** ท่องเมฆากระโจมทอง **

แก้วประเสริฐ

          **   ท่องเมฆากระโจมทอง    **
     จะขอเล่ากล่าวเรื่องประเทืองขวัญ
ที่เสกสรรปรุงแต่งแห่งเฉิดฉันท์
เหล่าเทวัญฟากฟ้าพรากวิมาน
     หลากตระการเวชยนต์ระคนมี
ล้วนแสงสีประดับระยับสวรรค์
แววงดงามสิ่งสร้างกระจ่างวลัญช์
สนุกสนานเลิศลมชมพฤกษ์ไพร
     ทยอยลอยท่องเมฆาฝ่าขุนเขา
เพื่อจะเข้าสถิตครั้งยังฝากไสว
มฤคพิทักษ์สราญไว้สุดไฉไล
ท่ามกลางในผืนหล้าที่คราวาง
     บ้างจัดสรรแบ่งหาที่มาฝาก
แสนวิบากกายองค์ยังคงสล้าง
แนวแมกไม้ป่าเขาเคล้าแนวทาง
ล้วนกระจ่างมโนโอ้เบิกบาน
     ทุรกันดารซ่านซึ้งตรึงสิ่งฝัน
สุขกำนัลพลันสนุกเกษมสาน
ทิ้งวิมานผ่านฟ้ามาสู่ตระการ
วิเวกกาลเคล้าคลุกปลุกอารมณ์
     พราวมณีศรีสว่างกระจ่างพฤกษ์
อึกกระทึกสิ่งสรวลล้วนเสกสม
ทั้งเทวัญอัปสรร่อนกายชม
แม้นขื่นขมต่อทางสร้างยินดี
     หากแม้นเหาะเลาะสิ่งที่อิงไว้
สามารถได้ดั่งใจวิไลฉวี
แต่ท้าวเธอสัพยอกหลอกเทวี
ล้วนสิ่งที่รจนาพาเพลิดเพลิน
     เหล่าอัปสรหลงลมภิรมย์ชื่น
ต่างระรื่นปลื้มชมอารมณ์เขิน
สู้ทนยากจากจางสร้างขวางเกิน
ดินเขาเนินหินผามาสู่ทาง
     จัดแกว่งไกวเวชยันต์นั้นจะกล่าว
แสนปวดร้าวมวลสิ่งที่อิงสร้าง
แต่ก็ปลุกสนุกสนานมิละวาง
สร้างกระจ่างเบิกบานซ่านอารมณ์
     ต่างเลาะเลี้ยวแนวเขินดุจเหิรสวรรค์
พลิกแพลงดั้นภูผาหาเหมาะสม
มีฤทธิ์หาหมายปองสนองภิรมย์
สู่ม่านพรมเมฆหมอกชอกช้ำโรย
     ล้วนสนุกรื่นสนานซ่านเปล่งสรวล
ทั้งหมดล้วนประกายคล้ายระโหย
เคยสนุกสนานวิมานแก้วแพรวโชย
ปราศคิดโดยเชื่อองค์พระทรงไชย
     สร้างพลิกผันแปรเปลี่ยนเวียนมุมหนึ่ง
แสนอึงคะนึงเทวัญพลันไสว
สนานสนุกปลุกอารมณ์ชมแกว่งไกว
โยกซ้ายไขว่มาขวาพาสุขฤดี
     เปรียบดั่งคนที่สุขพอทุกข์ยาก
ต่อสิ่งพรากหนีหายคลายศักดิ์ศรี
ต้องผ่านจากคำกล่าวเฝ้าย่ำยี
เปลี่ยนแปรที่มุมกลับนับอนันต์
     ดุจดั่งเทพนางฟ้า ณ ที่นี้
เคยสุขีมิชอบลอบเสพย์สันต์
สู่ความยากคุกคามหยามชีวัน
หมายผลดั้นเวทนาพาเพลินใจ
     ดุจพังเพยกล่าวไว้ให้ชวนคิด
สิ่งเคยพิศหวังผลดลสดใส
พลันผันผวนมิได้มลายไกล
มิหวังได้เกิดผลดลบันดาล
     ล้วนความอยากของคนทุกชนเหล่า
ดั่งคำกล่าวแฝงไว้ให้ประสาน
สร้างเทวัญอัปสรซ่อนวิมาน
สู่พลิ้วซ่านสิงใจให้ใฝ่ครอง
     สร้างสวรรค์พฤกษาอันดารดาษ
แสงประพาสมณีฉายให้สนอง
สถานถิ่นเคยเงียบเฉียบครรลอง
ต้องหม่นหมองดำมืดเลยจืดจาง
     ผ่านแนวหินขรุขระทางสู่ยอด
ลมโชยสอดเมฆหมอกบอกสิ่งสล้าง
ฟ้าเพียงดินยินยลสำเนียงพลาง
หยาดน้ำค้างพฤกษ์โปรยโรยเนื้อตัว
     สนานสนุกกระตู้วู้สู่ลานกว้าง
ยามท่ามกลางเสวยสิ่งอิงมืดสลัว
ขบวนสนานสรรค์สนุกทุกข์มิกลัว
ต่างหยอกยั่วเฮฮาลั่นสราญหทัย
     ได้เวลาเวชยันต์จรผ่านตอนกลับ
สนุกสนานสลับเข้าสู่อัธยาศัย
ต่างเปล่งเสียงลั่นฟ้าฝ่าเกรียงไกร
สู่ถิ่นไสวกลางเขาลำเนาธาร
     บ้างแต่งองค์ล่องแก่งแฝงสิ่งฉวี
ผ่านวารีใสสะอาดปราศมวลสาร
อีกหมู่เหล่าสำราญน้ำย้ำเบิกบาน
ต่างสนุกสนานรื่นรมย์ภิรมย์ฤดี
     ตะวันลับดับแสงมวลสิ่งไสว
เพริศไฉไลปรุงแต่งแข่งสร้างฉวี
กระยาหารอิ่มเสพย์ซึ้งตรึงกวี
สรรค์ดนตรีไพเราะเสนาะพราว
     กระโจมทองลอยล่องท่องเมฆา
สรรค์นำมาเสกสิ่งอิงสืบสาว
พลิกตำหรับของชื่อลือระนาว
ต่างล้วนกล่าวอ้างอิงสิ่งเคยปอง
     ต่างภิรมย์รื่นเริงบันเทิงชื่น
แสนระรื่นนิทราหาสิ่งสนอง
กาลเวลาพรุ่งนี้ที่หมายครอง
พลิกเรืองรองแห่งวนาครามืดมัว
     เสียงเรไรหรีดร้องก้องนกแว่ว
ดึกดื่นแล้วแฝงสลับกับสิ่งสลัว
ตะเคียนทองผ่องแฝงสิ่งน่ากลัว
สั่นระรัวพลิ้วพลางนางไม้ครัน
     เพื่อร่วมสนุกปรากฏร่างข้างแอบ
บรรทมแนบเคียงคู่สู่มิ่งขวัญ
เกิดนิมิตจิตสะท้านหวั่นกัน
อเนกอนันต์ใฝ่ผดุงจรุงฤดี
     รุ่งอรุณรวีฉายประกายแก้ว
งามเพริศแพร้วเข้าสู่ผู้เกษมศรี
เหิรเวชยันต์ผ่านพฤกษาราตรี
มุ่งเปรมปรีดิ์น้ำตกเขากระโจน
     ลอยละล่องมรรคามาพบถิ่น
เหล่าเทวินทร์สนานสนุกบ้างลุกโหน
เกาะเถาวัลย์สรรค์แต่งแฝงพลิกโยน
เคียงประโคนหมายสร้างกลางนิมิต
     จนได้เวลาคราพรากสู่วิมานแก้ว
ประชุมแล้วเห็นพร้องต้องการสถิต
ยังฟากฟ้ากลับสร้างทางหน้าวิจิตร
หมายหวังผลิตทางบุญเกื้อกูนเอย.
        ***   แก้วประเสริฐ.   ***