@ จากบ้านป่าแรมรอนมาร่อนเร่ ใยหักเหชีวิตผิดฝั่งฝา จากแดนดงเดินดุ่มลุ่มนครา แสงสาดจ้าคืนค่ำทำวกวน @ เห็นยวดยานเหยียบย่างอย่างยุ่งเหยิง ร้อนดั่งเพลิงป่าปูนวุ่นสับสน ไร้ร่มรื่นเงาไม้ในป่าคน นี่แห่งหน ใดนี่ ที่เหยียบยืน? @ หญ้าสักกำน้ำสักหนองมองไม่เห็น จะหลบเร้นหลีกร้อนเกินผ่อนฝืน จะหามุมมืดใดในค่ำคืน ที่ดาษดื่นคือดวงไฟใช่ใบพฤกษ์ @ จากบ้านป่าสู่เมืองแม้เคืองขุ่น มาแทนคุณเลี้ยงคนวนซอกตึก คิดถึงบ้านคิดถึงป่าหลับตานึก ความรู้สึกใครรู้บ้างช้างเลี้ยงคน!!!!
4 มิถุนายน 2552 15:20 น. - comment id 994696
เห็นแล้วสงสารช้างครับ กินก็ไม่อิ่ม อากาศก็ไม่บริสุทธิ์ รถราก็พลุกพล่านจนมันต้องตกใจ เมื่อไหร่จะเลิกเบียดเบียนช้างกันสักทีก็ไม่รู้ครับ
4 มิถุนายน 2552 15:36 น. - comment id 994709
ยินเสียงร้องก้องมาป่าคอนกรีต เหมือนโดนมีดกรีดเนื้อเหลือคิดถึง หวานน้ำอ้อยลอยน้ำเคยรำพึง คนดันดึง..พ้นป่า...ห่มอาดูร... เห็นใจ สงสาร..เขานะ..
4 มิถุนายน 2552 17:24 น. - comment id 994768
น้องรัก.. ผลงานยอดเยี่ยมเสมอเลย ทำให้น้ำตารื้นเลยค่ะ คิดแล้ววิปโยคโศกใจ ไม่รุจะทำไงดี รักน้องนะคะ จากใจ
4 มิถุนายน 2552 20:11 น. - comment id 994888
กลางดอกไฟใบมายาป่าคอนกรีต ที่ยังขีดหนทางที่ว่างหวัง ใครชอบใครรักหากชิงชัง ก็เซซังเอาช้างป่ามาเร่กรุง ทำอะไห้เขาบ้างบนทางฝัน ท่ามแควควันม้วนลอยล้วนพลอยหุง เมื่ออำนาจยังแข่งแย่งนังนุง คนบ้านทุ่งจึงร้อนร้ายขายช้างกิน เช่นเดิม เดิม ครับ
4 มิถุนายน 2552 21:53 น. - comment id 995020
เบื่อพวกมนุษย์เห็นแก่ตัวจริงๆเลยค่ะ สงสารช้างมากๆเลยอ่ะ พักนี้ยิ่งมีข่าวช้างบาดเจ็บหลายข่าวด้วย อ่านแล้วสลดใจจริงๆ
5 มิถุนายน 2552 06:38 น. - comment id 995117
ตอนแรกไม่รู้พูดถึงเรื่องอะไร......ตอนจบพบเฉลย แหมคาดมิถึงจิงจิง พี่ท่าน...สบายดีฤา
5 มิถุนายน 2552 15:46 น. - comment id 995370
เขียนได้นุ่มนวลและลึกซึ้งมากเลย สงสารช้างอ่านแล้วนึกถึงคนเราถ้าถูกเอารัดเอาเปรียบแบบช้าง คงหาวิธีหนีเอาตัวรอดแล้ว แต่ช้างทำอะไรไม่ได้ซักอย่างนอกจากทนเหน็ดเหนื่อยหาเลี้ยงคน และบางครั้งก็แอบร้องไห้