โศกนาฎกรรมนางฟ้า

ณัฐ ทองพูน

๑.   นางฟ้าเอ๋ยนางฟ้าตัวน้อย
     บินล่องลอยเลียบเคียงเหล่าบุปผา
     ในแปลงสวนดอกไม้ยามนิทรา
     ด้วยแววตาแสนสุขสนุกใจ
     แต่งตัวสวยโผบินเที่ยวเทือกสวน
     หอมหวนกลิ่นยั่วยวนเกสรดอกไม้
     เกสรพิษนำพาเจ้าสู่ความเมามาย
     บินสับส่ายว่ายวนจนเที่ยงคืน
๒.   ปิศาจชั่วปิศาจชั่วร้าย
     หิวกระหายแปลงโฉมเป็นเทวะ
     เป็นการดีที่วันนี้เป็นวันพระ
     ชัยชนะจักอยู่กำมือเรา
     คอยเวลาจันทราโผล่เผยโฉม
     ลอบเข้าไปในแปลงสวนทีท่าเศร้า
     ดื่มเกสรพิษร้อนแรงช่วยบรรเทา
     จดจ้องเจ้านางฟ้าแห่งราตรี
     ภวังค์จิตในใจคิดการชั่ว
     มิเกรงกลัวดุจดั่งราชสีห์
     เผลอเข้าใกล้ตัวข้าจะย่ำยี
     ร่างสตรีของเจ้าต้องครวญคราง
     ว่าแล้วปิศาจร่างเทวดา
     ปรี่เข้าหานางฟ้าพร้อมเสริมสร้าง-
     สัมพันธ์ดีเพื่อเป็นการปูทาง
     หวังให้นางหลงเชื่อยอมจำนน
๓.   กาลเวลาล่วงเลยใกล้สว่าง
     ยังไม่ห่างเกสรพิษแผดร้อน
     นางฟ้าน้อยเผลอหลงไหลเทวดร
     แล้วจึงจรลาจากสวนมาลี
     ปิศาจร่างเทวดาขันอาสา
     พี่มีมากนักหนาเกสรนี้
     ไปดื่มด่ำกันต่อเถอะคนดี
     แล้วชีวีเจ้าจะเอิบอิ่มใจ
     พิษเกสรทำเอานางหลงเชื่อ
     คำเชิญเชื้อเทวดาโดยไม่สงสัย
     คราไปแล้วเรือนร่างนางจะบรรลัย
     จักเหลือเพียงลมหายใจที่สั่นเทา
     ถึงที่หมายเรือนใหญ่ของปิศาจ
     เกสรดาษดื่นยื่นมอบให้เขา
     ยิ่งดื่มกินนางฟ้าน้อยก็ยิ่งเมา
     เกือบรุ่งเช้านางฟ้าน้อยผล็อยหลับไหล
๔.   ปิศาจร้ายถึงเวลาทำการชั่ว
     ร่างเนื้อตัวของมันเริ่มสั่นไหว
     แสยะยิ้มนึกถึงความศิวิไล
     ที่จะได้จากนางฟ้าหน้าตาดี
     กลิ่นหอมหวนยวนใจเจ้านางฟ้า
     กูจะฆ่าแทะเล็มให้หมดทุกที่
     ผิวขาวนวลเปล่งปลั่งช่างเข้าที
     คราวเสียดสีคงเคลิบเคลิ้มสุดบรรยาย
๕.   มือลูบไล้ขยุ่มย่ำบนเรือนร่าง
     ปากไม่ว่างคอยจุมพิตที่แก้มใส
     นางฟ้าครางพรางคิดว่าฝันไป
     แล้วตกใจยามตื่นเจอความจริง
     ใจเต้นแรงตัวสั่นด้วยเกรงกลัว
     ปิศาจชั่วผีห่าซาตานสิง
     เทวดารูปหล่อไม่มีอยู่จริง
     นางอ้อนวอนเป็นระวิงขอความเห็นใจ
     นางฟ้าดิ้นครวญครางมือสะบัด
     ปิศาจรัดแน่นแนบเนื้อพรางลูบไล้
     เกสรพิษทำนางฟ้าอ่อนแรงกาย
     ปิศาจร้ายยิ้มเยาะพร้อมทารุณ
     อุทาหรณ์สอนนางฟ้าตัวน้อย
     พิษร้ายร้อยหมื่นพันมักหอมกรุ่น
     ต้องเจ็บปวดทุกตรมตั้งแต่แรกรุ่น
     ด้วยทารุณกรรมอันจัญไร!