พ่อแม่บ่นจนใจลูกวัยรุ่น เรียนต้องขุนเล่นเป็นแจ้นแสนปวดหัว ปัญหาของแม่พ่อก็พอตัว ยังต้องมัวสาละวนลูกตนเอง ทำอย่างไรชนม์ต้องทนต่อ หากแม่พ่อถอดใจไม่รีบเร่ง ปล่อยลูกน้อยลอยเลื่อนเพื่อนละเลง คงเพลินเพลงเสเพลเห่เกมส์กล ยิ่งเทคโนโลยีมีมาเพิ่ม มักแต่งเติมแสงสีที่น่าสน มีทั้งเกมออนไลน์ให้น่ายล กล่อมกมลพาเพลินเกินจะเรียน ลองถามไถ่ในงานการบ้านบ้าง อีกยามว่างเรียกมาพาอ่านเขียน เจอบทความน้อมใจให้พากเพียร ก็แวะเวียนจัดหามาอ่านกัน ให้เวลากับลูกปลูกสำนึก บอกรู้สึกจากจิตคิดใฝ่ฝัน ทั้งต่างถามความหวังตั้งชีวัน ลูกมุ่งมั่นทางไหนใคร่อยากรู้ น่าจะดีกว่าปล่อยเลื่อนลอยเปล่า แล้วก็เอาแต่ว่าน่าอดสู เรียนไม่เอาเฝ้าเกมไม่น่าดู มาช่วยชูลูกเรียนเพียรหาทาง ไม่มีใครชอบบ่นทนอดอู้ แม้รู้ว่าห่วงขอไกลห่าง เจอทีไรคล้ายจับปรับผิดพลาง หากเป็นอย่างว่ามาขอลาไกล หากรักลูกผูกจิตให้คิดนึก รู้ตรองตรึกสิ่งงามตามฝันใฝ่ กาลเวลาต่างกันพลันห่างวัย ควรสนใจมากขึ้นมาชื่นชู บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๘ พฤษภาคม ๒๕๕๒
14 พฤษภาคม 2552 16:11 น. - comment id 984553
มีหลานวัยรุ่นคนหนึ่งค่ะ กลุ้มใจมากๆเลยทีเดียวค่ะ
14 พฤษภาคม 2552 20:04 น. - comment id 984746
สวัสดีงามยามค่ำเจ้า แวะเข้ามาเยี่ยมเยือนเจ้า กลอนเพราะและมีความหมายดีมาก สำหรับ ลูก พ่อ แม่ เจ้า
14 พฤษภาคม 2552 20:58 น. - comment id 984829
ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ เข้าวัยรุ่น อันตรายที่สุดค่ะ หลานแบมเอง ก็ไปกับเพื่อน กว่าจะดึงตัวกลับมาเรียนได้ ก็แย่เหมือนกันค่ะ ต้องคอยมองเขา และให้คำปรึกษา ไม่ซ้ำเติม ตอนนี้ทำงาน และรู้จักรับผิดชอบมากขึ้นค่ะ
14 พฤษภาคม 2552 22:58 น. - comment id 984883
แถวๆบ้าน เรียกลูกบังเกิดเกล้าค่ะ หุหุ
15 พฤษภาคม 2552 13:39 น. - comment id 985096
อ้าว.. ตัวเล็ก.. ไม่พบกัน "แผล็บ" เดียว ลูกโตเป็นหนุ่มซะแล้ว อิอิ มามั่วๆ
15 พฤษภาคม 2552 16:13 น. - comment id 985241
แถวบ้านเรียกลูกบังเกิดเกล้ากันเลยค่ะ