* รักแค่ฝัน *


          ***   รักแค่ฝัน   ***
             สุดไขว่คว้าบรรเลงเพลงแห่งรัก
          แสนยากนักคำนึงรำพึงสนอง
          โอ้กาลนั้นเลิศยิ่งสร้างสิ่งปอง
          เคยเรืองรองมธุรสจรดตราตรึง
             วันคืนจรผ่านไปใยซาบซ่าน
          ดวงใจพล่านล้ำหวานผ่านสุดซึ้ง
          กลิ่นปทุมมาศเบ่งบานครั้นคำนึง
          หอมหวานพึ่งเกสรน้อยคอยถวัลย์
             ภมรเจ้าบินล้อมขาวที่พราวสล้าง
          มุ่งสรรค์สร้างหวังสิ่งอิงเสพย์สันต์
          รัญจวนจิตพิชิตคนึงตลึงอนันต์
          ระริกกลั่นหอมผวาผกาลำพอง
             สู่อิงแอบสรวงสวรรค์มิพรั่นจิต
          รสหวานสนิทติดซึ้งรำพึงสนอง
          คลุกเคล้าชมเกสรร่อนคะนอง
          แนบอิงสองมิอาจขาดจากกัน
             หิมะขาวละลายมิคลายเคลื่อน
          ปราศบิดเบือนหนีห่างร้างถวัลย์
          สนานสนุกปลุกเกษมเปรมลาวัณย์
          งามพริ้งอนันต์สุดห้วงแห่งดวงใจ
             ภมรเล่าเฝ้าคลอร่วมสวมมิพราก
          มิอาจจากหอมหวนชวนสดใส
          เคล้าเกสรจนแยกแตกห่างไกล
          พลิ้วฝากไว้ปลิวล่องต้องสายลม
             เกสรสลายขยายกลีบประทุมมาศ
          ที่ดารดาษเกษมศานต์ผ่านสุขสม
          สู่เพริศแพร้วแนวสนุกปลุกภิรมย์
          สุดซ่านพรมเสพย์สุขปลุกรัญจวน
             งามวิจิตรติดตรึงสราญผ่านฝัน
          อเนกอนันต์กาลลับมิกลับหวน
          บ่มความรักฝากไว้ยากใครชวน
          อกปั่นป่วนความหลังครั้งเยาว์วัย.
                ***   แก้วประเสริฐ.   ***

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประเสริฐ 17 มิ.ย. 2552 19:26 น. - ID 126865

2515

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/126865 ที่มา: แก้วประเสริฐ

comments powered by Disqus

ไร้อันดับ

17 มิถุนายน 2552 19:49 น. - comment id 1001513

มาอ่านกลอนงามๆ
ภาษางามๆ  ครับ

อดีตมีทั้งน่าจดจำ
และไม่น่าจดจำ
บ่อยครั้งที่อดีตทำให้
เรามีความสุขเมือคิดถึง 
แม้ว่าจะไม่ย้อมคืนก็ตาม

มาชื่นชมบทกลอนครับ

แทนคุณแทนไท

17 มิถุนายน 2552 20:31 น. - comment id 1001524

ฝันอะไรจะงดงามขนาดนั้น 

แวะมาสวัสดี และเสพย์รสคำงามๆก่อนจาก

แก้วประภัสสร

17 มิถุนายน 2552 20:57 น. - comment id 1001534


อ่านกลอนคุณครูแล้ว 
ศิษย์ยอมแพ้ค่ะ 
แม้แต่เศษเสี้ยวความรู้สึก 
ยังไม่สามารถกลั่นออกมาเขียนให้ไพเราะได้เลยค่ะ

อัลมิตรา

17 มิถุนายน 2552 21:48 น. - comment id 1001561

:) ฝันเถิด แต่อย่าเตลิดในปัจจุบัน

แมงกุ๊ดจี่

17 มิถุนายน 2552 22:05 น. - comment id 1001573

สวัสดีค่ะ  คุณแก้วฯ


"ความหลังครั้งเยาว์วัย"
จะสักกี่นานน๊า  อยากรู้จัง

คนเราสุขใจได้ด้วยฝันนะค่ะ
ระลึกถึงเสมอค่ะ

ปักษาสวรรค์

17 มิถุนายน 2552 22:14 น. - comment id 1001577

ไพเราะจับใจจังค่ะ
000 สายธาราอ้อยอิ่งตลิ่งกอด
       เสียงพร่ำพรอดใต้ธารามัจฉาชื่น
       บัวชูช่ออวดกลีบงามงามค่ำคืน
       ดาวเริงรื่นจันทร์เริงร่ายามราตรี
000 ไร้กฏกรอบขอบเขตเหตุแห่งทุกข์
        มีเพียงสุขสว่างใสในที่นี้
        เกราะกำบังทุกข์ภัยไม่ราวี
        คือความดีตั้งมั่นไว้กันภัย
000 หวังอยากเห็นเย็นสงบซบความสุข
       ปลดเปรื่องทุกข์ให้ร้างจนห่างหาย
       อยากให้รักไร้กรอบรายรอบกาย
       เหมือนดังสายธารารื่นชื่นบัวงาม.
 ขอแจมด้วยนะคะคุณปู่ มันเป็นความฝันที่เฝ้าแต่ฝันซ้ำซากเรื่อยมา คุณปู่ว่าปักษาสวรรค์จะตื่นพบความจริงเหมือนฝันบ้างไหมเจ้าคะ..

แก้วประเสริฐ

17 มิถุนายน 2552 22:34 น. - comment id 1001578


คุณ นักสืบไร้อันดับ

      ความฝันในอดีตคือความสุขของคนแก่ครับ
ผมเองไม่ค่อยชอบไปไหนๆ เพราะเหตุตอนวัยรุ่น
นั้นเที่ยวมามาก มากเสียจนเกิดเบื่อหน่ายเองครับ
แต่ความสุขที่หาได้ก็ย่อมใฝ่ฝันหาแม้ว่าจะเป็นอดีต
กาลก็ตามครับ โดยเฉพาะผมมักชอบอยู่คนเดียว
ไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับใครๆด้วยถ้าไม่จำเป็นครับ
อีกประการหนึ่งวัยมันไม่เหมาะเสียแล้วครับ
รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 มิถุนายน 2552 22:38 น. - comment id 1001579


คุณ แทนคุณแทนไท

       สวัสดีครับงานที่สร้างความสุขให้แก่ชีวิตโดย
ไม่สร้างสิ่งเดือดร้อนให้คนอื่น ก็ควรยิ่งที่จะทำเพราะ
ผมเองนั้นโอกาสนั้นรู้ตัวเสมอว่ายากแล้วที่จะอยู่
ได้คงจะอีกไม่นานก็จะจากไป ฉะนั้นสิ่งใดที่สร้าง
ความสุขทางใจแก่ผมได้ผมจะทำเสมอๆครับ ขอบคุณ
ที่แวะมาเยี่ยมครับ เราสองก็ล้วนแต่เป็นคนเก่า
ของคนในบ้านกลอนนี้ ก็ย่อมหาความสุขได้จาก
สิ่งนี้ด้วยใช่ไหมครับ รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 มิถุนายน 2552 23:18 น. - comment id 1001583


คุณ แก้วประภัสสร

      อย่าท้อแท้การเขียนกลอนไม่ยากหรอก สิ่งที่ยาก
คือการทำให้กลอนมันรักเรา และเรารักกลอนคือ
จิตเป็นกลอน กลอนเป็นจิตรวมกันเป็นหนึ่งเดียว
นี่ซิถึงยาก  เมื่อมันรวมกันขึ้นแล้วหากเราเขียน
สิ่งใดมันจะเกิดขึ้นตามความต้องการของเรา ครูเอง
ถึงไม่อยากมอบลิงค์กลอนให้แก่ใคร เพราะว่าจะทำ
ให้เขานั้นก้าวหน้าสิ่งที่ชอบกลับถอยหลังไม่ก้าวหน้า
การฝึกฝนนั้นทุกๆคนไม่ใช่ว่าจะเก่งมาก่อนนะ
แต่การจะเก่งก็ควรเก่งอย่างเดียวให้เชียวชาญ
จนเรามั่นใจว่าไม่น้อยหน้าใครนั่นแหละถึงค่อย
ไปศึกษาต่อ ด้วยเมื่อเราชำนาญสิ่งที่เราชอบแล้ว
ย่อมจะทำให้สิ่งอื่นนั้นง่ายขึ้นเพียงแต่เข้าสู่กรอบ
ของกลอนนั้นๆ ครูเองเป็นคนไม่หวงหรอกแต่
กลัวเขานั่นแหละจะทำใจไม่ได้ เมื่อฝึกหลายทาง
กลอนย่อมสับสนกันไปเพราะขาดความเขี่ยวชาญ
เฉพาะตัวเอง ดังคำโบราณว่า รู้มากจะยากนาน
เอาตัวไม่รอด การเขียนกลอนต้องคำนึงถึงความ
สละสลวยของอักษรและทำนองให้ประสานกัน
กลอนก็ย่อมจะอ่อนไหวพลิ้วสะท้านอารมณ์คน
อ่าน อุปมาดังหุ่นแม้นว่าจะสวยสดงดงามสัก
เพียงใด หากคนเชิดหุ่นนั้นเชิดเพราะความ
อยากความสวยงามก็ย่อมไม่เกิด หากคนเชิด
นั้นรู้จักใจอารมณ์ประสานกับใจใส่ลงไปในหุ่น
หุ่นที่สวยงามอยู่แล้วก็จะร่ายรำอ่อนช้อยได้ความ
งดงามไปด้วยยิ่งจะสวยยิ่งขึ้น เปรียบเหมือน
กลอนก็เหมือนกัน กลอนนั้นแบ่งออกเป็น 3 ระดับ
คือกลอนธรรมดา หมายความว่าใครๆก็เขียนได้
แต่ไร้ซึ้งความลึกซึ้งความหมายของกลอนกลอน
นั้นจะออกในลักษณะห้วนๆกระด้างไม่อ่อนหวาน
ส่วนกลอนระดับกลางนั้นจะอยู่ในการประสาน
กลอนกับคนเขียนสามารถใช้ได้ในระดับสูงและ
ต่ำและยังได้อรรถรสอ่านได้ทุกๆระดับชั้น ดัง
บรมครูสุนทรภู่ท่านมักจะกล่าวเสมอๆว่ากลอน
ท่านเป็นกลอนตลาดหมายถึงอยู่ระดับกลาง หาก
จะให้เขียนในระดับสูงก็ย่อมทำได้จนมีปัญหา
กับรัชกาลที่ 3 มาแล้วขนาดเอาให้ท่านตรวจ
ก่อนจะส่งให้รัชกาลที่ 2 ท่านกลับกล่าวว่าผิดพลาด
จนเป็นเหตุให้เกิดการอาฆาตกันขึ้นต้องติดคุก
เมื่อขึ้นครองราชสมบัติต้องหนีไปบวชและก็ไม่
วายติดคุกหลังจากสึกออกมาจะด้วยสาเหตุใด
ไม่ทราบหรือว่ากลอนอาจจะผิดพลาดหลายๆที
ท่านขี้เกียจแก้ไขและคงจะเมาด้วยเพราะท่าน
ชอบดื่มสุรามาก แต่พอต่อหน้าพระเจ้าแผ่นดิน
รัชกาลที่ 2 พระองค์ทรงเก่งกาจในเรื่องกลอน
เป็นเลิศยากหาผู้ใดทัดเทียมได้ก็จำเป็นต้อง
ทูลตามความจริงนี่เป็นสาเหตุหนึ่ง ฉนั้นครู
ถึงอยากจะเตือนเอาไว้ เพราะเห็นการเขียน
ของเธอเปลี่ยนแปลงเสมอๆ อยากจะให้หมั่น
เอาสิ่งที่เรารักให้เชี่ยวชาญเสียก่อนจนกระทั่ง
แน่ใจเราแล้วว่าไม่รองใครนั่นแหละค่อยไป
ค้นคว้า ครูเองมักจะกำชับศิษย์ไว้ว่าหากเก่ง
ก็ไม่ควรเกิน 3 อย่าง ก็เพราะสาเหตุนี้เองคือ
คนเรานั่นนิสัยแปลกคืออยากทดลองอยากรู้
อยากเห็น เมื่อรู้เห็นก็จะฝึกไปหมด เมื่อฝึกแล้ว
ก็จะขาดในสิ่งที่ควรกระทำ ก็ย่อมเกิดความท้อ
แท้ว่าไฉนกลอนถึงไม่ไปถึงไหนเสียที นี่เห็น
ว่าศิษย์เราจะท้อแท้จึงตอบกระทู้ให้ก่อนซึ่งปกติ
แล้วจะตอบในวันรุ่งขึ้นเสมอๆนี่ยกเว้นเป็น
พิเศษ   อนึ่งกลอนแปดนี่นะสามารถนำไปประยุกต์
เข้ากลับสิ่งอื่นๆได้อย่างง่ายดาย แต่จำไว้ว่าควร
จะหัดให้ครบแปดคำเสมอแม้แต่คำกล้ำก็ไม่เว้น
ก็จะทำให้เราพลิกแพลงอักษรได้ ก็จะเกิดปัญญา
เพิ่มพูนมากในการใช้อักษร ยกเว้นจำเป็นจริงๆ
พยายามต่อไปอย่าท้อแท้ หากคิดไม่ออกถามมา
ได้เสมอครูเองลองรับใครแล้วมักจะตรวจสอบจน
เห็นว่าปล่อยได้นั่นแหละถึงได้ปล่อยไป อันที่
จริงแล้วไม่อยากทำหรอกเพราะครูเองถือสมถะ
อยู่แล้ว  ฉนั้นจงหัดเขียนกลอนแปดให้ได้ก่อน
เพราะเป็นแม่บทของกลอนทั้งปวงหากเชี่ยวชาญ
กลอนนี้แล้วอักษรต่างๆย่อมไม่ไปไหนเสีย สิ่ง
ควรคำนึงคือทำนองต้องประสานกับอักษรให้ได้
อักษรมีตั้งเยอะแยะเลือกใช้ให้เหมาะกับกลอน
กลอนนั้นไม่ใช่ว่าสักจะเขียนต้องแฝงนัยไว้ใน
กลอน อย่างเช่นกลอนที่ครูเขียนนี้ หากคนคิด
จะคิดได้หลายๆอย่าง มีทั้งบทเปรียบเทียบ แบบ
บทอัศจรรย์ด้วยแต่ครูประสานกันเข้าไว้
ให้คนอ่านเขาคิดกันเอาเองมีหลายรส ลองหัน
กลับไปอ่านช้าๆก็จะเห้นแต่ละบาทแต่ละบทคิด
ได้หลายๆแง่มุมมอง อยู่ที่ว่าการใช้อักษรนั้นจะ
ประสานกับทำนองให้ไพเราะอ่อนหวานอ่อนช้อย
ได้อย่างไรจ๊ะ ฉนั้นหัดกลอนแปดเสียก่อน หาก
กลอนแปดไม่สำคัญใยบรมครูท่านถึงเป็นกวีเอก
ของโลก ทั้งๆที่มีคนเขียนตั้งมากมายและเก่งกว่า
ท่านก็ยังมีอีกมาก ท่านเป็นคนเขียนกลอนขาย
แรกอาหารและเหล้าจึงบอกเสมอว่าเป็นกลอน
ตลาดคืออยู่ในระดับกลาง แม้แต่รามเกียรติ์ 
โคลง ขุนช้างขุนแผน ตลอดจนร่าย ฯลฯ มากมาย
แต่ท่านก็ถือเอากลอนแปดเป็นแม่บทเสมอๆ
ครูเองถึงอยากให้เธอเล่นกลอนแปดก่อน ด้วย
กลอนแปดนั้น เนื้อความจะย่อและบังคับในตัว
เอง  อันที่จริงครูนั้นรัก โคลงสี่สุภาพมาก แต่ก็
ยังต้องหันมาฝึกกลอนแปดให้เชี่ยวชาญก่อน
ทุกๆอย่างอยู่ที่การเอาใจใส่มอบความรักให้เขา
เขาก็จะรักเรา รวมเป็นหนึ่งเดียว การฝึกกลอน
ให้เป็นจิตและจิตให้เป็นกลอนทำไม่ยากหรอก
หากไว้หัดแต่งในใจยามเราว่างๆ เคล็ดสำคัญ
คือคำสุดท้ายของบทแรกคือกลอนส่งนั่นแหละ
เมื่อเขียนบทต่อไปก็จะได้ไม่ผิดพลาดจ๊ะ ครู
เขียนมาก็มากแล้วหวังว่าคงเข้าใจนะ อีก
ประการหนึ่งอย่าไปสนใจว่าใครเขาจะเข้ามาชม
อ่านกลอนเราหรือไม่ กลอนเราจะเป็นอย่างไร
ไม่ต้องไปคำนึงถึง ให้ถ่อมตนเองเราไว้เสมอๆ
ไม่อวดตัวว่าเราเก่งกาจนะข้อนี้สำคัญมาก
เพราะจะทำให้คนอื่นเขาหมั่นไส้เรา รักเสมอ

             
         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 มิถุนายน 2552 23:23 น. - comment id 1001585


คุณ อัลมิตรา

        ยอดหญิงนักกลอน ยายแก่อิมเอ๋ยเราก็เที่ยว
กันมาหลายหนแล้วเห็นผมเป็นคนอย่างไรล่ะ ฮึฮึ
หากว่าฝันนั้นอาจจะใช่แต่เรื่องจริงนั้นไม่เคยมี
จริงแม๊ะ งานนี้ก็เหมือนกันบำรุงสุขภาพเสมอเพื่อ
งานนี้โดยเฉพาะนะแล้วเจอกันให้คนมารับด้วยนะ
เพราะเข้าไปบริษัทไม่ถูกจ้า รักเสมอ

                   แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 มิถุนายน 2552 23:27 น. - comment id 1001586


คุณ แมงกุ๊ดจี่

         แม่มะกรูดคนสวยผมมักจะฝันจินตนาการ
เสมอๆแหละยามอยู่โดดเดี่ยวนะ สร้างความสุขใจ
ให้แก่ผมยิ่งนัก และนี่ยิ่งโรคบ้าๆบอๆคือ 2009 อีก
แต่คิดว่าทำอะไรผมไม่ได้หรอก เพราะผมอยู่บ้าน
ไม่ไปเที่ยวที่ไหน นอกจากคอมฯ ต้นไม้ เลี้ยงสัตว์
ไปตามเรื่องตามราวคงจะไม่เป็นหรอกเพราะผมเอง
ก็มีนิสัยบ้าๆบอๆบ๊องส์หรือว่าหากติดมาคงจะบวมๆ
ขึ้นอีกเน้อ  มันคงกลัวผมเพราะบ้าเหมือนๆกัน
คงจะไม่เป็นไรหรอกจ้า รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 มิถุนายน 2552 23:48 น. - comment id 1001590


คุณ ปักษาสวรรค์

        ปักษาสวรรค์เริ่งร่าน่าพิสมัย
ยามกรีดกรายคล้ายหงส์ทรงเฉิดโฉม
อ่อนหวานซึ้งตรึงหทัยคล้ายแสงโคม
พยับโพยมดาวดึงส์คนึงครวญ
        พสุธาแตกตื่นรื่นระยับ
งามประดับเรือนร่างดุจสร้างฉนวน
จนหนุ่มเฒ่าทั้งผองสนองคำนวน
หมายเชิญชวนเคียงคู่แลดูจันทร์.

ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมปู่เน้อ

          แก้วประเสริฐ.

ม่านดอย

18 มิถุนายน 2552 07:56 น. - comment id 1001610

อรุณสวัสดิ์งามๆเจ้า คุณแก้วประเสริฐ

    เช้านี้ขะเจ้าแวะทักทายมา 2-3 บ้าน พอมาถึงบ้านหลังนี้ ขออนุญาติอยู่นานๆสักหน่อยได้ก่อเจ้า มาขอน้อมรับความรู้เรื่องกลอนจากท่านโปรดเมตตา คนที่เพิ่งจะเริ่มหัดเขียนกลอนด้วยคนนะเจ้า  ด้วยความนับถือ จากใจและขอบคุณงามๆเจ้า (อ่านกลอนแล้วสุดที่บรรยายเจ้า)


ขอให้มีความสุขสดชื่นตลอดวันใหม่นี้นะเจ้ารักษาสุขภาพด้วยนะเจ้า

เพียงพลิ้ว

18 มิถุนายน 2552 08:16 น. - comment id 1001625

รักแค่ฝันวันก่อน
ทุกบทตอนซึ้งเสมอ
สุขสราญเคยผ่านเจอ
ยังเพ้อหายังตราตรึง 


สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณลุง

whitelily

18 มิถุนายน 2552 10:37 น. - comment id 1001655

งดงามเสมอเลยค่ะคุณลุง   สำหรับฝัน....

โคลอน

18 มิถุนายน 2552 11:44 น. - comment id 1001670

เรามักจะฝันถึงสิ่งที่สวยงามนะคะ

ฝนก็ฝันถึงสิ่งที่สวยงามเช่นกันค่ะ

แก้วประเสริฐ

18 มิถุนายน 2552 13:56 น. - comment id 1001740


คุณ ม่านดอย

       สวัสดีตอนบ่ายจ้า เพราะตื่นนอนเกือบเที่ยง
แล้วล่ะ ไม่เป็นไรหรอกครับ บ้านน้อยหลังนี้ยินดี
เปิดต้อนรับทุกๆคนอยู่แล้ว จะมานอนมานั่งมาเดิน
ตามใจเสมอ อิอิ หากจะด่าก็ไม่ว่ากันนะครับจะอยู่
นานสักเท่าไหร่ก็ได้ครับ ในเมื่อมาขอคำแนะนำผม
ก็ขอบอกก่อนนะครับว่า ผมเองนิสัย บ้าๆบอๆบ๊องส์
ตอนนี้โรค 2009 กำลังระบาดกรุงเทพอยู่คงจะได้
เกิดบวมๆขึ้นอีกตลอดจนผมเองเป็นคนงี่เง่าโง่
เขลาเบาปัญญามากเสียด้วย แต่ก็ยังมีคนมายอม
โง่กับผมด้วยหลายๆคน หากคิดว่าจะเอาความ
โง่ของผมไปผสมกับความฉลาดเช่นคุณ ผมเป็น
คนใจดีไม่หวงอะไรรู้ก็บอกว่ารู้ไม่รู้ก็บอกไม่รู้
มักเป็นคนพูดลักษณะขวานผ่าซากด้วย หากรับ
ได้ก็รับไปนะครับ  สิ่งข้อบังคับของผมคือ
การเขียนกลอนแปดนั้น ต้องไม่เกิน รวมทั้ง
ทำนองด้วยให้ครบแปดคำเสมอยกเว้นจำเป็น
แต่ก็ควรทำให้ครบแปดครับมักจะนำไปไว้ท้าย
ๆกลอนเสมอจึงจะดี เมื่อก่อนส่งหมายถึงบาทแรก
หรือเรียกว่า บทแรกนั้นคำสุดท้ายส่งคำมาเรียก
ว่ากลอนส่ง  เมื่อเราเขียนบทที่สองในคำสุดท้าย
ของวรรคที่สองต้องสัมผัสกับกลอนส่งบทแรกนะ
ควรยิ่งจะใช้อักษรสูงเป็นหลักเพราะอักษรสูงนั้น
สามารถออกเสียงจัตวาตามกฏเกณฑ์ที่เขากำหนด
ไว้โดยอัตโนมัต หรือคำเสียง เอก โท ก็จะออก
เสียงจัตวาไม่จำเป็นต้องเสียงสูงก็จะกลายเป็น
เสียงสูงในเสียงจัตวาไปด้วย ในความคิดเห็น
ผมว่าควรหลีกเลี่ยง เหตุผลใดเพราะว่าหากเรา
ใช้เสียง เอก โท แล้วการใช้อักษรจะไม่กว้าง
ไกลจะอยู่ในมุมแคบจำกัด จะทำให้เราไม่เกิด
ปัญญาในการใช้อักษรต่างๆและอีกประการหนึ่ง
จะหลงทางโดยกลอนจะพาเราไปจ๊ะ ส่วนวรรคที่
สี่นั้นคำสุดท้ายห้ามคำตายโดยเด็ดขาด แต่หาก
จะใช้ต้องเป็นคนที่เก่งเชี่ยวชาญถึงจะรับเสียง
ตายได้ แต่มีข้อเสียคือว่ากลอนจะออกมาใน
ทำนองห้วนๆต่อเนื่องกันจะมาบังคับได้ยากนอกง
จากคนที่จะผันแปรด้วยอักษรเท่านั้น การฝึก
ใหม่ๆควรจะทำแบบผมได้ทั้งปัญญาด้านอักษร
กลอนก็จะอ่อนไหวพลิ้วไปเอง การจะเขียน
กลอนหวานหรือเศร้าอยู่ที่เราจะเขียน สิ่งสำคัญ
ที่ผมบอกแก่ศิษย์ผมคือให้ฝึกหัดเสมอๆยามว่าง
ด้วยการ ทำจิตให้เป็นกลอนกลอนเป็นจิต ดั่งที่
ผมแจ้งไว้ให้แก่คุณแก้วประภัสสรไว้ย้อนขึ้นไป
อ่านอีกนะ ทำนองก็สำคัญหากผู้ฝึกสามารถอ่าน
กลอนได้ด้วยเสียงที่ถูกต้องก็จะง่ายต่อการฝึกฝน
การทำกลอนให้เป็นจิตกลอนกลอนเป็นจิตนั้น
ผมถือเป็นหลักใหญ่ที่ผมคิดค้นขึ้นมาเอง วิธีการ
คือหัดแต่งกลอนในใจเราเสมอๆบทแรกต้องจำ
กลอนส่งคือคำสุดท้ายให้แม่น เพื่อจะมารับกับ
กลอนรับในวรรคที่สองของบทต่อไปจ๊ะ นี่เป็น
ลักษณะการเขียนกลอนของคนโง่เช่นผมนะ
หากฝึกจนกลอนรวมเป็นหนึ่งเดียวกับจิตแล้ว
ผลที่ได้รับคือ สามารถแต่งได้ทุกขณะที่เราต้อง
การจะแต่ง อักขระต่างๆจะพรูเกิดขึ้นมาเองจ๊ะ
เป็นไปโดยอัตโนมัติ ผมก่อนนั้นก็เหมือนคุณ
แต่อาศัยเป็นคนออกจะบ้าหน่อยคือตั้งใจอะไร
แล้วต้องทำให้สำเร็จและดีด้วย จึงศึกษามา
จากตำราหลากหลายทั้งหนังสือและเวปฯต่างๆ
จนนำมารวมสรุปหาสาเหตุจึงค้นพบเคล็ดลับ
ของการเขียนกลอนแปด ปกติผมจะชอบโคลง
มาก แต่กลับมาฝึกกลอนแปดเพราะกลอนแปด
นั้นสามารถเข้ากับกลอนอื่นๆได้ง่ายและยังได้
อรรถรสสำเนียงไพเราะหวานอ่อนไหวพลิ้ว
กว่ากันมาก จึงฝึกฝนจนชำนาญด้วยลักษณะ
ดังกล่าว จนผมสามารถเขียนได้ทุกๆอย่างหาก
มีกรอบกฏลักษณะของกลอนนั้นๆครับด้วยอาศัย
กลอนแปดเป็นหลัก การเขียนกลอนแปดนั้น
สิ่งสำคัญคือแอบแฝงสำนวนคำไว้เสมอๆหมาย
ถึงให้คนอ่านเพลิดเพลินหากเขาคิดก็จะทราบ
นัยของกลอนโดยพลิกแพลงอักษรแต่ก็ต้องอยู่
ด้วยความหมาย กลอนเรื่องหนึ่งต้องประสาน
กันตั้งแต่ต้นจนจบด้วยบทสรุปคำกลอนไว้คือ
วรรคแห่งการจบบทกลอนนั้นๆ ลองนำไปฝึก
ฝนนะครับ อ้อ อีกประการหนึ่งเกือบลืมบอกคือ
อักษรต้องประสานกับทำนองด้วยนะกลอนจึง
จะพลิ้วอ่อนไหวในตัวเอง หากเขียนแบบไม่
ประสานกันกลอนก็จะออกมาในลักษณะห้วนๆ
ทุกๆคนเขียนกลอนได้ แต่จะทำให้กลอนนั้น
หวานเศร้าซาบซึ้งอ่อนไหวพลิ้วนั้นทำได้ยาก
อยู่ที่การฝึกฝนนำอักษรมาใช้ให้ถูกกับทำนอง
นั่นแหละกลอนถึงจะไม่เป็นกลอนประตู อิอิ
นี่ผมบอกแทบหมดแล้วนะเมตตาเสมอถึงจะ
ไม่เป็นศิษย์ก็ตามทีแต่ว่าคุณมาเยี่ยมผมเสมอ
ผมจึงบอกวิธีเขียนให้ จะเชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็ได้
ลองเอาไปฝึกดูก่อน หากไม่ดีก็อย่าทำตอนแรก
จะยากหน่อยคือทำให้เป็นแปดคำรวมทั้งทำนอง
นั้นนะ เพราะเท่าที่ผมอ่านมาเขาจะปนเปกันไป
ระหว่างกลอนแปดและกลอนเก้าหมายถึงคำกล้ำ
เช่นคำ อักษร อันที่ถูกต้องคือคำคำเดียวนัยเดียว
แต่หากเป็นกลอนแปดจะนับเป็นสองคำจ๊ะ
เอาเท่านี้ก่อนนะ คนอื่นเขาจะหมั่นไส้คนงี่เง่า
เต่าตุ่นเช่นผมเพิ่มมากขึ้นไปอีก รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 มิถุนายน 2552 14:02 น. - comment id 1001745


คุณ เพียงพลิ้ว

       เจ้ากานต์น้อยคนสวยหลานรัก กลอนนั้นงดงาม
เสมอๆ อิอิ จนบางครั้งลุงหลงไหงเอาทีเดียวจ้า 
รักหลานรักเสมอๆจ้า

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 มิถุนายน 2552 14:06 น. - comment id 1001746


คุณ  whitelily

        แม่ดอกลิลลี่น้อยสุดแสนสวย แน๊ะๆมาชมคน
โง่ทำให้ปลาบปลื้มซะแล้วซินะ อิอิ กลอนแม่คนสวย
ก็งามเช่นกันนะ รักเสมอจ้า

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 มิถุนายน 2552 14:12 น. - comment id 1001750


คุณ โคลอน

      คนฝันในสิ่งที่เราชอบก็คือสุขทางใจอย่างหนึ่ง
ผมเองมักจะฝันและสร้างจินตนาการเสมอ บางครั้ง
เขาจะเรียกว่าชู้ทางใจก็ตามเถอะแต่ก็ทำให้เราสุข
ใจดีกว่าการกระทำในสิ่งที่ผิดครับ ผมยอมรับว่า
เป็นคนชอบฝันสร้างจินตนาการเสมอๆครับแล้ว
นำมาระบายทางนี้ครับไม่เก็บไว้ในใจให้รกทางใจ
ครับ  รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

White roses

18 มิถุนายน 2552 15:24 น. - comment id 1001781

แต่อดีตกาลบางครึ้งคิดถึงแล้วทำให้มีความสุข
มีรอยยอิ้มขึ้นมาได้นะคะ ถ้าอดีตกาลนั้นมีค่า
สำหรับเราค่ะ...

แก้วประเสริฐ

18 มิถุนายน 2552 16:16 น. - comment id 1001824


คุณ white roses

        ใช่แล้วจ้าแม่กุหลาบขาวสุดแสนสวย และยิ่ง
เป็นอึ้มครั้งแรกของเราที่มอบให้ไว้จะด้วยรักครั้ง
แรกด้วยแล้วมันช่างฝังใจยิ่งนักมิอาจจะลืมเลือน
ไปได้จริงๆนะเธอ  แม้ว่าจะผ่านนานแสนนาน
ก็ตามยามเรานึกขึ้นมาช่างสร้างความสุขให้แก่
เราเสมอมิรู้ลืมเลือนไปได้จ้า ถึงแม้ว่าจะแปร
เปลี่ยนไปแล้วก็ตาม สิ่งเหล่านี้ย่อมประทับใจ
ให้แก่เราเสมอมาจ้า  รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

เฌอมาลย์

18 มิถุนายน 2552 17:14 น. - comment id 1001856



แค่ฝันก็สุขใจได้

แม้นความเป็นจริงจะเจ็บปวดก็ตามค่ะ

เอื้องคำ

18 มิถุนายน 2552 17:24 น. - comment id 1001867

โสภาแท้แม้ในฝันประพันธ์พจน์
มธุรสสดใสใส่เป็นสาย
ดั่งดวงดาวพราวตานภาพราย
พรรณรายร่ายงามล้ำคำกวี
...งามครับ ชื่นชมครับ *--*

แก้วประเสริฐ

18 มิถุนายน 2552 23:16 น. - comment id 1001972


คุณ เฌอมาลย์

       เจ้าหญิงสุดสวย ครับ ผมมักจะฝันและจินตนาการ
ไว้เสมอๆแหละครับมันสร้างความสุขใจแก่ผมมาก
ครับ ทุกอย่างมีทุกสดชื่นและเจ็บปวดครับ รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 มิถุนายน 2552 23:21 น. - comment id 1001976


คุณ  เอื้องคำ

    ขอบคุณมากครับ ผมนึกว่าเป็นผู้หญิงเสียอีก
แต่พออ่านถึงรู้ว่าเป็นชายครับ ว่างๆแวะมาเยี่ยม
คนแก่บ้างนะครับ 

            แก้วประเสริฐ.

คนกุลา

19 มิถุนายน 2552 09:37 น. - comment id 1002034

ดิ่งดิ่งด่ำในคำหวานของท่านพี่
หากฤดีบางนางคงพร่างไหว
รักแค่ฝันฝันถึงรกประจักษ์ใจ
ฝันถึงใครสุดแสนรักจักพรรณา

มาอ่านกลอนงามสนองรัก"เนียน"
ครับท่านพี่

แก้วประเสริฐ

19 มิถุนายน 2552 19:09 น. - comment id 1002390


คุณ คนกุลา

       กลอนผมนั้นก็มักจะแบบนี้แหละครับเห็นอะไร
นึกอะไรหากมีอารมณ์ก็เขียนขึ้นครับ บางครั้งก็ทำ
ขึ้นจากคนอื่นบ้างตัวเองบ้างครับ ขอบคุณที่ชมครับ
รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

+ comment แสดงความคิดเห็น