ไม่เข้าใจในสายตา

เมื่อเดินทางกลางถนนเห็นคนมาก
ล้วนหลายหลากหญิงชายเหมือนขายฝัน
ต่างสวนทางไปมาหาของกัน
สายตาฉันพลันหยุดตรงจุดเดียว
ฉันมองเห็นผู้ชายวัยชรา
นั่งด้านหน้าฟุตบาทดูหวาดเสียว
มือหนึ่งนั้นถือผ้าบิดเป็นเกลียว
อยู่คนเดียวนั่งเหม่อชะเง้อคอย
อีกฟากฝั่งถนนคนเดินข้าม
เห็นหญิงงามนั่งเหงาดูเศร้าสร้อย
ประหนึ่งเป็นเช่นว่าตาเหม่อลอย
ตะวันคล้อยลุกเหินเดินจากลา
ฉันเหลือบมองชายชราน่าสงสาร
ขาดซึ่งบ้านพักพิงอิงยามล้า
มีรถเข็นผุเก่าเอาพึ่งพา
ห่มผืนผ้าขดคู้อยู่คู่กาย
ตกตอนเย็นเห็นตามานั่งหลับ
ตรงเก้าอี้คอพับน่าใจหาย
พิงกำแพงข้างบ้านขาดใจตาย
สิ้นความหมายลมหมดปลดปล่อยจริง
มองเห็นภาพตาตายข้างถนน
จิตฉันพลันสับสนในทุกสิ่ง
แม้มีญาติแต่ไร้ให้พักพิง
ชีวิตจริงยิ่งเศร้ากว่าเล่ามา

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประภัสสร 8 ก.ค. 2552 16:42 น. - ID 127474

1196

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/127474 ที่มา: เมื่อประมาณสามเดือนกว่า กำลังจะไปทำงาน เห็นตานั่งตายพิงประตูหน้าร้าน ริมถนน ภาพนั้นยังติดตาค่ะ , แก้วประภัสสร

comments powered by Disqus

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 14:50 น. - comment id 1009927

11.คุณกิ่งโศก
จริงๆแล้ว ไม่ชอบเรื่องเศร้าๆนะคะ
แต่ชีวิตประจำวัน มันทำให้เราพบอะไรหลายๆอย่าง 
บางอย่างเราสามารถ นำมาสอนตัวเราเองได้ 
คนแก่เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง 
หากไร้แรงจะก้าวเดิน
ไร้คนให้กำลังใจ 
ต่อจะให้เขาเอื้อมสุดมือก็ไปไม่ถึงหรอกค่ะ
รักเสมอนะคะคนดี

เพียงพลิ้ว

8 กรกฎาคม 2552 16:46 น. - comment id 1011515

เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างค่ะ

ที่ 1 อิอิ

เพียงพลิ้ว

8 กรกฎาคม 2552 16:48 น. - comment id 1011516

น่าสงสารค่ะคุณแบม คงไม่มีใครอยากให้เป็นเช่นนี้นะคะ

ฉางน้อย

8 กรกฎาคม 2552 17:34 น. - comment id 1011522

อ่ะ ......  แล้วปู่หายไปไหนแระอ่า... ไม่เข้าใจๆๆ อิอิ ...

วิทย์ ศิริ

8 กรกฎาคม 2552 17:40 น. - comment id 1011529

เป็นเรื่องเศร้าที่ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในเมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยวัตถุนิยม  ความเห็นแก่ตัวกลายเป็นเรื่องปรกติ

คงต้องยอมรับสิ่งที่ไม่เข้าใจในสายตาคับ

ก่องกิก

8 กรกฎาคม 2552 17:58 น. - comment id 1011531
```
จงเข้าใจเถิดครับ
```
อรุโณทัย

8 กรกฎาคม 2552 18:20 น. - comment id 1011541
```
เล่าซะเห็นภาพชัดเจนเลยนิ...
```

ฝนทอง

8 กรกฎาคม 2552 18:48 น. - comment id 1011566

น่าสงสารจัง
เล่าซะสะเทือนอารมณ์เลย

ลุงเอง

8 กรกฎาคม 2552 18:49 น. - comment id 1011570

 อนิจจาความตายไร้ที่หมาย
เศรษฐีตายข้างถนนคนมองเห็น
ขับรถเบ็นซ์งามหรูกระดอนเด็น
ดุจเฉกเช่นผักปลาก็มากมาย

 บางคนเป็นเฉกเช่นวนิพก
ตายอยู่ในบ้านหรูดูสมหมาย
ทั้งเนื้อตัวล้วนเปรอะดินโคลนทราย
แต่มาตายบ้านเศรษฐีที่ต้องตาย

ยาแก้ปวด

8 กรกฎาคม 2552 20:54 น. - comment id 1011614

คงคล้ายๆเพลงลุงขี้เมา
ของพี่แอ๊ด 
เอ วังนึงเราจะเปงแบบนั้นมั้ยหว่า

แต่กรรมคือสิ่งที่ตนกระทำเจ้าค่ะ

อมิตพุธ..

เฌอมาลย์

8 กรกฎาคม 2552 20:57 น. - comment id 1011621

ที่นี่ก็มีให้เห็นค่ะ

ได้แต่เศร้าใจค่ะ

กิ่งโศก

8 กรกฎาคม 2552 21:25 น. - comment id 1011644

ชีวิตเดินย่างก้าว....ไม่ยั้ง..รอใคร
เพียงแต่จุดหมายรั้ง....แห่งนั้น
ที่เดียวที่ประดัง......รอแน่...แท้เทียว
แม้นว่าเจ็บแก่กั้น...ไม่ได้..หมายเดียว

...กลอนให้..มองเห็นภาพเลยครับคุณแบม

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

8 กรกฎาคม 2552 22:54 น. - comment id 1011754

นั่นสิครับ
คิดแล้วน่า อนาถจริงๆ  ลูกไยไม่รักพ่อแลแม่เลยนะ...บางคน น่ะครับ  เหมือนกับภาพ

สังคมไทยใจตกต่ำ ลงเยอะมาก

รหัส 6104

8 กรกฎาคม 2552 23:43 น. - comment id 1011778



      นอนไม่ค่อยหลับด้วยหลงเผลองีบตอนเย็นไป
ว่างๆเลยเข้ามาอ่าน และดูภาพจากเรื่องสั้นด้วย
เห็นสวยดีงานบุญแห่เทียนเข้าพรรษาและวัดต่าง
ในอุบลฯ อันที่จริงผมก็เคยไปดูที่อุบลเหมือนกัน
เข้าไปไม่ถึงได้แต่อยู่ห่างๆ ไปสองครั้งแน๊ะ และ
เห็นภาพศิษย์เราด้วยล่ะ พึ่งเห็นครั้งแรกจริงๆ
เลยเก็บไว้จ๊ะ รักเสมอ

                    แก้วประเสริฐ.

ปรางทิพย์

9 กรกฎาคม 2552 01:26 น. - comment id 1011804


โอ...ช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจจังนะคะ
พูดไม่ออกค่ะ

แจ้นเอง

9 กรกฎาคม 2552 07:23 น. - comment id 1011843



อีกหน่อยเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันจะเกิดขึ้นอีกมากมายคงต้องเตรียมใจกันไว้แล้ว

แบมจ๋าคิดถึงจังน้องพี่สบายดีนะคะ
ยังงคงโอบเอื้อเพื่อนมนุษย์อยู่เสมอเลย

งานพี่เยอะมากจนไม่ค่อยได้เข้ามาทักทาย ดูแลตัวเองนะจ๊ะ

kirati

9 กรกฎาคม 2552 11:44 น. - comment id 1011873

หวัดดีจร้า...คุณแบม...

บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า...ทำไม...ชีวิตคน...
ถึงได้ต้องอดทนรนทุกข์ได้มากมายขนาดนั้น...
ทั้งๆที่...อยู่ท่ามกลาง..."มนุษย์"ตั้งมากมาย

คุณ แบม คงมีโอกาสดูรายการข่าวภาคค่ำ...ช่อง7 มาบ้าง...สกู้ปข่าวที่สะท้อนชีวิตของผู้คนที่ต้องอดทนกับความยากจน...ทั้งที่ป่วยบ้าง...ดูแลกันเองบ้าง...ลูกทิ้งไปบ้าง...เอาลูกมาทิ้งไว้บ้าง...ฯลฯ

นี่แหละครับ...คุณแบม...

กลอนเขียนได้ดี..ขอรับ...

เอื้องคำ

9 กรกฎาคม 2552 10:34 น. - comment id 1011945

ไม่เข้าใจเหมือนกันครับคุณแบม

ใจปลายทาง

9 กรกฎาคม 2552 12:21 น. - comment id 1012007

เป็นเรื่องจริงในสังคม ที่คนชราถูกทอดทิ้ง
น่าสงสารค่ะ

เทพธัญญ์

9 กรกฎาคม 2552 12:38 น. - comment id 1012021

เรื่องมันเศร้า.. ขอให้โลกสงบสุข..สาธุ

แวะมาเยี่ยมครับพี่แบม

ไร้อันดับ

9 กรกฎาคม 2552 13:30 น. - comment id 1012042

หญิงงามคนนั้นเป็นใครครับ
เป็นคุณแบมหรือเปล่า

ที่สื่อถึงหญิงงาม เพื่อจะบอก
ความแตกต่างหรือความเหมือนครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

ยิปซี4

9 กรกฎาคม 2552 14:29 น. - comment id 1012062

นี่แหละครับสภาพความเป็นจริงของไทยในปัจจุบัน...เคยถามตัวเองเหมือนกันครับว่า..ในอีกหลายปีข้างหน้า..เราจะเป็นอย่างไรจะมีใครมาเหลียวแลเราไหม..เศร้าครับคุณแบม

ฝากฝัน

9 กรกฎาคม 2552 15:44 น. - comment id 1012087

"""
ยามงกเงิ่นเดินยากจนลากขา
พสุธาอาศัยไม่มีหนอ
ทุกแห่งหนค้นหาตั้งตารอ
ที่ใดหนอพอว่างได้วางตีน

อนาถนัก.ประเทศไทย
กลอนงดงามมากน้องสาว..

ประทีปดาว

9 กรกฎาคม 2552 16:59 น. - comment id 1012124

น่าสงสารคุณตาคนนั้นจังเลยนะค่ะพี่แบม

ทำไมโลกมนุษย์เป็นเยี่ยงนี้แล้วหรือ


ฝ้ายไปทำบุญกับครอบครัวมา
มัความสุขมากค่ะ
แล้วก็เอาบุญมาฝากพี่สาวด้วยนะค่ะ 

คิดถึงคุงพี่จ่าวคนดีเสมอค่ะ

ลิลิต

9 กรกฎาคม 2552 18:17 น. - comment id 1012188

เคยเห็นบ่อยเหมือนกัน..น่าสงสารครับ
ไม่รู้ลูกหลานหายไปไหนกันหมด..

ละไมฝน

10 กรกฎาคม 2552 12:02 น. - comment id 1012265
```
บทกลอนงามแท้ๆ
```

ดอกบัว

10 กรกฎาคม 2552 13:11 น. - comment id 1012314

สวัสดีค่ะ พี่แบม

สังคมที่มีการแบ่งแยกจะหนีไม่พ้นการปล่อย
ให้พ่อแม่ที่อยู่วัยชราต้องเดียวดาย

แถวๆที่ดอกบัวอยู่ ดอกบัวก็เห็นนะค่ะว่า
ลูกเข็นรถพ่อมาทิ้งไว้ใต้สะพานเย็นก็มารับ

ลูก 10 คน พ่อแม่เลี้ยงลูกรอด
พ่อกับแม่ 2 คน ลูกกับไม่มอง เศร้าค่ะ

มีแต่ความสุขสมหวังค่ะพี่แบม

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 14:25 น. - comment id 1012354

1.-02คุณเพียงพลิ้ว
ทุกวันนี้ก็พยายามเข้าใจไปเสียว่า
 คนชราคนนั้นอาจจะไม่มีลูกหลาน
ทั้งๆที่ความเป็นจริง ลูกของตาคนนี้มีบ้านหลังใหญ่โต แต่พ่อคนเดียวเลี้ยงไม่ได้
สุดท้าย.แบมก็ทิ้งความสงสัยไปไม่ได้นะ
ทั้งๆที่รู้ว่า เราช่วยคนทั้งโลกไม่ได้หรอก
ได้แต่คิดเพราะภาพชายชรานั่งเหม่อทุกวัน ทำให้รู้สึกแย่มากๆค่ะคุณกานต์
ขอบคุณมากค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 14:29 น. - comment id 1012356

3.ฉางน้อย
ปู่ไปประชุม หายแวบๆๆ อิ
ขี้สงสัยจังเล้ยน้องเรานี่ จับตีก้น เพิ๊ยะๆ
 แต่ตอนนี้พี่ปู่ได้คอมใหม่แล้ว คงตอบเม้นได้ในตอนกลางวันแล้วจ้า

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 14:32 น. - comment id 1012359

4.คุณวิทย์ ศิริ
แบมจะอ่อนไหวในเรื่องนี้มากค่ะคุณวิทย์ 
ไม่รู้เป็นไง เห็นคนแก่ทีไร สงสารทุกที
เด็กๆ ยังช่วยเหลือตัวเองได้ 
แต่คนแก่ หากลูกหลานไม่หยิบยื่นอาหารให้ 
จะได้กินมั้ย แรงจะลุกก็ไม่มี แงๆๆ 
พูดแล้วเศร้าจัง
ขอบคุณคุรวิทย์ค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 14:34 น. - comment id 1012360

5.คุณก่องกิก
ให้หนูเข้าใจว่าจั่งได๋คะพี่นพ 
เข้าใจว่า พี่นพอายุมากขึ้น ต้องให้หนูๆ
น้องๆจูงเดินใช่ปะ อิอิ
ล้อเล่นค่ะพี่
ขอบคุณพี่มากค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 14:37 น. - comment id 1012361

6.คุณอรุโณทัย
แบมเห็นคุณตาคนนี้มาเกือบห้าปี ที่เขาเดินเข็นรถเข็นเก็บขยะ นอนอยู่ที่ม้าหินอ่อนริมถนน
 มีกระติกน้ำเคียงข้างอยู่หนึ่งใบ
 กางเกงขาสั้นเก่าๆ ตัวผอมๆค่ะพี่
เคยเดินไปจะคุยกับตา แต่ตาไม่พูดอะไรค่ะ
ขอบคุณพี่ชายมากค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 14:39 น. - comment id 1012363

7.คุณฝนทอง
ทีแรก ตอนเห็นตานั่งพิงประตูหน้าร้าน
 ริมถนน คิดว่าเขาหลับ แต่มีคนไปเขย่า 
ตาล้มในท่านั่งนั่นแหละค่ะ 
เศร้ามั้ยคะ 
"หนึ่งชีวิต ผิดที่ใคร"
ขอบคุณมากค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 14:41 น. - comment id 1012365

8.คุณลุงเอง
หาเงินมาปรนเปรอครอบครัวตัวเองได้ 
จ่ายได้ทุกอย่าง
แต่พ่อและแม่ ไม่สามารถเลี้ยงและให้ที่พักพิงได้ 
สังคมเป็นแบบนี้ยังมีอีกเยอะค่ะคุณลุง
ขอบคุณลุงแทนมากค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 14:44 น. - comment id 1012368

9.คุณยาแก้ปวด
โอ้.หลั่นล้า.
คุงน้องยา มาแนวธรรม อิอิ
"มาวันหนึ่งมีคนพบศพ ผู้เฒ่านอนตาย..."
อนิจจัง หาเที่ยงแท้ไม่ โยมยาเอ้ยย
ขอบคุณน้องยามากค่ะ
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังอีกครั้งนะคะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 14:46 น. - comment id 1012369

10.คุณเฌอมาลย์
พักนี้ไม่รู้เป็นอะไรค่ะ ชอบลงแต่กลอนแนวนี้
อย่าเศร้าตามบ่อยเด้อค่ะ 
อยากให้มองเห็นสัจธรรมค่ะ
ขอบคุณมากคราบบผม

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 14:56 น. - comment id 1012386

12.คุณกวีน้อยเจ้าสำราญ
หากมองในแง่บวก อาจจะเพราะความจำเป็น
แต่ถึงจะจำเป็นยังไง ก็น่าจะทางออกที่ดีกว่าปล่อยพ่อทิ้งไว้ข้างถนนค่ะ
ขอบคุณที่มาเยือนกันนะคะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 15:15 น. - comment id 1012396

13.คุณครูแก้วประเสริฐ.
คุณครูจะเชื่อมั้ยคะ ว่าศิษย์ตั้งใจใส่รูปนั้นเพื่อครู 
ในเม้น ครูเคยบอกว่า อยากเห็นหน้าศิษย์สักครั้ง เลยถือโอกาสลงในเรื่องสั้น ด้วยหวังว่า ครูจะเข้าไปอ่านค่ะ
แต่ตอนนี้หนูเอาออกไปหนึ่งภาพแล้วค่ะ อิ
อาทิตย์นี้ครูไปทำบุญ
 คงเป็นอาทิตย์หน้าไปเยี่ยมนะคะ 
แล้วจะแจ้งครูไปอีกทีค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 15:23 น. - comment id 1012404

14.คุณปรางค์ทิพย์
กว่าจะเลี้ยงลูกมาให้เติบโตได้ ต้องทุ่มเทให้ลูกทุกอย่าง
แต่พอถึงเวลาลูกสบาย กลับไปแลเหลียวพ่อแม่
"บุคคลใดไร้ซึ่งความกตัญญูต่อผู้ให้กำเหนิด
ต่อให้ผิวพรรณสวยงาม เลอเลิศ ร่ำรวย
แต่จิตใจไม่ได้สวยงามตาม ก็ย่อมไร้สุขเช่นกันค่ะ"
แบมคิดเองนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 15:28 น. - comment id 1012409

15.คุณแจ้นเอง
น้องกลับบ้านไปหาคุณแม่มาค่ะพี่
ไปคราวนี้ แม่แก่ลงเยอะมาก 
แม่บอกว่า 
"จะให้แม่ไปอยู่ไหน กับลูกคนใดแม่ไปได้หมด  เพราะใจแม่ยังสู้ แต่..สังขาลของแม่มันไม่ไหวแล้ว แม่ขออยู่ที่บ้านหลังนี้ บ้านที่เคยอยู่กับพ่อจนถึงวันสิ้นลม"

พี่แจ้นต้องรักษาสุขภาพนะคะ
งานเยอะต้องพักผ่อนบ้างค่ะ เป็นห่วงพี่เสมอ
ตอนนี้แบมก็งานเยอะขึ้น
รักและเคารพพี่เสมอค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 15:33 น. - comment id 1012413

16.คุณเอื้องคำ
หากใครมีพ่อหรือแม่ ขอให้รักท่านให้มากๆ
นะคะ
อย่างน้อยคนแก่ไม่ต้องการอะไรมาก 
นอกจากกำลังใจ อยู่และดูแลท่าน
 จนกว่าจะถึงวันนั้น 
อยากไปเที่ยวทางใต้เนาะ แต่หาเวลาไม่ได้สักทีค่ะ
แท้วกิ้วหลายๆเด้อค่ะที่แวะมา

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 15:39 น. - comment id 1012415

17.คุณ kirati
แบมก็ชอบดูค่ะ และมีรายการ วงเวียนชีวิต
ดูทีไร มันรู้สึกห่อเหี่ยว บอกไม่ถูกค่ะ
แม่นิ้วด้วนยังสามารถเลิ้ยงลูกได้จนโต
แต่ลูกมีนิ้วครบทุกนิ้ว สมบูรณ์ทุกอย่าง
แต่ไม่สามารถเลี้ยงพ่อแม่ได้ 
นั่นเพราะเขาขาดยิ่งกว่าพ่อแม่ คือขาดใจ
ขาดความเมตตา
ว้า ..กลอนบทนี้ทำให้แบมกลายเป็น
ยัยแบมขี้บ่นไปแว้วว อิ
ขอบคุณท่านมากขอรับ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 15:42 น. - comment id 1012416

18.คุณใจปลายทาง
เคนเห็นรายการหนึ่งที่ ดารา นักร้องไปเยี่ยม
คนชราที่บ้านพักคนชรา
ก่อนลา น้ำตาคุณยายหลายๆคน ไหลออกมา
กล่าวขอบคุณคนที่มาเยี่ยม สายตานั้นมันว่างเปล่า เหมือนรอใครสักคน
เศร้านะ
ขอบคุณคุณอ้อมมากค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 15:44 น. - comment id 1012417

19.คุณเทพธัญญ์
มองแล้วปลง
หากปลงไม่ตก ก็ใช้หลักเมตตา
ยื่นอาหาร ยื่นเครื่องนุ่งห่ม หยูกยาให้
เราก็ได้บุญด้วยเนาะ
ขอบคุณน้องมากค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 15:47 น. - comment id 1012418

20.คุณไร้อันดับ
น้องพยายามจะสื่อว่า
ฟากหนึ่งของถนน ก็มีคนแก่นั่งเหงา 
อีกฟากหนึ่งก็มีหญิงสาวนั่งเหม่อ 
เหมือนคนเสียสติอยู่ด้วย อิ
แต่ไม่รู้จะแต่งยังไงค่ะพี่
ขอบคุณพี่มากค่ะ ดุแลสุขภาพเช่นกันนะคะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 15:50 น. - comment id 1012419

21.คุณยิปซี4
จริงๆแล้วแบมมีแต่งต่อเหมือนอย่างที่คุณคิดนะคะ แต่แบมตัดออก
"ยามฉันแก่มาไร้ลูกหลาน 
จะเป็นยิ่งกว่าตากันไหม"
ประมาณนี้แหละค่ะ
ขอบคุณที่มาอ่านกลอนกันค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 15:53 น. - comment id 1012420

22.คุณฝากฝัน
ยามลูกอยากกินอะไร แม่หาให้ได้หมด
แต่ยามแม่หิว กลับทำรำคานซะนี่
เจอลูกแบบนี้จะทำยังไงกันดีคะพี่ชาย
จับมาโบยด้วยไม้หน้าสามเยย อิ
ขอบคุณพี่มากค่ะ ดุแลสุขภาพด้วยนะคะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 16:39 น. - comment id 1012448

23.คุณประทีปดาว
น้องฝ้ายมีโอกาสได้อยู่กับพ่อแม่ดีแล้วค่ะ
พี่เองอยู่ห่างท่าน ได้แต่โทรหาทุกวัน 
ส่งเงินและข้าวของให้ กลับไปหาให้บ่อยที่สุด
แต่โชคดีเรายังมีพี่ๆอยู่ดูแลแม่ค่ะ
ขอให้น้องฝ้ายมีแต่ความสุขนะคะ
รักเสมอค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 17:00 น. - comment id 1012469

24.คุณลิลิต
มีอีกคนนะคะพี่ลิต ที่แบมเห็นนะ
คนนี้เป็นคุณยายแก่ๆ เขาจะมาคุ้ยหาของในถังขยะทุกเช้า แต่คนนี้ยังอยู่ค่ะ
ขอบคุณพี่มากค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 17:02 น. - comment id 1012472

25คุณละไมฝน
สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านกลอนของแบมค่ะ
ขอให้มีความสุขกันทุกวันค่ะ

แก้วประภัสสร

10 กรกฎาคม 2552 17:07 น. - comment id 1012474

26.คุณดอกบัว
พี่เคยเดินผ่านบ้านหลังหนึ่ง
แม่กับลูกกำลังทะเลาะกัน 
ลูกกำลังผลักแม่ เกือบล้ม 
ทำไม ?
เพราะอะไร?
อารมณ์ไงคะน้องดอกบัว เศร้าเนาะค่ะ
ขอบคุณน้องมากค่ะ

somebody

15 กรกฎาคม 2552 11:18 น. - comment id 1014665

น่าสงสารจังค่ะ
เคยเห็นลุงแก่ๆเหมือนกันนะคะ
นั่งขายของอยู่แถวหน้าราม
ตานั่งขายตุ๊กตาสุนัขตัวเล็กๆที่นั่งผงกหัว
ตุ๊กตาแบบนั้นใครกันจะสนใจ
บางวันก็เห็นบางวันก็ไม่เห็นค่ะ
รู้สึกยังไงบอกไม่ถูกเหมือนกัน

+ comment แสดงความคิดเห็น