ม้าเคยควบ

จักรพรรดิหยก

คนเคยนอน   คุยกัน     มันลืมยาก
จะหักมุม    กุมหน้าผาก    ที่ฝากฝัง
       วัวเคยค้า     ม้าเคยควบ    จวบภวังค์
ได้ซึมซาบ    นาบรวงรัง     มิฟังใจ
        อันขวบปี     รอยโลกีย์     ที่ตีตรวน
จึ่งโหยหา    ท่ากระบวน     ที่ควรได้
     ถ่านปะทุ     ระอุระลอก      กระฉอกกระจาย
สุดคนึง     พึงหมาย      ตายก็ยอม				
comments powered by Disqus
  • เทพธิดาอเวจี

    30 มีนาคม 2552 11:31 น. - comment id 968600

    อ่านกลอนนี้แล้วคิดว่าเข้าใจผู้แต่งค่ะ
  • ส.

    30 มีนาคม 2552 11:38 น. - comment id 968611

    f4f55ba16d7bacb2d5c77b587e0f9628_1205490
    
    
  • somebody

    30 มีนาคม 2552 12:19 น. - comment id 968634

    สวัสดีค่ะ11.gif
    แวะทักทายกันก่อนไปพักทานมื้อกลางวันค่ะ
    ทานให้อร่อยนะคะ
    36.gif36.gif36.gif36.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน