ใจอ่อน..ทุกที..ที่เขาอ้อน อาวรณ์..ทุกที..ที่เขาหาย จนมุม..ทุกที..ที่เขาทาย เอียงอาย..ทุกที..ที่เขาทัก ดีใจ..ทุกที..ที่เขามา รอท่า..ทุกที..ที่เขากวัก ใจเต้น..ทุกที..ที่เขาซัก เสียหลัก..ทุกที..ที่เขาพ้อ อบอุ่น..ทุกที..ที่เขาใกล้ ตามใจ..ทุกที..ที่เขาขอ ปลาบปลื้ม..ทุกที..ที่เขายอ ทดท้อ..ทุกที..ที่เขาเมิน รับฟัง..ทุกที..ที่เขากล่อม ยินยอม..ทุกที..ที่เขาเกริ่น ลิงโลด..ทุกที..ที่เขาเชิญ ขลาดเขิน..ทุกที..ที่เขาชิด ยอมความ..ทุกที..ที่เขาโกรธ เว้นโทษ..ทุกที..ที่เขาผิด ลงให้..ทุกที..ที่เขาคิด น้อยนิด..ทุกที..ที่เขารู้ อยากให้..ทุกที..ที่เขาว่าง ตรองบ้าง..ทุกที..ที่เขาอยู่ บางใคร..ทุกที..ที่เขารู้ ช้ำอยู่...ในที่..ที่เขาวาง.. ..
7 เมษายน 2552 13:10 น. - comment id 971388
เพราะ..รักจึงยอมเป็นเบี้ยล่าง.. เบี้ยล่างที่รัก..
7 เมษายน 2552 13:17 น. - comment id 971394
หวัดดีคับ...คุณ"กุ้งหนามแดง".... แสดงว่า...รักมากมาย......เป็นงี้...ทุกทีเลย...
7 เมษายน 2552 13:37 น. - comment id 971404
สวัสดีครับ ดีใจทุกทีที่เขาเผลอ.....ด้วยนะครับ
7 เมษายน 2552 14:33 น. - comment id 971423
กานต์น่ะบางทียังไม่ได้อ้อนเลยค่ะ หายโกรธแหละ อิอิ
7 เมษายน 2552 16:42 น. - comment id 971465
เอาพวงชมพูมาฝาก ลองชุบแป้งทอดดูค่ะ แซบอย่าบอกใครเลยจ้า แบบว่า เริ่มหิวแล้วค่ะ อิอิ ไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างหรอกค่ะ แต่หากเปลี่ยนเป็นเบี้ยหวัด ก็พอฟัดพอเหวี่ยงได้หน่อยค่ะ
7 เมษายน 2552 18:28 น. - comment id 971499
คุณกุ้งหนามแดงแต่งกลอนได้ยอดเยี่ยมจริงๆนะคะ คนใจอ่อนก็เป็นแบบนี้แหละ แต่จริงๆแล้วอาจไม่มีใครรู้หรอกว่า ดูภายนอกคนใจอ่อนบางคน กลับมีรักที่มั่นคงต่อคนหนึ่งมาก เพียงแต่มันเป็นความลับที่ไม่มีใครรู้ นอกจากคนสองคนแค่นั้นเอง
7 เมษายน 2552 19:50 น. - comment id 971529
เยี่ยมไปเลยป้า เฌอก็ตกเป็นเบี้ยล่างของฟามรักประจำแหละ คริ คริ
7 เมษายน 2552 21:31 น. - comment id 971571
ทุกอย่าง เพราะ "รัก" รัก ที่เค้ามองไม่เห้นค่า ..และไม่เคยมองมา ...ถามว่าตัวเราโง่มากไหม ที่ยังยอมข่มใจอยู่อย่างนี้ เจ้บกี่ครั้งก็ไม่โกรธโทษสักที ยังคืนดีมีใจห่วงหวงทุกวัน รู้ว่าเขาไม่มองเราแม้สักน้อย แต่ยังคอยเก้บเรื่องราวเอาไปฝัน เขาไม่รักไม่แคร์แม้สักวัน รู้จักกันแค่ผ่านทางแล้วหมางเมิน
7 เมษายน 2552 23:05 น. - comment id 971590
8 เมษายน 2552 03:01 น. - comment id 971608
หวัดดีครับพี่ ชอบ ชอบ ชอบ ผมชอบแนวมาร้อยแบบนี้จัง เหมือนผสมอารมณ์สนุกลึกๆเข้าไปหน่อยๆ ขอความกรุณาเป็นวิทยาทาน แต่งกลอนผมชอบสร้างมโนภาพเหมือนหนังอันนี้มั่นใจตัวเอง แต่ความถูกต้องแบบแผนภาษาถ้าไม่รังเกียจขอคำแนะนำบ้าง จะขอบพระคุณอย่างสูงครับพี่
8 เมษายน 2552 08:28 น. - comment id 971638
คุณครูพิม :) บางคนมีใจไว้รักและรองรับความเจ็บปวด..เท่านั้น... ................................................................... คุณ kirati อาจเป็นความหลงก็ได้ ใครจะไปรู้... .................................................................... คุณอินสวน อ่ะแฮ่ม อันนั้นเก็บไว้ในใจห้ามแสดงออกมาเดี๋ยวรู้ไต๋... จะเสียภาพอย่างแรงงงงง .................................................................... เจ้ากานต์...เพียงพลิ้ว อันนั้นเรียกใจดี... อันนี้เรียกใจอ่อน :) .................................................................... คุณแก้วประภัสสร อยากมีเบี้ยหวัดบ้าง...มีแต่หวัดล้วนๆ เลย งอมแงม ซะ... .................................................................... คุณอนงค์นาง :) แหะ แหะ บางคนเขาบอกว่าแต่งได้ยอดแย่มากๆ เอาน่าวันนี้แต่งได้แค่นี้ วันหน้าก็ต้องดีกว่านี้ อิอิ ฝันเฟื่องจริง ๆ .................................................................... น้องเฌอ..เฌอมาลย์ สวมบทนังเย็น อิอิ .................................................................... คุณพิมพ์แก้ว คนที่มองไม่เห็นคุณค่าของความรัก ถ้าเรียกว่าฉลาดก็ขอยกให้.....ทั้งใจ อิอิ โง่แบบเงียบๆ แม้เสียเปรียบก็ยังดีกว่าไม่เคยรัก น๊า ปลอบใจตัวเองเข้าไว้.. .................................................................... เจ้าฉางน้อย ขอบคุณหลายๆ ที่แวะมา :) .................................................................... คุณสุญญะกาศ คำแนะนำคืออ่านให้มาก...จับจุดและปรับใช้ให้เข้ากับตัวเอง... พอไหวไหม .. :) แบไต๋ นิด ๆ แล้ว.. เรียนรู้จากสิ่งที่ผิด รวมความคิดเพื่อสิ่งที่ถูก.. :) หมั่นฝึกฝน...ลองเขียนดู...ไม่ยากจะขอแค่อย่าท้อ... เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ กุ้งหนามแดง
8 เมษายน 2552 12:01 น. - comment id 971718
ยอมทุกอย่างเลยเนาะ
8 เมษายน 2552 15:42 น. - comment id 971808
สวัสดีค่ะ เรื่องของใจใครห้ามได้บ้างละคะเนอะ แต่ถึงอย่างไรก็ตามระวังอย่าให้ทำร้ายตัวเองค่ะ
8 เมษายน 2552 16:53 น. - comment id 971847
แบบนี้เรื่อยเลยค่ะพี่กุ้งหญิง
9 เมษายน 2552 07:29 น. - comment id 972032
คุณใจปลายทาง อืม...เพียงไม่สูญเสีย แต่นั่นก็เป็นบทเริ่มของการสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไปแล้ว... ................................................................... คุณซัม บางทีเรารักคนอื่นจนมองข้ามความรักตัวเองไป ก็มีอยู่บ่อยๆ ค่ะ .................................................................... น้องพิมญดา นั่นสิ ต้องเปลี่ยนบ้างเนอะ :) ....................................................................
10 เมษายน 2552 07:25 น. - comment id 972367
ความรักเป็นสิ่งที่ต้องเสียสละนะค่ะ แต่ บางครั้งเราก็ต้องรักตัวเองบ้าง
10 เมษายน 2552 10:34 น. - comment id 972400
คุณกวีเดินดิน ความรักตัวเองเป็นสามัญสำนึก... แต่ความรักผู้อื่น..อาจเป็นสัญชาตญาณ.. :) ขอบคุณค่ะ..