คุณเคยเกิดความเหงากันบ้างไหม คุณเคยไหมที่ใจมันอ้างว้าง นั่งซึมเซาเหม่อมองไม่รู้ทาง เหมือนนกร้างคืนถิ่นถวิลมา เหมือนดั่งเป็นหุ่นฟางกลางท้องทุ่ง เฝ้าผดุงทั่วถิ่นจากปักษา ปล่อยโดดเดี่ยวอ้างว้างกลางท้องนา มีแผ่นดินท้องฟ้าเป็นเดิมพัน เหมือนดั่งเป็นต้นไม้ที่โดดเดี่ยว ยืนต้นเรียวแห้งตายน่าอาสัญ เหลือกิ่งก้านทิ้งใบสีสายัณห์ ล่วงละลิ่วพลิ้วพลันตามเวลา ความเหงานี้จมลึกถึงดวงจิต สอดซ่อนในความคิดแห่งห้วงหา ความเหงานี่เอ่อล้นเกินอัตรา จึงได้มารำพันเป็นคำกลอน
19 พฤษภาคม 2552 17:21 น. - comment id 987310
ในห้วงเหงาไม่รู้เหงาไปถึงไหน ในห้วงใจหมองเศร้าสุขเลือนหาย ทรมานรอความเหงาจักผ่อนคลาย เจ็บเจียนตายหากผิดหวังซ้ำเหงาจม เคยทั้งเหงาว่างเปล่าในความคิด แม้มากมิตรมั่งมีไม่หายขม เฝ้าทบทวนความหลังและจ่อมจม เกิดเป็นปมน้อยน้อยค่อยก่อตัว เคยเหงาใจมองหาใครไม่พาสุข จมกองทุกข์วุ่นวายและปวดหัว ช่างปวดร้าวมากมายและน่ากลัว เลิกเมามัวอดีตที่ฝังใจ ไม่เป็นไรปล่อยไปให้พ้นเถิด สิ่งที่เกิดห้ามไม่ได้เข้าใจไหม หากเกิดแล้วต้องยอมรับที่เป็นไป เริ่มต้นใหม่ไม่สายจะก้าวเดิน ........................... เป็นกำลังใจให้นะคะ
19 พฤษภาคม 2552 19:54 น. - comment id 987398
ทุกครั้งที่รู้สึกได้...ว่าใจเหงา ขอเพียงเรา..เข้าใจ...ในความหมาย จงต่อเติมเพิ่งหวังกำลังใจ เหงาจะหาย...ลาร้าง...ไร้ทางจร.... มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ...
20 พฤษภาคม 2552 10:44 น. - comment id 987586
มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ.... ความเหงาเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่แต่ไม่แย่เท่าไหร่ค่ะ ถ้าเราอยู่กับมันได้...ใช่มั๊ยคะ