คิดถึงเขา......ก็เหงาเหมือนเดิม

ม่านดอย

คิดถึงเขา.......ก็เหงาเหมือนเดิม
     คิดถึงเธอทุกคราน้ำตาหลั่ง
คิดถึงครั้งสองเราเย้าสุขสันต์
คิดถึงคำเว้าวอนอ้อนรำพัน
คิดถึงวันสุดซึ้งตรึงอารมณ์
คิดถึงถ้อยวจีที่พร่ำเอ่ย
คิดถึงเคยร่วมเรียงเคียงสุขสม
คิดถึงความละมุนกรุ่นคารม
คิดถึงลมปากหวานซ่านทรวงใน
คิดถึงบทกวีที่พร่ำพรอด
คิดถึงยอดชีวีพี่อยู่ไหน
คิดถึงมากยากจักหักฤทัย
คิดถึงใจจะขาดแล้วพี่ยา
คิดถึงพี่ที่นำฟังธรรมมะ
คิดถึงนะคนดีที่รักจ๋า
คิดถึงบุญหนุนนำทำกันมา
คิดถึงตาคมซึ้งจึงคร่ำครวญ
คิดถึงครูผู้สอนกลอนบทโศก
คิดถึงโชคชะตาพาผันผวน
คิดถึงคนเคยชมโฉมเย้ายวน
คิดถึงนวลน้องไหมคนไกลเอย
คิดถึงคืนน้องเหงาพี่เฝ้าห่วง
คิดถึงห้วงความฝันหวั่นอกเอ๋ย
คิดถึงรักของเราเศร้าจังเลย
คิดถึงเอยคิดถึงจึงครวญมา
คิดถึงพี่แทบบ้าพาอดสู
คิดถึงอยู่ทุกเมื่อเชื่อเถิดหนา
คดถึงจนร้าวรอนอ่อนอุรา
คิดถึงคราร้างไกลใจอาดูร
คิดถึงใครคนนั้นเฝ้าฝันถึง
คิดถึงซึ่งไมตรีมิมีสูญ
คิดถึงคุณความดีที่เกื้อกูล
คิดถึงมูลความหลังแทบคลั่งตาย
คิดถึงจริงคิดถึงจังนั่งนอนทุกข์
คิดถึงสุขเคยได้ใจสลาย
คิดถึงเขาข้างเดียวเปลี่ยวใจกาย
คิดถึงหมายปรองดองกลับหมองตรม
คิดถึงทุกเช้าค่ำย่ำยามดึก
คิดถึงศึกในอกนรกถม
คิดถึงรอยรักร้าวเศร้าระทม
คิดถึงคมฝีปากยากจะลืม
คิดถึงว่าวันไหนจักได้พบ
คิดถึงภพเท่าใดได้ด่ำดื่ม
คิดถึงว่าชาติต่อไปจักไม่ลืม
คิดถึงอืมคิดถึงจึงสัญญา
คิดถึงเพลงพี่ร้องน้องเคลิ้มฝัน
คิดถึงจันทร์คืนแรมแซมเวหา
คิดถึงนอนรำพึงถึงพี่ยา
คิดถึงคราน้องงอนพี่อ้อนครวญ
คิดถึงคนอยู่ไกลปลายขอบฟ้า
คิดถึงรักของข้าพากำสรวล
คิดถึงเขาเศร้าใจให้รัญจวน
คิดถึงล้วนทุกอย่างเหมือนดั่งเงา
คิดถึงภาพความหลังนั่งหน้าเน็ท
คิดถึงเหตุพบกันฉันและเขา
คิดถึงว่าหนทางระหว่างเรา
คงจบลงว่างเปล่าเหงาเหมือนเดิม