*** นางงาม ***

แก้วประเสริฐ

    ***   นางงาม   ***
   ทรามสงวนนวลอนงค์ทรงพิลาส
งามดารดาษผ่องพิศวิจิตรศิลป์
อรชรหวานซึ้งตรึงใจนรินทร์
ยากเมินสิ้นหนีพรากมิจากจร
   โอ้โฉมฉายวิไลลักษณ์เหลือกล่าว
งามเพริศพราวย่างเยื้องเคืองอัปสร
มิอาจเทียบเปรียบแม้นแสนงามงอน
สุดร้าวรอนเหลือกล่าวเฝ้าหม่นฤดี
   อันรูปลักษณ์เอวองค์ทรงเฉิดไฉน
แม้นเกรียงไกรแผ่นหล้าหาเท่าฉวี
เข้ามาเทียบเปรียบเปรยยากเอ่ยวจี
ทั่วธรณีหญิงสล้างเคียงข้างอนงค์
   ยามแย้มพักตร์ไฉไลหาใครเหมือน
แสนสะเทือนเลื่อนลั่นพลันประสงค์
เขาพระสุเมรุเอนเอียงเบี่ยงหาตรง
ยลโฉมยงหมายต้องครองใจนาง
   แม้นองค์อมรินทร์ปิ่นฟ้ามหาเทพ
อรินทร์เสพย์สุรามาขัดขวาง
แสนเสน่หายิ่งนักต้องจักวาง
สี่เคียงข้างมเหสีพรากหนีไกล
   โอ้งามจริงยิ่งนักใครยากเปรียบ
เข้ามาเทียบนวลอนงค์คงผลักไส
ล้วนอายเหนียมรูปลักษณ์ที่ไฉไล
ความวิไลทรวดทรงชายหลงปอง
   อดีตกาลผ่านพ้นจนแสนวิปโยค
สู่เศร้าโศกกลับเยือนเตือนสิ่งสนอง
หลงใหลรูปร่างกายคลายใฝ่คนอง
แปรเปลี่ยนผองผันแปรไม่แน่นอน
   นี่แหละหนอไม่เที่ยงเบี่ยงเบนหา
สู่กานดาโรคภัยย่างกรายสลอน
แม้นจิตใจเริงร่าพล่านอาวรณ์
อุทาหรณ์เฉิดโฉมล่มกลับกลาย.
     ***   แก้วประเสริฐ.   ***