** อรุโณทัย **

แก้วประเสริฐ

       **   อรุโณทัย  **
   รุ่งอรุณฟ้าสางกลางพฤกษา
มวลผกาโปรยรินกลิ่นเกสร
สัตว์ทั้งหลายแซ่ซ้องก้องขจร
เทพอัปสรพาสาธุการลั่นโลกา
   ด้วยจันทร์เพ็ญสิบห้าค่ำเดือนหก
พสุธาสะทกเลื่อนลั่นล้วนหรรษา
ทั้งสามภพไหวหวั่นสุดพรรณนา
เปรมปรีดามหาบุรุษผุดเกรียงไกร
   เพื่อนำพาเทพมนุษย์ฉุดพ้นทุกข์
เกิดเป็นสุขหนทางสิ่งสร้างไสว
พ้นกิเลสของมารผ่านทางใจ
แสนวิไลหายพ้นเหล่ามลทิน
   วัฏฏะจักรหมุนเวียนเกวียนล้อกว้าง
หมุนเคว้งคว้างเกิดตายให้หมดสิ้น
ด้วยคำสอนสัมพุทธะละมวลจินต์
จนหมดถวิลหมองหม่นพ้นใจกาย
   อริยสัจจ์สี่ประการสรรค์สิ่งสร้าง
ประภัสสรวางไว้ไม่เลือนหาย
รวมสติศีลสมาธิปัญญาภายใน
ขจัดผองภัยสิ่งร้ายต้องว่ายเวียน
   ประทุมผุดขึ้นมาพาหวนคิด
ดำริห์จิตของมนุษย์ดุจวาดเขียน
หลายหลากสิ่งสร้างไว้หากได้เรียน
ยากจะเปลี่ยนแนวทางกลางธรรมมะ
   อุปมาสิ่งกิเลสพอกที่ตอกย้ำ
มากน้อยนำมาอดีตขีดอุสาหะ
ล้วนแนวทางสร้างสรรค์วิริยะ
เวียนพละหมุนกลับดับล้อเกวียน
   ในโลกนี้อนิจจังยังไม่เที่ยง
ส่วนที่เลี่ยงมีมากขอฝากเฉวียน
ตามแต่บุญเวรกรรมทำพากเพียร
อาจจะเปลี่ยนนิสัยให้เห็นธรรม
   จนผ่านพ้นข้ามห้วงมหรรณพ
เพื่อบรรจบหลีกพ้นจนสิ้นถลำ
ต่อมารผจญหลีกเร้นเน้นกระทำ
สร้างเลิศล้ำอริยะสัจจ์จัดสู่นิพาน.
     ***   แก้วประเสริฐ.   ***