อยากขอถาม....ถามท่านที่.....มีความรัก ท่านประจักษ์....พักตร์พบ...กับสิ่งไหน เพราะเหตุว่า...ตัวผมเอง...นั้นคิดไป รักเช่นไร...ผมคิดได้...เพียงผูกพัน รักเช่นใด...ใครวานบอก...ตัวผมที นิยามที่.....มีมานาน...อ่านไม่ไหว อ่านหนึ่งรอบ...สองสามสี่...มิเข้าใจ รักนั้นไซร้...ไม่มีคำ...จำกัดความ เขาว่ารัก...นั้นเป็น...เช่นการให้ ให้เช่นไร.....ใครบอกกล่าว...เล่าแถลง รักที่ให้...ให้สิ่งใด.....ช่วยชี้แจง โปรดแสดง...ให้ข้าเห็น...เช่นถ้อยความ เปรียบรักอย่าง...สิ่งคู่...อยู่เคียงข้าง มิจืดจาง...ร้างรา....พาชวนฝัน แต่ข้าเห็น.....คู่ร้าง...ในบางวัน ใยรักพลัน...ล่มสลาย...หายกับตา หากเปรียบรัก...ดุจประหนึ่ง...ความพันผูก เป็นห่วงผูก....โซ่คล้อง....ครองความรัก ให้คนสอง....ครองใจ.....ให้ประจักษ์ อยู่ด้วยรัก...จักร้อยเรียง...เคียงคู่กัน หากเพียงว่า...ข้ามองรัก...มิมีอยู่ เพียงคำรู้...แทนคำมอง...ด้วยความฝัน เป็นคำหวาน...ปานเพียงคำ...นับร้อยพัน แทนผูกพัน...คำนี้....ที่เข้าใจ หากเพียงรอ...กูรูกล่าว....เล่าแถลง โปรดสำแดง....ให้ข้าเห็น....เป็นความหมาย นิยามรัก...เฉกเช่นใด...ให้ข้าคลาย ด้วยสงสัย...ใครวานช่วย...บอกข้าที
7 มิถุนายน 2552 11:29 น. - comment id 996185
หากเอ่ยถามนิยามรักมักตอบยาก พูดจากปากใช่จากใจให้ไขว้เขว น้ำใจคนสุดหยั่งยากคะเน เคยทุ่มเทรักมาห่างร้างลาไกล อยากจะหนุนตักนอนยามอ่อนล้า อยากหลับตาพักกายาคราอ่อนไหว อยากมีคนมาห่วงหวงยอดดวงใจ อยากมีใครมาห่วงใยคนไกลตา เมื่อดิ้นรนไขว่คว้าหาความรัก เมื่อเหนื่อยนักพักนอนก่อนเถิดหนา ขอหลับให้สนิทยามนิทรา ตื่นขึ้นมามองโลกสวยด้วยใจเรา .................... ( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น ) ที่มา........http://thaipoem.com/forever/ipage/poem113627.html