ครวญคำพร่ำพ้อคงพอแล้ว เสียงแผ่วโอดอ้อนยามอ่อนไหว เพียงครั้งร่องรอยรอคอยใจ เผยผ่านมาให้จารไว้จำ ปรารถนาอื่นใดคงไม่มี ตราบที่โหยไห้หัวใจถลำ จ่อมจมรู้สึกจารึกคำ น้อมนำความเคลื่อนลงเปื้อนปน หลงคว้างกลางวิถีของลีลา พรายพร่าพ่ายพรับให้สับสน ส่งจิตสั่งใจแกว่งไหวจน- ร้อนรนหม่นหมองครอบครองไว้ ครวญคำพร่ำพ้อคงพอแล้ว ผ่องแผ้วรู้สึกลึกลึกได้- บ่งบอกความหมายจากภายใน หัวใจหวงแหนด้วยแสนรัก
9 มีนาคม 2552 08:46 น. - comment id 960369
โอเค ให้อภัยค่ะ อิอิ จองที่หนึ่งก่อน เดี๋ยวเลี้ยวมาใหม่
9 มีนาคม 2552 09:14 น. - comment id 960377
ไพเราะแม้ขณะยังงงงง คำคงแทนความรู้สึกได้ รู้จิตอาจไม่อาจจะรู้ใจ จะยอมรับเพียงไหนยังไม่รู้ ไพเราะแม้ขณะยังงงงง ใจคงเลอะเลือนเสมือนอยู่ ลองส่งความลึกซึ้งไปถึงดู ถ้าเธอรู้ถ้อยความเรียง...คงเคียงเรา .......................................... แหะๆๆ ขออนุญาต มั่วไปซักหนึ่งบทขอคนเขียนจงโปรดอภัย ^-^
9 มีนาคม 2552 10:38 น. - comment id 960391
บทกวีงามแสนแทนขอโทษ ใครจะโกรธลงได้ให้ใจหวั่น หมดสิ้นคำพร่ำเพ้อเผลอรำพัน ทุกคืนวันยังรักสลักทรวง.. แวะมาทักทายกัน..วันแดดรำไร เหมือนฝนใกล้ตกค่ะ...
9 มีนาคม 2552 12:47 น. - comment id 960430
สบายใจดีแล้วนะ.. การจะรู้จักและเชื่อใจใครสักคนต้องใช้เวลา เนอะ.. นี่คงเป็นอีกหนึ่งบททดสอบ.. ว่ามั้ย.. ดีจัง.. รู้สึกหายใจได้โล่งกว่าเดิม
9 มีนาคม 2552 14:55 น. - comment id 960471
คงดีขึ้นแล้วใช่มั้ย เป็นกำลังใจให้นะคะ
9 มีนาคม 2552 15:08 น. - comment id 960478
แค่รู้สึกอยากขอโทษ ก็พร้อมที่จะยกโทษให้แล้วหล่ะคะ
9 มีนาคม 2552 15:35 น. - comment id 960508
ขอกินไอติมมั่งน้า
9 มีนาคม 2552 15:37 น. - comment id 960511
ไม่เคยโกรธ กานสักกะหน่อยแล้วจาขอโทดทามมัยล่ะจ้ะ.... คิดถึงเสมอนะจ้ะพี่สาว.....
9 มีนาคม 2552 18:06 น. - comment id 960613
ขอโทษที่ไม่ได้มามาวด้วยป่าว ให้อภัยแระ.. รีบมาเลย คิก คิก
10 มีนาคม 2552 01:12 น. - comment id 960745
สวัสดีค่ะ พี่สาวคนดี.. ทุกถ้อยนี้แทนใจบอกให้รู้ ทุกถ้อยอยู่ภายในใจเสนอ ทุกถ้อยคำพูดย้ำพร่ำเสมอ ทุกถ้อยเพ้อคำนึงคิดถึงกัน... แทนถ้อยนี้แทนใจไว้ขอโทษ โปรดอย่าโกรธถือสาหรือหุนหัน ขอแทนถ้อยอย่าโกรธรับโทษทัณฑ์ รับคำฉัน...อ้อนวอน...อาวรณ์ใจ... เขียนไปมามั่วเฉยเลย อิอิ.. คิดถึง.. อยากบอกให้ว่ารักเธอ ทุกลมหายใจ จะอยู่ที่ใด..จะทำอะไร ไม่เคยทิ้งให้เหงาใจ... รักษาสุขภาพนะค่ะ
10 มีนาคม 2552 09:32 น. - comment id 960830
น้องกานต์ ขอบคุณคร๊าบ ใจดีจัง กระบี่ใบไม้ นามนี้ให้รู้สึกถึงความพลิ้วไหว เคยฤๅหัวใจจะไกลห่าง แม้นต่างทางฝันท่ามจันทร์ฉาย เคยฤๅดวงใจเยื่อใยคลาย ในสายสัมพันธ์ของวันวาน คุณกิตติกานต์ สวัสดีวันแดดสาย ความรักซื่อตรงจะคงอยู่ เคียงคู่ชั่วกัลปาวสาน ตราบที่ทิวาราตรีนาน เผยผ่านเวียนวัฏยิ่งรัดใจ ผู้หญิงช่างฝัน ดีจัง คงเป็นรู้สึกเดียวกัน ขอบคุณนะ คุณแจ้นเอง ขอบคุณค่ะ น้องเฌอ ขอบคุณเจ้าค่ะ somebody มีแต่คนใจดี ขอบคุณนะคะ น้องรี จ้ะ คิดถึงนะ พี่ยาฯ จะไปในทันใด หากเป็นเธอจะรีบไป แบรคเอี๊ยด!! กลับมาถามก่อน จะให้ไปเลยหรือไปลพ 55 น้องสาวคนดี นี่หละ!! ชำแหละใจพี่แล้ว ขอบคุณจ้ะ คิดถึงนะ แล้วหัวใจงามๆดวงนั้นจะใจดีแบบนี้ไหมนะ ^ ขอบคุณค่ะ ^
10 มีนาคม 2552 11:31 น. - comment id 960913
ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่คะ อิอิ ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ไม่รับๆๆ ไปทานข้าวกลางวันกันก่อนค่ะ
10 มีนาคม 2552 11:43 น. - comment id 960918
ครวญคำพร่ำรักจักคงอยู่ หลากฤดูตราบเดือนปีที่ปลูกผัก เอ้ยไม่ใช่ ตราบเดือนปีปลูกต้นรัก จะหนักนักไม่เท่าไร เพียงให้เธอ ด้นกว่าจะจบ แต่ก็ขอแจมนะครับ
10 มีนาคม 2552 13:05 น. - comment id 960963
คุณแก้วประภัสสร ขอบคุณค่ะ nig... ครวญคำพร่ำรักจะรู้ไหม ส่งให้ทุกฤดูมิรู้เบื่อ มีดอกรักหนุน..ไปจุนเจือ เผื่อเผื่อเธอจะรู้ไม่รู้แล้ว แจมกลับนะ ^ขอบคุณค่ะ^
10 มีนาคม 2552 13:29 น. - comment id 960976
น้องก้าว... ๐ หมายใจเจ้าอภิรมย์..ด้วยคมคำ และถ้อยคร่ำครวญอยู่อย่ารู้สิ้น ใจดวงที่แห้งโหยจักโบยบิน- ไปกับจิตนาการแห่งวานวัน ๐ แว่วยินไหม..คีตาพญาโศก ค่อยกล้ำโกรกทรมานเข้าลาญฝัน ความละห้อยคำนึง..เคยถึงกัน เหมือนถูกบั่นขาดหาย..ที่ปลายจร ๐ ทำนองแผ่วเอื่อยอ่อย..เสียงสร้อยเศร้า นั้นรุมเร้าใจอยู่..สุดรู้ถอน กำลังรอบอิษฏาแรงอาวรณ์ ก็เร่งตอนเติบตั้งเกินรั้งลง ๐ จากเพรงกรรมนำชาติมาพาดช่วง ล้อมด้วยบ่วงผูกเงื่อน..จนเลื่อนหลง - สู่ร้อยรัดโอบอ้อม..ละม่อม-องค์ สืบจำนงเสน่หาแรงอาลัย ๐ วรรษากาลฝนโปรย..ลมโชยเฉื่อย เมื่อสายน้ำอ่อยเอื่อย.เรื่อยเรื่อย-ไหล แฝงคุณค่ากำจายเป็นสายใย ยึดเหนี่ยวความอาลัย..เอาไว้ชม ๐ จนเพรงกรรมนำชาติบำราศล่วง คลายเงื่อนบ่วงเก็บคืน, จึง-ขื่นขม- ค่อยเร่งท่วงทำนอง..พร่ำพร้อง..พรม- ความรันทมโอบเอื้อจู่เนื้อใจ ๐ แผ่วผ่านพญาโศก..กล่อมโลกเหงา ก็รุมเร้าช่วงตอนที่อ่อนไหว พลิ้วผ่านพร้อมเรื่องหลัง..เมื่อครั้งใคร- เผยรูปให้รับรู้..คอยอยู่เคียง ๐ แผ่วผ่านรอบรมยาแต่ครานั้น ด้วยรำพัน-จำนง..เริ่มส่งเสียง กอปรความหมายคำถ้อย..ที่ร้อยเรียง ก็สุดเลี่ยงเบี่ยงหลบ..บรรจบนั้น ๐ คืนงดงามเร่งรัวที่หัวใจ รับรู้เมื่ออาลัย..เริ่ม-ไหวสั่น- ปรุงปรนสองวิญญาณ..ก็ปานกัน- ด้วยสุดกั้นกีดงามที่ล่ามคา ๐ ปรุงใจเจ้าอภิรมย์ด้วยคมคำ และความคร่ำครวญคอยละห้อยหา ต่อแต่นี้หนึ่งใครจะไกลตา สุดเอื้อมมือปรารถนา..อาจคว้า-ชม ๐ แว่วยินไหม..คีตาพญาโศก ค่อยปลุกโลกให้ตื่นรับขื่นขม เคลื่อนเมฆบังแสงระยับให้ลับจม เอื้อรันทมโหยหอบอยู่รอบใจ
11 มีนาคม 2552 08:53 น. - comment id 961390
ครวญคำพร่ำพ้อคงไม่พอ คงต้องขอร่ำไห้ประสานสม เสียงแผ่วโอดอ้อนยามอกตรม ใจระทมช้ำรักอักหักจริง...
11 มีนาคม 2552 09:12 น. - comment id 961406
สวัสดีค่ะพี่สดายุ เป็นความเศร้าเคล้าน้ำตาลอ่อนหวานนัก ท่ามความรักความในใจอาลัยหา ท่วงทำนองน้ำตารินหลอมวิญญาณ์ ร้อยเรียงมาให้ปรากฏ-กำหนดใจ ขอบคุณค่ะพี่สดายุ ใจดีจัง มอบดอกไม้ให้วันพุธถึงวันอังคารเลยนะคะ จะได้ไม่ต้องกังวลว่าวันนี้พี่ได้รับดอกไม้แล้วหรือยัง
11 มีนาคม 2552 09:18 น. - comment id 961410
คุณพงษ์ศักดิ์ สิงขจร ครวญคำพร่ำพ้อคงพอแล้ว ยามผ่องแผ้วดวงจิตในคิดถึง แม้นไม่หวานผ่านถ้อยรุมร้อยรึง ก็ซาบซึ้งตราบสิ้นชีวินมลาย ขอบคุณค่ะ