คิด..ถึงเธอผู้เผลอใจไปไกลห่าง ถึง...จืดจางรักแล้วแจวจรหาย เหมือน..ไร้คนปรนรักวักอาบกาย เดิม...โดดเดี่ยวเดียวดายได้ดุจเดิม
15 กรกฎาคม 2552 22:35 น. - comment id 1015036
ในหนึ่งความคิดถึง มักซ่อนซึ้งซึ่งความหมาย อาจพรางเล่ห์เพทุบาย ให้ใจติดกับเอง ไม่อยากจะหลับด้วยอารมณ์คิดแย้ง ขอแบ่งใจให้ด้านความคิดถึงมากๆดีกว่า แง้บๆ เอวัง นั่งหลับ
16 กรกฎาคม 2552 10:59 น. - comment id 1015171
เป็นความรู้สึกที่เกิดจากอีกหนึ่งอารมณ์ค่ะ ปล่อยให้ใจตามความรู้สึกไปค่ะ
16 กรกฎาคม 2552 13:32 น. - comment id 1015256
คิดถึงใครกันน๊อ
16 กรกฎาคม 2552 19:21 น. - comment id 1015404
ช่างมั่นคงจริงๆนะคะดีจริง
16 กรกฎาคม 2552 19:50 น. - comment id 1015410
คุณsomebody ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีๆ บางครั้งก็ฝืนตัวเองมากจนเหนื่อย ทำตามที่คุณบอกน่าจะสบายกว่าค่ะ
16 กรกฎาคม 2552 19:51 น. - comment id 1015412
คุณใจปลายทาง คิดถึงคุณนั่นแหล่ะ อิ อิ ล้อเล่นค่ะเดี๋ยวคุณใจปลายทางสะดุ้งแย่เลย ขอบคุณที่แวะมานั่งเล่นที่บ้านนะคะ เด๋วแวะไปเยี่ยมบ้านกลอนคุณบ้างนะคะ
16 กรกฎาคม 2552 19:56 น. - comment id 1015414
คุณนรสิริ ขอบคุณที่แวะมานะคะ เพิ่งได้เข้าไปอ่านกลอนของคุณบ้าง รู้สึกว่ามีเนื้อหาเรื่องราวที่น่าติดตามให้แง่คิดอีกด้วย ได้เปิดโลกทรรศน์มากเลยทีเดียวค่ะ ว่างๆเดี๋ยวไปเยี่ยมบ้านกลอนคุณนรสิริบ่อยๆนะคะ
16 กรกฎาคม 2552 23:36 น. - comment id 1015543
อืม...ทั้งคิดถึง ทั้งคิดขัดแย้งเลยนะคะ ว่าแต่ว่า คนที่คิดถึงเค้าว่าไงคะ อิอิ
18 กรกฎาคม 2552 00:08 น. - comment id 1015947
ประมาณอารมณ์งอนๆอ่ะค่ะคุณปรางค์ทิพ เหมือนว่าเราตัดท้อให้กับความห่างเหินที่เค้ามอบให้มากกว่า ทั้งๆที่ยังไงในใจเรารู้ตัวดีตลอดว่า ไม่เคยลืมเค้าได้ง่ายๆเลยซักกะติ๊ด คุณปรางทิพย์คงเคยรู้สึกผ่านอารมณ์นี้มาก่อนใช่มั้ยคะ ง่วงมากมาย ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านค่ะ ขอให้ฝันดีนะคะ มีเรื่องดีๆมาเขียนกลอนให้อ่านกันเยอะๆเลย