..เหนื่อยงานหนัก....ขอรักด่วน.

พิมญดา

เหนื่อยและล้าตาซึมมิปลื้มจิต
งานมามิดสมองสองตาเหี่ยว
นั่งง่วงเหงาหาวนอนเป็นกลอนเชียว
งานคาบเกี่ยวสิ้นเดือนเบือนระอา

ลืมกินข้าวเช้าสายบ่ายยันเย็น
มือถือเป็นอาหารผ่านท้องหนา
กดแล้วคุยใครโน่นนี่แบบปรีดา
ทั้งจดหมายเมล์มาน่าวุ่นวาย
หลับคาคอมตรอมเหนื่อยเมื่อยชะมัด
แต่ขจัดความง่วงถ่วงไม่หาย
สัปหงกโอนเอนช่างน่าอาย
ดีน้ำลายไม่ไหลย้อยค่อยน่าดู

งานงานงาน อะไรมาสุมหัว
มองรอบตัวเอกสารช่างหดหู่
เหมือนมีไฟลนก้นจนหัวฟู
งานคอยอยู่ กองไว้เซ็นเข็ญฤทัย
..
นอนยังฝันถึงงานที่ก่ายกอง
ตื่นมาจ้องหน้าคอมคอยเคลื่อนไหว
พิมพ์หยุกหยิกคิดตามความเป็นไป
จิตสั่งกายใจสั่งทำย้ำเสียจริง

ขอบตาช้ำดำขอบรอบตาสวย
เครื่องสำอางคงจะช่วยด้วยเป็นหญิง
ยอมอดหลับอดนอนมือระวิง
อยากพักพิงมีบ้างไหมไว้นวดเรา

ยามปวดเมื่อยหัวไหล่ให้กดนวด
ยามมือปวดบีบไล้อย่างใครเขา
ยามปวดขาอย่าช้านวดเบาเบา
ยามน้องเหงาพิมพ์งานต่ออย่ารอรี
..
คงจะยากใครจะทนลำบากหนอ
คงไม่มีใครขอไปเป็นศรี  (ภรรยา)
ทั้งบ้างานบ้าน้ำตามาเป็นปี
แฟนไม่มีเพราะบ้าหนักรักแต่งาน.

อยู่ตรงไหนคนไร้แฟนแขนว่างเปล่า
ช่วยมาเอาหัวใจไปทอสาน
คอยฟูกฟักดอกรักให้เบ่งบาน
คนบ้างานต้องการด่วนมากวนใจ