สายลมร้อนโบกสะบัดพัดไอแดด มาเผาแผดโลกหล้าล้าระโหย ไม้หญ้าแห้งทิ้งเงาเฉาราโรย ที่โบกโบยคือร้อนรุ่มที่สุมทับ ลมฝนฉ่ำนำพามาไอชุ่ม เมฆเกาะกลุ่มคลุมฟ้ามากำกับ หล่นทิ้งสายน้ำฟ้าระยิบยับ ลมฝนขับไอร้อนก็ผ่อนคลาย ลมหนาวมาพาหมอกหยอกน้ำค้าง อยู่พราวพร่างราวม่านสานเส้นสาย เพียงแผ่วพลิ้วฉิวผ่านซ่านใจกาย ยามเดียวดายให้เปลี่ยวเหงาคราหนาวเยือน แท้ลมไร้ร้อนเย็นไม่เห็นหนาว คงพัดพราวตามเวลาที่คลาเคลื่อน ฤดูกาลผ่านผันตามวันเดือน ราศีเลื่อนเปลี่ยนไปใช่สายลม
บพิตร 27 มี.ค. 2552 09:26 น. - ID 124555 
868
1
0
27 มีนาคม 2552 10:50 น. - comment id 967510
สวัสดีค่ะ คุณ บพิตร กลอนเพราะจังค่ะ
27 มีนาคม 2552 11:52 น. - comment id 967525
หวัดดีคับ...คุณ"บพิตร" กลอนนี้........ยอมๆๆ ยอมรับ... เขียนได้...สุดๆ...จริง...เขียนได้ดีมากๆ (จากใจเลย...)
27 มีนาคม 2552 14:42 น. - comment id 967574
ใช้ภาษาสวยมาก สุดยอดนักกลอนตัวจริง ขอชื่นชมจากใจจริง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
