ความรักสลักให้....หฤทัยถวิลหวน ทุกถ้อยวจีครวญ....นยะล้วนประทับใจ เหมือนหนึ่งคะนึงหา...กวะคราฤดีไห้ โศกเศร้าประหนึ่งใน...มุติใจสิกังวล ใช่รักฤว่าฝัน.....ปริพันธ์ทวีผล กล่อมเกลาสวาทดล..อุระลนธุลีไฟ แผดเผากระหน่ำจิต..วิปริตฤ หนอใจ โลมเล้าเขม่าใน...ปะทุให้ทวีคูณ เชยชิดเสน่หา....วนิดาสิสาบสูญ ถ้อยคำมิอาดรู....ฤผอูนบ่รักเลย เดือนดาวพยานรัก..มิตระหนักฤพักเฉย ลืมสิ้นวลีเปรย....ริจะเอ่ยสิเพื่อใคร
12 เมษายน 2552 08:18 น. - comment id 972836
เวลาเห็นชื่อ จ.จันทรสุวรรณฑล อดไม่ได้ที่จะต้องเข้ามาอ่าน อ่านแล้วไม่เคยผิดหวัง เพราะได้อ่านฉันท์ที่ไพเราะ งดงามทั้งถ้อยคำ และความหมายค่ะ..
12 เมษายน 2552 09:22 น. - comment id 972855
เสียงครวญที่หวลไห้ ประทับไว้ในใจฉัน คิดลืมมิลืมวัน ใจเธอนั้นเป็นฉันใด เขียนฉันท์ได้ไพเราะมากครับ มาชื่นชมครับ
12 เมษายน 2552 09:46 น. - comment id 972865
อย่างน้อยก็เหลือหัวจาย ที่มานยางคงเต้นอยู่ ที่บอกให้รู้เธอยางม่ายตาย คร่ำครวญทามม๊าย....ทุกข์เปล่าๆ (อ้าว แล้วที่เธอทำมันเรียกอะไร ห๊า)