ในอารมณ์...ขมขื่น...ที่ฝืนทน... ความสับสน...เวียนวน...จนอ่อนล้า ในบางคืน...บางวัน...ที่ผ่านมา เหนื่อยใช่ไหม...ในแววตา...ปวดปร่าใจ ก้าวต่อก้าว...ร้าวราน...ที่พานพบ ยากบอกได้...จะบรรจบ...ชาติภพไหน หากไม่คิด...ปล่อยวาง...ทางของใจ แบ่งที่ว่าง...บ้างได้ไหม...ให้ตัวเอง หากจะเปรียบ...โลกเหงา...อย่างเข้าใจ ท่ามหนทาง...ยาวไกล...ที่คว้างเคว้ง อาจทำเธอ...ร้องไห้...ด้วยหวั่นเกรง ไร้ผู้ใด...บรรเลง..เพลงปลอบใจ แต่เธออาจ...ลืมไป...ในความจริง มีหนึ่งสิ่ง...เคียงข้าง...ไม่ไปไหน คอยเป็นเพื่อน...สนิท...อย่างชิดใกล้ ส่องกระจก...แล้วมองไป...นั่นไงเธอ ไม่มีใคร...ทดแทน...เพื่อนคนนี้ ทั้งร้ายดี...ณ ที่ใด...ใกล้เสมอ จะสุขเศร้า...เหงาใด...ใจพบเจอ มีตัวเธอ...เกลอเก่า...เข้าใจกัน บทส่งใจ... ณ มุมห้องมุมเดิมที่เคยใช้เป็นที่ทอดอารมณ์อาลัยตายอยาก...ในเวลานี้ ณ มุมห้องมุมเดียวกันนี้ ก็ทำให้เข้าใจได้ว่า...อารมณ์อะไรก็ไม่สามารถยืนยงคงคู่กับชีวิตเราไปได้ตลอด เมื่อเกิดอารมณ์ในแบบที่พอใจอะไรก็ดูดีมีความสุข...มันมาแล้วมันก็ไป เมื่อเกิดอารมณ์ในแบบที่ไม่พอใจอะไรก็ทุกข์ไปหมด...มันมาแล้วมันก็ไปเช่นกัน...รัก รัก แล้วก็ อกหัก....ยิ้ม ยิ้ม แล้วก็ มีน้ำตา... จนดูเหมือนกับว่าสิ่งต่างๆที่บันดลบันดาลจากอารมณ์มันก็แค่ปรากฎการณ์ธรรมชาติอย่างหนึ่ง... ฉะนั้นในเมื่อปรากฎการณ์ธรรมชาติต่างๆเรายังทำความเข้าใจได้...กับใจตัวเองมันก็คงไม่ต่างกัน...พักตรงนี้นั่งมองดูใจสักนาทีแระกัน ปล.แต่งเองงงเอง หุหุ ขออภัยเพิ่งสร่างไข้จ้า หุหุ
เจน_จัดให้ 16 มิ.ย. 2552 20:59 น. - ID 126839 
1955
7
0
16 มิถุนายน 2552 21:27 น. - comment id 1001065
ที่ 1 ก่อน นะเจนจ๋า เด่วพี่ยามาใหม่ อิอิ
16 มิถุนายน 2552 21:30 น. - comment id 1001069
เย เย แผนล่อเจนแต่งกลอนสำเร็จแระ ใช่เนอะ ขอแค่มีเธอเคียงข้างไม่ไปไหน
16 มิถุนายน 2552 22:08 น. - comment id 1001098
ที่ 3 ก่อนแระกันนะ วันนี้ง่วงมากแระ เดี๋ยวมาตอบใหม่ แปะไว้ก่องน๊า
16 มิถุนายน 2552 23:17 น. - comment id 1001118
อนุญาตให้คนอ่อนใจพักด้วยได้ไหมครับ อยากพักแต่กลัวคนอ่อนแอจะเขม่นเอาน่ะครับ 5555
17 มิถุนายน 2552 08:42 น. - comment id 1001203
พักด้วยคนนะ เจนฯ
17 มิถุนายน 2552 09:54 น. - comment id 1001231
บางทีเพียงเราหยุดคิดสักหนึ่งนาทีเราก็จะได้ความคิดที่แปลกใหม่ แลเข้าใจชีวิตเน้อ หายป่วยเร็ว ๆ นะจ้ะคุณเจน......
17 มิถุนายน 2552 13:00 น. - comment id 1001290
นักเรียนก็บอกให้ครูไปดู roommate เหมือนกันค่ะ แต่ก็ยังไม่มีเวลา..รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เพิ่งสร่างไข้แต่ยังสามารถแต่งกลอนได้เพราะ
17 มิถุนายน 2552 14:29 น. - comment id 1001344
พักตรงนี้....เขียนบรรยาย ณ. ที่แห่งนี้ น่าอ่านมากคับ
17 มิถุนายน 2552 15:46 น. - comment id 1001382
ในอารมณ์...ขมขื่น.สะอื้นไห้ เหนื่อยหน่ายใจ.ร้อนรน.จนเศร้าหมอง ในบางคืนกลืนกล้ำน้ำตานอง บางวันร้องร่ำไห้ไหวหวั่นกลัว ก้าวต่อก้าวร้าวรานพานท้อแท้ ความอ่อนแอรุมล้อมห้อมไปทั่ว เกินจักคิดปล่อยวางทางพันพัว ยิ่งกว่าวัวพันหลักในปลักตรม หากจะเปรียบโลกเหงาอย่างเขลาขลาด เกินหวังวาดจินตนาเพราะปร่าขม ท่ามหนทางสีเทาเหงาอารมณ์ ทุกข์ทับถมคณนานับทับทวี มองทางไหนมืดมนจนเกินก้าว ดุจเดือนดาวล้าแรงสิ้นแสงสี ความพรั่นพรึงรึงรัดมัดฤดี จนริบหรี่เกินลุกปลุกใจตน มีเพียงเงาของเราเท่าที่เห็น ทุกเช้าเย็นร่วมเรียงเคียงทุกหน ช่วยประโลมคลายเหงาเศร้าทุกข์ทน ในวันหม่นทนเหงาอย่างเข้าใจ มาตามสัญญา
17 มิถุนายน 2552 15:53 น. - comment id 1001390
พักด้วยคนนะคะ
17 มิถุนายน 2552 22:10 น. - comment id 1001575
สวัสดีค่ะ น้องเจน.. ขอให้หายไข้ไวไวนะคะ เป็นห่วง... ด้วยความคิดถึง จึงขอน้องไป พักผ่อนให้มาก ๆ นะคะ
18 มิถุนายน 2552 15:45 น. - comment id 1001800
แวะมาพักด้วยคนค่ะ...
18 มิถุนายน 2552 18:07 น. - comment id 1001891
ที่ตรงไหนก็ไม่เหมือน ที่ตรงนี้นะ พักตรงนี้สบายใจจัง
18 มิถุนายน 2552 22:55 น. - comment id 1001959
หายเร็ว ๆ นะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
