*** เมตตา ***

แก้วประเสริฐ

    ***  เมตตา   ***
   อันเมตตาภิขเวเจโต
ย่อมสุขโขแก่ผู้ที่สู่หา
วิมุตติมายะย่อมจะพา
นิพานาอมฤทธิพิชิตมาร
   ทุคคะติโสนะคัจฉะติ
มิบานผลิเกิดผู้สู่สงสาร
ก่อกำเนิดแก่จิตมิคิดพาล
ยากรอนรานแก่ใจมิให้มี
   ผู้มีศีลจะปลดกำหนดจิต
สมาธิคิดปัญญาพาเกษมศรี
ปราศมลทินนอกในไร้ราคี
สร้างชีวีพบสุขทุกวันคืน
   พูดนั้นง่ายทำยากมากเหลือล้น
แต่ละคนอยากได้ไม่คิดฝืน
ทั้งรูปรสกลิ่นเสียงมิยั่งยืน
รินไหลรื่นเก็บไว้สู่ในทรวง
   จนกำเนิดเจ็บตายเวียนว่ายเกิด
สิ่งเลอเลิศเพริศแพร้วแนวแมนสรวง
ล่อหลอกในห้วงหทัยคล้ายใยยวง
สร้างเป็นบ่วงผูกมัดจัดเวรกรรม
   ล้วนอวิชชาปรุงแต่งเข้าแฝงไว้
แตกก้านใบรากลึกตรึกจนถลำ
จิตคนเราเกิดดับนับครอบงำ
เกิดระส่ำยากเข็นลำเค็ญกาย
   ตามองรูปเกิดรักประจักษ์สร้าง
ตามรูปร่างผลผลิตมิปลิดสลาย
หลงจนเพ้อละเมอพร่ำย้ำใจ
ยากมลายไว้มิตัดให้ขาดตอน
   เป็นสิ่งแรกแฝงไว้ให้กายสร้าง
มิลบล้างแปรเปลี่ยนเวียนสลอน
ก่อนกำเนิดเป็นมนุษย์สุดร้าวรอน
ผ่านขั้นตอนเวรกรรมล้วนนำพา
   ความเมตตาปรานีนี้ควรสรรค์
กรุณานั้นปฏิบัติมิกังขา
เป็นสิ่งแรกค้นหาแล้วนำมา
จิตย่อมล้าต่อเวรเคยเช่นทำ
   ไขว่ค้นสิ่งอิงแท้แม้ยากเข็น
ย่อมหากเช่นปลดรักมักจะขำ
ลึกซ่อนเร้นในห้วงดวงใจจำ
เข้างอกงำดุจรากฝากแผ่นดิน
   ด้วยสิ่งนี้ฝากไว้ในแดนโลก
แล้วเข้าโขกกระทำย้ำหมดสิ้น
สร้างเมตตากรุณาเป็นอาจินต์
ย่อมหลีกดิ้นต่อมารผ่านตัวเรา
   ตัดความอยากพรากโลภและโกรธหลง
ทิฏฐิปลงเยื้อใยที่ใคร่เฉลา
ฝึกคำสอนพุทธะมาลดเอา
จิตจะเบาละวางสร้างในตัว
   เกิดเป็นสุขทุกข์หายมลายสิ้น
ย่อมโผผินบินไปไร้สิ่งสลัว
อิสสระจะนำไว้ไร้เกรงกลัว
สิ่งยวนยั่วหนีหายไร้มลทิน
   ค่อยค่อยฝึกแล้วทำน้อมนำจิต
หมายพิชิตต่อมารผลาญเสียสิ้น
ประภัสสรประเสริฐเลิศอาจินต์
หมดสิ่งถวิลเมตตาพานิพพาน.
   ***   แก้วประเสริฐ.   ***