หน้าส่วนตัว
ฉันยอมให้ เธอย่ำ เหยียบซ้ำซาก
ยอมให้พราก คู่ครอง เป็นของเขา
แม้แสนเจ็บ ก็ฝืน กล้ำกลืนเอา
ให้เธอเขา เหยียดหยาม ลามทำลาย
เธอคงไม่มีวัน จะผันกลับ
เหมือนจันทร์ลับ ขอบฟ้า เวหาหาย
ยามนภา ฟ้าหนาว ดาวเรียงราย
กำจรจาย ใยสวาท ยังบาดใจ
ในวิถี หนทาง ที่ร้างคู่
เธอคงไม่ เคยรู้ สู้แค่ไหน
ฉันดิ้นรน อ้างว้าง บนทางใกล
เสียงหัวใจ ร่ำร้าว หนาวระทม
ในเมื่อทาง ชีวิต ลิขิตไว้
บันดาลให้ ใจชื่น ต้องขื่นขม
ความสุขเอย พบพาน ผ่านเพียงลม
ยามคว้าชม เลือนลาง ต้องร้างลา
ในเมื่อเธอ เหยียบหยัน ฉันเพียงนี้
ความใยดี ไม่สบ พานพบหน้า
ขอขอบคุณ น้ำใจ เคยให้มา
เพียงธารา ไหลซ่าน แล้วผ่านไป
ทุกวันนี้ ยังคว้าง ทางชีวิต
หัวใจจิต เจ็บแสบ แทบเผาไหม้
เอารอยยิ้ม พยานรัก คอยพักใจ
สานสายใย แม่ลูก เข้าผูกพัน
หวังสักวัน หลุดบ่วง ห้วงชีวิต
จะใช้สิทธิ์ ความเป็นคน ออกค้นฝัน
เขียนกวี วาดดาว พราวนับพัน
มีตะวัน ดาวเดือน เป็นเพื่อนใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ทิพย์โนราห์ พันดาว 27 มี.ค. 2552 11:55 น. - ID 124558 
916
0
0
27 มีนาคม 2552 13:52 น. - comment id 967557
หวัดดีจร้า...คุณทิพย์... นอกจากเดือนกะดาว...แล้ว... ยังมีเพื่อนๆในบ้านกลอนอยู่ด้วยนะ.... สู้ๆไว้อย่าแพ้ง่ายๆล่ะ...ความรู้สึก...ต่างๆ...แม้มันยัง...บาดลึกใจเรา แต่เราก็คือเรา...เพียงใจที่เศร้า...แทบวางวาย เขาไม่ใช่...อากาศ...ขาดแล้ว...เราจะต้องตาย... ทุกๆห้วง..ลมหายใจ...ใช่จะไหลผ่านเขา...มา.....
27 มีนาคม 2552 21:17 น. - comment id 967699
เป็นกำลังใจให้คับผม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
