เก็บซ่อนความรู้สึกลึกลึกข้างใน ทั้งที่หัวใจอยากเปล่งเสียง อยากตะโกนให้ลั่น....แผดสำเนียง ว่า..ชีวิตเราที่เขาร้อยเรียง..หล่อเลี้ยงด้วยความ..ร้าวลึก.... แต่มิอาจตะโกนได้ดังลั่น ทำได้แต่เพียงเฝ้า..กดดันความรู้สึก เพราะหัวใจมัน..ยังใฝ่สำนึก.. ถึงความรู้สึก..ผิดชอบชั่วดี แสร้งเอาเถอะ..แสร้งเอา.. ว่า..ชีวิตเราช่างไร้เศร้า..สุขเหลือที่ อักข้างกายยังมีคน..คอยหวังดี พร้อมยื่นไมตรี..และคอยมอบกำลังใจ แสร้งเอาเถอะ...แสร้งเอา.. ว่าไม่เหงา..และไม่เคยหวั่นไหว.. ว่าทางยาว...ยาว..ที่ก้าวออกไป.... โรยไว้..ด้วยกุหลาบสี..ชมพู แสร้งพอหรือยัง..ชีวิตเอ๋ย.. เพราะ..สิ่งที่เอื้อนเอ่ย..มันช่างหน้าอดสู.... นี่แหละหนา..ตัวกูก็คือกู... แม้สิ่งที่น่าดู..ยังไม่มีในตัวเอง.. หยิบกระจกขึ้นมาส่อง... มอง...เฝ้ามอง...มองแล้วช่างโหวงเหวง นี่นะหรือ..คนที่เชื่อมั่นในตัวเอง กลับต้องมานั่งร้องเพลง"เดียวดาย" ............เดียวดายอาดูรสิ้นสูญ แล้วทุกๆสิ่ง........... หมายเหตุ " กู " คือภาษาไท สมัยพ่อขุนรามน๊า..... ทิพย์โนราห์ พันดาว
6 พฤษภาคม 2552 19:38 น. - comment id 981247
แสร้งเข้าไปแสร้งเข้าไป ให้ตนเชื่อ เมื่อไม่เหลือใครไว้ให้รู้สึก ไว้รู้สาอารมณ์ห่มสำนึก ในค่อนดึกกลางเงาความเปล่าดาย ไม่มีใครให้ชื่นในคืนเงียบ คงพิศเพียงเรียบเรียบให้ใจหาย ดีกว่าเขามานั่งฟังฟูมฟาย เมื่อไม่ใช้สู้อดทนพร่ำคนเดียว ดีกว่า เนาะ คุณทิพย์โนราห์
6 พฤษภาคม 2552 20:02 น. - comment id 981269
โลกส่วนตัว...มีใครอยู่ในโลกบ้างครับ
6 พฤษภาคม 2552 22:10 น. - comment id 981335
ต้องบอกว่า ใครไม่สูงวัยมั่ง ให้มันรู้ไป อิอิ
7 พฤษภาคม 2552 07:42 น. - comment id 981393
.. โอ๋ๆๆๆๆ..อย่าโมโหสิ ใจดีๆสิ..ความรักเช่นนี้เอง หอมหวาน เฝื่อน ขม..มีทุกรสเลย
7 พฤษภาคม 2552 09:37 น. - comment id 981412
ตอนนี้เพื่อนก็บอกว่าโลกส่วนตัวสูงแล้ว อีกสิบปีข้างหน้าไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรนะคะ
7 พฤษภาคม 2552 12:16 น. - comment id 981449
สวัสดีจ้า ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะๆที่ส่งให้นะจ๊ะ ทุกๆคนต่างก็มีโลกส่วนตัวกันทั้งนั้น แต่น้อยคนนักที่จะสามารถเข้ามาในโลกส่วนตัวของเราได้ เป็นเพราะอะไร เคยสงสัยมั้ย