ไอละอองกลิ่นควันอันหอมหวน ลอยตลบอบอวลชวนลองลิ้ม อุ่นทิพย์ร้อนร้อนมาเชิญชิม เสพรสกรุ่มกริ่มอันโอชา แล้ว..ลิ้นสบถน้ำลายกระจายกลั้ว คลุกคั่วกลืน กรึก! กรึก! กระเดือกกล้า แสยะสอมุมปากหากไหลมา ตะบัดกลับทันตากลบอาการ วงมโหรีเริ่มบรรเลงเพลงกระเพาะ ทั้ง ดีด สี ตี เคาะ กระเพาะอาหาร โป๊ะตึง! โป๊ะตึง ตึง! ทรมาน มือประสานกุมท้องที่ร้องดัง พยามยามปรุงแต่งตามตำรับ ให้เสร็จสรรพรสชาติดังคาดหวัง เปรี้ยว หวาน มัน เค็ม เต็มกำลัง เพื่อสนองต่อมคลังความต้องการ หากยามใดโหยหิวจนกิ่วท้อง แม้ข้าวสวยรสพร่องทางพื้นฐาน สวาปามอร่อยเหาะด้วยสันดาน ประดั่งข้าวในจานเป็นกุ้งมังกร สัจธรรมสามัญความอร่อย ที่สรรหารูปรอยมาคอยสอน แท้จริงแล้วคือรูปรส-ราคาทอน หรือเสียงสั่นคลอนตอนกุมพุง >........กะลาสีเบจ (๒๔ เมษายน ๒๕๕๒)
24 เมษายน 2552 15:51 น. - comment id 976598
สวัสดีค่ะ.. เวลาหิว อะไรก็อร่อย...
24 เมษายน 2552 16:13 น. - comment id 976633
ความหิวทำให้คนไม่เลือกกินค่ะ กินเพื่ออยู่ไงเนาะ
25 เมษายน 2552 09:38 น. - comment id 977004
กลอนบทนี้ดีมากน่ะ :)
25 เมษายน 2552 18:49 น. - comment id 977196
สวัสดีค่ะ นำเสนอได้น่ารักและเห็นภาพจังค่ะ