาทที่ ๔ ครูเขียนผิด "ไหลหลง" ที่ถูกต้องควรจะใช้ "ใหลหลง" จึงทำให้ความหมายเปลี่ยนไป นะครับ
20 กรกฎาคม 2552 17:12 น. - comment id 1016749
คุณ อัลมิตรา บ่อ เซียง กัง น๊อ อา ยอก หยิง หนอเลี๊ยบ อาตี๋ ก๊ะ อาหม่วย ชีๆแป๊ะๆน๊อ อั้วรักลื้อ จิงมอกให้ลื้อ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 13:31 น. - comment id 1016757
..๏ กากากาก่าก้า.................กากา ( กากา ) กาก่ากากากา.......................ก่าก้า กากาก่ากากา.......................กาก่า ( กากา ) กาก่ากากาก้า........................ก่าก้ากากา ( กากา ) ฯ ..๏ โทสี่เอกเจ็ดนั้น...............พึงจำ สัมผัสรับส่งคำ....................คู่คล้อง อรรถรสบทความนำ...............เขียนสื่อ วางเอกแม่นโทต้อง................อย่าได้ลืมหลง ๚ ..๏ บาทหนึ่งวางเอกใกล้-........โทเสมอ ตำแหน่งคำอย่าเผลอ..............สี่ห้า เอกโทอาจนำเสนอ................สลับที่ กันแฮ เสียงจบจักเหมาะถ้า...............ต่อด้วยสามัญ ๚ ..๏ บาทสองวางเอกให้.........ตามผัง คำที่สองเป็นดัง..................ว่าไว้ จบวรรคแรกเสียงยัง.............พ้องบาท- หนึ่งเฮย วรรคที่สองเอกให้................อยู่หน้าเสียงโท ๚ ..๏ บาทสามเอกนั้นอยู่.........คำสาม เสียงวรรคแรกตรองตาม.........ถี่ถ้วน คล้องจองบาทสองยาม..........จบวรรค- แรกนา อีกวรรคหนึ่งเอกล้วน............อยู่เบื้องอวสาน ๚ ..๏ บาทสี่มีเอกตั้ง...............ตรงคำ- สองเฮย ท้ายวรรคหนึ่งพึงกำ-............หนดได้ เสียงโทคู่ควรนำ.................ปรากฏ อีกวรรคหนึ่งควรใช้..............เอกตั้งก่อนโท ๚ ..๏ วรรคสองบาทสี่นั้น..........เคยสดับ มาแฮ เอกก่อนโทเสียงรับ...............ส่งให้ สองคำอีกพึงจับ-..................จบบาท สุดวรรคสองอย่าได้................ผิดเพี้ยนแผกวรรณ- ยุกต์เอย ๚ ..๏ สร้อยโคลงจงอย่าใช้.........เจตนัง อาจอยู่บาทหนึ่งยัง...............ต่อท้าย บาทสามสุดวรรคสัง-.............เกตใส่- สร้อยเฮย บาทที่สี่โยกย้าย....................ต่อท้ายอีกสอง บารนี ๚ ..๏โบราณสอนเรื่องสร้อย-......โคลงมา ตำแหน่งบาทพิจารณา............ใส่บ้าง หากใครไม่นำพา...................หาผิด- ใดเอย ปราศจากสร้อยอวดอ้าง...........ใช่สิ้นความสลวย ฯ ..๏ คำตายสามารถใช้..............แทนเอก แม่กก กด กบ เฉก..................เช่นนั้น วางตามกฎเกณฑ์เสก-............ฉันทลักษณ์ เหมาะแล ผิดเอกผิดโทปรั้น*..................เปรียบไร้โคลงงาม ฯ ..๏ จังหวะ...บาทแรกนั้น........สองนำ- สามแล บาทที่สอง...อย่าถลำ..............พลาดพลั้ง บาทสาม...ดั่งคงฉมำ*............สองอีก สามเฮย บาทที่สี่...ยับยั้ง....................อ่านได้สามสอง ๚ ..๏ ลัก...ลอบเลียนจากผู้.........คงเรียน จำ...จดกำหนดเพียร..............สื่อบ้าง คำ...สอนสั่งดุจเทียน.............ขจัดมืด- มนฮา ปราชญ์...เมตตาเสกสร้าง........ศิษย์ให้หายเขลา ๚ ..๏ บัง...เกิดความแช่มชื้น.......ยินดี อาจ...สื่อความสุนทรีย์...........ผ่องแผ้ว เขียน...คัดอัศจรรย์มี..............ปรากฏ โคลง...สื่อความส่อแล้ว..........หากเพี้ยนโปรดอภัย ๚ะ๛ คุณแก้วประเสริฐ .. อัลมิตราก็ใช่ว่าจะช่ำชองโคลงนะ ด้วยฝีมือแค่นี้ ไม่หาญกล้าสอนใครได้หรอก ประเดี๋ยวจะพากันไปตกหลุมตกบ่อซะเปล่า ๆ นอกเสียจาก ผลัด ๆ กันเรียนรู้ ค่อย ๆ เสริมกันไป ได้แค่ไหน ก็แค่นั้น .. ดีกว่า มั๊ย
20 กรกฎาคม 2552 13:49 น. - comment id 1016770
คุณ อรุโรทัย มิเป็นไรครับดีเสียอีกอันที่จริงนั้นในคอมฯผม ผมพิมพ์คำว่าใหลหลง แต่คอมฯบอกว่าผิดขึ้นสีแดง แจ้งไว้ผมถึงเปลี่ยนเป็น คำ ไหลหลง ถูกยังคุณครับ เพราะความหมายเปลี่ยนแต่ผมคิดว่าคงจะเป็นแค่ เทียบเคียงกัน ก็เลยทำตามคอมฯของword ไว้ก็ เป็นดังนี้แล อิอิ ด้วยผมรำคาญเส้นใต้สีแดง ครับ ขอบคุณครับ ผมถือว่าผิดเป็นครู เสมอครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 13:51 น. - comment id 1016772
งดงาม งดงาม และแต่งได้ยาวมาก เก่งจังครับ
20 กรกฎาคม 2552 13:55 น. - comment id 1016777
คุณ อัลมิตรา ขอบคุณมากนะครับยอดหญิงผมจะเก็บไว้เป็น ตัวอย่าง อันที่จริงแล้วแม้ว่าโคลงอันเป็นสิ่งที่ผมชอบ แต่ก็วางไว้เป็นที่สอง นานๆจะเล่นสักครั้งครับที่ เขียนวันนี้เพราะเจ้ากิ่งโศกชอบโคลงมากก็เลยดุ่ยๆ ไปตามความเคยชิน อนึ่งผมขอฝากศิษย์ทั้งสองนี้ ไว้ด้วยนะครับ ผมอาจจะดำเนินการอีกไม่นานแล้ว จึงอยากให้คุณช่วยเหลือด้วยนะ นึกว่าสงสารผม กับศิษย์ด้วยนะครับ ผมเองเป็นคนที่มีความ จริงใจเสมอมา ยอมรับในสิ่งที่ผิดพลาดเสมอ แต่ที่ทำไปนั้นก็เพราะอดสงสารเขาเสียมิได้ครับ ทั้งๆที่ตัวเองก็รู้ว่ายังอ่อนด้อยมากนัก แต่ทำไง ได้ในเมื่อเขาปรารถนาเช่นนั้น และผมก็เป็น คนมีน้ำใจด้วยเอาล่ะไหนๆก็ไหนๆแล้วแต่ก็บอก แก่เขาด้วยก่อนทุกๆครั้งครับ ขอบคุณยอดหญิง มากนะครับ รักและคิดถึงเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 14:12 น. - comment id 1016786
คุณ แมวเหลือง ขอบคุณอันที่จริงแล้วผมเองถึงแม้จะชอบก่อน กลอนก็ตามแต่ผมวางไว้ในระดับสองของผมครับ เขียนไปดุ่ยๆแหละครับ เพราะไม่ได้ใช้มานานแล้ว นานๆจะขัดสนิมสักทีย่อมมีการผิดพลาดได้ครับ ด้วยแม้จะเข้าใจในกฏข้อบังคับแล้วก็ตาม ซึ่งอาจจะ ผิดในอักษร เนื่องจากผมเป็นคนที่อ่อนไหวนั่นเอง ถึงเกิดสิ่งที่ไม่น่าเกิดครับ บอกตรงๆผมไม่ได้เก่ง อะไรหรอก ที่เขียนยาวเพราะผมชอบในการเขียน ยาวๆ ไม่รู้ซินะเพราะเหตุใดหรือว่าอาจจะเป็น กรรมเก่าก็ได้ หวังว่าเราคงจะได้พบกันอีก นะครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 14:14 น. - comment id 1016787
.......ขอแอบอ่านนะคะคุณลุงแก้ว ........
20 กรกฎาคม 2552 14:23 น. - comment id 1016794
คุณ ฉางน้อย โถเอ๋ยเจ้าฉางน้อยน่ารักซุกซน ไม่ต้องทำตัว เป็นอีกแอบไปเมื่อไหร่นะ วันใดที่ส่งกลอนนั้นลุง จะสังเกตุดูเจ้าฉางเสมอ หากไม่พบก็ให้รู้สึกว่าขาด อะไรไปอย่างหนึ่งด้วยความน่ารักซุกซนบางครั้ง ต้องหัวร่อในความน่ารักสนุกสนานของเจ้านะ รักหลานของลุงเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 14:32 น. - comment id 1016800
(กลบทกินนรเก็บบัว, บัวบานขยายกลีบ) (1) หอม..มะลิรวยมะลิซ้อน.....แซมวนา แม่เอย หอม..อ่อนอกอ่อนบุษบา...................แบบเจ้า หอม..อวลอบอวลเกศา......................ศรัยสวาท หอม..ชื่นจิตชื่นเช้า.........................ชาตินี้บุญหอมฯ (กลบทบัวบานขยายกลีบ) (2) กลับ..สู่เรียมเหนี่ยวน้าว......นอนเรือน กลับ..สู่หับนับเดือน..........................เคลื่อนคล้อย กลับ..สดับไก่ขันสะเทือน..................ทุ่งรุ่ง แล้วแม่ กลับ..ดื่มเสียงสำเนียงอ้อย................อิ่มลิ้นวจีสมรฯ (กลบทบุษบารักร้อย, บัวบานขยายกลีบ) (3) หอม..จันทน์อุบะอุบะเจ้า.....จำปี เรียมเอย หอม..พุดซ้อนซ้อนวจี......................วจะห้อม หอม..สายหยุดหยุดรวี.....................สวาทพี่ บ่หยุดนอ หอม..รื่นมะลิมะลิล้อม...............ร่ำแก้มตรลบหมอนฯ (4) คะนึงนวลมวลไม้ป่า.........ลดาวัลย์ แม่เอย กลางทัพศึกติดพัน........................ไพล่น้อง ราตรีดอกกระสัน...........................กระส่าย สวาทแม่ จันทน์กะพ้อพะนอข้อง...................ขาดเนื้อนวลระหงฯ อ่านแล้วก็อารมณ์กระเจิดกระเจิงกระจายครับ ผมขอวางโคลงเคลงฝึกหัดสักสองสามบทครับ เคยฝันอยากเขียนโคลง แต่ฝีมือไม่ถึง ความอดทนมีไม่พอ เลยถอดใจครับได้อาจารย์อาจารย์หมอเขียนมาให้อ่าน ก็พอจะครูพักลักจำเอาได้บ้างครับ ผมเขียนกลอนสุภาพท่าทางจะรุ่งกว่าเขียนโคลงครับเพื่อนแก้ว อิอิ ต้องยอมรับและบอกว่ายอดเยี่ยมครับเพื่อนแก้วสำหรับผู้ที่เขียนโคลงได้แบบนี้ ยิ่งอาจารย์วฤกแล้วนับเป็นปรมาจารย์ได้แล้วครับ ผมติโคลงไม่เป็นเพราะไม่มีความรู้เรื่องนี้เลยครับ อาศัยอ่านประดับความรู้เอาเพียงนั้นครับ
20 กรกฎาคม 2552 15:13 น. - comment id 1016827
คุณ ลำน้ำน่าน ฮ่าๆๆๆๆสหายรัก นั่นซีถึงเป็นสหายรักกันได้ ก็เหมือนกันนั่นแหละ ครูพักลักจำ มีคนส่งมาให้ก็มี แต่ผมมันคนโง่ปัญญาน้อย ก็ต้องยกมือไหว้ขออภัย ยิ่งสหายรักเราส่ง กลบทมาให้ ฮ่าๆๆบอกตรงๆเก็บ ไว้แต่ไม่เอาครับ แค่นี้ยังแทบกระอักเลือดตายแล้ว นับประสาอะไรจะไปเล่นกลบท คุณหมอวฤกผมติด ตามผลงานมานานแล้วเพียงแต่หมอพักเมื่อไหร่ ฮ่าๆๆเสร็จโก๋แก่ไม่ลักแล้วล่ะสหายเรียกว่าขโมย ก็ไม่ผิด ฝีมือหมอนั้นเลอเลิศจริงๆครับมีแต่รุ่ง ไม่มีดับ แต่ผมเคยสนทนากับท่านแล้วนอนด้วย กันเพราะความจำเป็นบางประการ ท่านเป็น สุภาพบุรุษจริงๆไม่ใช่สุภาพบุรุษจอมปลอมครับ พูดไม่เก่ง มักจะเป็นคนสมถะวางเฉยๆ หรือคืน นั้นไม่รู้ว่าท่านทานอาหารผิดสำแดงหรือเปล่า แม้กระทั่งดาราศาสตร์ท่านก็เก่งขยายเรื่องราว ในตั้งแต่สมัยกรีกมาให้ฟัง ด้วยปกติจะไม่ค่อย พูด อิอิ หรือว่าไวท์ของผมออกฤทธิ์ก็ไม่รู้ท่านทาน ไปมากพอสมควร ฮ่าๆเลยได้รู้อะไรได้ดีบ้าง แต่ผมอ่านท่านไว้ว่าคงจะไม่ชอบหากเราไป สอบถามเรื่องโคลงผมเก็บความกระหายไว้ครับ ยังไงก็ขอขอบใจสหายรักมากที่อุตส่าห์นำ มามอบให้ แต่อิอิรับครับไม่ใช่ไม่รับแต่เก็บไว้ หากมีใครต้องการจะนำของเพื่อนนี่แหละมาให้ เขา ลำพังโคลงผมนั้นมักจะโคลงเคลงเสียส่วน มากครับ แต่หากจะสอบถามเรื่องกลบทแล้วเห็น ว่าต้องปฏิเสธแน่นอน ครับ รักสหายเสมอครับ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 15:18 น. - comment id 1016833
ให้อัลมิตราสอนปีนต้นไม้เป็นลิงเป็นค่าง ยังง่ายกว่า ที่จะสอนใครเขียนโคลง กลอน น๊า
20 กรกฎาคม 2552 15:24 น. - comment id 1016839
สวัสดีค่ะ แวะมาอ่านโคลงที่หลากหลายในบ้านหลังนี้ค่ะ
20 กรกฎาคม 2552 15:30 น. - comment id 1016842
คุณ อัลมิตรา น่าๆๆๆๆๆๆๆๆ มีความรู้มากมายสะสมไว้ใน สมองไม่ระบายออกมาบ้างมันระเบิกหรือว่าทำให้ ใบหน้าเหี่ยวย่นไม่รู้นา ยิ่งผมเรียกเป็นยายแก่ อยู่ด้วยหรือจะให้เพิ่มฉายาอีกล่ะ สงเคราะห์เถอะ เอาเท่าที่รู้มันรกสมองยอดหญิงที่น่ารักมากมายจะ เสียความสวยซุกซนปานประหนึ่งวานรดั่งที่เขา มอบให้แก่ยอดหญิงไว้นะ ผมเองนั้นก็ประเภท ครูพักลักจำมาทำเอง ฉนั้นประเด็นต่างๆยังไม่รู้อีก มาก แต่ผมเป้นใจอ่อนขี้สงสารดังที่กล่าวไว้นั่น เอง โอโฮยิ้มช่างงดงามอะไรปานนั้นแถมมีลัก ยิ้มที่แก้มอีกด้วย น่าๆๆๆๆอย่าหน้างอซิด้วยไม่ สวยไม่รู้นา ความรู้มากมายหากตายไปเสียดาย จัง เป็นวิทยาทานจะได้บุญมากนะ ถึงแม้จะทุก ปีหรือเกือบทำบุญตามโรงเรียนต่างๆไว้มากแต่ ก็ไม่เหมือนกับทำบุญด้วยวาจาจ๊ะสุดสวย รัก ยอดหญิงเสมอจ้า อิอิ ยิ้มแล้วสบายใจหน่อยฮ่าๆ แสดงว่าจำยอมแล้วใช่ไหม โถๆๆๆๆทานๆๆๆๆ จาคะปัญญาจ้า แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 15:39 น. - comment id 1016846
คุณ somebody ครับระยะนี้เกิดปรากฏการณ์พิเศษครับใน บ้านกลอนไทยหลังนี้ครับ เรียกได้ว่าสุดยอดกัน เชียวล่ะครับ ไม่รีบตักตวงไม่รู้นา ยอดแห่งโคลง มาประสานกับยอดแห่งกลอนหญิงแห่งบ้านนี้หา ง่ายๆได้ที่ไหนล่ะตลอดจนยอดนักกลอนชายก็มา ร่วมด้วย กระต๊อบบ้านผมแทบพังเชียวล่ะครับ ดังปรากฏการณ์สุริยุปราคาที่จะเกิดขึ้นนี้ครับ เป็นโอกาสทองแล้วนา ยากนักจะเกิดขึ้นพร้อมๆกัน ครับ ส่วนผมมันแค่ปลายหางแถวได้แต่นั่งมอง ทำตาปริบๆๆๆไป อิอิ แต่ก็สนุกสนานรื่นรมย์มาก ในจิตใจผมครับ ยอมๆๆๆให้กระต๊อบผมพังครับ ในฐานะที่คุณก็เป็นหนึ่งที่เป็นแขกผู้มีเกียรติ ผมจึงบอกให้นะครับ พยายามอ่านทุกๆกระทู้ไว้ และที่ขาดเสียมิได้คือ สามยอดมาประสานกัน ด้วยครับ ต่างก็แสดงฤทธากันพอเป็นแค่ยา กระสาย เรียกน้ำย่อยครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 15:55 น. - comment id 1016850
อั้ว อึ่ม จาย อั้ว ม่าย ล่าย เปง คง แถว นี้
20 กรกฎาคม 2552 17:55 น. - comment id 1016879
มาเยี่ยมครับ ท่านพี่ เพราะไม่มีความสามารถเรื่องโคลง จึงเพียง ขอมาหัดเขียน ที่นี่ นะครับ ๐ มาแอบหาอ่านรู้ คำโคลง เพียงว่าอาจจรรโลง ห่างเศร้า เคยเขียนแต่กลอนโยง ยึดเหนี่ยว ใจนา ทำเพื่อสุขใจข้า ห่อนได้หวังใด หากผิดพลาดประการใด ท่านพี่ กรุณา ชี้แนะ นะครับ
20 กรกฎาคม 2552 18:17 น. - comment id 1016900
น่าทึ่งค่ะ โคลงเป็นอะไรที่ยากมากค่ะ สำหรับเด็กต๊องๆอย่างแพรว แค่แต่งกลอนได้ พ่อแม่ก็สุดแสนจะชื่นชมแล้วค่ะ ไม่อยากคิดเลยถ้าแพรวแต่งโคลงยาวๆไปให้พ่อแม่อ่าน พวกท่านคงดีใจสุดๆคะ 555 แต่ก็พยายามมาตลอดเลยค่ะ เพียงแต่ไม่กล้าให้ใครดู อายเขาค่ะ พ่อแก้ว เพราะมันตลกสุดๆ ใครเห็นคงหัวเราะ
20 กรกฎาคม 2552 18:35 น. - comment id 1016910
อ่านแล้ว รัญจวนอารมณ์ จริงๆครับ สำหรับผมแล้ว ถือว่า เทพ สุดๆ แล้วล่ะครับ ขนาดนี้ อ่านแล้วเหมือนจะพลิ้วจะไหว ไปกับสายลม ขอให้ ครูแก้ว อายุ ยืนยาว ตราบนานเท่านาน นะครับ
20 กรกฎาคม 2552 18:38 น. - comment id 1016913
ขออนุญาตกลับมาแก้ไขความผิดพลาดในการสื่อสารครับ ที่ไม่ใหเลียนแบบใน #1 นั้น เพราะผมตั้งใจจะเขียนคำว่า "สัน" ให้ดูต่างกัน ... เพื่อให้ผู้อ่านเห็นชัดเจน แต่ในการเขียนโคลงนั้น คนที่ถือเคร่งเขาจะถือ "ซ้ำรูป ไม่ซ้ำความ" ครับ ตัวอย่างเช่นจะส่งสัมผัสคำว่า "ธรรม" ผู้เขียนต้องใช้คำ "ธรรม" ทั้ง ๓ ที่ในความหมายต่างกัน เช่น พระธรรม ธรรมชาติ ยุติธรรม เป็นต้น ผู้สนใจลองฝึกดูก็ได้ครับ
20 กรกฎาคม 2552 19:00 น. - comment id 1016934
แวะมารับความรู้และอ่านงานงามค่ะลุงแก้วค่ะ
20 กรกฎาคม 2552 19:03 น. - comment id 1016936
คุณ คนกุลา น้องเรา ผมถือว่าวันนี้เวลานี้นั้นเป็นพลาที่สุด ของสุดยอดครับ ด้วยปรากฏการพิเศษว่ายอดนักลอน และโคลงมาบรรจบกันที่กระต๊อบน้อยๆของผมอย่า น่าภูมิใจที่สุดรวมแล้วได้สามยอดแห่งวงการร้อย กรองในเวปฯนี้นะน้องรัก ควรจะรีบไขว่คว้าหาสิ่ง ต่างๆได้ในกระทู้ของสามยอดนักกลอนที่วันนี้ท่าน อุตส่าห์หากรอบวิธีการเขียนโคลงและยิ่งที่สำคัญยิ่ง คือหากผู้ใดสนใจด้านโคลงแล้ว หากพลาดโอกาส นี้นับได้ว่าเสียดายมาก เพราะมันจะเกิดขึ้นอีก หรือไม่ผมไม่อาจจะทำนายทายทักได้คือ 1) คุณหมอวฤก สุดยอดโคลงและอื่นๆ 2) คุณอัลมิตรา สุดยอดของผู้เชี่ยวชาญด้านต่างๆ 3) คุณลำน้ำน่าน บุรุษแห่งลำน้ำน่าน สุดยอดแบบ เดียวกับคุณอัลมิตรา ไม่ว่าจะด้านไหนๆนั้นทั้งสามท่านล้วน แล้วถือเป็นปรมาจารย์ทั้งสิ้น หากน้องเรานั้น มีบุญวาสนาสื่อสารกับท่านเหล่านี้ได้ก็ยิ่งจะดี ความรู้ก็จะรุดหน้าไปอีกขั้นหนึ่งนะน้องรัก ส่วนผมเองนั้นถือว่าอยู่ปลายหางแถวสุดๆของ บ้านงามหลังนี้ ฉนั้นสิ่งเหล่านี้เมื่อบังเกิดขึ้น น้องเราต้องรีบไขว่คว้า อย่าปล่อยโอกาสทอง ให้หลุดผ่านพ้นไปได้หากยังต้องการที่จะอยู่ใน วงการกวีร้อยกรองนะ เอาล่ะมาเข้าเรื่องน้องที ตามประสาคนที่รู้บ้างไม่รู้บ้างแต่ทะลึ่งมาเขียน หากจะเชื่อหรือไม่ผมไม่ต้องการให้เชื่อ ต้อง พิจารณาดูก่อนถึงจะเชื่อนะน้อง โคลงน้องมีที่ ผิดพลาดแห่งหนึ่ง คือการสัมผัส คือ ๐ มาแอบหาอ่านรู้ คำโคลง เพียงว่าอาจจรรโลง ห่างเศร้า เคยเขียนแต่กลอนโยง ยึดเหนี่ยว ใจนา ทำเพื่อสุขใจข้า ห่อนได้หวังใด คำว่า ห่างเศร้า นั้น ควรอย่างยิ่งและเป็น กฏข้อบังคับของโคลง ต้องไปสัมผัสกับคำสุดท้าย ในวรรคต้น หมายความว่า วรรคต้นต้องมีห้าคำ คำสุดท้ายนี่แหละต้องไปสัมผัสกับคำสุดท้ายของ วรรคที่สอง ซึ่งมี ห้าคำ ระหว่างเศร้า และข้า มันไม่สัมผัสกัน เพราะเศร้ามันจะออกเสียงสูงต่ำ ส่วน ข้า นั้นจะออกเสียงสูงสุด ส่วนเรื่องเนื้อหา นั้นควรที่จะโยงกันตลอดทั้งบาท หวังว่าน้องคง เข้าใจ และ วันนี้ยอดโคลงมาเพิ่มเติมอีกด้วย ควรแล้วที่ต้องรีบคว้าหาประโยชน์นี้นะน้อง ส่วนพี่เองแก่แล้วก็เล่นตามประสาคนแก่ แต่ก็ ยังมีความรักต่อเพื่อนพ้องน้องพี่เสมอมาสิ่งใดที่ รู้จะไม่ปิดบังเด็ดขาด ส่วนการชี้แนะนั้นบัดนี้ โอกาสมาถึงแล้ว เลือกเอาเองระหว่างสามยอด นี้นะ รักน้องเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 19:09 น. - comment id 1016941
คุณ เพียงแพรว พ่อถือว่าลูกนะโชคดีมากทีเดียวที่มาเยี่ยมพ่อ เพราะสุดของความสุดยอดมาบรรจบกันนะกระต๊อบ ของพ่อ รีบไขว่คว้าหาความรู้ไว้ ได้ทั้ง กรอบ กฏ ข้อบังคับ ตลอดจนคำอธิบายไว้อย่างชัดเจนให้เขียน โคลงหรือด้านอื่นอีกหากลูกสนใจ ส่วนพ่อเองนั้น เมื่อเจอสามสุดยอดแล้ว พ่อเองก็เปรียบเสมือน หิงห้อยพบกับจันทราจ๊ะ พ่อไม่ต้องอธิบายให้ลูก รีบจดและนำไปประกอบการเขียนโคลงได้เลย หวังอย่างยิ่งว่า พ่อแม่อันแท้จริงของลูกจะยิ่งภูมิ ใจมากจ้า พ่อเองก็ดีใจด้วยนะ รักลูกเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 19:16 น. - comment id 1016948
คุณ กวีน้อยเจ้าสำราญ ขอบคุณที่ยกย่องผมไว้นะครับ แต่ทว่าอย่าๆเลย เพราะว่าวันนี้ดังที่กล่าวไว้หลายกระทู้แล้วล่ะว่าเป็น ประสบการณ์พิเศษจริงๆและยิ่งพิเศษสุดๆหรือยอด ทั้งสามท่านได้มอบของขวัญอันถือได้ว่าใหญ่ยิ่งนัก มาฝากพวกพ้องน้องพี่ใน กระต๊อบน้อยที่พุพังมิพัง แหล่แล้ว ฉนั้นหากยังมีความต้องการในด้านร้อย กรองแล้วไม่ควรขาดนะเก็บๆไว้เป็นบทเรียนด้วย ขอบคุณในคำอวยพรนะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 19:27 น. - comment id 1016957
คุณ หมอวฤก ขอขอบพระคุณอย่างยิ่งที่กรุณาชี้แนะนำเรื่อง โคลงไว้ให้แก่เพื่อนพ้องน้องพี่ ณ กระต๊อบที่เล็ก และจวนจะผุพัง สร้างกำลังใจอย่างมากแก่ผมถือเป็น เกียรติสูงยากจะหาได้ในภพวรรณศิลป์นี้ได้อีกแล้ว ทุกๆคนที่เข้ามาบ้านนี้ โปรดทราบที่ยอดนัก โคลงได้ชี้แนะมานี้ ถือได้ว่าคือ หัวใจ ของโคลงที่ใช้ เพราะรวบรวมทุกๆสิ่งทุกอย่างที่จะผิดพลาดไม่ได้ เลยแม้แต่น้อย มายกประกอบการดำเนินการ เขียนโคลงครั้งนี้ ส่วนอื่นหาใช่ว่าไม่สำคัญทุกๆ สิ่งของอักษรต้องสัมพันธ์กันหมด โคลงถึงจะไป ได้สวยงาม อ่อนไหวพลิ้ว ที่สำคัญคือสามารถ กระชากอารมณ์คนเสพย์ให้ล่องลอยไปพร้อมกับ โคลงที่ท่านจะเริ่มดำเนินในแนวทางที่ถูกต้อง สักที ฉนั้นยากนักแล้วที่สุดยอดทั้งสามจะพึงมอบ สิ่งเหล่านี้ให้ไว้ ขอขอบคุณคุณหมออย่างสูงที่กรุณาชี้แนะ หนทางสว่างแก่เหล่าเพื่อนพ้องน้องพี่ไว้ ส่วนผม นั้นประโยชน์ที่ผมได้รับคือตัวของผมเองครับ แต่ก็ตั้งใจไว้ว่าหาที่จะไปอวดหรือแข่งขันกับใคร เพียงแต่ผมรู้ตัวผมเองดีว่ายังห่างไกลทั้งหมด แต่เมื่อหันเข้ามาทางนี้แล้ว อุปมาดังนั่งบนหลัง เสือยากนักจะกลับเหมือนเดิมได้ แต่ก็ดีทำให้ สุขภาพจิตผมดีขึ้น เมื่อสุขภาพจิตผมดีย่อมส่ง ผลไปสู่ร่างกายด้วยไม่มากก็น้อย ขอขอบคุณไว้ เป็นอย่างสูงครับ หวังอย่างยิ่งว่าคุณหมอคง จะแวะมาเยี่ยมผมอีกนะครับ เพื่อวิสัชนาเพิ่มเติมแก่ หมู่เหล่านักกลอนแห่งนี้อีกนะครับขอบคุณ คิดถึงเสมอ รักเสมอครับ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 19:39 น. - comment id 1016967
คุณ พิมญดา ณ เพลานี้ผมถือว่าคุณโชคดีมากตั้งแต่ผม เล่นกลอนมา ยังไม่เคยเลยและนึกเลยว่าวันนี้ ซึ่งผมถือว่าเป็นวันสุดยอด ที่สามยอดมาบรรจบ และยังได้มอบสิ่งละเล็กน้อย คือ แบบแผนแห่ง โคลงตลอดจนข้อแนะนำชี้แนะพร้อมกันเสร็จด้วย ในฐานะที่คุณมีเพื่อนมากในบ้านนี้ก็เลย อยากให้ช่วยบอกๆต่อไปด้วยเพื่อเข้าจะได้รับความ รู้อันแท้จริงเสียที ประโยชน์หาใช่ที่จะมีแก่ผมเท่านั้น แต่ผมรักศรัทธาทุกๆคนในบ้านไทยกลอนนี้ ก็ไม่อยากให้โอกาสทองนี้ผ่านไป จึงอยากจะให้ ทุกๆคนรับรู้ไว้ด้วยกันจะได้ช่วยกันบรรเลงเพลง แห่งร้อยกรองให้บรรเจิดขึ้นในแนวทางที่ถูกต้อง เสียทีครับ ไม่ใช่ว่าท่านทั้งหลายเหล่านั้นจะผิด ก็หาไม่แต่ทว่าสิ่งประกอบหลายๆด้านนั้นยังไม่ สมบูรณ์เท่าที่บรรดายอดๆของกวีมามอบให้ครับ ด้วยทั้งสามนั้นผมติดตามผลงานมาตลอดจนเห็น ว่าในยุคนี้แห่งบ้านกลอนไทยหาใครที่จะเทียบ เสมอเหมือนได้ยากครับ ส่วนผมนั้นเล่นแค่งูๆ ปลาๆเพื่อประโยชน์ของผมในด้านจิตใจและสุขภาพ ของผมเองมิได้เกี่ยวกับผู้ใด แต่ในเมื่อสามยอด มาบรรจบพบกันและกรุณามอบสิ่งละเล็กน้อยซึ่ง ล้วนเป็นหัวใจของร้องกรองไว้ให้ด้วย จึงนับได้ว่า กระต๊อบหลังนี้ถึงจะเกือบผุพังแล้วก็ยังได้รับ ความกรุณาจากสามยอดกวีแห่งร้อยกรองไว้ ถือเป็นเกียรติสูงสำหรับผม แต่ผมอยากจะแบ่ง ให้ทุกๆคนในบ้านกลอนไทยนี้ได้รับโดยทั่วกัน ไม่คำนึงถึงตัวผมเองหรอกครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 กรกฎาคม 2552 21:35 น. - comment id 1017019
ดอกไม้ประชาธิปไตย อธิปไตยเทอดกล้า วีรชน เสรีภาพทั่วทุกคน เรียกร้อง สิทธิหน้าที่ตน สงวนรัก-ษาเอย ประชาธิปไตยซ้อง สพรั่งแล้วเบ่งบาน มาเยี่ยมชมและฝากโครงมาด้วยครับ
20 กรกฎาคม 2552 22:08 น. - comment id 1017040
เคลิ้มไปเลยครับ แหะๆ สวัสดีครับ ลุงแก้ว
20 กรกฎาคม 2552 23:00 น. - comment id 1017077
๏ เขียนโคลงคงฝากชั้น-.....เชิงกวี เลียนแบบมวลเมธี.............เก่งกล้า บังเกิดจิตสุนทรี.................เกษมสุข ตราบภพกลบกายข้าฯ........จึ่งสิ้นพิศมัย ๚ ๏ ฉันทลักษณ์ประจักษ์แจ้ง..ปฏิภาณ หลายหลากพจน์จดจาร........เพริศแพร้ว เรียงคำร่ายโคลงผสาน.........รังสฤษดิ์ อิงท่านบรมครูแก้ว..............ชาติเชื้อวรรณศิลป์ ๚ ..๏ เขียน..กฎบังคับให้........เดินตาม โคลง..เลิศจึงงดงาม...........เช่นนั้น จรรโลง..ซึ่งบทความ...........สื่อเหมาะ - สมแฮ ศิลป์..บ่อาจขวางกั้น............จิตได้นำเสนอ ๚ ..๏ ตราบ..มวลปราชญ์บ่งชี้...วิทยา- การเฮย ดิน..อาจเช่นดารา................เพริศแพร้ว สิ้น..เขลาสร่างขลาดพา........ปราดเปรื่อง สูญ..ซึ่งความโง่แล้ว.............เนื่องด้วยคำเธียร ๚ะ๛
20 กรกฎาคม 2552 23:32 น. - comment id 1017090
@จงร่วมคิดเสียงเรียกร้องเพื่อประชาธิปไตย จงเรียกร้องสิทธิอันพึงได้ จงเรียกร้องเสรีภาพที่สร้างสรรค์ จงเรียกร้องความเสมอภาคเท่าเทียมกัน จงเรียกร้องความเป็นธรรมในหมู่ชน ร่วมเรียกร้องกันเถิดพี่น้อง ร่วมเรียกร้องความปรองดองทุกแห่งหน ร่วมเรียกร้องสันติเพื่อลูกหลานตน ร่วมเรียกร้องความร่มเย็นแก่แผ่นดิน คิดเรียกร้องคุณธรรมหนุนนำชาติ คิดเรียกร้องขอโอกาสกู้ศักดิ์ศรี คิดเรียกร้องเพื่อปกป้องคุณความดี คิดเรียกร้องศีลธรรมจงกลับมา เสียงเรียกร้องนี้ดังแว่วสู่สวรรค์ เสียงเรียกร้องรำพันเสกสรรหา เสียงเรียกร้องดังสะกดดั่งมนตรา เสียงเรียกร้องรู้รักสามัคคี
21 กรกฎาคม 2552 00:11 น. - comment id 1017098
มาเป็นกำลังใจจ้า
21 กรกฎาคม 2552 02:02 น. - comment id 1017120
ด้วยความขอบคุณในคำชี้แนะนะท่านพี่
21 กรกฎาคม 2552 09:14 น. - comment id 1017172
คุณ วิชัย แดงเหลืองเขียวอดกลั้น หักทวน ใจใฝ่มุ่งล้วนชวน เพริศแพร้ว เบ่งบานสู่หอมอวล เกิดก่อ สรรค์แฮ ชาติที่ห่อเหี่ยวแป้ว เจิดฟ้าคราสนองฯ ขอบคุณมากครับที่กรุณานำโคลงงามมา เสนอ ผมก็อดมิได้ที่จะสนองตอบครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
21 กรกฎาคม 2552 09:19 น. - comment id 1017175
คุณ ธันวันตรี ฮั่นแน่...ศิษย์ผู้น้องของยอดหญิง ใยเย้า คนแก่ประดุจปากฉาบด้วยน้ำผึ้งแสนหวานดั่งยอด หญิงมิปาน รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 กรกฎาคม 2552 09:39 น. - comment id 1017184
คุณ อัลมิตรา แม่นแล้วยอดหญิงเลียนแต่มิลอกจ้า ด้วยไป ฝากตัวกับครูบาอาจารย์ท่านต่างๆ สักพักท่านก็ร้องไล่ตะเพิดให้ออกไป ด้วยความโง่เขลาของผม โง่ๆๆๆฉิบ....สอนคนมาเยอะไม่มีใครสมองควายเช่น ผม จำต้องคาราวะท่านแล้วเดินก้มหน้าจากไปจ้า เมื่อไม่มีใครต้องการ ตนย่อมเป็นที่ตั้งจึงเกิดมานะ ค้นคว้าเป็นการใหญ่เลียนเมธีต่างๆเพื่อศึกษาหัด คนเดียวแม้จะช้าหน่อยก็คิดถึงสุภาษิตว่า " ช้าๆได้พร้าสองเล่มงาม" อิอิ หากถือพร้ามาผม วิ่งก่อนล่ะ หมาว่าแน่ๆสู้ผมไม่ได้แน่ครับตอนนั้น นะ ด้วยความรักในเชิงวรรณศิลป์แบบเรียกว่า เหมือนเสพย์ยาเสพย์ติดจนเกิดความบ้าๆบอๆ บ๊องส์ ตำราเกือบทุกเล่มตลอดจนเวปฯต่างค้นคว้า มิได้ย่อท้อ สุดท้ายผมตกหลุมกับดักไปจนได้คือ หลงใหลใน "พระอภัยมณี" อ่านแล้วอ่านอีกตลอด จน "ชีวิตและงานของสุนทรภู่บรมครู" พยายาม หาแนวทางและเก็จรายละเอียดนำมาประยุกต์ เพื่อใช้กับตนเองจนมาถึงทุกวันนี้แหละครับ ยอดหญิงที่รัก ด้วยใจรักและศรัทธาผมถึงมิกล้า บังอาจเขียนโคลงตอบเพื่อเป็นการมิลบหลู่จึง มาร้อยแก้วแทนครับ อิอิ ที่ผมขอร้องนั้นหวังว่า ยอดหญิงคงใจอ่อนนะครับ ผมเองนั้นรู้ตัวเองดี ว่าความรู้ผมเป็นอย่างไร รักยอดหญิงเสมอๆ แก้วประเสริฐ.
21 กรกฎาคม 2552 09:48 น. - comment id 1017192
คุณ วิชัย แฮะๆๆๆขอบคุณแต่นิสัยผมเคยร่วมต่อสู้เรื่อง นี้มาในสมัยยุคแรกที่เกิดก่อวีรชนครับรอดตายมา ก็นับว่าพระยมท่านยังยิ้มให้ครับ หันแนวทางสู่ธรรม น้อมนำเข้าเป็นที่พึ่งจึงดำเนินสายกลางให้ลูกหลาน สู้กันต่อๆไปแทนเพราะว่าสังขารไม่อำนวย อีกประการ หนึ่งคือนับแต่สมัยอ.ปรีดี พนมยงค์ปราชญ์เมธีทาง การเมืองยังต้องหนีระเห็จไปอสัญญกรรมที่เมือง นอกเลยครับ นับประสาอะไรกับผมซึ่งเหมือนมด ที่แก่ หากกัดเขาก็ไม่ตายแค่เจ็บๆคันๆเท่านั้น อย่าหาว่าผมไม่รักประชาธิปไตยนะครับผมรัก และเทอดทูนไว้เสมอ เอาใจช่วยครับเลือดเก่า ยังเต้นพล่านในสายเลือดอยู่ หวังว่าโชคดีนะครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 กรกฎาคม 2552 10:27 น. - comment id 1017206
สวัสดีค่ะคุณครู วันนี้แวะมาทักทายค่ะ ชั่วโมงว่างมาแล้ว อิอิ สบายดีไหมคะ...ขอให้คุณครูแข็งแรงนะคะ
21 กรกฎาคม 2552 10:48 น. - comment id 1017217
@พระสยามเทวาธิราช พระสยามฯจักปกป้อง แดนไทย เหล่าบรรพชนถวายใจ นอบน้อม ถิ่นสกลแหล่งไสว สถิตย์ยิ่ง ตั้งสติมโนพร้อม มอบไว้แผ่นดิน เกิดมาหนึ่งชาตินี้ ไป่มีเสียงเพรียกป้อ สองชาติหน้าจักเรียก ใครร้อง รวมมวลสู่ปกเปียก เกียรติยิ่ง ปฐพินทร์ถิ่นคงไว้ ตราบสิ้นยาวนาน แม้นว่าตัวตายสิ้น ชาติยัง ก็ดีกว่าชาติพัง ก่อนม้วย สู้เรียกร่วมพลัง รักษ์สยาม รวมเลือดเนื้อไว้ด้วย รักรู้สามัคคี
21 กรกฎาคม 2552 10:56 น. - comment id 1017218
คุณ จิตรำพัน สวัสดีจ้าศิษย์รักรุ่นแรกครู มาได้ก็ดีแล้วล่ะ เพราะเพลานี้ถือได้ว่าเป็นศุภนิมิตหมายที่ดี เธอจง เก็บสิ่งต่างๆที่เหล่ายอดนักโคลงกลอนและอื่นๆได้ กรุณามอบฝากไว้ให้แก่เพื่อนพ้องน้องพี่ ณ ที่นี้ ฉนั้นโอกาสทองมาถึงแล้วหากไม่นำประมวล สิ่งต่างๆนี้เก็บไว้เป็นบทเรียนหมั่นฝึกฝนแนวทาง ไว้ก็จะเสียใจแก่ตนเองมาก เพราะสุดยอดเหล่านี้ น้อยครั้งนักจะมอบอะไรๆไว้ให้แก่ใครจ้า ฉนั้น ศิษย์รักของเราเอย จงใคร่ครวญประกอบกับ สิ่งที่ครูมอบให้ไว้ ถึงมันจะช้าหน่อยก็อย่าได้ ท้อถอยเปํนอันขาดนะจ๊ะ ความรู้ในโลกนี้เรียน ไม่หมดหรอกเพราะมันกระจัดกระจายไปทุกๆที่ แต่ควรใช้ปฏิภาณไหวพริบที่เรามีแต่อย่าไปฝืน เขานะเพราะจะยิ่งทำให้เกิดความขลาดในสิ่งที่ ไม่พึงควรจ้า อย่างที่เขากล่าวไว้ว่า "หากอายครู ย่อมไม่รู้วิชา" ผิดถูกคือครูเราอย่าได้หวั่นเกรง จงทำในสิ่งที่เราคิดว่าดี นั่นแหละคือหนทางสู่ ความสำเร็จสมประสงค์ของเรา ความอายในสิ่ง ที่คนอื่นเขาเสนอสนองมานั่นไม่ถูกต้อง เราต้อง กล้าๆเสมอเพราะเราไม่ได้สร้างความผิด เพียง แต่พลาดพลั้งไปบ้างแต่ก็ยังมีโอกาสที่แก้ไขได้ กว่าครูจะมาถึงวันนี้ได้รับคำสบประมาทมามาก แต่ครูเองไม่หวั่นเกรง กลับนึกชื่นชอบเขาเสีย อีก เพราะเหตุว่าเราจะไม่รู้เลยว่าเราทำอะไรไป เพราะคิดว่าถูกเสมอๆ สิ่งเหล่านี้คือกระจกเงา ที่สะท้อนความเป็นจริงของเราออกมาให้ทราบ แล้วจงรีบแก้ไขทันทีอย่าปล่อยวางจะทำให้เกิด เป็นนิสัยเข้าเป็นทิษฐิมานะต่อไป แต่ในทำนอง เดียวกันก็อย่าไปดูหมิ่นดูแคลนเขาเพราะเขา มีบุญคุณแก่เรามากจึงนำมาเผยในที่สาธารณชน แม้จะเป็นการประจาน เรานิ่งเสียดุจน้ำไม่กระเพื่อม ตามแต่ภายใต้น้ำนั้นกลับวุ่นวาย วุ่นวายอะไรคือ วุ่นวายในการค้นคว้าหาความรู้ตลอดจนแก้ไข ในสิ่งที่เราผิดพลาดไปจ้า ศิษย์รักเอยหากก้น เราไม่ถูกไม้เรียวเป็นสิ่งจารึกในใจแล้ว ไหน เลยจะประสบความสำเร็จได้ ครูนั้นรักศิษย์มาก ทั้งๆที่ความรู้ครูเองนั้นน้อยมาก เพียงแค่ประกาย วับๆแวมๆ แต่ทว่าครูเองเป็นคนที่มีนิสัยชอบ สงสารเขา ทำไปมิได้คิดอะไรมากเพียงถ่ายทอด ความรู้เล็กๆน้อยให้ประดับสติปัญญาความรู้เท่า นั้นครูมักกล่าวเสมอว่า ครูนั้นบ้าๆบอๆบ๊องส์ด้วย แนวทางที่ครูเสาะหามานั่นมีหลายสิ่งหลายอย่าง ที่ต้องมาประยุกต์เข้าด้วยกัน มันจึงแตกต่างไป แต่ก็อยู่ในกฏข้อบังคับเสมอ ครูจะย้ำเสมอเรื่อง ของฉันทลักษณ์นั้นคือ หัวใจของร้อยกรอง หาก เราไม่เข้าถ้ำเสือใยเล่าเราจะได้ลูกเสือ นี่คือวลี ของครูบาอาจารย์ก่อนๆมักกล่าวไว้เสมอๆ ฉนั้นครูขออวยพรให้ศิษย์เราจงสำเร็จ ในสิ่งที่พึงปรารถนาด้วย รักศิษย์เราเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
21 กรกฎาคม 2552 11:12 น. - comment id 1017225
คุณ วิชัย สรรค์ในสิ่งที่งดงามมาฝากไว้ ณ ที่นี้ขอบคุณ มากครับ ผมอ่านนับได้ว่าท่านเชี่ยวชาญด้านนี้ได้ เป็นอย่างดี ครั้นผมจะตอบเสนอสนองด้วยโคลงก็ กระไรอยู่ในฐานะเจ้าบ้าน อุปมดั่งมิให้เกียรติแก่ แขกที่มาเยือนเสมือนประลองยุทธหัตถีอันเป็นสิ่ง ที่ไม่สมควรยิ่งอาจจะทำให้เกิดทิษฐิระหว่างกันและกัน ที่ผมเองนั้นไม่พึงปรารถนาจะล่วงเกินแขกที่มา เยือนเสมือนมิให้เกียรติแก่แขกที่เข้ามาเยือน แต่ก็น้อมรับด้วยความเคารพยิ่ง หากท่านมีโอกาสแวะมาเยือน อีก ก็ขอได้รจนาฝากไว้ด้วยเพราะจะถือเป็น ตัวอย่างในการฝึกฝนทั้งคำง่ายๆและยากๆ แก่ชาวบ้านกลอนไทยไว้พิจารณาด้วยครับ ประกอบกันไป อนึ่ง ณ.ที่นี้หากผมผิดพลาดใน การต้อนรับไปก็จงอภัยให้กันและกันนะครับ จะคอยรับพลังที่มามอบให้ครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 กรกฎาคม 2552 20:13 น. - comment id 1017391
เพราะมากค่ะคุณลุง
21 กรกฎาคม 2552 20:28 น. - comment id 1017404
ช่วงนี้อารมณ์โคลงไม่ออกเลยค่ะลุงแก้ว อ่านของลุงแก้วแล้วอยากเขียนตามมั่ง แต่มันสนิมจับชอบกล อิอิ
21 กรกฎาคม 2552 21:51 น. - comment id 1017460
คุณ นรสิริ ที่จริงผมก็เขียนไปเรื่อยๆเปื่อยๆแหละครับ นึกถึงวันที่กิ่งโศกและแก้วประภัสสรมาเยี่ยมก็เลย เขียนเล่นๆครับ ขอบคุณ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 กรกฎาคม 2552 21:56 น. - comment id 1017463
คุณ ยาแก้ปวด ไม่เป็นไรหรอกจ้าหลานรัก ทุกสิ่งนั้นจะเอา ตามเราเสมอมิได้ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป เดี๋ยวก็ได้จ้า ปกติหลานเราก็เล่นโคลงอยู่แล้วนี่นา มีพื้นฐาน ทางด้านนี้ เถอะไม่เท่าไหรหรอกมันก็จะกลับมา ด้วยความสับสนของเรานั่นเอง สู้ต่อไปจ้าลุงคอยให้ กำลังใจเสมอๆ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 กรกฎาคม 2552 08:48 น. - comment id 1017583
อ่านของป๋าไม่รัญจวนสักทีพออ่านของอาหมอบทเดียว หื่นเลย อิอิ
22 กรกฎาคม 2552 10:48 น. - comment id 1017611
คุณ ฤกษ์ หนุ่มรูปหล่อเอ๋ย....อย่าๆเอาผมไปเปรียบเทียบ กับยอดฝีมือเลยนะคนละชั้นกัน ส่วนของผมนั้นมันเหี่ยวแห้งไปแล้วไหนล่ะจะหืน ได้ คุณเองกับหมอวฤกนั้นยังกระชุ่มกระชวยอยู่นี่ นา ป๋าเองนั้นได้พยุงตัวแค่นี้ก็เพียงพอแล้วล่ะครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.