คนไร้ค่าอย่างเราใครเขาสน เราคนจนคนถ่อยด้อยศักดิ์ศรี หวังใยเล่าให้เขามาใยดี กับชีวีหม่นหม่นคนเช่นเรา เป็นกาฝากกากเดนดังเช่นทาส ยังจักอาจเสนอหน้าหาใครเขา แม้ครั้งหนึ่งเคยสัมพันธ์กันสองเรา นั่นเพียงเงาความฝันของวันวาน ไม่เจียมตัวเจียมใจไร้ความคิด ไปผูกจิตกับเขาเฝ้าฝันหวาน รู้เถิดหนาใครใครไม่ต้องการ เก็บดวงมาลย์ไว้หม่นเพียงคนเดียว ณ วันนี้ชีวีมิเหมือนเก่า อย่าหวังให้ใครเขาเฝ้าแลเหลียว พึ่งเพียงเราได้แท้แน่จริงเจียว ใจอย่าเที่ยวฝากใจให้เขายล ลุกให้ได้ลุกมาท้าชีวิต มาลิขิตเส้นทางสร้างอีกหน แม้เพียงแสงริบหรี่ที่มืดมน จะผ่านพ้นให้ได้ในสักวัน ไวรัสมาเยือนกลอนที่เขียนเอาไว้เหลือแค่นี้เลยรีบมาฝากไว้ที่นี่พรุ่งนี้จะล้างคอม ยังไม่ได้เกลากลอนเลยค่ะ เขียนเอาไว้นานแล้วถ้าไม่มีเวลาเขียนก็จะไปเก็บมาลง
นรศิริ 4 ก.ค. 2552 22:59 น. - ID 127371 
1336
15
0
5 กรกฎาคม 2552 00:03 น. - comment id 1010053
ดีจ้าพี่นรศิริ ...จันทร์เพิ่งลงโปรแกรมใหม่เหมือนกัน ไวรัสเล่นงานค่ะ... เฮ้อไวรัส ไวร้ายจริงค่ะ..
5 กรกฎาคม 2552 07:01 น. - comment id 1010063
หน้าส่วนตัว
แด่ พี่ดวง
ห่างหายไปนานเพราะไม่ค่อยได้นั่งหน้าจอคอมฯค่ะพี่
คิดถึงน้องจุ๋นจุ่น ลดน้ำหนักไปได้กี่โลแล้วคะ
5 กรกฎาคม 2552 07:12 น. - comment id 1010067
หวัดดีค่ะน้องจันทร์ พี่เซ็งกับเจ้าไวรัสจริง พอสแกนจากLab top หได้ก็เหลือที่มือถือ นี่ก็กระท่อนกระแท่นอยู่นี่กำลังเตือนไวรัสแวบๆๆอยู่นี่ มันยากอยู่ที่มือถือนี่แหละ ตอนนี้มือใช้อยู่เครื่อง ไม่กล้านำมาต่อเน็ต เฮ้อเซ็งจริงๆ ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมค่ะ
5 กรกฎาคม 2552 07:15 น. - comment id 1010071
หวัดดีค่ะน้องนิจตอนนี้จุ๋นจุ่น อ้วนมากเลย แหละค่ะ ขอให้น้องนิจละครอบครัวสบายดีนะคะ
5 กรกฎาคม 2552 09:35 น. - comment id 1010096
น้อยใจใคหรือเปล่าค่ะ ทำไมมองตัวเองอย่างนั้นละ
5 กรกฎาคม 2552 10:02 น. - comment id 1010108
ลุกให้ได้ลุกมาท้าชีวิต มาลิขิตเส้นทางสร้างอีกหน แม้เพียงแสงริบหรี่ที่มืดมน จะผ่านพ้นให้ได้ในสักวัน ช่างเหน็บหนาว ร้าวเนื้อ จนเบื่อแหนง เจ็บเสียดแทง ทรวงใจ จากไฟฝัน คนไร้ค่า หาควรใคร เหมือนไร้จันทร์ ส่องภาพฝัน อันหลงเลื่อน มาเคลื่อนคลอน ทุกทุกคืน ฝีนจิต คิดครวญหา ก่อนหลับตา พาร่าง ร่วงบรรจถรณ์ หนึ่งน้ำตา หยดหลั่ง ยังเตียงนอน โอ้เจ้าหมอน คงนอนหนาว ร้าวฤดี ด้วยว่ารัก พี่ยา ดั่งฟ้าสูง อันนกยูง ฝูงหงส์ คงสุขี แต่กาดำ จำตรม ขมชีวี เจียมวจี ห้วงน้ำคำ พร่ำอำลา ณครั้งหนึ่ง ตรึงตรา คำว่ารัก แสนสลัก ภักดิ์ภิรมณ์ สมอุรา แต่วานหวาน หว่านถ้อย น้อยราคา เมื่อพี่ยา มีค่า เกินคว้าครอง พี่นรสิริ ร่วมแจมไวรัส เอ๊ยกลอนเศร้าๆ ด้วยคนนะครับ
5 กรกฎาคม 2552 11:06 น. - comment id 1010112
ไม่มีใครไร้ค่า ณ โลกนี้ พี่คนดีของหนูดูสะสวย ทั้งน้ำจิตมิตรใจยิ่งใหญ่รวย ขอพระช่วยอวยชัยให้พี่เรา
5 กรกฎาคม 2552 13:14 น. - comment id 1010161
หวัดดีค่ะคุณใจปลายทาง เป็นกลอนเก่าที่เขียนเอาไว้นานแล้วค่ะ เก็บไว้ในคอมฯ เพราะบางทีไม่มีเวลาเขียนก็จะนำมาลงเลยค่ะ เขียนไว้เยอเหมือนกันสองร้อยกว่า แต่ตอนนี้เหลือแค่สองที่นำมาลงนี่แหละค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมค่ะ
5 กรกฎาคม 2552 13:15 น. - comment id 1010162
ขอบคุณ คุณกวีน้อยมากนะคะสำหรับบทกลอนเพราะค่ะและขอบคุณที่มาเยี่ยมค่ะ
5 กรกฎาคม 2552 13:16 น. - comment id 1010163
ขอบคุณค่ะน้องรัก น้องทรายคนเก่งของพี่
5 กรกฎาคม 2552 13:22 น. - comment id 1010167
ไม่มีใครไร้ค่าคับ
5 กรกฎาคม 2552 13:52 น. - comment id 1010176
กลอนเขียนได้ถึงใจจริงๆค่ะ สำหรับบางเวลาและอารมณ์ เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกันคะ แต่ว่า คนทุกคนย่อมมีคุณค่าในตัวเองเสมอนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
5 กรกฎาคม 2552 15:07 น. - comment id 1010214
ไวรัสมาเยือนกลอนไม่เป็นไรคะ แต่ระวังอย่ามาเยือนลูกบิด ประตู หน้าต่างนะคะ อิอิ แซวกันเล่นค่ะ
5 กรกฎาคม 2552 15:28 น. - comment id 1010219
ขอบคุณ คุณวิทย์ฯสบายดีนะคะ
5 กรกฎาคม 2552 15:30 น. - comment id 1010221
ขอบคุณคุณ somebody มากนะคะที่มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
5 กรกฎาคม 2552 15:33 น. - comment id 1010222
ขอบคุณ คุณฉางน้อยมากนะคะ ไม่รู้จะแก้ปัญหาไวรัสยังไง ไม่หมดจากมือถือสักที มีคนบอกว่ให้เปลี่ยนไปเชื่อมต่อกับเครื่องอื่นแต่ไม่กล้ากลัวจะเสียเพราะบางทีถ้ามีไวรัสมากๆมือถือใช้ไม่ได้เลยค่ะ
5 กรกฎาคม 2552 15:44 น. - comment id 1010232
เราทุกคนต่างมีคุณค่าในตัวเอง.. คงไม่มีใครไร้ค่าหรอกครับ.. ...สำหรับเรื่องไวรัส..ต้องทำใจ..ของผมเป็นบ่อยมาก ๆ..
5 กรกฎาคม 2552 19:15 น. - comment id 1010298
ขอบคุร ณลิลิตมากนะคะที่มาเยี่ยมค่ะ
5 กรกฎาคม 2552 19:40 น. - comment id 1010311
จะล้างคอมแล้วหรือครับ
5 กรกฎาคม 2552 21:32 น. - comment id 1010348
แก้วประเสริฐ.
6 กรกฎาคม 2552 09:39 น. - comment id 1010455
บทสรุปคือใจไห้โหยหา คนไร้ค่าเตรียมพร้อมยอมหมองหม่น รับความทุกข์สิ้นหวังในวังวน ชีวิตตนติดกับดักรักอำลา บุญหรือกรรมนำชักให้รักล่ม เศร้าจ่อมจมทั้งชาติโอ้วาสนา รักทั้งทีตีค่าน้อยด้อยราคา เจ็บซ่อนหน้าขมกลืนขื่นในทรวง อยากมีค่านำเพิ่นอยู่จ้าเอื้อยหล่านั้น คิดฮอดบ้านหลายจ้าเอื้อยช่วงนี้ เดือนหน้าค่อยสิกลับไปกอดอีแม่จ้า
6 กรกฎาคม 2552 13:21 น. - comment id 1010539
6 กรกฎาคม 2552 16:39 น. - comment id 1010670
6 กรกฎาคม 2552 22:33 น. - comment id 1010815
ขอขอบคุณ คุณก่องกิก คุณลุงแก้วประเสริฐ น้องหล่าเพียงพลิ้ว คุณชมพูคา น้องชายรูปหล่อฝากฝัน ขอบคุณมากๆทุกท่านค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
