งดรัก พัก พรรรษา 1

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

กลอนนี้ แต่งตามจินตนาการ  วันเข้าพรรษา ไม่มีมูล  
ขอเสนอ แปดบทแรกก่อน  เพราะ ว่าปวดหัว โดนฝนมาก ขอแอบหลับ อิอิ
ลองกลอน แบบเศร้าๆ ดูบ้าง เรื่องนี้ ไม่รู้จะยาวไหม แต่แบบลองแต่ง  ว่าจะได้กี่บท  วันนี้ ขอไตเติล นิดๆๆๆ  หากท่านใด จะวิจารณ์ แก้กลอน  ก็ตามแต่ ท่านเห็นว่า สมควร  ยินดีรับฟังครับ
1.  งดสิ่งใด ไม่เท่า ที่เรางด
เหมือนประชด ชะตา ฟ้าเปลี่ยนสี
ถึงเคี้ยวปลา อาหาร สำราญพี
แล้วจำมี วันอด พอชดเชย
2. เมื่องดรัก พักพรรษา น้ำตาหยด
มิอาจลด  รันทดแท้ แม่คุณเอ่ย
วสันต์ผ่าน กาลก่อน  อ้อนทรามเชย
ไฉนเลย  ล่วงมา โศกากาย
3. นึกหวนหลัง  ครั้งเก่า หยอกเย้าแหย่
ทำกระแซ่   กระซิก หยิกข่วนขวาย
ทั้งใบหน้า  ค่าตา  พาละอาย
เพื่อนหญิงชาย  หัวเราะรื่น  ก็ครื้นเครง
4.ทั้งสองเรา  เนาเนิน ชลมาร์ค
ธงชาติหลาก สีงาม ท่ามเสียงเพลง
พี่แกล้งโอบ  ไหล่น้อง  ร้องแซ่เซ็ง
แถมตะเบ็ง  หยิบไม้  มาไล่ตี
5.พี่วิ่งหลบ  โยกย้าย ซ้ายไปขวา
น้องผวา เซซน  บ่นอย่าหนี
พูดพึมพำ  อ้ำอึ้ง   ถึงนาที
แม้รู้ดี  มีงอน  แกล้งค้อนตาม
6.ทำทีเหล่  มองสาว  กล่าวขาวหมวย
น้องกลับอวย หน้าเมิน เดินไม่ถาม
ทั้งหน้าบึ้ง  เบ้าบูด  มิพูดความ
ต้องต้อยตาม  ติดติด  สะกิดมือ
7.กระซิบข้าง ข้างหู  โฉมตรูน้อง
พี่ยังต้อง  รักใคร  ได้อีกหรือ
หมดห้องห้วง  ดวงใจ  ฝากในมือ
คนแอบถือ  ไม้หน้าเมิน  เดินหน้างอ
8. จนมาถึง  อาราม  ตามแบบพุทธ
ผ่องวิสุทธิ์  พุทธองค์  บรรจงหนอ
แม้นภาพวาด รูปปั้น พรรณละออ
สืบสานทอ ทอดทาง  ระหว่างธรรมจ