สงสารภัคินีเจ้าพี่เอ๋ย เป็นคู่เชยเคียงชิดพิศมัย ถึงรูปชั่วตัวดำแต่น้ำใจ จะหาไหนได้เหมือนเจ้าเยาวมาลย์ ตั้งแต่นี้มีแต่จะแลลับ จนดับสิ้นกาลาปาวสาน จนม้วยดินสิ้นฟ้าแลบาดาล มิได้พานพบสมรเหมือนก่อนมา พี่แบ่งบุญบรรพชิตอุทิศให้ เจ้าจงไปสู่สวรรค์ให้หรรษา อันชาตินี้มีกรรมจำนิรา เมื่อชาติหน้าขอให้พบประสบกัน เป็นมนุษย์ครุฑาเทวาธิราช อย่ารู้ขาดเสนหาจนอาสัญ ให้สมวงศ์พงศ์ประยูรตระกูลกัน อย่าต่างพันธุ์ผิดเพื่อนเหมือนเช่นนี้ สุนทรภู่:พระอภัยมณี สงสารเอย..สงสารผีเสื้อยักษ์ อัปลักษณ์ร่างกายน่าหน่ายหนี อยู่เอกาหาใครก็ไม่มี จะเมตตาปราณีผีเสื้อทราม ครั้นพบองค์พระอภัยให้เกิดรัก เกินจะหักข่มใจใช่หยาบหยาม เพราะร้างคนเคียงไกล้ในทุกยาม รักแรกลามตามติดประชิดใจ จึงคิดชั่วกลัวองค์พระทรงศักดิ์ จะไม่รักเมตตาพาอ่อนไหว ร่ายเวทมนต์แปลงร่างนางทันใด ให้ไฉไลโสภาจนน่าชม แนบสนิทชิดใกล้ในท้องถ้ำ ทุกคืนค่ำสุขใจได้สุขสม จนมีลูกปลูกเลี้ยงไว้เชยชม รื่นภิรมย์นักหนา...ยักษาเอย แต่พระองค์ทรงศักดิ์จักไม่โปรด จึงให้โทษ..ลาร้างห่างเขนย เพราะต่างพงศ์ปลงใจมิได้เลย โอ้อกเอ๋ย...เลยเศร้า....สุดร้าวทรวง... หรือนางไม่เจียมตนจนตาบอด ว่าตลอดทางรักที่จักหวง แท้จริงแล้วาภพหวานกลับพาลลวง จึงตกบ่วง...ลวงช้ำ..เกินทำใจ สงสารเอย..สงสาร..ผีเสื้อสมุทร ครารักคุดหยุดรักก็หาไม่ เที่ยวดั้นด้นค้นหาพระอภัย จนตักษัย..กลางชลา...มหานที
ครูพิม 24 มิ.ย. 2552 22:28 น. - ID 127071 
53106
34
0
24 มิถุนายน 2552 22:44 น. - comment id 1004915
นางผีเสื้อสมุทรมีหน้าอัปลักษณ์ รูปร่างสูงใหญ่ อ้วน ดำ นมยานและกักขฬะ คงไม่น่าพิสมัยเท่าไรนัก ทั้งพระอภัยมณีและสินสมุทรผู้เป็นสามีและลูกแท้ ๆ ยังรังเกียจเมื่อเห็นตัวตนที่แท้จริงของนาง หลายคนมองว่านางผีเสื้อสมุทรเป็นนางยักษ์ มีนิสัยโหดร้ายทารุณแล้วยังไม่เจียมเนื้อเจียมตัวไปหลงรักพระอภัยมณี ซ้ำยังกักขังหน่วงเหนี่ยวพระอภัยมณีให้เป็นสามีของนางจนมีลูกด้วยกัน และเมื่อพระอภัยมณีหนีไปนางก็โมโหร้าย พาลไล่ฆ่าสัตว์น้ำในทะเล ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ และร่มเรือที่มีผู้โดยสารอยู่ทั้งลำ ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน บางคนถึงกับกล่าวว่านางผีเสื้อสมุทรหลงในรูปกายภายนอกของพระอภัยมณี ไม่ได้มีความรักที่แท้จริงแต่อย่างใด จากภาพพจน์เหล่านี้ทำให้ผีเสื้อสมุทรกลายเป็นสัญลักษณ์ของผู้หญิงที่อัปลักษณ์และใจร้าย ไร้ความปรานีเสมอมา
24 มิถุนายน 2552 22:47 น. - comment id 1004917
แต่หากมามองให้ลึกซึ้งถึงจิตใจของนางผีเสื้อสมุทรแล้ว นางก็เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีชีวิตเปล่าเปลี่ยว อ้างว้างไม่เคยพบชายใด อีกทั้งรูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์จะมีใครมาเหลียวแล แต่เมื่อนางได้มาพบพระอภัยมณี ก็เกิดความรักครั้งแรกขึ้น และต้องการสร้างครอบครัวร่วมกันอย่างที่ผู้หญิงทั่วไปใฝ่ฝัน นางรู้ตัวว่าเพราะรูปร่างหน้าตาของนาง คงไม่มีทางที่พระอภัยมณีจะหันมาสนใจนางเป็นแน่แท้ แต่ด้วยความหลงอย่างหน้ามืดตามัว นางจึงตัดสินใจลักพาตัวพระอภัยมณีไปด้วยความหวังว่าเมื่ออยู่ด้วยกันนาน ๆ พระอภัยมณีจะหลงรักนางเอง นางทำทุกอย่างเพื่อให้พระอภัยมณีพอใจ ทั้งแปลงกายเป็นสาวงามเวลาที่อยู่กับพระอภัยมณี หาอาหารมาปรนเปรอมิได้ขาด นางทำหน้าที่ภรรยาและแม่ที่ดีมาโดยตลอด นางเคารพ ให้เกียรติ และเชื่อใจสามีจนในตอนท้ายแม้แต่พระอภัยมณีเองก็ยอมรับว่านางทำหน้าที่ภรรยาได้ไม่ขาดตกบกพร่อง
24 มิถุนายน 2552 22:48 น. - comment id 1004918
เนื่องจากความรักที่นางมีต่อพระอภัยมณีนางจึงรู้สึกเหมือนถูกหักหลังมากเมื่อพระอภัยมณีใช้กลอุบายหลอกลวงนางแล้วหนีไป เมื่อรู้ว่าได้สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตไปแล้ว นางจึงบันดาลโทสะพร้อมทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้สามีกลับมาไม่ต่างกับปุถุชนทั่วไปที่ต้องระบายความโกรธแค้น แต่ด้วยความที่นางมีพละกำลังมากจึงสร้างความโกลาหลได้มากกว่าคนทั่วไป ความจริงแล้วนางผีเสื้อสมุทรมีชีวิตที่น่าสงสารมาก เป็นเพราะนางไม่นางเคยได้รับความรักจากใครและเมื่อมีความรักก็ไม่สมหวัง อันที่จริงแล้วนางคงไม่ได้ต้องการที่จะเกิดมาเป็นอมนุษย์ ถ้าเลือกได้นางคงยอมเสียพละกำลังทั้งหมดและเป็นมนุษย์ธรรมดา และหากนางเกิดมาเป็นมนุษย์ที่งามเฉกสุวรรณมาลีแล้วละก็ นางคงไม่ต้องใช้ความพยายามเพื่อที่จะได้รับความรักจากพระอภัยมณีเท่าไรนัก ที่จริงแล้วนางเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งที่ไขว่คว้าหาความรักมาโดยตลอดและไม่เคยหยุด แม้จะสิ้นชีวิตไปแล้วก็ตาม
24 มิถุนายน 2552 23:00 น. - comment id 1004920
สวัสดีค่ะพี่ครูพิมน้องเอไม่ได้แวะมานาน...ไม่ว่างเลย
สบายดีไหมคะ แวะมาอ่านกลอนก่อนนอนค่ะ.... หากมองลึกนึกซึ้งผีเสื้อสมุทร รักชายสุดยากนักจะหยั่งถึง รักชายเดียวเหนียวแน่นแก่นตราตรึง ดูแลถึงใจรักมิเปลี่ยนแปลง หากจะแปลกเพียงลักษณ์ที่มองต่าง ชาติพันธ์ห่างจากมนุษย์คราอับแสง หากมองแลเธอรักคล้ายรุนแรง ดังกรรมแกล้งให้หมายในชายเดียว หากเปรียบรักของเธอเป็นไฉน มั่นคงใจไม่ผันหั่นใจเหลียว มิหลายใจแม้ฤทธิ์จะชาญเชียว มิลดเลี้ยวเกี้ยวรักให้หมดงาม น้องเอกลับคิดว่า เธอน่ายกย่องในแง่ที่เธอมีรักจริงให้กับชายเดียว แม้ผลของการกระทำอาจจะร้ายมากไปหน่อย... ในทางตรงกันข้าม ในวรรณคดีไทยชอบยกย่องชายที่มีหลายหญิงเป็นพระเอก ... นี่คือสิ่งที่ยังงงไม่หาย ค่ะ อิอิ
24 มิถุนายน 2552 23:01 น. - comment id 1004921
.......พี่พิมๆ บ่นไรอ่ะ อิอิ
24 มิถุนายน 2552 23:17 น. - comment id 1004924
สวัสดีค่ะ คุณครูพิม สงสารนางผีเสื้อเนอะ เค้าก้อยากเป็นคนรักที่ดีๆสำหรับคนที่เค้ารักเหมือนกันนะ ต่างแต่เพียงเพราะรูปกาย และชาติกำเนิด เผ่าพันธุ์ .....พระอภัยมณี เจ้าชู้ต่างหาก มีคนรักคนหลงเยอะแยะ มองไม่เห็นค่าความรัก มีผู้หญิงไปเรื่อย เกลียดค่ะ ไม่ชอบคนอย่างพระอภัยเลยค่ะ
25 มิถุนายน 2552 04:13 น. - comment id 1004975
.นางผีเสื้อแท้จริงเป็นเช่นเมียหลวง ถูกลับลวงพลางให้ตกหลุมขวาก พระอภัยใจร้ายเมียหลายนัก ฆ่านางยักษ์เมียตนเองยำเยงใจ นี่หละหนอผู้ชายไม่รักแท้ .... (พี่พิมต่อให้ภาสุรีย์หน่อยค่ะ ต่อไม่ออกค่ะ เกลียดพระอภัยค่ะ อิอิ) เอารูปที่ภาสุรีย์มีอยู่มาแปะให้ค่ะ เหมาะกับกลอนคุณครูพี่พิมเลยค่ะ ภาพสีน้ำบนกระดาษ ฝีมือ อ.จักรพันธ์ โปษยกฤษ ศิลปินแห่งชาติ สาขาวิจิตรศิลป์ ทัศนศิลป์
25 มิถุนายน 2552 05:53 น. - comment id 1004983
แสนสงสารพระอภัยฯ ใจจะขาด โดนสาวๆด่ากราดแล้วเกลียดซ้ำ ว่าหลายเมีย ว่าฆ่าเมีย เพลียระกำ โดนกระหน่ำยำบาทาเหล่านารี ครูท่าน*แค่ สมมุตินามตามท้องเรื่อง อย่าไปโกรธเกลียดให้เปลืองเคืองเกษี จิตวิทยาชั้นครูท่านรู้ดี เขียนให้โยงคล้ายชีวีคนทั่วไป หนึ่ง ให้รูปงามดีมีฝีมือ สอง ก็คือมีปัญหากับผู้ใหญ่ สาม มีเมียมากมายเหมือนหลายใจ สี่ ช่วงชิงความเป็นใหญ่ ได้กราวรูด ถ้าจะคิดให้สมจริงกันเกินไป คงจะรับไม่ได้อย่างที่สุด พระอภัยฯ อย่างไรเป็นมนุษย์ แล้วตอน จุดจุดจุด กับยักษ์ ทำยังไง กับนางเงือกที่ไม่มี ... (เอ่อ..) ขา นั่นเล่า เขาจะเข้าพระเข้านางกันทางไหน อย่าคิดกันให้เป็นจริงเป็นจังไป เดี๋ยวสงสัยเหมือนอย่างฉัน คันไม่เลิก.. .. คุ คุ .. ( *ครูท่าน = ครูสุนทรภู่ )
25 มิถุนายน 2552 05:57 น. - comment id 1004984
สวัสดีค่ะ ครูภาษาไทยคนเก่ง วิเคราะห์วิจารณ์วรรณคดีได้ถูกใจจริงๆ พรุ่งนี้ก็จัดกิจกรรมวันสุนทรภู่เหมือนกันจ้ะ ..สบายดีนะคะ... ไปแร่ะ วันนี้สาธารณสุขมาประเมินโรงเรียนป้ายทองค่ะ
25 มิถุนายน 2552 07:22 น. - comment id 1004985
แม้รูปชั่วตัวดำมีความรัก มีใจภักดิ์ในบุตรสุดคิดถึง ลูกจากไปใจหมองครองโศกซึ้ง ดังประหนึ่งใจสลายล้มตายครัน
25 มิถุนายน 2552 09:50 น. - comment id 1005015
ผีเสื้อสมุทร น่ารักจัง อยู่ในแม่น้ำโขงเหรอครับ
25 มิถุนายน 2552 10:27 น. - comment id 1005021
เรื่องนี้ เราไม่น่ายุ่งเลย อิอิ แต่ก็เอาเหอะ ได้ยุ่งแล้ว ผมเป็นชาย ดังนั้นมักจะเข้าข้างฝ่ายชาย อิอิ แต่ว่าก็..ไม่ทั้งหมดหรอก เป้นกลางที่สุดแหละครับ ประการแรก ผีเสื้อสมุทร เกิดรักแรกปิ๊ง ต่อพระอภัยมณีที่หล่อเหลา สง่างาม สมเป็นชายชาตรี ขณะที่ นางยักษ์เอง รูปไม่งาม นามไม่เพราะ หวังจะให้พระอภัยฯ มารักนาง แต่นางก็ไม่ได้ใช้ใจอันแท้จริงของนางเข้าแลก นางต้องคิดว่า พระอภัยฯต้องรักนางเมื่อนางแปงร่างเป็นคนสวย หรือ ถ้าเกิดมาสวย จึงใช้เล่ห์...เวทมนตร์แปลงกายเป็นหญิงงาม....เป็นธรรมดาของผู้ชายอีกล่ะครับ เจอหญิงงาม มารักไม่รักก็บ้า...อิอิ แต่ความรักแท้จริงต่อภาพหลอกมันไม่ยั่งยืนนะครับ พูดง่ายๆ ก็คือ เมื่อเกิดมาไม่สวย เจอชายหล่อ ก็ควรเอาความดีเข้าแลกสิครับ เมื่อรักกัน นั่นแหละรักอันยั่งยืน ประการที่สอง พระอภัยฯมณีเมื่ออยู่กินฉันสามีภรรยาที่เป็นเพียงภาพหลอกๆ ไม่ใช่ตัวตนของหญิงคนหนึ่ง เมื่อรู้ว่าแท้จริงแล้ว ไม่ได้เป็นอย่างที่เคยเป็น จากความรักกลับกลายเป็นความชัง ความกลัว แม้แต่ลูกที่ว่ารักแท้ ยังกล้าหนีมากะพ่อ...เห้ออ สังคมครอบครัวแตกแยก...หย่าร้างกัน ตรงจุดนี้ ถ้ามองแบบว่า ฝีนอยู่อย่างกล้ำกลืนก็อาจจะอยู่กันไหว แบบทะเลาะเบาะแว้ง หรือ แบบที่พระอภัยมณีทำ คือ แยกทาง หรือว่า หลบหนี ข้อเสียของพระอภัยฯ จุดนี้ก็คือ ไม่มีความรับผิดชอบในฐานะหัวหน้าครอบครัวทำให้ลูกน้อยพลอยพลัดพรากแม่ .................................................... ประการที่สาม ข้อคิดจากตัวผม การที่เราจะรักใครสักคนหนึ่ง แม้ตัวเราจะเกิดมา ขี้เหร่ ดำ ยากจน ความรุ้น้อย ไม่ว่าชายหรือหญิง ควรเอาความดีที่เรามีเป็นข้อเสนอในการจะคบคนที่เราต้องการคบ หากเขา ใครคนนั้น ไม่รับไมตรีก็อย่าคิดน้อยอกน้อยใจ หรือต้องแย่งชิง ฉุดกระชาก ใช้เล่ห์ มารยา รูปแบบต่างๆ เพื่อให้ได้มา เพราะผลสรุป รักแบบไม่เต็มใจ คงอยู่กันไม่ยาวนาน อันนี้ก็เพียงความคิดเห็นส่วนตัว อาจผิดบ้างถุกบ้าง ยังไงช่วยเสนอมาอีกทีก้ได้นะครับ ล่วงเกินประการใด ขออภัย ณ ที่นี่ ขอบคุณครับที่ให้แสดงความคิดเห็นนะครับ ครูพิม
25 มิถุนายน 2552 11:51 น. - comment id 1005047
dee ja kru aor .... ton nee นางผีเสื้อสมุทร oyy mai chai ji tong ban เงือก..yung yu bon Kho Samui yu lery ja low hai พระอภัยมณีหนีไป ihih hooo mao tei ann นางผีเสื้อสมุทร va luew tong reeb pai ha r han hai พระอภัยมณี lana mai dai kui gan sa nann sa bye dee naja
25 มิถุนายน 2552 12:15 น. - comment id 1005062
อยากฟังเรื่องเล่าและวิจารณ์อีกต่ออะเพื่อนพิม อ่านแล้วสนุดดีค่ะ
25 มิถุนายน 2552 14:21 น. - comment id 1005119
อินเทรนจริงๆ ฟิวสุนทรภู่เลยนะคะ คุงครู
25 มิถุนายน 2552 14:27 น. - comment id 1005129
สงสารค่ะ สงสารสุดใจ ไม่อยากเป็นผีเสื้อสมุทรค่ะ เป็นแค่ปลาพะยูนก็พอค่ะ อิอิ
25 มิถุนายน 2552 14:27 น. - comment id 1005131
แวะมาเยี่ยมจ้า
25 มิถุนายน 2552 15:42 น. - comment id 1005174
สงสารเหมือนกันค่ะ แต่ผีเสื้อสมุทรก็หลงรักไปแล้วนี่ค่ะ
25 มิถุนายน 2552 17:10 น. - comment id 1005238
ดีจังเลยค่ะ ได้ทบทวนความจำอีกครั้ง ปล.ความรัก....ทำให้เกิดทั้ง สุขและทุกข์นะคะ
25 มิถุนายน 2552 21:07 น. - comment id 1005342
สวัสดีค่ะ จิตรำพัน ห่างหายไปนานนะน้องเอ สบายดีนะค่ะ..มหาบัณฑิต.. หากมองลึกนึกซึ้งผีเสื้อสมุทร รักชายสุดยากนักจะหยั่งถึง รักชายเดียวเหนียวแน่นแก่นตราตรึง ดูแลถึงใจรักมิเปลี่ยนแปลง หากจะแปลกเพียงลักษณ์ที่มองต่าง ชาติพันธ์ห่างจากมนุษย์คราอับแสง หากมองแลเธอรักคล้ายรุนแรง ดังกรรมแกล้งให้หมายในชายเดียว หากเปรียบรักของเธอเป็นไฉน มั่นคงใจไม่ผันหั่นใจเหลียว มิหลายใจแม้ฤทธิ์จะชาญเชียว มิลดเลี้ยวเกี้ยวรักให้หมดงาม ............................ เพราะอาภัพอัปลักษณ์ ใใจจึงจักระกำซ้ำถูกหยาม ลูกและผัวหนีไกลรีบไปตาม ทุกข์กลับลาม.ตามซำกระหน่ำพัง หัวใจเอยเคยไหมเข้าใจน้อง ใจร่ำร้องรักเดียวเกี่ยวความหวัง แต่เขากลับหยามเหยียดและเกลียดชัง รักจึงพังแพ้พ่าย..จนวายปราณ.. พี่รู้สึกสงสารเธอนะ..ผีเสื้อสมุท.. ตัวละครอีกตัวที่สงสารจับใจคือ นางพันธุรัตน์..แม่เลี้ยงพ่อสุงข์..เนาะ.. รูปชั่วตัวดำ..แต่งามล้ำที่จิตใจ..
25 มิถุนายน 2552 21:09 น. - comment id 1005345
25 มิถุนายน 2552 21:39 น. - comment id 1005370
น่าสงสาร อ่านแล้วเศร้า
25 มิถุนายน 2552 21:39 น. - comment id 1005372
25 มิถุนายน 2552 21:48 น. - comment id 1005382
25 มิถุนายน 2552 21:51 น. - comment id 1005383
25 มิถุนายน 2552 21:53 น. - comment id 1005384
25 มิถุนายน 2552 21:56 น. - comment id 1005385
25 มิถุนายน 2552 22:02 น. - comment id 1005388
หวัดดีจ้าครูพิม เพื่อนรัก ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมนานเลย เพื่อนยังเขียนกลอนได้ไพเราะเหมือนเดิมเลยนะ ขอชมๆๆๆ คิดถึงนะจีตัวเอง บาย จุ๊บๆๆๆ
25 มิถุนายน 2552 22:35 น. - comment id 1005405
25 มิถุนายน 2552 23:11 น. - comment id 1005421
25 มิถุนายน 2552 23:37 น. - comment id 1005430
คราวที่แล้วเขียนเป็นกลอน เลยไม่ค่อยได้รายละเอียด ว่าทุกคนจริงๆ ก็มีส่วนดีส่วนร้าย ไม่ต่างจากตัวละคร มองให้ครบทุกมุม แล้วจะเกิดความเข้าใจ เข้าใจตัวละคร และเข้าใจชีวิตตัวเราด้วย แบบ ดูหนังดูละคร แล้วย้อนดูตน และการเขียนให้ตัวละครมีทั้งความดีความร้าย ประสมปนเปในตัว มีปม จนสมจริงได้ขนาด คนรักคนเกลียดนี่เป็นความสามารถชั้นครูของผู้เขียน และก็เป็นที่น่าสังเกตว่า เรื่องแต่งเช่นนี้ มีเป็นร้อย แต่ที่ผ่านด่าน popular ผ่านเวลานับร้อยปี มาจนเป็นระดับคลาสสิกได้ จะต้องเข้าถึงใจคน อย่างที่เขาวิเคราะห์เรื่องแนว วอลต์ ดิสนีย์ ว่าเก้าในสิบเรื่อง เป็นเรื่องที่เด็กมีปัญหากับพ่อแม่หรือผู้ปกครอง คนมีปมลึกๆเลยชอบ ไม่ว่าโลกจะเปลี่ยนยุคสมัยไปอย่างไร เรื่อง ชิงรักหักสวาท เรื่องวิวาทผู้ใหญ่ เรื่องรบไล่ชิงอำนาจ เรื่องความเก่งกาจดูดี ก็ขายได้เสมอ ฉากแฟนตาซีเป็นสีสัน อย่างสตาร์วอร์ส ก็มีแนวเรื่องครบ เพราะรากของเรื่องทั้งหมดอยู่ที่กิเลส ตัณหา อัตตา ของมนุษย์ ผู้ยังไม่บรรลุนั่นเอง ปัจฉิมลิขิต อาจเป็นเพราะ สาวๆสมัยนี้ เป็นตลาดใหญ่ของละคร มากกว่าผู้ชาย แนวโน้มพระเอกละครจึงสวิงกลับ ข้อสังเกตของผมคือ พระเอกละครไทยสมัยนี้ ต้องโง่ๆ ซื่อๆ หลงผิด นางเอกจะต้องเก่ง ฉลาด เป็นการสวิงกลับของแนวโน้มความนิยม
26 มิถุนายน 2552 15:58 น. - comment id 1005627
เป็นใครก็ต้องแจวค่ะ กลัวถูกจับกินค่ะครูพิม เรื่องรูปร่างหน้าตาคงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเท่ากับการเป็นยักษ์แน่ๆเลยค่ะครู แบบว่าเฌอกลัวอ่ะ กลัวยักษ์จะโมโหหิว.. คน เวลาโมโหหิวนี่น่ากลัวแล้ว แต่ยักษ์ จะไขนหนาด ขนาดไหน
27 มิถุนายน 2552 01:22 น. - comment id 1005875
ผมแวะมาอ่านกลอนเพราะๆ เรื่องราวดีๆของสุดยอดกวี สงสารนางผีเสื้สมุดนะครับ ครูพิม
28 มิถุนายน 2552 13:38 น. - comment id 1006992
น้องรักพี่ว่าท่านยอดเยี่ยมจริงๆนะคะที่แต่งวรรณคดีเรื่องนี้ขึ้นมาโถเปรียบเมียหลวงซะ น่ากลัวคือนางผีเสื้อสมุทรนั่นเองนี่แหละคือผู้ชายโดยแท้เลยหละ น้องพี่หายป่วยหรือยังคะดูแลสุขภาพนะคะพี่เป็นห่วงมากค่ะ
28 มิถุนายน 2552 20:04 น. - comment id 1007198
28 มิถุนายน 2552 20:11 น. - comment id 1007201
28 มิถุนายน 2552 20:17 น. - comment id 1007205
28 มิถุนายน 2552 20:22 น. - comment id 1007208
28 มิถุนายน 2552 20:23 น. - comment id 1007209
28 มิถุนายน 2552 20:24 น. - comment id 1007211
28 มิถุนายน 2552 20:25 น. - comment id 1007213
28 มิถุนายน 2552 20:26 น. - comment id 1007215
28 มิถุนายน 2552 20:30 น. - comment id 1007217
28 มิถุนายน 2552 20:32 น. - comment id 1007221
28 มิถุนายน 2552 20:33 น. - comment id 1007223
28 มิถุนายน 2552 20:34 น. - comment id 1007225
28 มิถุนายน 2552 20:41 น. - comment id 1007230
28 มิถุนายน 2552 20:44 น. - comment id 1007231
28 มิถุนายน 2552 20:45 น. - comment id 1007232
28 มิถุนายน 2552 20:47 น. - comment id 1007234
8 กรกฎาคม 2554 22:36 น. - comment id 1202221
อันความรักมักเป็นเช่นนี้หรือ ยามสิ้นชื่อจึงบอกรักตอนตักษัย ยามชีพคงหลงผิดกันร่ำไป แล้วเหตุใดไม่ทำดีมีต่อกัน พวกผู้ชายพายเรือนั้นเชื่อยาก อันลมปากพูดไปใช้เสกสรร พูดว่ารักง่ายเหลือเชื่อเบื่อทุกวัน ในใจนั้นยากหยั่งถึงจึงต้องตรม ถึงรูปกายภายนอกออกขี้เหร่ ในใจเท่รักมั่นพลันขื่นขม พอพบหญิงคนใหม่มาน่าชื่นชม เราก็ขมขืนแน่รู้แก่ใจ ฉันก็เป็นเหมือนนางผีเสื้อสมุทร เทไปสุดกำลังหวังยิ่งใหญ่ ว่าเขาอาจรักเรานี่ที่หัวใจ ผลที่ได้คือความช้ำระกำเอย
19 มิถุนายน 2555 18:26 น. - comment id 1236326
สุดยอดเลย
19 มิถุนายน 2555 18:27 น. - comment id 1236327
ฃ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
