ได้โปรดเถิดนะ. ปลดพันธะทางใจให้กับฉัน ปล่อยคืนความเป็นไทให้แก่กัน เป็นของขวัญในวันนี้ที่อำลา ให้สัมพันธ์วันเก่าของเราจบ แล้วลืมลบสายสวาทปรารถนา เธอมีเขาเคียงใจในสายตา ฉันไร้ค่าขอใจไว้ที่เดิม.
7 มิถุนายน 2552 22:27 น. - comment id 996473
ได้โปรดเถอะนะคนดี ปล่อยฉันไว้ตรงนี้ได้ไหม อย่าห่วงหา..อย่าอาทร...อย่าห่วงใย ถ้าไม่รัก...ไม่ใส่ใจ...ก็อย่าให้ความสำคัญ เพราะนั่นเหมือน...การยื้อยุดฉุดรั้ง ให้ฉันต้องละล้าละลัง...ให้ไหวหวั่น เมื่อมีคนอื่น...เมื่อไม่มีกัน ก็ขอให้ได้ไหมเห็นใจฉัน...ขอให้ไปจากกันเสียที ชอบกลอนบทนี้ค่ะ
7 มิถุนายน 2552 22:34 น. - comment id 996477
เพราะมากค่ะคุณผู้หญิงไร้เงา..
7 มิถุนายน 2552 22:42 น. - comment id 996491
เรามีคุณค่าที่ตัวเราค่ะ ปล่อยเขาไปดีแล้วค่ะ
7 มิถุนายน 2552 22:49 น. - comment id 996498
ค่ะคุณภัทราภา
9 มิถุนายน 2552 10:04 น. - comment id 997046
สวัสดีค่ะ ปลดปลอ่ยใจใช่ว่าใครจะทำได้ ตัวเราไซร้ปลดปล่อยเองไม่ทุกข์เข็ญ ทุกทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเป็น สิ่งที่เห็นเกิดจากเราใช่ใครทำ ............. ไม่มีใครทำร้ายเราได้นอกจากตัวเราเอง นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ